Οι 15 καλύτερες ταινίες που ανεβαίνουν τον Σεπτέμβριο στο Netflix
Από τον John Wick του Netflix και το δράμα της Melissa McCarthy που η πλατφόρμα χρυσοπλήρωσε, μέχρι την άφιξη του Luis Buñuel στον κατάλογο.
- 2 ΣΕΠ 2021
Το Netflix που βρίσκει τον John Wick του, η Melissa McCarthy που τα βάζει με ένα πουλί, μία κωμωδία από την εποχή που οι Βρετανοί κυριαρχούσαν στο είδος, και η προσγείωση του Luis Buñuel στην πλατφόρμα.
Αυτές είναι οι καλύτερες νέες επιλογές σου στο Netflix για τον μήνα Σεπτέμβριο:
Kate
Όταν τη δηλητηριάζουν στην τελική αποστολή της, μια αδίστακτη εκτελέστρια που βρίσκεται για δουλειά στο Τόκιο έχει 24 ώρες για να πάρει εκδίκηση.
Μετά τον ρόλο της ως Huntress στο υποτιμημένο Birds of Prey, είμαι πάρα πολύ έτοιμη να δω τη Mary Elizabeth Winstead να πετσοκόβει κόσμο στο Netflix α λά John Wick. Η σκηνοθεσία είναι του Cedric Nicolas-Troyan του αδιάφορου The Huntsman: Winter’s War, όμως εκείνης της ταινίας τα τρωτά σημεία δεν ήταν ούτε τα visuals, ούτε η δράση, ούτε οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών της. Εάν o Umair Aleem κάνει αξιοπρεπή δουλειά εδώ με το σενάριο, δε βλέπω γιατί δε μπορούμε να δούμε μία fun b-movie τελικά.
H Winstead έχει μιλήσει για μία «εγκάρδια, κτηνώδης ιστορία εκτελεστών».
Πρεμιέρα: 10/9
Το Ψαρόνι (The Starling)
Το Netflix πάλεψε μανιωδώς για τη συγκεκριμένη ταινία και τελικά την αγόρασε για 20 εκατομμύρια δολάρια. Στο Starling του Ted Melfi (Hidden Figures, St. Vincent), η Melissa McCarthy και ο Chris O’Dowd υποδύονται ένα παντρεμένο ζευγάρι που προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη σχέση τους μετά από μία τεράστια απώλεια. Ενώ εκείνος απευθύνεται σε κάποιο πρόγραμμα αποκατάστασης, η σύζυγός του θα αποπειραθεί να αυτοθεραπευτεί στον καθημερινό τους κόσμο. Αφού όμως φτιάχνει έναν πανέμορφο κήπο, το λιλιπούτειο ψαρόνι που έχει κατασκηνώσει σε μία φωλιά παραδίπλα, θα αρχίσει να της επιτίθεται με συνέπεια. Όταν θα απευθυνθεί σε ένα πρώην ψυχίατρο-νυν κτηνίατρο για να βρει λύση στο πρόβλημά της, η ζωή της θα αλλάξει.
Η ανάμειξη του Melfi σημαίνει ίσως κάποια βολική τακτοποίηση του δράματος στο τέλος της ταινίας, μπορεί όμως να σημαίνει και μία ό,τι πρέπει ευκαιρία για εκτονωτικό κλάμα.
Πρεμιέρα: 24/9
Noone Gets Out Alive
Μία ιστορία τρόμου για ένα στοιχειωμένο σπίτι, μια θλιβερή μαρτυρία για τη ζωή των μεταναστών και ένας κόσμος όπου η αρχαία παράδοση μπορεί να γίνει τρομακτικά αληθινή. Όλα αυτά θα πυροδοτηθούν από τη μετακόμιση μίας μετανάστριας σε ένα σπίτι που κρύβει κινδύνους, όπως είδαμε πέρσι τέτοιες μέρες στο His House.
Η ταινία του Netflix βασίζεται στο βραβευμένο βιβλίο τρόμου του Βρετανού Adam Nevill.
Πρεμιέρα: 29/9
Blood Brothers: Malcolm X & Muhammad Ali
Ο Kenya Barris των black-ish και grown-ish παράγει τη μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου των Randy Roberts και Johnny Smith για το Netflix, και εξερευνά τη φιλία των δύο γιγάντων αλλά και το τέλος της.
Πρεμιέρα: 9/9
Frida
Η Julie Taymor σκηνοθετεί τη Salma Hayek στον ρόλο της ζωής της. Το Frida είναι επίσης ένα αρκετά τυπικό βιογράφημα, αλλά με όλο το δράμα που συνέβη πίσω από τις κάμερες (μεταξύ άλλων ο Harvey Weinstein ήθελε να εκτοπίσει τη Hayek από το πρότζεκτ όταν δεν ενέδωσε στις επιθυμίες του), το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα μικρό θαύμα.
