John Wayne Gacy: Η φρικτή ιστορία του αληθινού κλόουν-δολοφόνου

To «σύστημα» που είχε αναπτύξει είχε ως εξής: πρώτα έπειθε τα νέα και ευάλωτα παιδιά -συνήθως το είχαν σκάσει από το σπίτι τους- να τον ακολουθήσουν στο ράντσο του, ώστε να τους κάνει επίδειξη της τέχνης του -ένα μαγικό κόλπο- που απαιτούσε από εκείνους να φορέσουν χειροπέδες.

Ακολούθως τους βίαζε, τους βασάνιζε και μετά τους στραγγάλιζε, με τα χέρια ή ειδικό κολάρο που είχε στην κατοχή του. Τέλος, έθαβε τα πτώματα στην ανθρωποθυρίδα (μεταξύ του εδάφους και του πρώτου ορόφου, που επιτρέπει την πρόσβαση στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης). Τέσσερα τα πέταξε στον ποταμό Des Plaines. Μέχρι σήμερα δεν έχουν αναγνωριστεί όλα τα θύματα.

Ο Gacy ήταν το μόνο αγόρι της πενταμελούς οικογενείας του -μηχανικού αυτοκινήτων και βετεράνου Α’ Παγκοσμίου Πολέμου- John Stanley και της -νοικοκυράς- Marion Elaine. Ο παππούς του ήταν μετανάστης από την Πολωνία και όλοι ήταν καθολικοί. Ο John Stanley ήταν αλκοολικός. Όταν έπινε, γινόταν βίαιος και ξεσπούσε στη σύζυγο και τα παιδιά του. Είχε ένα επιπλέον μίσος για το γιο του, τον οποίον μείωνε διαρκώς και δεν τον αποκαλούσε ποτέ με το όνομα του. Είχε επιλέξει το «χαζός» και εναλλακτικά το «ηλίθιος», ενώ τον σύγκρινε διαρκώς με τις πάντα καλύτερες αδελφές του.

Από τις πρώτες παιδικές αναμνήσεις ήταν ο ξυλοδαρμός του, με δερμάτινη ζώνη. Το «έγκλημα» που είχε κάνει ήταν να αποσυνθέσει μια μηχανή αυτοκινήτου που είχε «δέσει» ο πατέρας του. Η μητέρα του προσπάθησε να τον σώσει, αλλά η αντίδραση του John Stanley είναι να αποκαλεί το γιο του «sissy που θα γίνεις gay» και «μαμάκια». Ο μικρός έλεγε πως ό,τι και αν του έκανε ο πατέρας του, εκείνος εξακολουθούσε να τον αγαπάει.

Το 1949 ο John Wayne είχε συλληφθεί να θωπεύει ένα νέο κορίτσι, με ένα φίλο του. Όταν έμαθε ο μπαμπάς του τα καθέκαστα, τον χτύπησε με ξυράφι. Είχε ήδη ξεκινήσει η κακοποίηση του από έναν φίλο της οικογενείας και έναν εργολάβο. Δεν είπε λέξη στους δικούς του, θεωρώντας βέβαιο πως ο πατέρας του θα κατηγορήσει εκείνον.

Ένα εκ γενετής πρόβλημα που είχε στην καρδιά ήταν απαγορευτικό για την όποια ενασχόληση του με τα σπορ. Όταν ήταν 10 χρόνων άρχισε να ‘χει λιποθυμικά επεισόδια, πολλά από τα οποία κατέληγαν με τον ίδιο στο νοσοκομείο. Οι γιατροί βρήκαν πως είχε θρόμβο στον εγκέφαλο. Από τα 14 έως τα 18 είχε περάσει κοντά ένα χρόνο στο νοσοκομείο, με συνέπεια τις απουσίες από το σχολείο και τους κακούς βαθμούς.

