Το να διαβάζεις το παιδί σου βγάζει τον χειρότερό σου εαυτό
Δεν έχει σημασία αν εκείνο τα «παίρνει» γρήγορα ή αργά. Τα δικά σου νεύρα είναι δεδομένο ότι, έτσι και αλλιώς, θα γίνουν τσατάλια.
- 29 ΔΕΚ 2020
Το διάβασμα του παιδιού οφείλει να είναι γυναικεία ασχολία. Δεν το λέω γιατί είμαι σεξιστής ή οπισθοδρομικός, αλλά γιατί είμαι παρτάκιας. Με βάσει τη δική μου εμπειρία, βλέπεις, είναι πρακτικά αδύνατον να κάτσεις να διαβάσεις το παιδί χωρίς να του βάλεις τις φωνές.
Φωνές (πάντα), ουρλιαχτά, κλάματα και πόρτες που κλείνουν με γδούπο (ενίοτε) και all time classic ατάκες όπως «θα κάνεις ότι σου λέω», «Πόσες φορές πρέπει να σου πω επιτέλους το ίδιο πράγμα για να το καταλάβεις;», «Δε θα ανοίξεις tablet/δεις τηλεόραση μέχρι να τα τελειώσεις όλα».
Αυτό έκανε η μάνα μου με εμένα, μέχρι που στο γυμνάσιο σήκωσε τα χέρια ψηλά, μου πήρε το πρώτο μου βίντεο και με άφησε στην ησυχία μου. Αυτό κάνει η γυναίκα μου (και η συντριπτική πλειοψηφία των μανάδων της 5ης δημοτικού στο σχολείο της μικρής) προκειμένου τα παιδιά να παραμείνουν αριστούχα.
Με μια σχετική, βεβαίως βεβαίως, επικαιροποίηση της κατάστασης λόγω τηλεκπαίδευσης στη λογική «σταμάτα να κάνεις τα μαθηματικά την ώρα της μουσικής», «μην απαντάς στο skype των συμμαθητών την ώρα του μαθήματος» και «μην κάνεις mute την καθηγήτρια και πρόσεχε τι σου λέει στην παράδοση».
Δεν πρόκειται να κάτσω να ανοίξω εδώ συζήτηση για το πόσο όλη αυτή η ένταση είναι απαραίτητη (που δε θεωρώ ότι είναι) και για το κατά πόσο έχει σημασία το παιδί να είναι, από τόσο μικρή ηλικία, φουλ αριστο-μπριζωμένο (ποιος από εμάς θυμάται και τι σημασία έχει πως τα πήγαμε στο διαγώνισμα μαθηματικών στη 5η δημοτικού;). Και γιατί δεν είμαι σίγουρος για το τι είναι το σωστό (προφανώς το να έχει το παιδί σωστές βάσεις είναι κρίσιμο) και γιατί δεν είμαι αρμόδιος (επειδή, όπως μου θυμίζει καθημερινή η γυναίκα μου, δεν κάθομαι ποτέ να διαβάσω τη μικρή).
Το point μου είναι ότι, ως «σωστός» μπαμπάς, προσπαθώ να αποφεύγω τις κακοτοπιές. Και το να βοηθάς να διαβάσεις τα μαθήματα του παιδιού σου, είναι μια από τις μεγαλύτερες. Προτιμώ χίλιες φορές να είμαι ο παντογνώστης μπαμπάς με τον οποίο κάθεται μερικές φορές το βράδυ το παιδί και συζητάει γενικές απορίες, τύπου «Τι είναι η κλιματική αλλαγή;», «Γιατί οι Τούρκοι θέλουν το κακό μας;» και «Ποια είναι η πιο δυνατή χώρα στον κόσμο;», παρά εκείνος στον οποίο λέει παπαγαλία την ιστορία για τους διαδόχους του Μέγα Αλέξανδρου.
Προτιμώ να είμαι ο κουλ μπαμπάς που της δείχνω με lego τι κόλπο χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι για να αλώσουν την Κωνσταντινούπολη ή με τον οποίο κάνει απλά πειράματα στη φυσική, παρά ο κέρβερος που της σκίζει τη σελίδα της έκθεσης που έκανε ξεπέτα προκειμένου να τη γράψει σωστά.
Το προτιμώ εγώ. Αλλά το προτιμά και η ίδια η μικρή μαθήτρια. Γιατί, τις ελάχιστες φορές που η γυναίκα μου έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, έχει ανοίξει το Netflix στη διαπασών και μου έχει πει να αναλάβω εγώ το διάβασμα, κάνω τα ίδια και χειρότερα. Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ. Νευριάζω, της φωνάζω, γίνομαι ειρωνικός. Γίνομαι, και αυτό είναι το χειρότερο, η μάνα μου. Κάτι που αποτελεί τον χειρότερο μου εφιάλτη. Μια μάνα η οποία, έτσι για να έχεις όλη την εικόνα, φεύγοντας από το σπίτι να δώσω Κοινωνιολογία για τις πανελλήνιες, με σκυλόβρισε και με καταράστηκε (με αποτέλεσμα να πεισμώσω και να γράψω 20).
Η μόνη διαφορά είναι ότι, εκείνη τη στιγμή, το ξέρω ότι κάτι δεν κάνω καλά και προσπαθώ να είμαι καλύτερος, πιο υπομονετικός. Απλώς αποτυγχάνω. Ίσως, παίζει ρόλο ότι η μικρή δε με έχει συνηθίσει να είμαι αυστηρός, οπότε οι δικές μου οι φωνές, που δεν ακούγονται τόσο συχνά μέσα στο σπίτι, έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα. Ίσως, απλά οι μανάδες να το κάνουν καλύτερα (φθηνή δικαιολογία, αλλά είναι η μοναδική που έχω πρόχειρη).
Το μόνο βέβαιο ότι η φάση του να τη διαβάζω, μου βγάζει στην επιφάνεια τον χειρότερο, πιο ανταγωνιστικό εαυτό μου. Παρόλο που η μικρή είναι και ήταν αριστούχα, παρόλο που τα πιάνει γρήγορα, επιμένω να την πιέζω, να θέλω να είναι ακόμη καλύτερη. Και το ίδιο συμβαίνει, μιας και το έχω συζητήσει, και με αρκετούς φίλους μου που είναι στην ίδια φάση. Δεν ξέρω αν αυτό είναι δικό μου πρόβλημα ή απλώς μπαμπαδίστικο χαρακτηριστικό, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι προκαλεί προβλήματα. Για αυτό σου λέω, απέφυγε τις κακοτοπιές. Όχι για τον εαυτό σου, αλλά για το καλό συνολικά της φαμίλιας σου.
