Apple TV
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Με το Foundation, το Apple TV+ βρήκε το δικό του Game of Thrones

Βασισμένα στα «ιερά» μυθιστορήματα του Isaac Asimov και με budget που προκαλεί ίλιγγο, το νέο έπος επιστημονικής φαντασίας του Apple TV+ σαρώνει τον ανταγωνισμό.

Συνεχίζοντας το σερί εξαιρετικών μ.T.L. (δηλαδή μετά Ted Lasso) σειρών που έχει λανσάρει (όπως τα Swagger και Acapulco), το Apple TV+ διεκδικεί με αξιώσεις να γίνει η δεύτερη streaming υπηρεσία που θα μας αναγκάσει να ανοίξουμε το πορτοφόλι μας σε μηνιαία βάση.

Αυτό που δεν είχε, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, είναι μια tentpole σειρά. Εκείνο το δικό του Game of Thrones που θα έκανε τους συνδρομητές να τρέξουν να γραφτούν και τους haters να τρέξουν να κράξουν. Το Foundation (Θεμέλιο) φαίνεται ότι έχει όλα τα προαπαιτούμενα για να διεκδικήσει αυτόν τον ρόλο.

Ξεκινώντας από τα -εμπνευσμένα από την παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και πολυβραβευμένα- μυθιστορήματα της ομώνυμης σειράς του 1940 που θεωρούνται ως «το σημαντικότερο έργο επιστημονικής φαντασίας που έχει ποτέ γραφτεί».

Και συνεχίζοντας με το γεγονός ότι έχουν ήδη προγραμματιστεί να γυριστούν 8 σεζόν. Αρκετό διάστημα δηλαδή για να αναπτυχθούν σωστά οι χαρακτήρες και το πολύπλοκο σύμπαν -υπό κοινωνική κατάρρευση- που σκιαγραφούν τόσο δεξιοτεχνικά τα βιβλία.

Θα καταφέρει να μεταφερθεί σωστά στην οθόνη;

Το αρνητικό; Ένα και βαρβάτο. Το ότι δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια, η συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών δικαιολογημένα επέμεναν ότι δεν είναι δυνατόν να μεταφερθούν σε τηλεόραση και κινηματογράφο επειδή ακριβώς η πλοκή τους εκτείνεται σε χιλιάδες χρόνια και τους λείπουν οι κλασικοί ήρωες και αντιήρωες που έχουμε συνηθίσει από το σύμπαν του Star Wars. Σκέψου ότι ενώ στο Star Wars η τρίχα γίνεται τριχιά, στο Foundation μια ολόκληρη μάχη μπορεί να περιγραφεί σε μια και μόνο πρόταση.

Λογικό αφού εδώ η κατάρρευση της αυτοκρατορίας δεν έχει σχέση με επαναστάτες, Τζεντάι και τη δύναμη αλλά αποτελεί νομοτελειακή συνέπεια της αλαζονείας των κυβερνόντων που πιστεύουν ότι μπορούν να τα βάλουν με τον χρόνο.

Όπως και να έχει, οι δημιουργοί του Foundation είχαν τελικά το θράσος -και το budget- να αναμετρηθούν με το θηρίο. Κάνοντας προφανώς εκείνες τις αναγκαίες εκπτώσεις και ρυθμίσεις που θεώρησαν ότι χρειάζονται προκειμένου το συγκεκριμένο έπος να είναι αρκετά εύπεπτο για το ευρύ κοινό.

Χρονικά βρισκόμαστε χιλιετίες στο μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο η ανθρωπότητα έχει κατακτήσει όποιον πλανήτη έχει βρει μπροστά της. Με την αυτοκρατορία -με τα σαθρά θεμέλια- να διοικείται από τρεις κλώνους (ο καθένας σε διαφορετική ηλικία) του O.G. νεκρού αυτοκράτορα (βλέπε Brothers Dawn, Day και Dusk). Ένα εύρημα που θα μας επιτρέψει, προχωρώντας στις επόμενες σεζόν, να συνεχίσουμε να έχουμε γνώριμα πρόσωπα εντός του οπτικού μας πεδίο.