Ο μπαμπάς του πίστευε πως αυτός ήταν ο τρόπος που είχε ο γιος του για να τον κάνει να τον συμπαθήσει και τον ενημέρωσε ότι δεν πίστευε τίποτα. Όπως απαίτησε να σταματήσει να κάνει τον άρρωστο -αφού δεν υπήρχε διάγνωση. Όταν ήταν στο σπίτι ο John Wayne, ο μπαμπάς του τον χτυπούσε χωρίς να υπάρχει λόγος. Eκείνος δεν αντιδρούσε ποτέ.

Από παιδί είχε καταλάβει τη σεξουαλική του ταυτότητα, αλλά το ’50 δεν ήταν δεκαετία εύκολη για όσους δεν ακολουθούσαν όσα επέτασσε η κοινωνία.

To 1960, όταν πια ήταν 18 χρόνων ενεπλάκη με την πολιτική, ως βοηθός του υποψηφίου της κοινότητας για τους Δημοκρατικούς. Ο πατέρας του απέκτησε έναν εξτρά λόγο για να τον βρίζει. Η μητέρα του είχε πει ότι πια αναζητούσε άλλους να του δώσουν την αποδοχή που του αρνείτο ο πατέρας του, ο οποίος του αγόρασε ένα αυτοκίνητο -κρατώντας στο όνομα του την ιδιοκτησία έως το ξεπληρώσει ο γιος του. Κάθε φορά που αργούσε τη δόση, ο μπαμπάς του τού έπαιρνε τα κλειδιά. Όταν έβγαλε αντικλείδια, ο πατέρας του αφαιρούσε το καπάκι διανομέα (που περνάει το ρεύμα στο σωστό μπουζί). Μια μέρα που δεν έλειπε κάτι από το αυτοκίνητο, ο John Wayne το πήρε και πήγε στο Las Vegas και έπιασε δουλειά σε γραφείο κηδειών.

Αργότερα ομολόγησε πως ένα βράδυ είχε ανοίξει το φέρετρο ενός νεαρού αγοριού, το αγκάλιασε και ένιωσε μια αίσθηση σοκ.

Την επομένη τηλεφώνησε στη μητέρα του και τη ρώτησε αν ο μπαμπάς του θα του επέτρεπε να γυρίσει σπίτι. Πήρε το ΟΚ και επέστρεψε στο Chicago, για να πάει στο Northwestern Business College -μολονότι δεν είχε απολυτήριο λυκείου. Πήρε δίπλωμα το 1963 και άρχισε να εργάζεται σε εταιρία με παπούτσια που τον έστειλε στο Springfield για πωλητή. Μετά τον έκανε μάνατζερ. Είχε ήδη αρραβωνιαστεί την Marilyn Myers. Το 1964 κάλεσε ένα συνεργάτη του στο σπίτι, τον πότισε και πέρασαν το βράδυ μαζί στον καναπέ. Ήταν η πρώτη εμπειρία του από στοματικό σεξ.

Το 1965 έγινε αντιπρόεδρος της εταιρίας που εργαζόταν και μέλος του United States Junior Chamber (εκπαιδεύει ανθρώπους ηλικίας 18 με 40 χρόνων επί της ηγεσίας και της επιχειρηματικής εξέλιξης, του management, των υπηρεσιών στην κοινότητα και των διεθνών επαφών). Είχε ήδη παντρευτεί την Myers, της οποίας ο πατέρας ήταν ιδιοκτήτης τριών εστιατορίων Kentucky Fried Chicken στο Waterloo της Iowa, όπου μετακόμισε το ζευγάρι. Ο άνθρωπος μας ανέλαβε το management -αφού έκανε σχετικά μαθήματα. Έπαιρνε 15.000 δολάρια το χρόνο. (123.900 του 2021), συν ποσοστό επί των κερδών.

