Βάλαμε στη σειρά τις 56 ταινίες των φετινών Όσκαρ, από τη χειρότερη στην καλύτερη

Εξάλλου αν κοιτάξεις το σύνολο των ταινιών που είναι υποψήφιες έστω και για ένα βραβείο, θα βρεις πολλά άξια προσοχής πράγματα πέραν των προβεβλημένων ταινιών των μεγάλων κατηγοριών. Θα βρεις κάτι θαυμάσια μικρού μήκους animation που πειραματίζονται -ακόμα!- με στυλ και τεχνικές, θα βρεις πολύ δυνατά μικρού και μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ που αγγίζουν ένα σωρό σημαντικά θέματα με μοναδικούς τρόπους, θα βρεις απίστευτα υποτιμημένες ταινίες της φετινής παραγωγής που μπορεί να πήραν μια ξώφαλτση υποψηφιότητα σε κάποια τεχνική κατηγορία, και ναι, θα βρεις και μερικές από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες της χρονιάς.

Ό,τι βέβαια κι αν σημαίνει αυτό σε μια χρονιά σαν τη φετινή, όπου περισσότερο από ποτέ έχει κανείς την αίσθηση πως κανείς άνθρωπος δεν είδε καμία ταινία. Υπό αυτή την οπτική, η λίστα των φετινών οσκαρικών ταινιών είναι και κάτι σαν χρονομηχανή. Ένα κομμάτι χαρτί που τοποθετούμε σε ένα κουτί και το θάβουμε όχι στο έδαφος αλλά κάπου στο ίντερνετ, και το οποίο θα επισκεπτόμαστε στο μέλλον για να πάρουμε μια αίσθηση της Μεγάλης Χαμένης Χρονιάς.

Είναι φυσικά άδικο να απομονώσει κανείς αυτές ως αντιπροσωπευτικές ταινίες του Πρώτου Πανδημικού Έτους. Σκέψου μόνο πόσο πράγμα απουσιάζει ή πόσο (σαν το Da 5 Bloods πχ) μπήκε σχεδόν από σπόντα. Απουσία όμως των Καννών ή, ακόμα σημαντικότερα, της συλλογικής μας κινηματογραφικής εμπειρίας, είναι ίσως ό,τι κοντινό μπορούμε να βρούμε. Τις βάλαμε σε σειρά, από τις πολύ κακές, στις μέτριες, στις -κι αυτό είναι τεράστιο κομμάτι- Μια Χαρά, ΟΚ, Καλή Δουλειά, στις εξαιρετικές, και φτάνοντας τελικά στα στεγνά αριστουργήματα για τα οποία θα ανεμίζουμε σημαίες τη βραδιά των Όσκαρ.

***

56. Mulan

Η Gong Li είναι φανταστική όπως στα πάντα αλλά έχω βαρεθεί να δίνω πάσο σε μετριοκακές corporate υπερπαραγωγές επειδή έχουν Κάτι Που Είναι Εντάξει. Φτάνει με αυτές τις ταινίες.

Υποψήφιο για: Ειδικά Εφέ, Κουστούμια

55. Hillbilly Elegy

Υποψήφιο για: B’ Γυναικείος, Μακιγιάζ

54. The Letter Room

Παίζει να κερδίσει κιόλας γιατί έχει τον πολύ αναγνωρίσιμο Oscar Isaac για πρωταγωνιστή, αλλά είναι τελείως ανεστίαστο και δραματικά επίπεδο. Έχω δει καλύτερα Τετάρτη απόγευμα στο Φεστιβάλ Δράμας.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους

53. The United States vs. Billie Holiday

Απίστευτα βαρετό και άστοχο βιογραφικό δράμα για την Billie Holiday δια χειρός Lee Daniels. Στην πραγματικότητα έχει κάνει ποτέ καλή ταινία ο Lee Daniels;

Υποψήφιο για: Α’ Γυναικείος

52. The One and Only Ivan

Disney για όλη την οικογένεια, για έναν γορίλα που προσπαθεί να αναδομήσει το παρελθόν του με τη βοήθεια ενός ελέφαντα. Κυριακή πρωί στις 9.30 μετά τον Λυκούργο και την Καρολίνα.

Υποψήφιο για: Ειδικά Εφέ

51. Pinocchio

Είναι κάπως ξεκαρδιστικό ότι μια από τις μόλις έξι(!) φετινές οσκαρικές ταινίες που έχουν βγει στις ελληνικές αίθουσες είναι η μέτρια εκδοχή του Πινόκιο από τον Matteo Garrone- που πάντως άξιζε την υποψηφιότητά της.

