Netflix
PROFILE

Hunter Moore: Πού είναι σήμερα ο «πιο μισητός άνθρωπος στο ίντερνετ»

Τα προβλήματα κάποιων γίνονται ευκαιρίες για άλλους και κάπως έτσι κινείται ο πλανήτης που λέγεται Γη γι' αυτούς που γίνονται εκατομμυριούχοι. Η λίστα περιλαμβάνει ανθρώπους που λύνουν προβλήματα της ανθρωπότητας και αυτούς που τα επιδεινώνουν -γιατί δεν δίνουν δεκάρα για κάποιον άλλον, πέραν του εαυτού τους.

Σε περίοπτη θέση αυτής της λίστας βρίσκεται ο Hunter Moore, ευρύτερα γνωστός ως «ο πιο μισητός άνθρωπος του διαδικτύου». Tίτλος που μπορείς να βρεις στο Netflix.

Τον χαρακτηρισμό αυτό τον εμπνεύστηκε ρεπόρτερ του BBC (ονόματι David Lee) σε άρθρο που δημοσίευσε το 2012. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας τον υιοθέτησε ως «παράσημο» και τρόπο για να προωθεί τη δουλειά του.

Ποια ήταν αυτή; Η ιστοσελίδα IsAnyoneUp.com, του πορνογραφικού περιεχομένου που βγήκε στον αέρα στα τέλη του 2010. Αργότερα αποδείχθηκε πως το υλικό ήταν προϊόν κλοπών, αλλά και hacking (δουλειά hacker γνωστού ως Gary Jones).

 Πώς λειτουργούσε το Is Anyone Up

Έως τις 19 Απριλίου του 2012, που το Is Anyone Up εξαφανίστηκε από το διαδίκτυο, δημοσιεύονταν από 15 έως 30 ντοκουμέντα, από χρήστες που είχαν το ελεύθερο να ποστάρουν γυμνές, ερωτικές και σεξουαλικά ακατάλληλες φωτογραφίες και βίντεο, ανώνυμα.

Ο Moore ενθάρρυνε τους χρήστες να «υποβάλλουν noodz» (nudes) των πρώην συντρόφων και λεπτομέρειες (του τύπου της διεύθυνσης τους ή των σελίδων σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης -συνηθέστερα του Facebook που απείλησε να τον πάει στα δικαστήρια) για το ποιοι ήταν και το γιατί άξιζαν αυτό που πάθαιναν. Δεν χρειαζόταν η συγκατάθεση κανενός και επιτρεπόταν ο σχολιασμός των πάντων.

Στο επίκεντρο της επιχείρησης του ήταν το revenge porn που είχε ήδη εξελιχθεί σε φαινόμενο, ενώ πολλά από τα posts προέρχονταν από πολλαπλές παραβιάσεις λογαριασμών emails.

Ο ιδρυτής του site έντυνε μουσικά το περιεχόμενο με μουσικές metalcore και post-hardcore. Όπως είχε ενημερώσει, δούλευε 19 ώρες την ημέρα, πέντε ημέρες την εβδομάδα, μαζί με άλλα έξι άτομα. «Οι δυο ασχολούνται με την επαλήθευση ηλικίας, ώστε όσοι εμφανίζονται στο site να είναι από 18 χρόνων και πάνω».

Κάθε μέρα η ιστοσελίδα είχε περισσότερες από 300.000 επισκέψεις και τα μηνιαία έσοδα από διαφημίσεις, ξεπερνούσαν τα 20.000 δολάρια. Για τον μήνα Νοέμβριο του 2011, τα έσοδα ήταν 13.000 δολάρια, οι χρεώσεις διακομιστή ήταν στα 8.000 δολάρια και οι προβολές σελίδας πάνω από 30 εκατομμύρια.