Στο υπόγειο του σπιτιού είχε δημιουργήσει ένα club όπως το έλεγε, για να ψυχαγωγεί τους υπαλλήλους του. Στην πλειοψηφία ήταν έφηβοι. Αφού έπιναν αλκοόλ έδινε σεξουαλικές συμβουλές, πριν ζητήσει να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη. Όποιος αρνείτο του έλεγε πως έκανε πλάκα -ή ότι τσέκαρε την ηθική του. Αυτά συνέβαιναν ενώ είχε γίνει πατέρας: απέκτησε ένα γιο το Φλεβάρη του 1966. Το Μάρτιο του 1967 απέκτησε και κόρη. Είχε πει πως αυτή η περίοδος της ζωής του ήταν τέλεια. Ως προς αυτό είχε συμβάλει και η αποδοχή του πατέρα του, ο οποίος του ζήτησε συγγνώμη για ό,τι του είχε κάνει τον Ιούλιο του 1966.

Κάθε μέρα δούλευε 14 ώρες, στα καταστήματα ή σε όσα είχε να κάνει για τους Jaycees (βλ. United States Junior Chamber). Έγινε αντιπρόεδρος του «παραρτήματος» στο Waterloo, όπου πολλοί επιχειρηματίες επιδίδονταν σε ανταλλαγή συντρόφων, πορνεία, πορνογραφία και χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Η πρώτη σύλληψη για σεξουαλική επίθεση

Τον Αύγουστο του 1967 επιτέθηκε σεξουαλικά στον 15χρονο Donald, γιο συντρόφου του στους Jaycees. Τον είχε καλέσει στο σπίτι του για να του δείξει ταινίες για ενήλικους που παρουσιάζονταν στα events του οργανισμού. Του πρόσφερε αλκοόλ και μετά τον έπεισε πως «για να κάνεις σεξ με μια γυναίκα, πρέπει να κάνεις πρώτα με έναν άνδρα». Ακολούθησαν και άλλα έφηβα αγόρια. Ένα αγόρι το είχε ενθαρρύνει να κάνει σεξ με τη σύζυγο του και μετά τον εκβίαζε, απαιτώντας να κάνει στον ίδιο στοματικό σεξ. Πολλούς τους είχε πείσει πως διενεργεί επιστημονική έρευνα και τους έδινε από 50 δολάρια.

Το Μάρτιο του 1968 ο Donald αποκάλυψε τα πάντα στον πατέρα του, που εν συνεχεία ειδοποίησε την αστυνομία. Συνελήφθη με την κατηγορία του σοδομισμού και της απόπειρας επίθεσης στον 16χρονο Edward. Εκείνος αρνήθηκε τα πάντα και απαίτησε να περάσει από ανιχνευτή ψεύδους. Το μηχάνημα έδειξε πως ο John Wayne ήταν αγχωμένος όταν αρνείτο τα πάντα. Παρ’ όλα αυτά, είπε πως πρόκειται για πολιτική σκευωρία. Στις 10 Μαΐου του απηύθυναν την κατηγορία του σοδομισμού.

Στις 30 Αυγούστου προσπάθησε να πείσει έναν υπάλληλο του (τον 18χρονο Russell) να επιτεθεί στον Doland, ώστε να μην καταθέσει. Του έδωσε και 300 δολάρια. Ο Russell έκανε αυτό για το οποίο είχε πληρωθεί. Κατόπιν ο Donald πήγε στην αστυνομία και είπε τι είχε γίνει. Μια από τις συνέπειες ήταν να αυξηθούν οι κατηγορίες που αντιμετώπιζε ο John Wayne.

Στις 12 Σεπτεμβρίου υποβλήθηκε στη διαδικασία ψυχιατρικής εκτίμησης. Κράτησε 17 μέρες και την ανέλαβαν δυο γιατροί, που συμφώνησαν ότι είχε διαταραχή αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Δηλαδή πως ήταν κοινωνιοπαθής και ψυχοπαθής. Τόνισαν ότι δεν θα βοηθούσε ιδιαίτερα η όποια θεραπεία και ότι το πρότυπο συμπεριφοράς ήταν τέτοιο που το πιθανότερο θα ήταν να επαναλάβει όσα είχε κάνει. Κατέληξαν στο ότι ήταν διανοητικά ικανός να δικαστεί.

Καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης. Τη μέρα που εκδόθηκε η απόφαση (7 Νοεμβρίου1968) η σύζυγος του κατέθεσε αίτηση διαζυγίου. Δεν ξαναείδε την Myers ή τα παιδιά του. Έγινε κρατούμενος υπόδειγμα, ο επικεφαλής της κουζίνας, ο λόγος που αυξήθηκε ο μισθός των φυλακισμένων και βελτιώθηκαν οι συνθήκες ζωής τους. Τον Ιούνιο του 1969 έκανε αίτηση αποφυλάκισης, αλλά δεν έγινε αποδεκτή. Ανήμερα των Χριστουγέννων πέθανε ο πατέρας του από κύρωση ήπατος. Όταν έμαθε τα νέα, έκλαιγε απαρηγόρητος. Ζήτησε να πάει στην κηδεία. Δεν τον άφησαν.

Πριν τη δεύτερη αίτηση αναστολής (τον Ιούνιο του 1970) είχε ολοκληρώσει 16 μαθήματα και πήρε απολυτήριο λυκείου. Αυτήν τη φορά τον άφησαν να φύγει. Ενημέρωσε ότι «δεν θα επιστρέψω ποτέ». Είχε συμπληρώσει 18 μήνες από τη δεκαετή φυλάκιση. Αμέσως πήγε στο Chicago να ζήσει με τη μητέρα του. Έπρεπε να είναι σπίτι κάθε μέρα έως τις 22.00. Έπιασε δουλειά σε ένα εστιατόριο, παντρεύτηκε την Carole Hoff, διαζευγμένη μητέρα δυο κοριτσιών και έγινε ο φίλος όλης της κοινότητας -προσφέροντας πάσης φύσεως υπηρεσίες.

Στις 12 Φεβρουαρίου του 1971 συνελήφθη για σεξουαλική επίθεση εις βάρος ενός εφήβου. Είχαν συναντηθεί στον τερματικό σταθμό λεωφορείων του Chicago. Ο John Wayne είπε πως ήθελε να βοηθήσει το παιδί, εκείνο μπήκε στο αυτοκίνητο και μετά έγινε η επίθεση. Οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, αφότου ο νεαρός προσπάθησε να βγάλει λεφτά από την ιστορία. Η επιτροπή αναστολών δεν ενημερώθηκε, παρά μόνο όταν είχαν περάσει οκτώ μήνες και είχε λήξει η αναστολή του Gacy. Τότε σφραγίστηκαν και οι καταδίκες του.

Δημιούργησε και μια μικρή εταιρία επισκευών σπιτιού, που επίσης είχε επιτυχία. Το ετήσιο εισόδημα του ξεπερνούσε τα 200.000 δολάρια. Άρχισε να προσλαμβάνει κόσμο. Κυρίως έφηβα αγόρια. Κάποια τον συνόδευαν στις δουλειές που αναλάμβανε σε άλλες πόλεις. Όλα έγιναν θύματα του.

Η πρώτη δολοφονία

Τον Ιούνιο του 1972 ο 16χρονος Timothy McCoy συνάντησε τον John Wayne στον τερματικό σταθμό των λεωφορείων του Chicago, όπως επέστρεψε από το Michigan στην Iowa. Του είπε πως μπορεί να περάσει το βράδυ στο σπίτι του. Την επομένη, ο έφηβος θέλησε να ετοιμάσει πρωινό για τον κύριο που τον είχε φιλοξενήσει. Όταν ήταν όλα έτοιμα, πήγε να τον ξυπνήσει. Δεν είχε διαπιστώσει πως δεν είχε αφήσει το μαχαίρι στην κουζίνα. Ο John Wayne πίστεψε πως ο νεαρός θέλει να τον σκοτώσει, του άρπαξε το μαχαίρι και το κάρφωσε στο στήθος του νεαρού. Μετά έθαψε το πτώμα στην ανθρωποθυρίδα και το σκέπασε με τσιμέντο. Όπως ομολόγησε πολύ αργότερα «αυτή η δολοφονία μου προκάλεσε ένα πνευματικό οργασμό, μια έξαψη που άρχισα να αναζητώ από τότε».

