K-pop και Facebook challenges: Ημερολόγιο καραντίνας Oneman, ημέρα 26

Έμαθε τα βήματα του ρεφρέν kpop τραγουδιού η Νίκη Μπάκουλη

Πήγα με τη Μυσιρλού στην εβδομαδιαία επίσκεψη μας στον κτηνίατρο -καθώς η πληγή που απέκτησε αποδεικνύεται πρόβλημα για δυνατούς λύτες και αν δεν γίνει η δουλειά με τον πιο απλό τρόπο, θα πρέπει να κάνει επικίνδυνο χειρουργείο (άρα ο κόσμος να χαλάσει, θα γίνει με τον απλό τρόπο) και μετά αφοσιώθηκα στο πώς θα ιδρώσω (για να απαλλαγώ από το άγχος μου). Αρχικά, επέλεξα το φίλο Brian, για να μου μάθει τα βήματα από το ρεφρέν ενός kpop τραγουδιού (σε αυτά χορεύουν μάνα μου, τι να κάνω;). Όταν τελείωσα, όταν πια είχα ‘κατακτήσει’ τη γνώση, κατέθεσα το απεριόριστο respect μου σε όλα τα idols της Κορέας, για την ικανότητα τους να ζουν μετά το τέλος των συναυλιών τους που διαρκούν κανα δίωρο και περιλαμβάνουν δεκάδες ολοκληρωμένες χορογραφίες -στις οποίες ‘ξεβιδώνονται’. Όχι, και μπράβο τους και εύγε τους!

‘Έφαγα’ την επόμενη ώρα σε ασκήσεις για τον κορμό -του σώματος, όχι το γλυκό ψυγείου-, γιατί μόνο με το ρεφρέν που λέγαμε, ένιωσα τη μέση μου να ‘χει διαλυθεί, οπότε κάπως έπρεπε να υποστηριχτεί το ‘σύστημα’ για να μην καταρρεύσει. Ολοκλήρωσα με τη μάχη που δίνω κάθε βράδυ με τον ύπνο. Συνήθως με πιάνει μια γλυκιά υπνηλία κατά τις 21.30, την οποία αγνοώ και καταλήγω να σκέφτομαι σε λούπα ‘σήκω από τον καναπέ και πήγαινε για ύπνο’ για τουλάχιστον δυο ώρες, πριν κάνω το βήμα. Την Πέμπτη είπα να δοκιμάσω την παράδοση. Ξύπνησα μια φορά στις 23.30, δεύτερη στις 02.00 και τρίτη κάπου στις 06.30, όταν πια είπε ‘ασταδιάλα’. Αν έχεις κάποια πρόταση, είμαι εδώ να την ακούσω.

Γαλλική νοσταλγία για τον Χρήστο Δεμέτη

Τέτοιες μέρες είχαμε κανονίσει να βρεθούμε ξανά στο Παρίσι. Στη κουμπάρα μας και στο βαφτιστήρι μας, και στον κολλητό που ζει εκεί. Έμεινε ανοιχτός λογαριασμός για το τέλος της καραντίνας. Σκεπτόμενος με μια παροδική απελπισία την επόμενη φορά στο Παρίσι, μου ήρθε στο μυαλό η Γλυκιά Ιρμα του Μπίλι Γουάιλντερ. Χάζεψα πάλι τον Τζακ Λέμον και τη Σίρλεϊ Μακ Λέιν στο YouTube και σκέφτηκα πόσο άρτια δεμένο είναι το σενάριο μέσα στην απλοϊκότητά του, πόσο υπέροχη είναι η φωτογραφία, πράγματα που κάνουν την ταινία λαϊκή αλλά και εκλεπτυσμένη. Ο Τζακ Λέμον που στέκεται εφάμιλλα δίπλα στις πιο κωμικές στιγμές του βωβού κινηματογράφου, σε μια ερμηνεία από εκείνες που κάνουν λίγο πιο εύκολη την περίοδο που ζούμε, όσο διαρκούν τα πλάνα. Υστερα, έβαλα γαλλικό χιπ χοπ, Fauve για την ακρίβεια και σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να βρούμε online λαμπάδα και δώρα για τον Δημητράκη μας. Γιατί οι ωραίες στιγμές και οι μικρές εκπλήξεις , δεν αναβάλλονται σαν τα ταξίδια.

The New Abnormal, για τον Κωνσταντίνο Αμπατζή

Το 2020 συνεχίζει να μας εκπλήσσει, καμια φορά και ευχάριστα. Μετά τον θάνατο του Κόμπε, την απειλή πολέμου, την πανδημία, ήρθε κι ένα πραγματικά καλό άλμπουμ για τους Strokes. Το ‘Abnormal’ ακούγεται πολύ πολύ ευχάριστα και μαζί με την επιστροφή του ήλιου και της ζέστης βοηθάει στην βελτίωση της διάθεσης. Να το δοκιμάσετε, τρεις δόσεις κάθε μέρα, ξεκινώντας από τα ‘Bad Decisions’ και ‘Ode to the Mets’.