Υποψήφιο για: Κουστούμια, Μακιγιάζ

50. Pieces of Woman

Για κάποιον με 8 μεγάλου μήκους ταινίες στο ενεργητικό του, ο Kornél Mundruczó πραγματικά διαφωνεί με το κόνσεπτ «ταινία μεγάλου μήκους» ε; Το Pieces of a Woman εξαφανίζεται μες στον εαυτό του μετά το επιθετικό του άνοιγμα.

Υποψήφιο για: Α’ Γυναικείος

49. The Midnight Sky

Τον συμπαθώ τον George Clooney αλλά τι να τον κάνω; Φέτος γύρισε δύο ταινίες σε συσκευασία μίας αλλά καμιά από αυτές δεν ξεφεύγει από το αδιάφορο.

Υποψήφιο για: Ειδικά Εφέ

48. My Octopus Teacher

Ύποπτα κατασκευασμένης υφής ντοκιμαντέρ φύσης που εμπορεύεται εύκολο συναισθηματισμό. Περνάει η ώρα, αλλά δεν είναι ούτε καν κοντά στα υπόλοιπα 4 συνυποψήφιά του φιλμ, κάνοντας πολύ κόσμο να απορεί πώς είναι δυνατόν να είναι αυτή η ταινία που πήρε φόρα και σαρώνει όλα τα βραβεία ντοκιμαντέρ φέτος.

Υποψήφιο για: Ντοκιμαντέρ

47. The Present

Παλαιστίνιος πατέρας και κόρη πηγαίνουν για αγορές στη Δυτική Όχθη περνώντας από σημεία ελέγχου και στρατιώτες, σε μικρού μήκους φιλμ που έχει καλές προθέσεις αλλά χωρίς κάτι να το απογειώνει στην εκτέλεση.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους

46. The Man Who Sold His Skin

Ιδέα αλληγορικού εντυπωσιασμού: Σύρος πρόσφυγας μετατρέπει το σώμα του σε έργο τέχνης ώστε να μπορεί να ταξιδέψει για να εκτεθεί σε μουσείο. Αλλά η ταινία δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει στη συνέχεια με αυτό, μεταπηδώντας από τη σάτιρα του κόσμου της τέχνης σε ένα παιχνίδι ανατροπών χωρίς κάποια άγκυρα.

Υποψήφιο για: Διεθνές Φιλμ

45. A Concerto is a Conversation

Συνθέτης συνομιλεί με τον παππού του χρονολογώντας την ιστορία της οικογένειάς του από τον Νότο των φυλετικών διαχωρισμών μέχρι το σήμερα. Στιβαρό, αλλά οπωσδήποτε όχι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η συγκεκριμένη κατηγορία.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ

44. Two Distant Strangers

Μικρού μήκους που δανείζεται από Μέρα της Μαρμότας για να μιλήσει για τον κύκλο αστυνομικής βίας, αλλά το gimmick του concept δεν δένει απαραιτήτως σε κάτι αληθινά πλούσιο.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους

43. The Life Ahead

Συμπαθής, καλόκαρδη κοινωνική ιστορία με την επιστροφή της Sophia Loren. Είναι ΟΚ.

Υποψήφιο για: Τραγούδι

42. Yes-People

Ισλανδικό animation για τους ενοίκους ενός κτιρίου και μικρές ματιές στην καθημερινότητά τους, που παίζει σαν στεγνού χιούμορ αποστασιοποιημένο slice of life.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Animation

41. Colette

Μια 90χρονη αντιστασιακή επισκέπεται το στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου έχασε τη ζωή του ο αδερφός της κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου. Τηλεοπτικού τύπου πορτρέτο από τον Guardian, αλλά αξίζει για τις φοβερές της αντιδράσεις της και μόνο. (Όπως και για το γεγονός ότι είναι η πρώτη οσκαρική υποψηφιότητα για ταινία παραγωγή στούντιο βιντεοπαιχνιδιών. Για κάποιο λόγο.)