«Λατρεύω την προσοχή»

Ο αυτοαποκαλούμενος «επαγγελματίας καταστροφέας ζωών», ο οποίος λάτρευε να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Charles Manson -εκ των πιο περιβόητων serial killers των ΗΠΑ- προφανώς και λάμβανε emails θυμάτων. Τα διάβαζε και μετά ενημέρωνε πως αδιαφορεί για το τραύμα τους. Όταν κάποιο θύμα έγραφε στα σχόλια της φωτογραφίας του, γνώριζε περαιτέρω εξευτελισμό.

Ξεκινούσε πάντα, την αντεπίθεση με την ατάκα «κανείς δεν σου έβαλε το όπλο στο κεφάλι για να βγάλεις αυτές τις φωτογραφίες».

Την ημέρα που «έκλεισε» το site (για να εναντιωθούμε στο bullying ανηλίκων), ανήκε στο Bullyville που πήρε και τη σχετική απόφαση. Η οργάνωση εναντίον του bullying είχε αγοράσει από τον Moore την επιχείρηση, για να την τελειώσει.

Ο ιδρυτής είχε εξηγήσει πως «λατρεύω να είμαι στο επίκεντρο προσοχής. Ο κόσμος πιστεύει ότι είμαι εντελώς σατανικός και πως αυτό που κάνω είναι 100% ανήθικο. Στο τέλος όμως, της ημέρας νιώθω ότι απλώς εκπαιδεύω τους ανθρώπους επί της τεχνολογίας».

«Όσο λυπηρό κι αν είναι αυτό, το να πληγώνεις ή να καταστρέφεις τις ζωές των ανθρώπων -όπως λέει ο κόσμος-, είναι ψυχαγωγία για κάποιους».

«Καθημερινά με απειλούν με μηνύσεις, κάτι που είναι αστείο καθώς με αυτόν τον τρόπο έχω περισσότερο περιεχόμενο για το site, ενώ γίνομαι και πιο δημοφιλής. Οι άνθρωποι λατρεύουν να μισούν τη σελίδα θέλουν να την καταργήσουν»

Πώς εμπνεύστηκε το Is Anyone Up

Η ιδέα για το Is Anyone Up προέκυψε «από μια γυναίκα με την οποία είχα σχέση, ενώ ήταν αρραβωνιασμένη με ένα έναν ημιδιάσημο τύπο, μέλος μπάντας. Όλοι οι φίλοι μου ήθελαν να τη δουν γυμνή και της ζητούσα συνέχεια να μου στείλει σχετικές φωτογραφίες». Τις ανέβασε σε αδρανές blog που είχε και μια εβδομάδα αργότερα, είχε 14.000 μοναδικούς επισκέπτες. «Σκέφτηκα πως μπορώ να βγάλω χρήματα από αυτό».

Άρχισε να δημοσιεύει φωτογραφίες «που μου έστελναν γυναίκες» και σύντομα διαπίστωσε ότι «τα περισσότερα hits τα έπαιρναν γυναίκες που δεν ήθελαν να δημοσιεύονται αποκαλυπτικές φωτογραφίες -όπως δασκάλες, δικηγόροι, μαθήτριες και μητέρες. Συνηθισμένες γυναίκες που έκαναν το λάθος να εμπιστευτούν τον λάθος άνδρα ή είχαν πέσει θύμα hacking -άρα βρέθηκαν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή.

«Δεν συνήθιζα να δημοσιεύω καθηγήτριες, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι αυτές κάνουν όλη την κίνηση. Ήθελα απλά, να βγάζω χρήματα από τα λάθη των ανθρώπων. Αν δεν το έκανα εγώ, θα το έκανε κάποιος άλλος».

Τον Αύγουστο του 2011 δέχθηκε επίθεση -με στυλό- από γυναίκα που είχε εμφανιστεί στο site του. Τη γλίτωσε με μια πληγή στον ώμο.

