Παναγιώτη Φάσσα, πώς έγινες ένας απ’ τους πιο επιτυχημένους Success Coaches στην Ελλάδα;

Πώς όμως έβαλε την πρακτική του Coaching στη ζωή του και γιατί στράφηκε στο πεδίο του νεύρο-γλωσσικού προγραμματισμού (NLP);

«Ξεκίνησα αρχικά να σπουδάζω ψυχολογία, όμως σύντομα κατάλαβα ότι επιζητούσα μία πιο πρακτική και άμεση προσέγγιση», μας περιγράφει. «Τότε ολοκλήρωσα τα τρία επίπεδα στρατηγικής παρέμβασης της σχολής του Tony Robbins – Mastery Coaching, παρακολούθησα το High Performance Coaching του Brendon Burchard και εν τέλει δούλεψα με τον μέντορά μου τον Κωνσταντίνο που είναι Master Trainer στον νευρογλωσσικό προγραμματισμό και ξεκινήσαμε εντατική one-to-one εκπαίδευση για παραπάνω από τρία χρόνια. Πλέον, είμαι πιστοποιημένος εκπαιδευτής Νεύρο-γλωσσικού Προγραμματισμού από την INLPTA (International NLP Trainers Association), Practitioner IEMT (Integral Eye Movement Therapy) και δεν χάνω ευκαιρία να μαθαίνω και να εξελίσσομαι αποκτώντας νέες γνώσεις, εργαλεία, τεχνικές και στρατηγικές».

Και το @success.hype πώς γεννήθηκε;

«Το καλοκαίρι του 2018 βρισκόμουν εκτός Ελλάδας για 6 μήνες δουλεύοντας σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά Yacht. Ήμουν παντού και πάντα με τα ακουστικά στα αυτιά μελετώντας audiobooks, σεμινάρια και podcast προσωπικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας. Επίσης, ξεψάχνιζα κάθε βιβλίο αντίστοιχης θεματολογίας που έπεφτε στα χέρια μου. Ένα απόγευμα, ενώ βρισκόμασταν στη Νότια Γαλλία σε άγκυρα για δύο εβδομάδες περιμένοντας τον επόμενο ναύλο, ένας συνάδελφος με ύφος πειράγματος μου είπε ότι φαίνομαι χαμένος στις σκέψεις μου και με ρώτησε τι φαντάζομαι για τον εαυτό μου σε μερικά χρόνια. Θα παρέμενα για μία ζωή ναυτικός ή θα ξεκινούσα κάτι δικό μου στη στεριά;

Μου είπε σκωπτικά εάν επιθυμώ τη ζωή του ναυτικού να προετοιμάζομαι για μία ζωή συνέχεια μακρύα  από τη μελλοντική μου οικογένεια και αν ήμουν έτοιμος για αυτό, να το σκεφτώ καλά. Κάποιες ημέρες αργότερα, σε ένα Podcast του Evan Carmichael άκουσα κάτι που άλλαξε τα πάντα μέσα μου και με έκανε να ξεκινήσω το Success Hype. “Αν επιθυμείς να ξεκινήσεις κάτι δικό σου, αλλά δεν έχεις κατασταλάξει στο τι, ο καλύτερος δρόμος είναι να γίνεις για τους άλλους αυτός που εσύ είχες ανάγκη στην πιο δύσκολη σου στιγμή”. Αυτόματα πάτησα παύση και ταξίδεψα με το μυαλό μου στην πιο δύσκολη μου στιγμή και αναρωτήθηκα ποιον είχα ανάγκη περισσότερο τότε».

Ας κάνουμε, λοιπόν, ένα rewind στην ταινία της ζωής του, για να πάμε σε εκείνη τη σημαδιακή για εκείνον στιγμή.

