Ποια ταινία να δεις στο Netflix σήμερα (και κάθε μέρα): Erin Brockovich

Αυτή την εβδομάδα προτείνουμε το Erin Brockovich που τώρα στριμάρει στο Netflix, μία στιγμή στην καριέρα του Steven Soderbergh που δεν έχει ακριβώς επαναληφθεί από τότε.

Netflix Pick of the Week:

Περισσότερα από είκοσι χρόνια πριν, ο Steven Soderbergh είχε βιώσει αυτό που οι περισσότεροι κινηματογραφιστές ονειρεύονται αλλά δύσκολα βιώνουν. Το sex, lies and videotape είχε μεν πετύχει, αλλά μετά ακολούθησε μία σειρά από εμπορικές αποτυχίες. Το Erin Brockovich με την Julia Roberts όμως ήταν η πιο σπάνια ταινία: μία καλλιτεχνική επιτυχία που είχε συντρίψει στο box office και είχε ταυτόχρονα επαινεθεί από την κριτική και τα βραβεία.

Όταν ο Soderbergh ξεκίνησε το 2000 με το Erin Brockovich και το τελείωσε με το Traffic, κερδίζοντας δύο υποψηφιότητες Καλύτερης Σκηνοθεσίας στα Όσκαρ της ίδιας χρονιάς (το πήρε για το δεύτερο), η φάση έμοιαζε οριακά υπολογισμένη.

Σαn να είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του πως είχε τη δυνατότητα να γίνει από indie εικονοκλάστης σε εμπορικό χαρτί στη διάρκεια μιας τετραετίας. Τίποτα τέτοιο δεν πρέπει να ίσχυε φυσικά.

Ως δημιουργός λέει πως θέλει να «εξοντώνει» τις προηγούμενες εμπειρίες του κάθε φορά που γυρίζει νέα ταινία, αλλά οι καλλιτεχνικοί τεχνίτες έχουν υπογραφή και έτσι το Erin Brockovich που είναι ένα επιθετικά γραμμικό δράμα ακριβώς μετά τη δομική ευλυγισία του Limey, ήταν εξίσου έξυπνο, ενήλικο και ξεχωριστό με το καθένα από τα πιο πρόσφατα έργα του δημιουργού.

Το φιλμ που τώρα στριμάρει στο Netflix, συνδυάζοντας τη δημοσιογραφική λεπτομέρεια ενός All the President’s Men με την ψυχαγωγική αξία μίας κωμωδίας του Howard Hawkes από τη δεκαετία του 1940, είχε αποδείξει πως το Out of Sight του 1998 δεν ήταν τυχαίο. Ο Soderbergh ήξερε πώς να καλιμπράρει το υλικό του με τρόπο που το κάνει τόσο προσιτό όσο και περίπλοκο, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η ταινία έχει καλομεγαλώσει.

Στο All the President’s Men θα όφειλε σημαντικό μέρος της μαεστρίας του στα procedural -πολλές από τις ταινίες του αφορούν το πώς λειτουργούν τα περίπλοκα συστήματα, από τη περιβαλλοντολογική μάχη που δίνει εδώ η Brockovic και τον πόλεμο των ναρκωτικών στο Traffic, ως τις ιογενείς επιδημίες (Contagion) και την οικονομική απάτη (The Laundromat)- αλλά ποιος μπορεί να φανταστεί πια τούτη την ταινία χωρίς τη φλόγα της Roberts;

Δύο δεκαετίες μετά το Erin Brockovich ξεχωρίζει ως η πιο κοντινή εκδοχή που έχει κάνει ο Soderbergh στο παλιο(μοδίτικο), καλό star vehicle, τρομερά επικεντρωμένο μεν στα ζητήματά του αλλά ακόμα περισσότερο στο να αξιοποιήσει την ισχύ της Roberts που κυριαρχεί σε κάθε σκηνή που την περιλαμβάνει – δηλαδή σχεδόν σε όλες.

Η ηθοποιός υποδύεται μία αληθινή, ατρόμητη, βρωμόστομη, ανύπαντρη μητέρα τριών παιδιών που βρίσκεται μπροστά σε μία περίπτωση δηλητηρίασης υδάτων παρόμοιας με αυτή του υποτιμημένου Dark Waters. Εκείνο ήταν μία σκοτεινή δήλωση σχετικά με το πώς η κυβέρνηση και οι μεγάλες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν τους απλούς ανθρώπους.

Το Erin Brockovich είναι και αυτό, αλλά κυρίως είναι μία πλατφόρμα για την καλύτερη, μεγαλύτερη εκδοχή της Julia Roberts, όπως ήταν κάποτε το Norma Rae για τη Sally Field ή το Cyrano τώρα για τον Peter Dinklage.

Η πιο σημαντική νίκη είναι η δική της. Η δικαιοσύνη που εξασφαλίζει για τους κατοίκους της περιοχής είναι το όχημα ως εκεί. Γι’ αυτό το Erin Brockovich ολοκληρώνεται με την ηρωίδα του να κερδίζει δύο εκατομμύρια δολάρια, και η πορεία της ταινίας εκείνη τη σεζόν με ένα Όσκαρ, ένα BAFTA, μία Χρυσή Σφαίρα και ένα SAG για τη σταρ της.