Συνολικά σκότωσε 33 νέους άνδρες και αγόρια από το 1972 έως το 1977.

Ανήμερα της Ημέρας της Μητέρας το 1975 (έτος που επέστρεψε και στην πολιτική), ο Gacy είχε πει στη σύζυγο του πως ήταν bisexual και ότι εκείνη ήταν η τελευταία φορά που έκαναν οι δυο τους σεξ. Έκτοτε περνούσε τα βράδια μακριά από το σπίτι. Η Carole τον έβλεπε να πηγαίνει στο γκαράζ με νέα αγόρια, ενώ είχε βρει πορτοφόλια αγνώστων στο δωμάτιο. Όταν ρώτησε για όλα αυτά τον σύζυγο της, εκείνος της απάντησε «να μη σε νοιάζει τι κάνω». Τον Οκτώβριο η Carole κατέθεσε αίτηση διαζυγίου. Βγήκε κοινή συναινέσει και μετά εκείνος έγινε μέλος ενός club με κλόουν που έκαναν -αμισθί- φιλανθρωπικού σκοπού εμφανίσεις.

Οι υποψίες, η παρακολούθηση και η σύλληψη

Το Δεκέμβριο του 1978 δολοφόνησε τον Robert Piest, 15χρονο part time εργαζόμενο σε φαρμακείο -στον οποίον είχε κάνει πρόταση για δουλειά, με τα διπλάσια χρήματα. Πριν εξαφανιστεί ο Piest είχε πει στη μητέρα του πως «κάποιος εργολάβος θέλει να μιλήσουμε για μια δουλειά». Από εκεί ξεκίνησε η έρευνα, όταν ο νεαρός εξαφανίστηκε. Οι αρχές κάλεσαν τον Gacy για ανάκριση. Πήγε γεμάτος λάσπες. Είπε πως είχε αυτοκινητικό ατύχημα. Αρνήθηκε κάθε ανάμειξη, είπε πως ήταν με ένα φίλο, άλλοθι που δεν επιβεβαιώθηκε και έτσι βγήκε το πρώτο ένταλμα έρευνας στο σπίτι του. Υπήρχαν διάφορα ύποπτα αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων πολλών διακριτικών αστυνομίας, ενός όπλου και ενός παλτό που δεν ήταν στα μέτρα του ιδιοκτήτη του σπιτιού, συν διάφορα ηρεμιστικά. Κατασχέθηκαν όλα τα οχήματα που είχε στο όνομα του και ο Gacy τέθηκε υπό παρακολούθηση. Εκείνος κάλεσε αστυνομικούς σε γεύμα και μεταξύ όσων είχε να τους πει ήταν «ξέρετε πως οι κλόουν μπορούν να γλιτώσουν ακόμα και για φόνο».