Ανεβαίνει: Ήδη διαθέσιμη
Big Boys Gone Bananas
Τι μπορεί να κάνει μια μεγάλη εταιρεία για να προστατεύσει το brand της; Δέκα χρόνια πριν, ο Σουηδός σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Fredrik Gertten το βίωσε προσωπικά. Η προηγούμενη ταινία του, το BANANAS!*, αφηγούταν τη μήνυση που είχαν κάνει με επιτυχία 12 εργαζόμενοι σε φυτείες της Νικαράγουας εναντίον της γιγαντιαίας φρουτεμπορικής Dole Food Company. Η ταινία είχε αρχικά επιλεγεί για το διαγωνιστικό τμήμα του τμήματος του Λος Άντζελες το 2009, αλλά λίγο πριν φύγει από τη Σουηδία για να παρακολουθήσει την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας του εκεί, ο Gertten είχε λάβει ένα περίεργο μήνυμα: το φεστιβάλ αποφάσισε να βγάλει το BANANAS!* από τον προγραμματισμό του. Σα να μην έφτανε αυτό, ένα καυστικό άρθρο γεμάτο παραπληροφόρηση είχε εμφανιστεί στο Los Angeles Business Journal σχετικά με την ταινία μία εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα της, και ο Gertten είχε λάβει μία απειλητική επιστολή από τους δικηγόρους της Dole που τον προειδοποιούσε πως εάν η ταινία προβαλλόταν στο φεστιβάλ, η εταιρεία θα κινούταν εναντίον του.
Αυτό που ακολούθησε ήταν μία απαράμιλλη ιστορία που σπάνια έχει αποτυπωθεί σε ταινία. Ο Gertten γύρισε όλη αυτή τη διαδικασία εταιρικού εκφοβισμού και στρέβλωσης των μέσων ενημέρωσης – από τη Dole να απειλεί τους παραγωγούς με αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση χρησιμοποιώντας τακτικές τρόμου, μέχρι τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. Το Big Boys Gone Bananas θα μπορούσε να θεωρηθεί θρίλερ ή προειδοποιητική παραβολή, αλλά ως επί το πλείστον πρόκειται για μία προσωπική ιστορία του Gertten για το πόσο εύκολα μπορεί να κινδυνεύσει ο βιοπορισμός ενός ντοκιμαντεριστή και για τη διακύβευση της ελευθερίας του λόγου. Όπως λέει και η εταιρεία δημοσίων σχέσεων της Dole, «είναι ευκολότερο να αντιμετωπίσεις μια κακή συνείδηση παρά μια κακή φήμη». Αν γυριζόταν σήμερα θα ήταν μάλλον σε διανομή του Netflix.
Ανεβαίνει: 10/9
Passport to Pimlico
Η ακούσια έκρηξη μίας μη πυροδοτημένης γερμανικής βόμβας που είχε απομείνει από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποκαλύπτει ένα θαμμένο κελάρι στο Pimlico. Το κελάρι, εκτός από πλούτη και μία άγνωστη μέχρι πρότινος βασιλική εντολή από τον Βασιλιά Εδουάρδο Δ΄, παραχωρεί την περιοχή στον τελευταίο Δούκα της Βουργουνδίας. Καθώς ο καταστατικός χάρτης δεν είχε ανακληθεί ποτέ, ξαφνικά το Pimlico του Λονδίνου είναι πλέον νομικά το χαμένο Δουκάτο της Βουργουνδίας και, επομένως, δεν υπόκειται πλέον στο βρετανικό δίκαιο. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται επίσης η διανομή φαγητού με δελτίο μεταπολεμικά, όπως και οι ώρες λειτουργίας των παμπ.
Βρετανική κωμωδία από το 1949, μία εποχή που οι ταινίας των στούντιο Ealing ήταν απολαυστικά αναρχικές και οι Βρετανοί οι ηγέτες στη σκεπτόμενη κωμωδία. Η ταινία είχε κερδίσει μία υποψηφιότητα Όσκαρ Σεναρίου.
Ανεβαίνει: Ήδη διαθέσιμη
Πανικός στο Λονδίνο (Seven Days to Noon)
Όταν ο Καθηγητής Willingdon (Barry Jones) γίνεται επιφυλακτικός με τα πυρηνικά όπλα που κατασκευάζει, κλέβει μια πυρηνική κεφαλή και απειλεί να την πυροδοτήσει στο Λονδίνο σε επτά ημέρες, εκτός εάν η κυβέρνηση ξεκινήσει τον πυρηνικό αφοπλισμό. Όσο ο Willington κρύβεται, ο ντετέκτιβ Folland (Andre Morell) της Σκότλαντ Γιαρντ αρχίζει να τον αναζητά, την ίδια στιγμή που η κόρη του, Ann (Sheila Manahan), συμμετέχει στην υπόθεση ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να τον αποτρέψει απ’ το να προκαλέσει μία καταστροφή. Όσκαρ Σεναρίου το 1951.
