Τριαντάφυλλος: «Σιγά τον κόσμο που περίμενε τον Τζέημς στο αεροδρόμιο»
Ο Ντάφυ ξεσπάει και θυμάται όταν σήκωσαν κι εκείνον στα χέρια οι Ροδίτες, περήφανοι για την προσφορά του στον πολιτισμό και τις τέχνες.
- 18 ΜΑΙ 2021
Ούτε καν στα χέρια δεν τον σηκώσανε. Όταν πήγα εγώ πρώτη φορά στη Ρόδο μετά το Σπάω τα Ρολόγια, δεν είχα προλάβει να κατέβω ακόμα και με σηκώσανε μαζί με το αεροπλάνο. Είναι και βαρύ τώρα αυτό, ξέρεις, είχε κόσμο μέσα, αεροσυνοδούς, πράματα, φαγητά πλαστικά, δεν σηκώνεται έτσι.
Θυμάμαι και τον πιλότο να σπάζεται που πρώτη φορά στην προσγείωση χειροκροτήσανε άλλον και όχι τα μούτρα του, τεσπά.
Το πήραν όπως ήταν το μπόινγκ, το έφεραν δύο γύρους σε όλο το νησί και επειδή ήταν και Πάσχα το περάσαν και κάτω απ’ τον Επιτάφιο σε κάτι χωριά, και μετά με άφησαν να κατέβω.
Και όπως κατέβαινα τα σκαλιά, νάτοι οι χιαστοί. Κούνα ο ένας, κούνα ο άλλος, δεν είναι αστεία πράγματα αυτά, παιδιά. Όσο γερή κράση και να έχεις, μπορεί να την πατήσεις.
Καλή η αγάπη του κόσμου, χρυσή, δεν λέω, αλλά να προσέχουμε και λίγο.
Ειδικά τώρα που θα γυρίσω Ελλάδα, με ρέγουλο τα καλωσορίσματα στο αεροδρόμιο, έχω στραμπουλήξει όλα μου τα κύτταρα.
ΣΚΑΪ
Αλλά εμένα όταν με σηκώσανε το 1999, ούτε κρίση υπήρχε ούτε τίποτα. Λυμένα τα προβλήματα του κόσμου, έρεε το χρήμα. Τώρα ήταν και λίγο προκλητικό αυτό που έγινε με τον Τζέημς. Του κάνανε και υποδοχή στο Φαληράκι, τι να πω. Ντροπή για την ιστορία του μέρους.
Θα τα βλέπουν αυτά οι Άγγλοι απ’ τις τηλεοράσεις και θα λένε «σιγά μην πάμε σε αυτά τα ζώα φέτος το καλοκαίρι, θα πάμε αλλού τον εμετό μας, κάπου που να τον εκτιμάνε».
Θα μου πεις «για σένα δεν χαλάει λεφτά τώρα ο κόσμος για να μείνεις στο παιχνίδι; Δεν κοστίζουν τα sms που στέλνουν για χάρη σου;». Θα σου πω «ναι, δίκιο έχεις», και κυρίως θα σου πω «πώς άλλο εγώ». Ντόμπρα.
Σκέφτομαι πάντως μια μέρα πριν γυρίσω, να χτυπήσω ένα εμβόλιο κορονοϊού για να με πιάσει ακριβώς τη στιγμή που θα έχω φτάσει στο αεροδρόμιο. Να κατέβω τη σκάλα με 39 πυρετό, να μην μπορώ να περπατήσω, να κλαίγομαι, να με λυπούνται, να είμαι έτσι ακριβώς όπως με αγάπησε ο κόσμος. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει.
Και κάτι τελευταίο. Όταν κατέβηκα Ρόδο είχα μαζί Νατάσα Θεοδωρίδου, όχι Άννα-Μαρία Βέλλη γιουτιούμπερ-ινφλουένσερ.
Τεσπά, θα έγραφα κι άλλα, αλλά έχει ήδη αρχίσει να με πονάει ο καρπός, φοβάμαι για ζημιά μεγάλη. Τον ζόρισα κι εγώ τόση ώρα, δεν έπρεπε.
Μακάρι να το ξεπεράσω. Όλα είναι στα χέρια του Θεού από δω και πέρα.
*Προφανώς και όλα αυτά τα βγάλαμε απ’ το μυαλό μας και δεν τα ‘πε ποτέ ο Τριαντάφυλλος. Έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει.
