Το χωριό-φάντασμα των Άλπεων που μεταμορφώθηκε σε πολυτελές θέρετρο

Τα βουνά των Άλπεων αποτελούν έναν από τους πιο ακριβούς, χειμωνιάτικους προορισμούς όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Από το Σεντ Μόριτζ μέχρι το Γκστάαντ, η Ελβετία έχει να υπερηφανεύεται για τις υπερπολυτελείς διακοπές που μπορεί να προσφέρει όλο τον χρόνο, αλλά κυρίως στην καρδιά του χειμώνα, στους επισκέπτες της που καταφθάνουν στις παγωμένες της κοιλάδες από κάθε γωνιά του πλανήτη. 

Και ενώ οι πιο δημοφιλείς πόλεις της που λειτουργούν σαν ένα τεράστιο χιονοδρομικό θέρετρο διαθέτουν ένα show off χαρακτήρα, υπάρχει ένας πανέμορφος παράδεισος για τους λάτρεις του σκι και όχι μόνο, που διατηρεί μέχρι σήμερα τον παραδοσιακό του χαρακτήρα. Που η ιστορία δεν ήταν ευγενική μαζί του. Που πέρασε από πολλές δοκιμασίες, σχεδόν ερημώθηκε, για να θεωρείται σήμερα ένας από τα exclusive χειμωνιάτικα μέρη της Ευρώπης.

Κυρίες και κύριοι, το Άντερματ. 

Το Άντερματ βρίσκεται στο Καντόνι του Ούρι στην κεντρική Ελβετία, στην Ουρσερέν και σε υψόμετρο 1.437 μέτρων. Ο μόνιμος πληθυσμός του, σύμφωνα με την απογραφή του 2018, είναι 1.390 κάτοικοι. Αν σου φαίνονται λίγοι, να φανταστείς ότι κάποτε λίγο έλειψε να ερημωθεί εντελώς. 

Ένα παγωμένο χωριό-φάντασμα

Το Άντερματ αποτελούσε ήδη από τη δεκαετία του 1930 ένα δημοφιλή χειμωνιάτικο προορισμό για την αριστοκρατική τάξη της Ευρώπης, καθώς διέθετε υπερπολυτελή ξενοδοχεία. Όχι όμως και χιονοδρομικό κέντρο. Πράγματι, ούτε και σήμερα διαθέτει. Από τα τέλη του φθινοπώρου μέχρι και τις αρχές της άνοιξης, ολόκληρη η κοιλάδα του καλύπτεται με πυκνό στρώμα χιονιού, μετατρέποντας το χωριό και τη γύρω περιοχή σε μία τεράστια πίστα του σκι.

Από τα 70s όμως και μέχρι το τέλος των 90s, το Άντερματ βίωσε μία ανείπωτη παρακμή-καταστροφή. Η αρχή έγινε όταν η σήραγγα Gotthard άλλαξε τη διαδρομή των τουριστών των σιδηροδρόμων που κάποτε σταματούσαν στον οικισμό του, ως ενδιάμεσο σταθμό της διαδρομής τους, κατά τη διάρκεια της μπελ επόκ.

Στη συνέχεια, ο ελβετικός στρατός μετέτρεψε το Άντερματ σε μία μεγάλη βάση επιχειρήσεων και όταν αποχώρησε τη δεκαετία του 1990, άφησε το θέρετρο γυμνό, μία σκιά του πρώην καλού εαυτού του. Το μόνο που απέμεινε ήταν ένας γραφικός κεντρικός δρόμος πλαισιωμένος από ξύλινα σαλέ, κάποια παλιά ξενοδοχεία και μερικά απαρχαιωμένα λιφτ που μετέφεραν σκιέρ στις κορυφές των πανύψηλων βουνών που περικυκλώνουν το χωριό. 

Η τουριστική κίνηση έπιασε πάτο και μαζί της, η τοπική οικονομία. Την ίδια ώρα αλπικές πόλεις όπως το Σεντ Μόριτζ και το Γκστάαντ που προαναφέραμε γνώριζαν χρυσές εποχές. 

Η αναγέννηση του Άντερματ από τις στάχτες του

Την πρώτη φορά που ο Αιγύπτιος μεγιστάνας ακινήτων Samih Sawiris, πρόεδρος της Orascom Development Holding AG, πέταξε με ελικόπτερο πάνω από το Άντερματ ήταν πριν από 16 χρόνια. Εντυπωσιάστηκε αμέσως από την απόμακρη άγρια ​​ομορφιά και φύση του. Έμοιαζε σαν ένα κρυμμένο μυστικό στα βουνά του Ούρι. 

Η έλλειψη υποδομής δεν τον πτόησε. Ίσα-ίσα ήταν η μεγάλη πρόκληση για να επενδύσει στην αναγέννηση της περιοχής και τελικά να καταφέρει να μεταμορφώσει ένα ξεχασμένο αλπικό χωριουδάκι σε ένα χειμερινό θέρετρο ικανό να συναγωνιστεί από το Σεν Μόριτζ μέχρι το Γκστάαντ και το Βερμπιέ.

