Η μητέρα που στάθηκε στο πλευρό του δολοφόνου της κόρης της

Δεν τη σκότωσε επίτηδες έλεγε, ότι την έσπρωξε και χτύπησε, ότι ήταν ατύχημα ο θάνατός της, αλλά πέρα απ’ τα λόγια του, δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει κάτι περισσότερο για να υποστηρίξει αυτήν την εκδοχή. Ίσως αν ο ιατροδικαστής είχε την ευκαιρία να εξετάσει το άψυχο κορμί της Πόπης Χατζίδου να αποφαινόταν αν ήταν ατύχημα ή αν τα τραύματά της ήταν σκόπιμα, αλλά πια αυτό το ενδεχόμενο είχε αποκλειστεί για πάντα.

Και φυσικά το γεγονός ότι ο γυναικοκτόνος πήρε το σώμα και προσπάθησε να το εξαφανίσει, πετώντας το στα νερά του Στρυμόνα, μόνο αξιοπιστία δεν του έδινε.

Όμως ο 45χρονος Αθανάσιος Δίγκας, όσο θα στεκόταν ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Γιαννιτσών τον Φεβρουάριο του 2007, θα έβρισκε έναν απρόσμενο σύμμαχο στο πρόσωπο της πεθεράς του. Η 84χρονη Χρυσούλα Χατζίδου θα στήριζε με πάθος τον άντρα που σκότωσε την κόρη της.

«Η κόρη μου με τον Αθανάσιο Δίγκα ήταν 25 χρόνια μαζί», θα καταθέσει στην ανακρίτρια Σερρών και στη συνέχεια στο δικαστήριο. «Κανένας από τους δύο όλο αυτό το διάστημα δεν έδωσε λαβές για σχόλια, ήταν πάντα αγαπημένοι. Ο γαμπρός μου είναι πάρα πολύ καλό παιδί. Η κόρη μου λίγο πριν συμβεί το περιστατικό μού είχε αναφέρει την ύπαρξη του τρίτου προσώπου. Εγώ την είχα μαλώσει γιατί ο γαμπρός μου ήταν εξαιρετικό παιδί. Ο γαμπρός μου δεν έφταιξε καθόλου κι επιθυμώ να βγει από τη φυλακή για να συμμαζέψει τα παιδιά του. Δεν πιστεύω ότι είχε πρόθεση να τη σκοτώσει. Την αγαπούσε την κόρη μου πάρα πολύ. Πιστεύω ότι το περιστατικό ήταν συμπτωματικό. Καβγάδισαν, μάλωσαν, την έσπρωξε και από αυτό τον λόγο έπεσε και χτύπησε…».

Η κατάθεση άφησε τους πάντες με ανοιχτό το στόμα. Το ίδιο και η απόφαση του δικαστηρίου που λίγο αργότερα, θα έριχνε στα μαλακά τον καθ’ ομολογίαν δράστη.

Το χρονικό της δολοφονίας

Η 44χρονη νοσοκόμα «εξαφανίστηκε» από το σπίτι της στο Νέο Σούλι Σερρών στις 12 Νοεμβρίου του 2005. Την επόμενη ημέρα, μία συνάδελφός της που ανησύχησε γιατί δεν είχε νέα της, δήλωσε την εξαφάνισή της στην αστυνομία, γνωρίζοντας ότι στο παρελθόν είχε πέσει θύμα κακοποίησης από τον σύζυγο της.

Ο 45χρονος σύζυγος θα περάσει το κατώφλι του αστυνομικού τμήματος, και κατά την ανάκρισή του θα ισχυριστεί ότι η γυναίκα του απλά έφυγε από το σπίτι. Δεν θα τον πιστέψει κανείς. Δύο μέρες μετά τη σύλληψη του θα ομολογήσει ότι τη δολοφόνησε, χτυπώντας την μέσα στο σπίτι τους με γροθιές. Θα ισχυριστεί ότι εκείνη έπεσε και σκοτώθηκε κατά την πρόσκρουσή της στο πάτωμα και ότι λίγο μετά, αφού καθάρισε τα αίματα, τοποθέτησε το πτώμα της μέσα σε σακούλες και το πέταξε στον ποταμό.

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, όλα αυτά τα έκανε γιατί η σύζυγός του, τού αποκάλυψε ότι διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση και ότι είχε κινήσει διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένου να τον απομακρύνει από το σπίτι.

Θα προφυλακιστεί, αλλά έξι μήνες αργότερα θα βγει με απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Σερρών.