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ

40. The White Tiger

Ένα από τα μπόλικα φετινά «και δεν το βγάζουμε κι αυτό;;» του Netflix. Η ταινία του Ramin Bahrani μοιάζει ενωμένη μεταξύ της από 17 διαφορετικές ιδέες, σαν ιστορία που λέει πατέρας στο μικρό παιδί του κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί αλλά ποτέ δεν θυμάται με μεγάλη βεβαιότητα πού είχε μείνει χτες και σε τι διάθεση ήταν όταν έκανε την αφήγηση. Αλλά περιέργως λειτουργεί κάπως;

Υποψήφιο για: Διασκευασμένο Σενάριο

39. Feeling Through

Νεαρός μαύρος άντρας βοηθά μεσήλικα λευκό χωρίς ακοή και όραση, να πάρει το λεωφορείο και να βρει το δρόμο του. Προφανώς βασίζεται στο συναισθηματισμό αυτής της ιδέας κοινωνικής αλληλοβοήθειας και παρά κάποια άτσαλα σημεία στην εκτέλεση, εμφανίζει ενδιαφέρον στην αποτύπωση αυτής της συνεννόησης.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους

38. A Shaun the Sheep Movie: Farmageddon

Τρομερά χαριτωμένο και ευχάριστο.

Υποψήφιο για: Animation

37. Hunger Ward

Η κατηγορία του μικρού μήκους ντοκιμαντέρ είναι σκέτη φωτιά φέτος και αυτό εδώ, για τις προσπάθειες του ιατρικού προσωπικού σε νοσοκομεία στην Υεμένη να φροντίσουν παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα, είναι το πιο επίπονο όλων. Για πάρα πολύ γερά στομάχια.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ

36. Burrow

To γλυκύτατο Pixar short που θα παίξει στις αίθουσες πριν το Soul για ένα λαγουδάκι που έχει σχεδιάσει το τέλειο σπίτι αλλά ντρέπεται να το μοιραστεί με τους φίλους του.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Animation

35. Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga

Μια χαρά ακίνδυνο φαν, άψογα στημένο σαν σόου, απολαυστικό καστ να περνάει υπέροχα γύρω από τον κεντρικό χαρακτήρα (που είναι το μόνο φάλτσο) και με μια εντελώς αστεία να στην περιγράφουν αλλά αποτελεσματική να την βλέπεις κλισέ κορύφωση.

Υποψήφιο για: Τραγούδι

34. The Trial of the Chicago 7

Μια χαρά ακίνδυνο φαν, άψογα στημένο σαν σόου, απολαυστικό καστ να περνάει υπέροχα γύρω από τον κεντρικό χαρακτήρα (που είναι το μόνο φάλτσο) και με μια εντελώς αστεία να στην περιγράφουν αλλά αποτελεσματική να την βλέπεις κλισέ κορύφωση.

Υποψήφιο για: Ταινία, Β’ Ανδρικός, Πρωτότυπο Σενάριο, Μοντάζ, Διεύθυνση Φωτογραφίας, Τραγούδι

33. Better Days

Young adult μελόδραμα με επίκεντρο το bullying, σε μια όμορφη παραγωγή από το Χονγκ Κονγκ που κερδίζει πόντους από το ότι δεν είναι ποτέ ακριβώς η ταινία που περιμένεις, αλλά χάνει και πόντους επειδή επαναλαμβάνεται χωρίς να είναι κι η ίδια απόλυτα σίγουρα τι ταινία τελικά είναι.

Υποψήφιο για: Διεθνές Φιλμ

32. Love and Monsters

Σκέτη γλύκα. Δώσμου μηχανικά εφέ (ή έστω μηχανικά πασπαλισμένα με CGI) και την ψυχή μου πάρε.

Υποψήφιο για: Ειδικά Εφέ

31. One Night in Miami…

Περίεργη σύμπτωση η συνύπαρξη τόσων καθαρά, και αναπολογητικά, θεατρικών φιλμ στη φετινή οσκαρική σοδειά. Έχει δυνατές στιγμές, αλλά το ντεμπούτο της Regina King είναι σαφώς το λιγότερο ενδιαφέρον από τα τρία.

Υποψήφιο για: Β’ Ανδρικός, Διασκευασμένο Σενάριο, Τραγούδι

30. Crip Camp

Δυνατό Netflix ντοκιμαντέρ για ένα summer camp για εφήβους με αναπηρίες που, ακολουθώντας τους διάφορους συναρπαστικούς χαρακτήρες, χαρτογραφεί μια διαδρομή προς την γέννηση ενός ολόκληρου κινήματος διεκδίκησης δικαιωμάτων. Δεν ξεφεύγει από αναμενόμενες φόρμες αλλά είναι μονίμως ενδιαφέρον.

