Χρειαζόταν στ’ αλήθεια ΤΩΡΑ όλο αυτό με τον Μεγάλο Περίπατο;
Στα πολλά στραβά του φιλόδοξου σχεδίου, το timing μοιάζει να κερδίζει την μάχη του πιο ακατανόητου.
- 1 ΙΟΥΛ 2020
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος επικοινωνιολόγος για να κατανοήσει ότι το όλο πρότζεκτ του Μεγάλου Περιπάτου έχει εξελιχθεί σε ανεπανάληπτο φιάσκο. Ακόμα και στην περίπτωση που όταν ολοκληρωθεί το σχέδιο όλα ξαφνικά είναι πανέμορφα, τα παγκάκια αναβλύζουν νέκταρ, οι ζαρντινιέρες περνάνε γιαγιάδες απέναντι και οι ποδηλατόδρομοι πλημμυρίσουν με τουρίστες, αυτή τη στιγμή, τα φάουλ που έχουν σημειωθεί είναι αμέτρητα.
Η προχειρότητα, τα εξωφρενικά ποσά που έχουν σπαταληθεί και το γεγονός πως για ακόμη μια φορά, σε ένα έργο που υποτίθεται γίνεται για να αναβαθμιστεί η ποιότητα ζωής των Αθηναίων, κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την ταλαιπωρία που θα υποστούν οι ίδιοι οι Αθηναίοι, έχουν ήδη τονιστεί και αναλυθεί αρκετά.
Γι’ αυτό κι εγώ θα προτιμήσω να σταθώ σε κάτι άλλο: το εξωφρενικά άστοχο timing της ενέργειας. Μετά από 2 μήνες καραντίνας, εν μέσω μιας πανδημίας που συνεχίζει και ταλαιπωρεί όλο τον πλανήτη και με την βεβαιότητα μιας νέας οικονομικής κρίσης να είναι προ των πυλών, γιατί κάποιος θεώρησε καλή ιδέα να προχωρήσει κάτω από αυτές τις συνθήκες τον Μεγάλο Περίπατο.
Ένα πρότζεκτ που είναι στα χαρτιά από τη δεκαετία του ‘80, παίρνει σάρκα και οστά σήμερα, σε μια από τις πιο δύσκολες περιστάσεις των τελευταίων ετών. Μπορεί όταν δόθηκε το πράσινο φως να φάνηκε καλή ιδέα, δεν λέω, αλλά μετά από όσα έγιναν στο πρώτο μισό του 2020, μοιάζει με κακόγουστο αστείο η τελική του υλοποίηση τη στιγμή αυτή.
Και μόνο τα προκλητικά ποσά που ακούγονται, και μόνο η ταλαιπωρία του κόσμου που έχει ήδη περάσει ένα εφιαλτικό τρίμηνο και δεν ξέρει καν τι τον περιμένει, θα ήταν αρκετά για να παγώσουν το πρότζεκτ για μια καλύτερη συγκυρία.
Και φυσικά, σαν κερασάκι στην τούρτα, η προτροπή να χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, σε μια περίοδο που καλό θα ήταν να τα αποφεύγουμε όσο γίνεται όλοι μας, λόγω των κινδύνων του κορονοϊού.
Εν κατακλείδι, όσο καλοπροαίρετος κι αν είσαι σχετικά με την κοστολόγηση του πρότζεκτ, την τελική του μορφή και όσα σημειώνονται τώρα στην κριτική, είναι ένα ερώτημα που δύσκολα έχει πειστική απάντηση: πραγματικά, γιατί τώρα;
Καμιά φορά το σωστό ή το λάθος timing, αρκεί από μόνο του για να κρίνει την επιτυχία ενός εγχειρήματος.