Ανεβαίνει: Ήδη διαθέσιμη
Σαν τα Παραμύθια (Cover Girl)
Ο John Coudair (Otto Kruger) πληγώθηκε πριν πολύ καιρό, όταν η αρραβωνιαστικιά του είχε διακόψει τον αρραβώνα τους. Όταν όμως εντοπίζει την εγγονή της γυναίκας εκείνης, την όμορφη Rusty Parker (Rita Hayworth), του θυμίζει αυτό που έχασε. Ως εκδοτικός μεγιστάνας, αποφασίζει να βάλει την αφελή νεαρή καλλονή στο εξώφυλλο του περιοδικού του, ενώ ο σύντροφός της, Danny McGuire (Gene Kelly), αρνείται να παρέμβει στο δρόμο της προς την επιτυχία. Η Rusty, λοιπόν, καλείται να διαλέξει μεταξύ πλούτου και αληθινού έρωτα.
Μιούζικαλ του Charles Vidor που κάπως προσπεράστηκε αλλά έχει fun νούμερα, τρομερή φωτογραφία από τον Rupert Mat, φανταστικό κωμικό timing από την Eve Arden και τον Phil Silvers και, παραδόξως, κάποια ενδιαφέροντα φλάσμπακ με τη Hayworth στον ρόλο της γιαγιάς του βασικού της χαρακτήρα.
Ανεβαίνει: Ήδη διαθέσιμη
Άγρια Βλαστάρια (Les Roseaux Sauvages)
Σε ένα οικοτροφείο στη νότια Γαλλία, ο συνεσταλμένος μαθητής Francois (Gaël Morel) ανακαλύπτει τη λανθάνουσα ομοφυλοφιλία του όταν μπαίνει σε ερωτική σχέση με τον αγρότη Serge (Jacques Nolot). Σύντομα ένα παράξενο ερωτικό τρίγωνο σχηματίζεται μεταξύ του Francois, της καλύτερής του φίλης, Maetie (Élodie Bouchez), και του Serge, όσο στο παρασκήνιο μαίνεται ο Πόλεμος της Αλγερίας ως παραλληλισμός με την ταραχή της αυτοεξερεύνησης και της σεξουαλικής αφύπνισης.
Η πιο προσωπική – και καλύτερη – ταινία του André Téchiné, φτιαγμένη από τις αναμνήσεις του και βραβευμένη με Cesar. Το 1994-’95 ήταν μία από τις πιο αναγνωρισμένες γαλλικές ταινίες στις Ηνωμένες Πολιτείες παρότι δεν πέτυχε την υποψηφιότητα Ξενόγλωσσης στα Όσκαρ. Τώρα και στο Netflix.
Ανεβαίνει: 8/9
Ο Άνθρωπος του Βερολίνου (The Man Between)
Μετά την πτώση της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Susanne Mallinson (Claire Bloom) επισκέπτεται τον αδελφό της Martin (Geoffrey Toone), έναν ταγματάρχη που έχει μετακομίσει στο Βερολίνο και έχει παντρευτεί τη ντόπια Bettina (Hildegarde Neff). Η Susanne παρασύρεται σύντομα σε ένα σχέδιο απαγωγής που περιλαμβάνει Δυτικογερμανούς, Σοβιετικούς και έναν πρώην Ναζί με το όνομα Ivo Kern (James Mason). Ο Kern θα θελήσει να εξιλεώσει τον εαυτό του βοηθώντας τη Susanne να αποδράσει, παρόλο που για να το πετύχει καλείται να ρισκάρει τα πάντα.
Η ταινία του Carol Reeds ακολούθησε το εμβληματικό Third Man που είχε κάνει νωρίτερα με τον Orson Welles και έχασε στη σύγκριση. Παρά τις θεματικές ομοιότητες με εκείνο όμως, το The Man Between όμως είναι περισσότερο πρόδρομος των κατασκοπευτικών ιστοριών του John Le Carré. Ο Mason είχε κερδίσει το βραβείο του Καλύτερου Ηθοποιού από το National Board of Review.