Υποψήφιο για: Ντοκιμαντέρ

29. Borat Subsequent Moviefilm

Σαφώς λιγότερο πετυχημένο από το ορίτζιναλ, αλλά ο τρόπος που αναζητά τη γραμμή ανάμεσα στον σκετς αυτοσχεδιασμό και στην υπακοή σε χοντρές σεναριακές κατευθύνσεις, βγάζει κάτι ενδιαφέρον. Ειδικά με τον τρόπο που το κουβαλά η αποκάλυψη Maria Bakalova.

Υποψήφιο για: Β’ Γυναικείος, Διασκευασμένο Σενάριο

28. Greyhound

Ο Tom Hanks, καμία έκπληξη εδώ, έπαιξε στις δύο dad movies της χρονιάς. Ομολογουμένως όχι μια σπουδαία dad movie χρονιά, αλλά τι να κάνουμε, αυτή ήταν. Τσεκάρετε τη σχετική βίβλο και αν νιώσετε να σας εκπροσωπεί, δώστε μια ευκαιρία στο Greyhound, που είναι λίγο περισσότερο τεχνικής προσέγγισης dad movie παρά συναισθηματικής (όπως η έτερη, που ακολουθεί λίγο παρακάτω), αλλά γι’αυτό είσαι Tom Hanks, γιατί έχεις επίπεδα.

Υποψήφιο για: Ήχος

27. White Eye

Λοιπόν, εδώ συμβαίνουν διάφορα. Το Ισραηλινό μικρού μήκους είναι γυρισμένο σε ένα long take που περιέργως δεν τραβά συνεχώς την προσοχή πάνω του ως κάποια τεχνική ακροβασία λες κι είναι καμιά ταινία του Inarritu, και εστιάζει στη συνάντηση δύο αντρών, ενός Ισραηλινού της μεσαίας τάξης που του έχει κλαπεί το ποδήλατο, και ενός αφρικανικής καταγωγής μετανάστη που το έχει τώρα στην κατοχή του. Ο δεύτερος άντρας δεν το έχει κλέψει, αλλά έχει έρθει στην κατοχή του όταν το αγόρασε κι ο ίδιος (προφανώς από μεσάζοντα). ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΧΜΜΜΜ; Ο σκηνοθέτης της ταινίας εξηγεί πως ήθελε να εξερευνήσει το πόσο πολύ οι πολίτες αυτής της χώρας μπορούν εύκολα να μην αντιλαμβάνονται τον απλό καθημερινό ρατσισμό των συμπεριφορών τους, και νιώθω πως αυτή η σκέψη μπορεί να εμβαθυνθεί αρκετά παραπάνω μέσα από την κατάσταση που παρουσιάζει το short. (Η λέξη Παλαιστίνη δεν αναφέρεται, αν αναρωτιέστε.) Το φιλμ αφοσιώνεται αρκετά γύρω από την βασική του συνθήκη, περιέργως δίχως πολλά-πολλά πυροτεχήματα, ώστε να έχει αξία ως αντικείμενο.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους

26. Soul

Τα μεγαλύτερο hot take για τη φετινή οσκαρική σεζόν: Το Onward είναι η καλύτερη από τις δύο φετινές ταινίες της Pixar. Το Soul έχει πιο εντυπωσιακές κορυφώσεις, πιο εντυπωσιακές ιδέες, πιο εντυπωσιακές μεμονωμένες στιγμές πειραματισμού με την αισθητική του animation, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι δένεται αρκετά σφιχτά ως ταινία. Μπέρδεμα.

Υποψήφιο για: Animation

25. If Anything Happens I Love You

Όμορφο animation και συναισθηματική κλωτσιά στην κοιλιά.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Animation

24. News of the World

Η έτερη Tom Hanks dad movie της χρονιάς, με τον Paul Greengrass σε πιο λυρικές διαθέσεις από ποτέ. Για ένα μικρό διάστημα φαινόταν πως θα ήταν μεγαλύτερος οσκαρικός παίχτης.

Υποψήφιο για: Ήχος, Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Μουσική, Διεύθυνση Φωτογραφίας

23. Over the Moon

Ένα περίεργο πάντρεμα κινέζικων και χολιγουντιανών αισθητικών κατευθύνσεων στην ανάπτυξη ενός κλασικού στουντιακού animation που έχει κάτι απ’όλα, καταφέρνοντας μάλιστα να ξεδιπλώσει κάποιες εντελώς LSD ιδέες στην λειτουργία και τη χρήση του κινουμένου σχεδίου, που ελάχιστοι 3D animation συγγενείς του έχουν επιχειρήσει.

