Ποια ταινία να δεις στο Netflix σήμερα (και κάθε μέρα): The Lure

Αυτή την εβδομάδα προτείνουμε ένα κανιβαλικό μιούζικαλ με γοργόνες στο Netflix, πιο παράξενο από τα παράξενα:

Netflix Pick of the Week:

Δύο σαρκοβόρες γοργόνες-αδερφές αναδύονται τραγουδώντας από τα βάθη της Βαλτικής Θάλασσας, παρασύρονται στη στεριά μίας εναλλακτικής ‘80s Πολωνία, και πιάνουν δουλειά σε ένα νυχτερινό κλαμπ όπου θα γίνουν η ατραξιόν και θα κατασπαράζουν άνδρες. Και μόνο στην ιδέα ότι θα αντιστεκόταν κανείς σε μία τέτοια σύνοψη, προβληματίζομαι.

Στο The Lure που μπορείς να δεις στο Netflix, η Πολωνή Agnieszka Smoczynska κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο δημιουργώντας μία φαντασμαγορική νέα εκδοχή του μύθου των γοργόνων που δεν ξεχνά τις σκοτεινές τους απαρχές. Η Smoczynska έχει εμπνευστεί από τη Μικρή Γοργόνα του Hans Christian Andersen αλλά και τις σειρήνες του Ομήρου οπότε ναι, οι γοργόνες του Lure ερωτεύονται τους άνδρες, όμως τους τρώνε κιόλας.

Η Silver και η Golden γίνονται διάσημες ως “The Lure”, ένα new wave γοργονικό δίδυμο που κάνει παραστάσεις σε ένα Lynch-οειδές κλαμπ, όμως οι δρόμοι τους θα αρχίσουν να διαφοροποιούνται όταν η Silver θα δεθεί με τη νέα, ανθρώπινη καθημερινότητά της, την ώρα που η Silver θέλει απλώς να πηγαίνει σε punk shows και να τρώει κόσμο.

Εκτός Πολωνίας η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Sundance όπου κέρδισε το ειδικό βραβείο της επιτροπής στην κατηγορία World-Dramatic, λίγο πριν κερδίσει βραβεία στα μεγάλα φεστιβάλ φαντασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Fantastic Fest και Fantasia, και καταλήξει αισίως στο Netflix. Μέντορας της Smoczynska στο ντεμπούτο της ήταν η υποψήφια για Όσκαρ Agnieszka Holland (Europa Europa), η οποία σε πρώτη φάση αδυνατούσε να συλλάβει το εξωφρενικό όραμα της νέας σκηνοθέτη.

«Μου είχε πει ‘ok, Agnieszka, δεν ξέρω τι να σου πω ή πώς να σε βοηθήσω, αλλά υπάρχει μία ταινία για δύο κορίτσια στην Τσεχία’, και αυτό ήταν πολύ βοηθητικό για μένα», θυμάται η δημιουργός. «Κανείς δεν ήξερε τι να πει γιατί ήταν τόσο αδιανόητο. Θυμάμαι έναν τύπο, σύμβουλο σεναρίου, που μας είχε πει ‘ωραία, οπότε αυτή η γοργόνα τρώει ανθρώπους;. Γιατί δεν είχαμε στ’ αλήθεια σκηνές όπου οι γοργόνες τρώνε κόσμο αρχικά, μόνο ίσως μετά το δεύτερο draft. Δεν το δείχναμε. Τις άκουγες μονάχα».

Ο ήχος και η μουσική παίζουν τεράστιο ρόλο στο φιλμ της Smoczynska που συμπεριφέρθηκε στο σενάριο όπως σε ένα μουσικό σκορ, ηχογραφώντας το και τοποθετώντας κατάλληλα τραγούδια κατά τη διάρκεια του ηχητικού αρχείου για να εντοπίσει το πώς τα τραγούδια άλλαζαν το κλίμα κάθε σκηνής.

Καλειδοσκοπικό glam και ονειρώδη θολωμένα ύδατα μεταξύ των τόνων και των ειδών που δοκιμάζει η Smoczyńska, σε ένα παραισθησιογόνο αποτέλεσμα στο Netflix που αψηφά τις κατηγοριοποιήσεις και ξελογιάζει όπως οι σειρήνες του.