Στις 18 Δεκεμβρίου άρχισε να εμφανίζει σημάδια από την πίεση της συνεχόμενης παρακολούθησης. Ήταν αξύριστος, κουρασμένος, αγχωμένος και μεθυσμένος. Ενημέρωσε πως θα καταθέσει αγωγή για ψυχική οδύνη, στην οποία θα ζητούσε 750.000 δολάρια ως αποζημίωση. Την ίδια ημέρα, μια απόδειξη που είχε από φαρμακείο αποδείχθηκε πως άνηκε στην 17χρονη Kim, συνάδελφο του Piest. Εκείνη είπε πως την είχε βάλει στο παλτό που είχε δώσει στον Piest, για να μην κρυώσει όταν έφυγε βιαστικά από το φαρμακείο, πριν την εξαφάνιση του. Tότε άρχισε να συνεργάζεται περισσότερο και ο David Cram, εκ των θυμάτων και των συνεργατών του Gacy. Μεταξύ αυτών που είπε στην ανάκριση ήταν πως «επειδή δεν ήμουν συνεπής μου έδωσε το ρολόι ενός νεκρού», ότι «επιχείρησε να με βιάσει» και πως «τον έβλεπα συχνά να σκάβει λάκκους που μου είχε πει ότι ήταν για τις σωλήνες ύδρευσης, αλλά είχαν διαστάσεις τάφου».

Στις 20 Δεκεμβρίου και ενώ ο Gacy είχε πάει στους δικηγόρους του να ρωτήσει τι γίνεται με τη μήνυση, είδε το πρωτοσέλιδο της Daily Herald που είχε τον εξαφανισμένο Robert Piest και σχολίασε «αυτό το παιδί είναι νεκρό. Είναι στο ποτάμι».

Ακολούθησε ομολογία με όλες τις λεπτομέρειες. Ξεκίνησε με το «ήμουν ο δικαστής, οι ένορκοι και ο εκτελεστής πολλών ανθρώπων. Τώρα θέλω να μου συμβεί το ίδιο». Αποκάλυψε πού είχε θάψει τα θύματα του, πως ήταν περίπου 30 και έφυγε για να επισκεφτεί φίλους του «για το τελευταίο αντίο». Όταν σταμάτησε σε ένα βενζινάδικο, έδωσε στον υπάλληλο ένα σακουλάκι με κάνναβη που είχε στην τσέπη και τους είπε «έρχεται το τέλος μου».

Μετά πήγε σε συνάδελφο του, τον αγκάλιασε, ξέσπασε σε λυγμούς και του είπε «ήμουν πολύ κακό παιδί. Σκότωσα 30 ανθρώπους, πάνω, κάτω». Μετά μπήκε στο αυτοκίνητο με προορισμό τον Cam και έναν άλλο συνάδελφο του -οι αστυνομικοί που τον ακολουθούσαν κατέθεσαν πως προσευχόταν σε όλη τη διαδρομή- και έπειτα στο νεκροταφείο όπου ήταν ο πατέρας του. Ενόσω αποχαιρετούσε κόσμος οι αρχές έβρισκαν τα θύματα του. Τον συνέλαβαν τις πρωινές ώρες της 22ης Δεκεμβρίου, όταν έγραψε όσα είχε κάνει και τα υπέγραψε. Ισχυρίστηκε πως δεν ήξερε τα ονόματα των περισσότερων θυμάτων του καθώς ήταν παιδιά που το είχαν σκάσει από το σπίτι τους και άνδρες ιερόδουλοι. Μετά τους οδήγησε στην ανθρωποθυρίδα όπου είχε κάνει τις περισσότερες ταφές.

Τα μικρότερα σε ηλικία θύματα του ήταν 14 χρόνων. Το μεγαλύτερο 21. Έξι δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ.

Οι ένορκοι της δίκης όπου παρουσιάστηκαν όλα τα στοιχεία, χρειάστηκαν δυο ώρες για να καταλήξουν στο ότι είναι ένοχος 33 κατηγοριών δολοφονίας (ήταν οι περισσότερες για τις οποίες είχε καταδικαστεί ποτέ κάποιος στις ΗΠΑ), σεξουαλικής επίθεσης, αφαίρεσης ελευθεριών από παιδιά. Καταδικάστηκε εις θάνατον. Ως ημερομηνία εκτέλεσης του ορίστηκε η 2α του Ιουνίου του 1980. Τελικά, του έκαναν την ένεση στις 9 Μαΐου του 1994. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν «Kiss my ass».