«Ως έφηβος ήμουν πολύ ανήσυχο πνεύμα. Έχοντας μείνει στην Α΄ Λυκείου από απουσίες δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι δεν ήμουν καλός και μελετηρός μαθητής. Τα ενδιαφέροντα που με συνάρπαζαν ήταν η υψηλή ταχύτητα με τη μηχανή μου και άπειρες ανούσια σπαταλημένες ώρες με παρέες στις πλατείες. Η εφηβική ακμή με τα σπυράκια πυροδοτούσαν  την ανασφάλεια για την εξωτερική μου εμφάνιση και έτσι δεν ανοιγόμουν εύκολα στο να κάνω νέους φίλους. Όπως οι περισσότεροι της παρέας, αναζητούσα και εγώ την επιβεβαίωση σε πράγματα που ούτε με εξέφραζαν ούτε μου ταίριαζαν. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ όνειρα για το μέλλον και δεν ήξερα τι ήθελα να γίνω όταν θα μεγάλωνα. Μόνη εξαίρεση αποτελούσε το πάθος μου για την πυγμαχία και θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες στο γυμναστήριο ως ένα θετικό στοιχείο της εφηβείας μου […]

Πιστεύω πως όλα όσα βίωσα εκείνα τα χρόνια, με βοήθησαν να ωριμάσω γρήγορα και να βρω το δρόμο μου τα επόμενα χρόνια. Κάτι ακόμα που συνειδητοποιώ με αφορμή τα τότε χρόνια είναι ότι ο καθένας είναι το αποτέλεσμα των ανθρώπων που συναναστρέφεται. Είμαστε, δηλαδή, ο μέσος όρος των ανθρώπων που τυγχάνει να έχουμε γύρω μας. Αυτοί που είχα τότε εγώ γύρω μου ασχολούνταν όλοι με μηχανάκια, άσκοπες βόλτες και ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Δεν υπήρχε κανείς γύρω μου να με εμπνεύσει να αλλάξω και να δω τη ζωή διαφορετικά. Ακόμα και στις δουλειές που βρέθηκα στην εφηβεία, ως σερβιτόρος ή μετά ως υπάλληλος σε εργοστάσιο, παρατηρούσα μόνο τη νοοτροπία της επιβίωσης γύρω μου. “Έτσι είναι τα πράγματα”, “θα δουλεύεις για μια ζωή”, “αφού δεν σπούδασες δε θα καταφέρεις να κάνεις κάτι παραπάνω”, ήταν όλα όσα άκουγα. Ο κύκλος, λοιπόν, των ανθρώπων που έχουμε γύρω μας ειδικά τα πρώτα χρόνια, καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό το ποιοι γινόμαστε αργότερα».

Η αντίστροφη μέτρηση για την αλλαγή του Παναγιώτη ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2014 όταν ο πατέρας του διαγνώστηκε με καρκίνο στον πνεύμονα. Τότε ο Παναγιώτης αναγκάστηκε να ωριμάσει απότομα, αν και το μεγάλο σοκ θα ερχόταν λίγο αργότερα.

«Το 2016 με βρήκε σε μία δουλειά με τον κατώτατο μισθό και ένα τοξικό περιβάλλον που είχε διαποτίσει και εμένα. Παράλληλα ήμουν σε μια αδιέξοδη προσωπική σχέση που στην ουσία είχε ήδη τελειώσει, αλλά φοβόμασταν και οι δύο να το παραδεχτούμε, ενώ παράλληλα η κατάσταση της υγείας του πατέρα μου ολοένα και χειροτέρευε. Ένα βράδυ του Απριλίου, ξύπνησα απότομα από ένα δυνατό θόρυβο μέσα στο σπίτι. Αρχικά, φοβήθηκα πως είχαν μπει κλέφτες, και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου γεμάτος αδρεναλίνη για να ελέγξω τι είχε γίνει. Βγαίνοντας από το δωμάτιο,  θυμάμαι να αντικρίζω τον πατέρα μου στο πάτωμα και τη μητέρα μου από πάνω του να κλαίει.

Έτρεξα κοντά του και τον σήκωσα. Ρώτησα, “πώς είσαι;” και μου απάντησε “δεν είμαι καλά, πεθαίνω” και λιποθύμησε στα χέρια μου. Για ένα μικρό διάστημα η μητέρα μου και εγώ πιστεύαμε πως είχε φύγει από κοντά μας. Χρειάστηκαν αρκετά δευτερόλεπτα μέχρι να συνέλθω από το αρχικό σοκ και να ελέγξω τους παλμούς του. Όταν το έκανα, συνειδητοποίησα πως εκείνο το βράδυ, απλώς είχε χάσει τις αισθήσεις του. Εκείνο το βράδυ λοιπόν δεν πέθανε ο πατέρας μου.