Ανεβαίνει: 15/9
Απαγορευμένα Παιχνίδια (Jeux Interdits)
Ορφανή μετά από ναζιστική αεροπορική επιδρομή, η Paulette (Brigitte Fossey), ένα νεαρό κορίτσι από το Παρίσι, πέφτει πάνω στον Michel (Georges Poujouly), ένα μεγαλύτερο αγόρι, και οι δυο τους γίνονται γρήγορα φίλοι. Καθώς δημιουργούν έναν χώρο ταφής για τον σκύλο της Paulette, θα προσπαθήσουν να βγάλουν μαζί νόημα για τον χαοτικό, καταρρακωμένο κόσμο γύρω τους και για τον θάνατο. Η διαμονή, ωστόσο, της Paulette με την οικογένεια του Michel απειλείται από τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου
Τα Απαγορευμένα Παιχνίδια του René Clément είναι μία διαχρονική ανάκληση της φθοράς που υφίσταται η παιδική αθωότητα στη διάρκεια πολέμου, με εκπληκτικές ερμηνείες από τους παιδικούς πρωταγωνιστές της και ένα βραβείο Όσκαρ Ξενόγλωσσης το 1952.
Ανεβαίνει: 22/9
Το Ανθρώπινο Κτήνος (La Bete Humaine)
Βασισμένο στο κλασικό μυθιστόρημα του Émile Zola, το La bête humaine (Το Ανθρώπινο Κτήνος) του Jean Renoir ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του θρυλικού σκηνοθέτη, χαρίζοντας στον πρωταγωνιστή της Jean Gabin μία μόνιμη θέση στις καρδιές των συμπατριωτών του. Εν μέρει ποιητικός ρεαλισμός, εν μέρει νουάρ – για το είδος του οποίου θεωρείται προπομπός – το φιλμ είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι στον βασανισμένο ψυχισμό ενός εργάτη.
Σε ένα τρένο με προορισμό το λιμάνι της Χάβρης στη Γαλλία, ο υπεύθυνος του σιδηροδρομικού σταθμού Roubard (Fernand Ledoux) δολοφονεί τον Grandmorin (Jacques Berlioz) γιατί είχε αποπλανήσει την όμορφη νεαρή σύζυγό του, Severine (Simone Simon). Ο μηχανικός Jacques Lantier (Gabin), κολλημένος στη Χάβρη όσο το τρένο επισκευάζεται, ξεκινά κι αυτός μία παθιασμένη σχέση με τη Severine, η οποία προσπαθεί να τον πείσει να σκοτώσει τον σύζυγό της.
Ανεβαίνει: 22/9
Οι Πέντε Φυγάδες (La Mort en ce Jardin)
Εν μέσω μίας εξέγερσης σε ένα μεταλλευτικό φυλάκιο της Νότιας Αμερικής, μια ομάδα φυγάδων – ένας άπληστος τυχοδιώκτης (Georges Marchal), μία πόρνη (Simone Signoret), ένας ιερέας (Michel Piccoli), ένας ανθρακωρύχος διαμαντιών (Charles Vanel) και η κωφάλαλη κόρη του (Michèle Girardon) – αναγκάζονται να δραπετεύσουν στη ζούγκλα. Πεινασμένοι, εξαντλημένοι και απογυμνωμένοι από την παλιά τους ταυτότητα, παρασύρονται απελπισμένοι από τη μία απατηλή υπόσχεση σωτηρίας στην άλλη. Οι κίνδυνοι της ζούγκλας περιλαμβάνουν φίδια, δίψα, προβλήματα με το χαρτί υγείας, και την αστική χαρά της λεηλασίας ενός αεροπλάνου που έχει συντριβεί. Κοφτερή δράση και φιλοσοφικό σασπένς που εντείνονται όσο η ταινία πλησιάζει περισσότερο το παραληρηματικό όνειρο.
Από τις λιγότερο τιμημένες ταινίες του Luis Buñuel.
Ανεβαίνει: 22/9
Το Φάντασμα της Ελευθερίας (Le Fantome de la Liberte)
Σουρεαλιστικό φιλμ από τον Luis Buñuel, με τίτλο που αναφέρεται στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, φτιαγμένο από έναν συνδυασμό βινιετών βασισμένων στη ζωή του σκηνοθέτη. Αυτές παρουσιάζονται ως τυχαίες συναντήσεις, ελαφρώς συγγενείς μεταξύ τους, όλες χωρίς σταθερό πρωταγωνιστή, που τοποθετούνται χρονικά από τον 19ο αιώνα έως τη δεκαετία του 1970, και αγγίζουν θέματα όπως η εκτέλεση, η παιδοφιλία και η αιμομιξία.
Είναι ένα εγκεφαλικό αριστούργημα που δεν αποκρυπτογραφείται εύκολα, προσεγγίζεται όμως καλύτερα ως διακωμώδηση των καλών τρόπων. Έτσι δηλαδή όπως το προόριζε ο δημιουργός του. Να θυμάσαι όμως. Με τον Buñuel, γελάμε μόνο όταν πονάει.
Ανεβαίνει: 22/9