Υποψήφιο για: Animation

22. Genius Loci

To animation ως αδόμητη, καθαρά οπτική εμπειρία. Το χρειαζόμουν.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Animation

21. Promising Young Woman

Έχει μια τρίτη πράξη που δεν λειτουργεί και παρολίγον ακυρώνει το φιλμ, ενώ ένας μονομανής συμβολισμός το διατρέχει. Κι όμως, τελικά όχι απλά ισορροπεί, αλλά και απογειώνεται. Το χέρι της Emerald Fennell είναι γεμάτο σιγουριά και βεβαιότητα, το σενάριό της είναι γεμάτο οργή και η Mulligan πετυχαίνει μια εξαιρετικής πολυπλοκότητας ερμηνεία. Η ταινία σε παίρνει μαζί της κι αυτό δείχνει ένα εντυπωσιακό δημιουργικό ένστικτο από την πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτη.

Υποψήφιο για: Ταινία, Σκηνοθεσία, Α’ Γυναικείος, Πρωτότυπο Σενάριο, Μοντάζ

20. Onward

Τίμιο, αδερφικό πλανταγματάκι. Υποτιμημένο, πάρα πολύ συναισθηματικό, και με φανταστική τελευταία πράξη, από την εξέλιξη της ιστορίας ως τον εντυπωσιακό σχεδιασμό του πλάσματος.

Υποψήφιο για: Animation

19. Sound of Metal

Γνώριμη ιστορία αλλά παιγμένη με έναν τρόπο που σε βυθίζει μέσα της. Οπωσδήποτε από τα τεχνικά αξιοσημείωτα της χρονιάς.

Υποψήφιο για: Ταινία, A’ Ανδρικός, Β’ Ανδρικός, Πρωτότυπο Σενάριο, Ήχος, Μοντάζ

18. Ma Rainey’s Black Bottom

Δεύτερη μεταφορά θεατρικού, όχι μόνο δεν προσπαθεί να απομακρυνθεί από την προέλευσή του αλλά είναι φτιαγμένο σχεδόν σαν παράσταση μες στην παράσταση. Ερμηνείες, ατμόσφαιρα, vibe. Ξέρει τι είναι, και θέλει από σένα να νιώσεις τα πάντα μαζί του.

Υποψήφιο για: Α΄Ανδρικός, Α’ Γυναικείος, Μακιγιάζ, Κουστούμια, Καλλιτεχνική Διεύθυνση

17. Tenet

Μιλώντας για vibe και για ταινίες που σε βυθίζουν μέσα τους. Έχει ανέβει ένα τσικ στην εκτίμησή από όταν το πρωτοείδα (χωρίς να το έχω ξαναδεί έκτοτε) γιατί στο πέρασμα του χρόνου επιβιώνουν περισσότερο τα καθαρά δομικά και τεχνικά του στοιχεία, παρά οτιδήποτε έχει να κάνει με το μη-περιεχόμενο. Κι αυτό είναι… κοπλιμέντο… μάλλον..;

Υποψήφιο για: Ειδικά Εφέ, Καλλιτεχνική Διεύθυνση

16. The Mole Agent

Αυτό το έστειλε η Χιλή για την κατηγορία του Διεθνούς Φιλμ, δεν χώρεσε εκεί, αλλά το είδαν αρκετά τα μέλη της Ακαδημίας και τους άρεσε τόσο πολύ που το πρότειναν για καλύτερο ντοκιμαντέρ. Κάτι που δείχνει και ποσό απολαυστικό φιλμ είναι το συγκεκριμένο αλλά και πόσο δυνατή είναι η κατηγορία του Διεθνούς Φιλμ.

Υποψήφιο για: Ντοκιμαντέρ

15. Nomadland

Καλή ταινία και μπράβο. Δεν είναι The Rider, για να τα λέμε και όλα, αλλά από την άλλη δεν βγαίνουν έτσι τα Rider.