Όμως πέθανε κάτι άλλο. Πέθανε ο μικρόκοσμος της ασφάλειας μέσα στον οποίο ζούσα και πίστευα πως όλα ήταν δεδομένα και ότι όλα θα πάνε καλά. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, η προοπτική του θανάτου ήταν σκληρά αληθινή. Για τα επόμενα τρία βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα. Κάθε θόρυβος με τρόμαζε και με έκανε να σηκώνομαι από το κρεβάτι. Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου, η εικόνα του πατέρα μου πεσμένο στο πάτωμα ερχόταν στο μυαλό μου. Είχα μείνει ξάγρυπνος για παραπάνω από 70 ώρες.

Κατά τη διάρκεια της τρίτης νύχτας, καθώς προσπαθούσα να κοιμηθώ, έκανα κάποιες σοβαρές σκέψεις για μένα και συνειδητοποίησα ότι δεν πάει άλλο και πως κάτι πρέπει να αλλάξω. Δε μου άρεσε τίποτα από τη ζωή μου και αυτό με έκανε να κλαίω και να νιώθω αποτυχημένος. Δε γινόταν να συνεχίσω να ζω έτσι. Εκείνη τη νύχτα μετά από πολλές ώρες περισυλλογής, πήρα τις μεγαλύτερες αποφάσεις της ζωής μου.

Η επόμενη μέρα ήταν η πιο καθοριστική – χώρισα, παραιτήθηκα, και ξεκίνησα να αλλάζω τη ζωή μου χωρίς να ξέρω από πού να ξεκινήσω, παρά μόνο ότι δεν ήμουν καλά όπως ήμουν μέχρι τότε. Γκούγκλαρα τη φράση: “τι να κάνω όταν δεν ξέρω τι να κάνω” και το google με οδήγησε στον όρο “αυτοβελτίωση”. Ήταν μία άγνωστη μέχρι τότε για εμένα λέξη, οπότε μου τράβηξε την προσοχή. Ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία και να επενδύω χρόνο και χρήματα στην προσωπική και επαγγελματική μου εξέλιξη. Βιβλίο με το βιβλίο άρχισα πραγματικά να αλλάζω τη συμπεριφορά μου, τις σκέψεις μου, το πώς αισθάνομαι για πολλά πράγματα στη ζωή μου και είδα ουσιαστική διαφορά και μάλιστα πολύ γρήγορα. Πόσο πιο εύκολα θα ήταν για εμένα τα πράγματα, αν είχα κάποιον να μου δείξει το δρόμο ώστε να μην αναγκαστώ να τα ανακαλύψω μόνος μου, μέσα από ατελείωτα λάθη και πισωγυρίσματα; Αλήθεια, έναν τέτοιον οδηγό/μέντορα είχα ανάγκη στη ζωή μου και επιστρέφοντας στη στιγμή που έπρεπε να διαλέξω τι θα κάνω ως επάγγελμα, μου ήρθε αυτό ως φυσική απάντηση».

Στη συνέχεια θέλοντας να καταγράψει τις σκέψεις του και να σταθεροποιήσει την πρόοδο του, ξεκίνησε να γράφει το blog. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πρώτα του άρθρα, μετά η κοινότητα στο Facebook και κατόπιν η σελίδα του στο Instagram. Οι σπουδές πάνω στο Coaching και τον νευρο-γλωσσικό προγραμματισμό ήταν η φυσική συνέχεια. Μέσω του Success Hype ο Παναγιώτης και η ομάδα του παρέχουν διαδραστικά σεμινάρια, workshop και εκπαιδεύσεις σε προσιτές τιμές με στόχο πρακτικά, άμεσα και μετρήσιμα αποτελέσματα.