Η δίκη

Συνήγορος πολιτικής αγωγής δεν θα οριστεί, καθώς η πεθερά και οι δύο κόρες του ζευγαριού (15 και 21 ετών αντίστοιχα) θα σταθούν στο πλάι του δολοφόνου, καταθέτοντας υπέρ του.

Μοναδική μάρτυρας κατηγορίας θα είναι η προϊσταμένη νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο Σερρών Κωνσταντίνα Δινάκη, η οποία θα καταθέσει ότι συχνά η 44χρονη γυναίκα πήγαινε στη δουλειά της με σημάδια στο πρόσωπο και το σώμα, αποφεύγοντας να εξηγήσει ποιος και πώς της τα είχε προκαλέσει.

«Ερχόταν χτυπημένη», θα πει σε εφημερίδα η προϊσταμένη. «Εγώ είπα όλα όσα γνώριζα, ότι τη χτυπούσαν και ερχόταν στο νοσοκομείο με σημάδια. Με απείλησαν ότι θα με μηνύσουν για ψευδορκία».

Την ίδια στιγμή, μία ακόμη συνάδελφος αλλά και πολύ καλή φίλη του θύματος που ποτέ δεν κλήθηκε να καταθέσει στο δικαστήριο, θα συμπληρώσει:

«Ερχόταν στο νοσοκομείο χτυπημένη, ακόμη και εγώ δύο φορές έβαλα πούδρα στο πρόσωπό της για να μη φαίνονται τα χτυπήματα». Η Πόπη ήταν τόσο αξιοπρεπής και δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα σε κανέναν να πει οτιδήποτε».

Κατά την προανάκριση, ακριβώς το ίδιο υποστήριξαν και άλλες συνάδελφοί της, οι οποίες όμως δεν κλήθηκαν ποτέ να καταθέσουν ως μάρτυρες κατηγορίας στο δικαστήριο.

Ο Αθανάσιος Δίγκας θα καταδικαστεί σε 12 χρόνια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με τα ελαφρυντικά του εγκλήματος εν βρασμώ ψυχής και του προτέρου εντίμου βίου. Το δικαστήριο θα αποφασίσει η έφεση να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα κι έτσι ο Δίγκας θα αφεθεί ελεύθερος να επιστρέψει στο χωριό και τα παιδιά του, μέχρι να γίνει η δίκη του σε δεύτερο βαθμό.

Οι αντιδράσεις των φεμινιστικών οργανώσεων

Η απόφαση όπως είναι λογικό θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις. Γυναικείες οργανώσεις όπως η Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης, το Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας και το Δίκτυο Γυναικών Σερρών θα θεωρήσουν τη δικαστική απόφαση προκλητική.

«Σε αυτήν τη δίκη δεν υπήρχε αντίλογος και ήταν καθοριστικό για το αποτέλεσμά της», θα υποστηρίξει στα ΝΕΑ η Αφροδίτη Σταμπουλή, μέλος της Ομάδας Γυναικών Θεσσαλονίκης. «Εμείς είχαμε ευαισθητοποιηθεί αμέσως μετά τη δολοφονία, εξαιτίας του διασυρμού της γυναίκας που ακολούθησε, ζητούμε τώρα να αποκατασταθεί το προσβεβλημένο όνομά της».

Λίγες ημέρες αργότερα, ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης, κ. Αθ. Στρογγύλης θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης, θεωρώντας ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν έκρινε σωστά τα πραγματικά περιστατικά και λανθασμένα αναγνώρισε ελαφρυντικά.

Στις 23 Μαρτίου 2009 ο καθηγητής θα καθίσει ξανά στο εδώλιο του κατηγορουμένου στην αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης.

Στην απολογία του θα υποστηρίξει ότι ήθελε να σώσει τον γάμο του και ότι πώς κατά λάθος σκότωσε τη γυναίκα του, μετά από μια λογομαχία, επιμένοντας ότι εκείνη του επιτέθηκε πρώτη. «Όταν κατάλαβα πως ήταν νεκρή, τύλιξα το πτώμα σε σακούλες και το πέταξα στον Στρυμόνα για να χαθεί. Ήμουν σε κατάσταση σοκ, δεν ήθελα να την ξαναδώ νεκρή», θα πει.

Δικαστές και ένορκοι θα αποφασίσουν ομόφωνα ότι είναι ένοχος για «ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση» αναγνωρίζοντάς του αυτή τη φορά μόνο το ελαφρυντικό του «πρότερου έντιμου βίου». Θα τον καταδικάσουν σε 18 χρόνια κάθειρξη και αυτήν τη φορά θα τον στείλουν πραγματικά στη φυλακή.

*Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι φωτογραφία αρχείου.