Υποψήφιο για: Ταινία, Σκηνοθεσία, Α’ Γυναικείος, Διασκευασμένο Σενάριο, Διεύθυνση Φωτογραφίας, Μοντάζ

14. Minari

Πανέμορφα γυρισμένο και παιγμένο, με μια σπάνια αυτοσυγκράτηση για Αμερικάνικο ανεξάρτητο. Κι ας τα δένει όλα σε ένα όμορφο βολικό κόμπο στην τρίτη πράξη.

Υποψήφιο για: Ταινία, Σκηνοθεσία, Α’ Ανδρικός, Β’ Γυναικείος, Πρωτότυπο Σενάριο, Μουσική

13. Do Not Split

Το πρώτο 20λεπτο είναι συγκλονιστικό ως καταγραφή, αλλά ο επικαιροποιημένος επίλογος το κάνει σχεδόν στοιχειωτικό ως ντοκουμέντο. Η ταινία για την οποία Κίνα και Χονγκ Κονγκ μαυρίζουν τα φετινά Όσκαρ.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ

12. Judas and the Black Messiah

Ίσως το πιο άνισο από τα Καλά Φετινά Αμερικάνικα φιλμ αλλά και πολιτική συνείδηση έχει και τεράστια δύναμη. Και έναν Daniel Kaluuya… *κάνει chef’s kiss*

Υποψήφιο για: Ταινία, B’ Ανδρικός Ρόλος (2), Πρωτότυπο Σενάριο, Διεύθυνση Φωτογραφίας, Τραγούδι

11. Wolfwalkers

Το καλύτερο από τα φετινά μεγάλου μήκους animation χωρίς δεύτερη σκέψη ή συζήτηση. Το ότι θα χάσει το Όσκαρ από την Pixar επειδή η Ακαδημία ψηφίζει στον αυτόματο είναι στενάχωρο, αλλά δεν πειράζει: Ο κόσμος θα το ανακαλύπτει για χρόνια.

Υποψήφιο για: Animation

10. Emma.

Νούμερο 10 σε αυτή τη λίστα αλλά νούμερο 1 στην «αν μου έλεγες ότι πρέπει να κοιτάω μία φετινή ταινία των Όσκαρ για όλη την υπόλοιπη μέρα» λίστα. Δεν είναι και λίγο!

Υποψήφιο για: Μακιγιάζ, Κουστούμια

9. Opera

Ένα απίστευτο μικρού μήκους animation σαν ζωντανός πίνακας που διατρέχει όλη την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Τίποτα, έτσι κάτι απλό.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Animation

8. Da 5 Bloods

Σχεδόν προσβλητικό το ότι λογίζεται ως οσκαρικό φιλμ για μια υποψηφιότητα μουσικής ετούτη, μια από τις καλύτερες και πιο φιλόδοξες ταινίες της χρονιάς, εξαφανισμένη από οπουδήποτε αλλού. Ανυπομονώ για τη χρονιά που η Ακαδημία θα δώσει Όσκαρ στον Delroy Lindo για κάποια εντελώς αδιάφορη βιογραφική του ερμηνεία όταν του αρνήθηκε έστω την υποψηφιότητα σε μια από τις κορυφαίες ερμηνείες που έχουμε δει εδώ και χρόνια.

Υποψήφιο για: Μουσική

7. A Love Song for Latasha

Η ζωή ενός θύματος επανακεντραρισμένη όχι ως ιστορική φιγούρα, αλλά ως μια ολόκληρη, αληθινή ύπαρξη που χάθηκε. Το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ μιλά με την ξαδέρφη και την καλύτερη φίλη του 15χρονου κοριτσιού που σκοτώθηκε στο Λος Άντζελες το 1991 εν μέρει πυροδοτώντας τις εξεγέρσεις του ‘92, χτίζοντας το πορτρέτο της κοπέλας μέσα από ένα κινηματογραφικό ημερολόγιο που θυμίζει πως κάθε ζωή είναι πολλά παραπάνω από μια γραμμή στην wikipedia. Απλά εκπληκτική δουλειά.

Υποψήφιο για: Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ

6. The Father

Η καλύτερη των φετινών θεατρικών μεταφορών, ένα διαμάντι ατόφιας κινηματογραφικής τεχνικής. Ερμηνεία καριέρας από Άντονι Χόπκινς, εξαιρετικές Ολίβια Γουίλιαμς και Ολίβια Κόλμαν γύρω του, ενώ σενάριο, μοντάζ και καλλιτεχνική διεύθυνση συνθέτουν απολύτως συνεργατικά και οργανικά έναν επίπονα υποκειμενικό, φευγαλέο κόσμο στο κεφάλι του ήρωα.