«Σε ευχαριστώ για σήμερα», γράφει ένα σχόλιο στην ιστοσελίδα του. «Μου έδωσε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω να γίνομαι καλύτερη μέρα με τη μέρα». «Για να είμαι ειλικρινής αν το είχα παρακολουθήσει πριν από 11 χρόνια θα είχα γλιτώσει από πολλά δεινά», σημειώνει ένας άλλος χρήστης. «Με είχε ρίξει πολύ εσωτερικά όλο αυτό το χάσιμο της ταυτότητας μου και των στόχων μου», είναι το μήνυμα από έναν τρίτο. «Τώρα θυμήθηκα ξανά πως μπορώ και πως όλα είναι στο χέρι μου».

Οι μαθητές του Παναγιώτη και οι συμμετέχοντες στα σεμινάρια του Success Hype έρχονται από όλες τις ηλικίες και τους δρόμους της ζωής, με πολλές ανησυχίες και ερωτήσεις. Από διαχείριση καθημερινού άγχους, θυμού και ανασφάλειας, επιθυμία για πιο αποτελεσματική επικοινωνίας, μέχρι καλύτερη αυτοπεποίθηση και ικανότητα λήψης σημαντικών αποφάσεων. Πλέον υπάρχει και φυσικός χώρος, άρτια εξοπλισμένος στα γραφεία της εταιρείας, που μπορεί κάποιος να επισκεφτεί την ομάδα του Success Hype.

«Ξεκινήσαμε να ψάχνουμε χώρο αρχικά, και με το που το βρήκαμε αρχίσαμε να το φτιάχνουμε. Εννοείται, ότι ήταν τεράστια η πρόκληση, αλλά είχα πάρει την απόφαση ότι δε θα τα παρατήσω ποτέ και αυτό ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες αποτυχίας. Ακόμα και αν δεν καταφέρναμε να τον ολοκληρώσουμε τώρα, θα γινόταν σίγουρα κάποια στιγμή. Βάψαμε, κολλήσαμε ταπετσαρίες, φτιάξαμε έπιπλα, στήσαμε το μπάνιο, τα φώτα, κάναμε τον σχεδιασμό. Κάνοντας συνολικά το 80% εμείς νιώθουμε τον χώρο πολύ πιο δικό μας από το να τον έφτιαχνε κάποιος άλλος και να το βρίσκαμε έτοιμο».

Με την επιτυχία ωστόσο, έρχεται μαζί και η έκθεση. Πώς τα πηγαίνει με αυτή την πλευρά της δουλειάς του;

«Είχα κοινωνική φοβία και δε μπορούσα να μιλήσω ούτε σε πέντε ανθρώπους. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω στο κομμάτι της επικοινωνίας και της δημόσιας ομιλίας έτρεμα από το φόβο μου, αλλά τώρα έχω φτάσει σε σημείο να εκθέτω τον εαυτό μου μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους. Δε με επηρεάζει αρνητικά και σίγουρα καταλαβαίνω ότι φέρω πολύ μεγάλη ευθύνη για όλα όσα λέω και έχω την ηθική υποχρέωση να είμαι πολύ προσεκτικός.

Χαίρομαι πολύ που αυξάνεται η έκθεση του καναλιού και η δική μου, διότι πιστεύω ακράδαντα πως όλοι μπορούν να επωφεληθούν από το περιεχόμενο της δουλειάς μου. Μακάρι να είχαν όλοι οι άνθρωποι στην Ελλάδα την ευκαιρία να ακούσουν αυτά που λέμε. Αν όχι από εμένα, από άλλους ανθρώπους του χώρου που ίσως θα τους ταίριαζαν  περισσότερο. Άλλωστε, δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Αυτό που έχει σημασία είναι να βοηθηθεί ο καθένας από μας».