Pause για ένα respect και μια ειδική μνεία στον Lee Pace του Halt and Catch Fire (ως ο μεσαίος κλώνος) που δίνει ρέστα από πεντακοσάευρο σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται. Είναι πραγματικά ο διαγαλαξιακός αυτοκράτορας των ονείρων (και των εφιαλτών μας).

Λίγα λόγια για το Foundation

Η αρχή του τέλους ξεκινά όταν ένας ψυχοϊστορικός (μαθηματικός που μελετώντας την ψυχολογία των μαζών μπορεί να προβλέψει το μέλλον) έρχεται και δηλώνει ότι η κατάρρευση είναι αναπόφευκτη (εξαιρετικός εδώ ο Jared Harris του Chernobyl).

Και ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν οι τρεις αυτοκράτορες για να απαλύνουν την πτώση είναι να του φτιάξουν ένα θησαυροφυλάκιο γνώσης σε ένα μακρινό πλανήτη. Ότι τότε και μόνο τότε ο μεσαίωνας που θα ακολουθήσει μπορεί να διαρκέσει μερικούς μόνο αιώνες και όχι ολόκληρες χιλιετίες.

Όλα αυτά εμείς τα βλέπουμε μέσα από τα μάτια μιας νεαρής μαθηματικού που αποτελεί και το entry point μας σε αυτήν την περίπλοκη κοινωνική εξίσωση. Εκείνη γίνεται βοηθός του μαθηματικού-σωτήρα και εμείς παρακολουθούμε το δικό της ταξίδι από ένα θρησκόληπτο πλανήτη στη λαμπερή πρωτεύουσα (αυτή με τον ανελκυστήρα σε τροχιά) και στη συνέχεια στον πλανήτη-εξορία.

Οι πρώτες εντυπώσεις

Αυτά τα πρώτα επεισόδια είναι ταυτόχρονα εντυπωσιακά και προβληματικά. Εντυπωσιακά καθώς το λουστραρισμένο σύμπαν που μας σερβίρουν είναι φουλ ατμοσφαιρικό και λαχταριστό. Το ακριβώς αντίθετο του Star Wars δηλαδή. Σαν να μπαίνεις σε ένα Apple Store, έτσι για να μπεις στο νόημα.

Ταυτόχρονα τα πρώτα αυτά επεισόδια είναι και προβληματικά. Κυρίως γιατί είναι υπερβολικά πολλά αυτά που οι creators θέλουν να χωρέσουν και να μας δώσουν να καταλάβουμε σε κάθε επεισόδιο. Ενώ, σε κάθε τους βήμα, έχουν και να ντιλάρουν και με τις -νομοτελειακές- συγκρίσεις με το Star Wars. Αν και το πιο κοντινό στο οποίο έχει φτάσει το Foundation είναι η εμφάνιση (SPOILER) ενός τύπου Death Star που ήταν εξαφανισμένο για 700 χρόνια.

Κάτι που έρχεται και δίνει έμφαση στη δράση των πραγμάτων παρά στην ουσία της σειράς. Το εγκεφαλικό δηλαδή κοινωνικοπολιτικό παιχνίδι μιας ανθρωπότητας που πάντα θα ρέπει προς το σκοτάδι.

Στο τέλος της ημέρας, το Foundation είναι μια σειρά ταμάμ για τους σκεπτόμενους φαν επιστημονικής φαντασίας. Απαιτεί αφοσίωση. Αλλά, αν του τη δώσεις, σε ανταμείβει με ερωτήματα περί επιστήμης, αγάπης, θρησκείας και εξουσίας που ποτέ δεν έπαψαν να απασχολούν την ανθρωπότητα.