Υποψήφιο για: Ταινία, A’ Ανδρικός, Β’ Γυναικείος, Διασκευασμένο Σενάριο, Μοντάζ, Καλλιτεχνική Διεύθυνση

5. Quo Vadis, Aida?

Φιλμ-διάλυση. Όταν τα Σέρβικα στρατεύματα καταλαμβάνουν μια μικρή πόλη της Σρεμπρένιτσα, μια μεταφράστρια προσπαθεί να φέρει την οικογένειά της στην ασφάλεια ενός στρατοπέδου των Ηνωμένων Εθνών. Όχι απλά μια ματιά στην φρίκη του πολέμου από μια συντριπτική διπλή οπτική (και από το επίπεδο του άμαχου πληθυσμού αλλά και από το επίπεδο του εξωτερικού παρατηρητή), αλλά και ένα άκρως προσωπικό θρίλερ μέσα στα γρανάζια μιας εκτός τόπου και χρόνου, δυστοπικά απάνθρωπης γραφειοκρατίας. Αν δεν υπήρχε το τελευταίο δεκάλεπτο του Another Round, θα κέρδιζε το Όσκαρ.

Υποψήφιο για: Διεθνές Φιλμ

4. Mank

Παρεξηγημένο. Δεν πειράζει.

Υποψήφιο για: Ταινία, Σκηνοθεσία, Α’ Ανδρικός, Β’ Γυναικείος, Ήχος, Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Μουσική, Μακιγιάζ, Κουστούμια, Διεύθυνση Φωτογραφίας

3. Collective

Μια φωτιά σε μια συναυλία αφήνει κόσμο να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, όταν όμως αρκετοί πεθαίνουν κατά το επόμενο διάστημα, μια ομάδα ρεπόρτερ αρχίζουν να ερευνούν τα πραγματικά αίτια, πετυχαίνοντας έναν λαβύρινθο διαπλοκής. Ένα καθηλωτικό ερευνητικό procedural που καμία πένα δε θα μπορούσε να έχει στα αλήθεια γράψει, και ένα αναπάντεχα διπλά υποψήφιο φιλμ. Δε θα κερδίσει καμία από τις δύο κατηγορίες αλλά η έκθεση θα το βοηθήσει να βρει το κοινό του.

Υποψήφιο για: Διεθνές Φιλμ, Ντοκιμαντέρ

2. Another Round

Μια ταινία-αποθέωση, που μοιάζει ήδη να έχει αγαπηθεί όσο λίγες από τη φετινή χρονιά-αστερίσκο. Όταν την είδα στο Τορόντο (δηλαδή στον καναπέ μου, στα Εξάρχεια) έγραψα πως «ο Vinterberg εκμεταλλεύεται το στιβαρό σενάριο και χτίζει πάνω στον τεράστιου κινηματογραφικού εύρους πρωταγωνιστή του μια σπουδή χαρακτήρων στην οποία η ίδια η ιστορία κάνει πίσω», που «αγκαλιάζει το κλισέ στο βαθμό που αγκαλιάζει τους ανθρώπους, και τις δικές τους βαθύτατα ανθρώπινες συμπεριφορές. O Vinterberg δεν φοβάται τη σωματικότητα της ιστορίας του, συνδέοντας το σώμα με το νου, το οποίο προδίδει εξίσου, τραυματίζει, χτυπά, εγκαταλείπει. Είναι μια ταινία που δεν φοβάται τα κορμιά των ηρώων της».

Και τελικά πως «θαυμάσαμε ένα αποθεωτικό κλείσιμο κατά το οποίο καμία απάντηση δεν μετατρέπεται αυτομάτως σε εύκολη ή σωστή, και κατά το οποίο ο Mikkelsen -και το φιλμ, μέσω αυτού- αποτυπώνει στη μεγάλη οθόνη τη μορφή του ως κάτι το ανθρώπινα, πληγωμένα διονυσιακό». Είναι μια από τις ταινίες της χρονιάς, που πραγματικά ανυπομονώ να τη δω στη μεγάλη -θερινή- οθόνη αυτό το καλοκαίρι.

Υποψήφιο για: Διεθνές Φιλμ, Σκηνοθεσία

1. Time

Η ταινία της χρονιάς, όπως έχουμε ξαναπεί.

Υποψήφιο για: Ντοκιμαντέρ

Ιllustration: Αριστέα Ρέλλου