Η μητέρα που κυνήγησε όσο κανείς άλλον τον Moore

Η Charlotte Laws έγινε η αρχή του τέλους του Moore, όταν αυτός δημοσίευσε υλικό της κόρης της, Kayla. Η νεαρή επίδοξη ηθοποιός εκτέθηκε στους χρήστες του Is Anyone Up το 2012, μέσω τόπλες φωτογραφίας και λεζάντα που ανέφερε ότι την αφορούσε. Είχε κάνει η ίδια τη λήψη, αλλά δεν είχε δείξει το αποτέλεσμα σε κανέναν και το είχε στείλει -με email- μόνο στον εαυτό της. Αφότου δημοσιεύτηκε, τη χώρισε ο θρήσκος φίλος της και ο εργοδότης της την απείλησε με απόλυση.

Ενημέρωσε τη μητέρα της που για 11 ημέρες δεν έκανε οτιδήποτε άλλο από το να προσπαθεί να εξαφανίσει τη φωτογραφία από το Internet. Σύντομα κατάλαβε πως αυτό δεν θα ήταν εύκολο. Ούτε ο σύζυγος της, που ήταν δικηγόρος, μπορούσε να καταλάβει τη σοβαρότητα του συμβάντος.

Έγραψε στον τότε 27χρονο Moore και του ζήτησε να συμμορφωθεί με το νόμο. Την αγνόησε. Έγραψε στο δικηγόρο του, στο Facebook, στην εταιρία που χρησιμοποιούσε για την ασφάλεια διαδικτύου και όπου αλλού μπορούσε. Αποτέλεσμα δεν είδε. Προσπάθησε να βρει κάποιον ειδικό να τη βοηθήσει «και διαπίστωσα ότι δεν υπήρχαν ειδικοί», είχε πει στον Guardian.

Άρχισε να διαβάζει για το revenge porn και να μελετά τον Moore, μέσω των συνεντεύξεων που έδινε σε όλα τα μεγάλα media.

Πώς μπήκε στη μέση το FBI

Σε επικοινωνία που είχε με την αστυνομία του Λος Άντζελες, της είπαν πως η κόρη της δεν έπρεπε να φωτογραφήσει το στήθος της ευθύς εξ αρχής. Έγινε έξαλλη και τηλεφώνησε στο FBI. Βοηθούσε το γεγονός ότι στην περίπτωση της Kayla είχε εμπλακεί hacker. Έτσι άρχισε έρευνα και το ντοκουμέντο εξαφανίστηκε.

Στη διετή έρευνα που είχε κάνει -και παρέδωσε στο FBI- υπήρχαν στοιχεία για όλες τις δραστηριότητες του τότε 27χρονου και στοιχεία από περισσότερα από 40 θύματα του, σε όλον τον κόσμο.

Μεταξύ τους ήταν δασκάλα που είχε απολυθεί, όταν υλικό εστάλη στο διευθυντή της, γυναίκα που είδε μετεγχειρητικές ιατρικές φωτογραφίες του στήθους της δημοσιευμένες, γυναίκες αιμόφυρτες κλπ.

Το υλικό αυτό παραδόθηκε στο FBI και το Γενάρη του 2014 του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για συνωμοσία, μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση σε προστατευμένο υπολογιστή και διακεκριμένη κλοπή ταυτότητας. Αντιμετώπιζε ποινή φυλάκισης έως και 42 χρόνων «εκτός και αν κατέβαζε την ιστοσελίδα».

Όσο η Laws κυνηγούσε τον Μoore, είχε γίνει στόχος των οπαδών του που της έστελναν διαρκώς απειλητικά μηνύματα, για τη ζωή της. Δεν ένιωσε. «Τα έβαλε με τη λάθος μαμά» είχε σχολιάσει, πριν τονίσει ότι «όλο αυτό δεν είναι revenge porn αλλά καθαρός μισογυνισμός».

Ενόσω συνέβαιναν αυτά, ο Moore δεν άλλαζε τακτική. Συνέχισε να είναι προκλητικός. Το «κακό παιδί» που είχε εκμεταλλευτεί το κενό νόμου που υπήρχε για το διαδίκτυο.

Μετά τη σύλληψη του (το Γενάρη του 2014), αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 100.000 δολαρίων, έως τη δίκη -θα έμενε στο σπίτι των γονιών του που θα είχαν την ευθύνη του. Δόθηκε και εντολή να υπάρχει γονικός έλεγχος, στις επισκέψεις του γιου τους στο Internet. Oι σελίδες του στα social media σίγησαν.