Χορευτές κηδειών και Facebook challenges για τον Σταύρο Καραΐνδρο

Η Πέμπτη αναλώθηκε, σε πολύ μεγάλο μέρος της, σε videaκια με τα ‘παιδιά από τη Γκάνα’. Ναι, τους γνωρίζετε μύστες μου. Αρχικά παρακολούθηση του πρωτότυπου video, του ρεπορτάζ, δηλαδή, για τις ιδιόμορφες κηδείες στη Γκάνα και μετά παρακολούθηση όλων των memes που κυκλοφορούν. Απάντησα στο challenge του facebook για τους 5 αγαπημένους ποδοσφαιριστές (αν και δεν τα γουστάρω αυτά, αισθάνθηκα λίγο αμήχανα να μην απαντήσω σε αυτόν που με προσκάλεσε), ενώ βγήκα για περπάτημα μέχρι την παραλία. Το μοναδικό πράγμα που συνάντηση ήταν ένα ταξί με τον οδηγό να με κοιτάζει περίεργα σαν να μου έλεγε ‘έλα μέσα φιλαράκο να σε πάω σπίτι, αφού δεν το ‘χεις’.

Με Crime Hunters ο Ευθύμιος Σαββάκης

Ο συγγραφέας αστυνομικών Βαγγέλης Γιαννίσης έχει ξεκινήσει στο κανάλι του στο Youtube μία σειρά από video με τίτλο «Crime Hunters», όπου αναλύει δολοφονίες περασμένων δεκαετιών που απασχόλησαν έντονα τις αστυνομικές αρχές. Γνωστές υποθέσεις, άγνωστες ιστορίες, άλυτα μυστήρια, μα κυρίως μία ενδιαφέρουσα spooky συντροφιά για ένα απόγευμα καραντίνας. Αν ψάξεις και λίγα πράγματα παραπάνω για τις υποθέσεις στο διαδίκτυο σβήστηκε επιτυχώς ακόμα μία ημέρα εγκλεισμού. Tip. Ξεκίνα από την ιστορία της Su-Ya Kim.

Ανάμεσα σε μερακλήδες και μέτριους ρουφιάνους, ο Γιάννης Δημητρέλλος

Σε μια πιο ‘κανονική’ μέρα, το ξύπνημα υπό τους ήχους του Αντώνη Ρέμου να κραυγάζει ‘Μόνος μου το πέρασα αυτο και στο τελος με γονάτισε’ θα είχε γίνει το απόλυτο trigger μιας μίζερης μέρας, μιας μέρας ενός δαλιανίδικου ‘Ρετιρέ’ στο πιο σύγχρονου του. Ξυπνώντας χθες με τον ίδιο γείτονα να παίζει το ίδιο σιντι του Αντώνη Ρέμου ξανά και ξανά, έπιασα τον εαυτό μου να περνάει σχεδόν καλά, ενώ το ‘Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια’ γινόταν το σάουντρακ ενός ανοιξιάτικου ήλιου που επιτέλους εμφανιζόταν μετά από επτά μέρες παγωνιάς. Το απόγευμα, πριν από τα καθιερωμένα τηλέφωνα με τον Γιάννη, τον Φώτη, την Αιμιλία και λοιπούς έγκλειστους,έκανα το λάθος να τσεκάρω δημοσιεύσεις σε μια ομάδα Facebook όπου διάφοροι Πειραιώτες καταγράφουν σκέψεις για την βελτίωση της καθημερινότητας στην πόλη. Τρόμαξα. Ο Κ, παλιός συμμαθητής μου και κολλητός φίλος στο δημοτικό, ‘έδινε’ με πλήρεις λεπτομέρειες τους γείτονες του, που είχαν κάνει το ‘λάθος’ να στείλουν μήνυμα ‘6’ και να βγουν για περίπατο στην Μαρίνα Ζέας. Είχε ‘τρομάξει με την ανευθυνότητα των Πειραιωτών’, λέγοντας πως έχουν συγκεντρωθεί κατά εκατοντάδες στην Μαρίνα Ζέας. Στα σχόλια της δημοσίευσης επικρατούσε πανικούς, με τους μισούς να τον διαψεύδουν και τους άλλους μισούς να παράγουν ακόμα περισσότερη οργή για την ‘ανευθυνότητα του κοζμάκη’.

Συμμερίζομαι απόλυτα το άγχος για τους κινδύνους που εγκυμονεί ο συνωστισμός, ότι μπορεί να δεχτούμε γκολ στο ’90 από τον ιο και να ξεκαλοκαιριασουμε με καραντίνα. Κάπου εδώ αναρωτιέμαι κατά πόσο αποτελεί κίνηση κοινωνικής αλληλεγγύης ή μέτριο ρουφιανιλίκι, το να γράφεις οργισμένα ποστ σε μια δημόσια σελίδα στο Facebook με χιλιάδες followers. Μήπως τελικά η ατομική ευθύνη και ο περιορισμός per se, δεν αρκούν για την καταπολέμηση της πανδημίας; Σε άλλα νέα, περνάω φανταστικά με την ιρλανδική κωμική σειρά ‘Hardy Bucks’ (Netflix) και ήδη προφέρω τη φράση ‘What`s the craic man?’ με προφορά Belfast. (Μπορεί και όχι).