«Περιέργως δεν είναι γνωστοί», μας λέει όταν τον ρωτάμε για ανθρώπους-πρότυπα στη ζωή του. «Δηλαδή δε θαυμάζω μόνο τους ανθρώπους των οποίων έχω διαβάσει βιβλία ή έχουν πετύχει κάτι πάρα πολύ μεγάλο. Θαυμάζω και τον καθημερινό άνθρωπο, τους γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με όμορφο τρόπο, τα αγαπούν και τους δείχνουν το σωστό δρόμο. Τον δάσκαλο που είναι σε ένα δημοτικό σχολείο και δεν ακολουθεί την πεπατημένη, δοκιμάζοντας νέα πράγματα για να επηρεάσει όμορφα αυτές τις ψυχούλες. Θαυμάζω τον άνθρωπο που είναι αυθεντικός, έχει δεχτεί και έχει αγαπήσει τον εαυτό του, και δε φοβάται πλέον να τον εκθέσει στον κόσμο, τους ανθρώπους που δουλεύουν με το μέσα τους διαρκώς και προσπαθούν να εξελίσσονται. Όλους όσους προσπαθούν να κινήσουν τη βελόνα μπροστά δημιουργώντας κάτι νέο, κάνοντας έτσι τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για να ζούμε. Τους ανθρώπους που εκφράζουν και αντιπροσωπεύουν αυτά που πιστεύουν.

Αυτούς που κάνουν εθελοντική δουλειά και που σκέφτονται το συνάνθρωπό τους, αυτούς που αντιμετωπίζουν μία ασθένεια με σθένος και εμπνέουν κι άλλους ανθρώπους γύρω τους. Περισσότερο από όλους, θαυμάζω τους ανθρώπους που ξεκινούν από το μηδέν, έχοντας μόνο ένα όραμα, πίστη στον εαυτό τους και όρεξη για δουλειά και καταφέρνουν να πετύχουν».

Αυτό θα ήθελε να μεταδώσει σε όσους τον ακολουθούν, και σίγουρα στα νεότερα παιδιά.

«Αρχικά, θα τους έλεγα να αναπτύξουν 3 αρετές. Θάρρος, για να διεκδικούν όλα όσα θέλουν, να παλεύουν για τα όνειρά τους, να εκφράζουν τον αυθεντικό τους εαυτό και τα πιστεύω τους και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους ανθρώπους. Ενσυναίσθηση, για να κατανοούν τον διπλανό τους, να νοιάζονται, να βοηθούν και να μην κρίνουν. Περιέργεια, να μάθουν τον εαυτό τους, τον κόσμο, να διευρύνουν τις γνώσεις τους και να μην επαναπαύονται.

Θα τους έλεγα επίσης, πως μέσα τους κρύβεται απεριόριστο δυναμικό και περιμένει από εκείνους να το ξεκλειδώσουν. Πως μπορούν να πετύχουν (σχεδόν) ό,τι βάλουν στο μυαλό τους, αρκεί να ξεβολεύονται συχνά, να εξελίσσονται και να έχουν τους σωστούς ανθρώπους γύρω τους. Δεν υπάρχει όριο στο τι μπορεί να καταφέρει κάποιος, διότι δεν υπάρχει όριο στο τι μπορεί να γίνει!».

Και μετά το πρώτο βιβλίο του που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις Εκδόσεις Ιβίσκος, τι;

«Στα άμεσα μελλοντικά μου σχέδια είναι μία εκπομπή όπου θα ερχόμαστε σε επαφή με μεγάλες προσωπικότητες και με ανθρώπους που έχουν να μας δώσουν πολλά. Ανθρώπους που μπορούν να μας μάθουν πως να ζούμε μία καλύτερη ζωή, να μας εμπνεύσουν με τις ιστορίες τους και να μας παρακινήσουν να κυνηγήσουμε τα όνειρα μας. Επίσης, στον νέο μας χώρο ξεκινήσαμε ήδη δυναμικά με τα πρώτα σεμινάρια και προγράμματα. Συμμετέχοντες από κοντά και ταυτόχρονα από το Zoom παρακολουθούν ενδιαφέροντα θέματα, πάνω στα οποία μιλάνε εκτός από μένα και άλλοι ειδικοί του χώρου. Και φυσικά, ο μεγαλύτερος μου στόχος είναι να κάνω ομιλίες στους μαθητές των σχολείων όλης της Ελλάδας και να συμβάλλω θετικά στο μέλλον τους».

Και για τον εαυτό του;

«Το μόνο που θέλω για τον εαυτό μου είναι να είμαι υγιής, ευτυχισμένος, να συνεχίσω να είμαι αυθεντικός και να επηρεάζω θετικά όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους».

Info