Ποια ήταν η ποινή του

Τον Ιούλιο του 2014 πέτυχε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τους εισαγγελείς. Δήλωσε ένοχος δυο κατηγοριών (της μη εξουσιοδοτημένης πρόσβασης σε προστατευμένο υπολογιστή, για να αποκτήσει πληροφορίες με σκοπό το προσωπικό οικονομικό όφελος και της κλοπής ταυτότητας). Καταδικάστηκε σε 2 χρόνια και 1 μήνα κράτησης, 20 ώρες κοινωνικής προσφοράς και του επιβλήθηκε πρόστιμο 2.000 δολαρίων.

Το 2015 καταδικάστηκε σε άλλα 2,5 χρόνια κράτησης και πρόστιμο 2.000 δολαρίων, καθώς αποδείχθηκε πως είχε στείλει σε συνεργάτη του εντολή να χρησιμοποιήσει ανώνυμο λογαριασμό PayPal για να αποφύγει τη μεταξύ τους σύνδεση. Μια μέρα μετά του ζήτησε να του στείλει γυμνές φωτογραφίες, για τις οποίες θα τον πλήρωνε.

Attention Whore ή επικίνδυνος;

Η Charlotte Laws μελέτησε για ατελείωτες ώρες τον Moore και «μεταξύ άλλων, προσπαθούσα να καταλάβω τι σκεφτόταν». Δεν κατέληξε ποτέ στο αν είναι attention whore ή επικίνδυνος. «Σίγουρα είναι ένας θυμωμένος άνθρωπος που απολαμβάνει να μισεί τους άλλους, να τους εκφοβίζει, να τους παρενοχλεί και να τους ταπεινώνει».

«Τον θεωρώ πολύ χαρισματικό ηγέτη. Μπορεί να πείσει πλήθος ανθρώπων να τον ακολουθήσουν. Κάποιοι μάλιστα, μου είπαν πως θα σκότωναν για εκείνον. Ο Moore χλεύαζε τα θύματα και ενθάρρυνε τους followers του να κάνουν το ίδιο, ενώ ήταν άφαντος».

Πού είναι σήμερα ο Moore

Για αρχή, ο λογαριασμός του 36χρονου σήμερα Moore στο Twitter ήταν ενεργός έως τις 29 Ιουλίου του 2022 που ανεστάλη -μετά τα reports ανθρώπων που είδαν τα τρία επεισόδια στο Netflix. Είχε προλάβει να γράψει ότι το 60% του ντοκιμαντέρ ήταν bulls***.

Όσο για το λόγο που δεν δέχθηκε να εμφανιστεί σε αυτό «ήταν ότι έπρεπε να πω όσα ήθελαν εκείνοι και όχι τη δική μου πλευρά της ιστορίας. Κάθε ιστορία έχει δυο πλευρές και το ντοκιμαντέρ δεν θέλει να ακούσετε την αλήθεια».

Ενημέρωσε και πως λαός χρηστών τον απειλούσε ποικιλοτρόπως. Πολλοί του απαντούσαν «γεύεσαι το δηλητήριο σου».

Ζει ελεύθερος από το Μάιο του 2017 και το 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο του, με τίτλο Is Anyone Up? The Story Behind Revenge Porn. «Κοιτάξτε, θέλω να ζήσω μια ήρεμη ζωή τώρα. Έχει περάσει μια δεκαετία από όταν έγινε ό,τι έγινε. Κάποιοι με αγαπάτε. Οι περισσότεροι με μισείτε. Αν θέλετε να απολογηθώ, θα σας πω ότι δεν το κάνω γιατί δεν χρωστώ τίποτα σε κανέναν. Εξέτισα την ποινή μου». Πρόσθεσε ότι δεν μετανιώνει για το δημιούργημα του και πως εξακολουθεί να νιώθει υπερήφανος για αυτό.