Ο Sawiris, που μεταξύ άλλων του ανήκει το El Gouna, μία αιγυπτιακή πόλης-θέρετρο κατά μήκος της Ερυθράς Θάλασσας με περίπου 20.000 κατοίκους, πρότεινε το 2007 ένα τολμηρό σχέδιο αναδόμησης του Αντερματ που κινούταν σε τρεις άξονες: θα διέθετε περισσότερα από 1 δισ. δολάρια για να δημιουργήσει ένα πολυτελές ξενοδοχείο, γήπεδο γκολφ σκωτσέζικου στυλ, πίστα σκι και μια φιλόδοξη ανάπτυξη τουριστικών διαμερισμάτων και ιδιωτικών σαλέ τα οποία θα ήταν προς πώληση.

Για να το πετύχει αυτό έπρεπε να βρει έναν τρόπο να παρακάμψει έναν ελβετικό νόμο που περιόριζε τους αλλοδαπούς από την αγορά δεύτερων κατοικιών. Τελικά, έπεισε την ελβετική κυβέρνηση -το πώς μάλλον περνάει από το μυαλό όλων μας-, η οποία έχρισε το Αντερματ ως ζώνη ειδικής οικονομικής ανάπτυξης και η επένδυση ξεκίνησε.

Απλωμένο σε εννέα σαλέ, το πέντε αστέρων Chedi με τα 169 δωμάτια και ένα ιαπωνικό εστιατόριο βραβευμένο με αστέρι Michelin, άνοιξε τις πύλες του το 2013 και σήμερα, αποτελεί την καρδιά του νέου Άντερματ. Έναν προορισμό για ταξιδιώτες με βαριά πορτοφόλια, αλλά και σκιέρ που θέλουν να αποφορτιστούν ζώντας μια εμπειρία πολυτέλειας στην απομόνωση των Ελβετικών Άλπεων.

Ωστόσο, παρά το ανυπέρβλητο μέγεθος και τις luxury ανέσεις που παρέχει στους επισκέπτες του, το Chedi δεν κυριαρχεί στο Άντερματ. Όπως ούτε και το τουριστικό συγκρότημα Andermatt Reuss, όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων Radisson Blu, που αποτελούν επίσης έμπνευση και δημιουργία του Αιγύπτιου μεγιστάνα στη βόρεια πλευρά της πόλης.

Αντίθετα, αυτό που κυριαρχεί είναι οι επιβλητικές χιονοδρομικές πλαγιές, το κόκκινο τρενάκι που τις διασχίζει, καθώς και οι εναπομείναντες στρατιωτικοί στρατώνες, που δεν καταστράφηκαν αλλά παρέμειναν εκεί ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του τόπου.

Η ζωή στο αλπικό χωριό, σήμερα

«Υπάρχουν επισκέπτες που οδηγούν προς το χωριό και δεν συνειδητοποιούν καν ότι το Chedi είναι εκεί. Είναι εναρμονισμένο με το τοπίο», αναφέρει η Mari Russi, συνιδιοκτήτρια της γκαλερί Art 87 Andermatt. Είναι η σύζυγος του Ολυμπιονίκη σκιέρ Bernhard Russi και stuntman σε ταινίες του James Bond, που γεννήθηκε και έμαθε σκι εκεί. Ζουν μαζί στο παγωμένο, παραμυθένιο Άντερματ, πάνω από τρεις δεκαετίες. 

Όπως η ίδια υπογραμμίζει μιλώντας στο Bloomberg, μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά στο πέρασμα των χρόνων, όμως οι περισσότεροι ντόπιοι εκτιμούν την ανάπτυξη που έφερε η αναγέννηση του τόπου τους.

«Όλοι είναι χαρούμενοι που το Chedi είναι εδώ», λέει ο Louie Gougouth, βοηθός διευθυντή στο Hotel Sonne, ένα οικογενειακό ξενοδοχείο 150 ετών, ίσως το πιο γραφικό κτίριο του Άντερματ. «Στην αρχή ήταν απλά ένα μέρος που έβλεπες παντού στρατιώτες. Βλέπαμε απλώς πράσινο, πράσινο, πράσινο, λόγω των στολών. Τώρα όμως βλέπουμε ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ακόμα και διασημότητες. Και παρά το γεγονός ότι το χωριό μας έχει πάρει πλέον κάποια αίγλη, οι άνθρωποι που ζούμε εδώ συνεχίζουμε να καλημερίζουμε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα στο δρόμο. Συνεχίζουμε να είμαστε χωριό, ενώ εσείς βλέπετε πολυτέλεια, πολυτέλεια, πολυτέλεια».