Ο δημόσιος χώρος, το γυναικείο σώμα και το έμβλημα της Ρόμα
Ο Κωνσταντίνος Μίαρης, με αφορμή την Παγκόσμια Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού (1-7 Νοεμβρίου), γράφει για τη λύκαινα που θηλάζει τα δύο νήπια στο έμβλημα της Ρόμα.
- 1 ΝΟΕ 2022
Ένα πρωινό του Οκτώβρη συνάντησα τυχαία μετά από χρόνια τη Δάφνη. Η Δάφνη πρόσφατα έγινε μαμά. Η Δάφνη πρόσφατα έγινε μια σύγχρονη εργαζόμενη μαμά. Εκείνο το πρωινό που την πέτυχα θήλαζε το μωρό της μπροστά από τα σκαλιά της Παλιάς Βουλής στο Σύνταγμα. Μιλήσαμε για διάφορα.
Για τη μετακόμιση από το Παγκράτι στου Γκύζη, για την αλλαγή τρόπου ζωής, για τα μαθήματα που πλέον θα παραδίδει online λόγω έλλειψης χρόνου και για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει όταν ο Γιώργος λείπει σε ταξίδια με τη ναυτιλιακή εταιρεία που δουλεύει.
Όσο μιλούσαμε το μάτι μου έπεφτε πάνω στη ζακέτα Αστερίξ που φόραγε το μωρό και σκεφτόμουν πόσα χρόνια μου πήρε να αποσυνδέσω τους Γαλάτες του ομώνυμου κόμικ από τη λέξη γάλα. Φεύγοντας κοίταξα το άγαλμα του Κολοκοτρώνη το οποίο συνεχίζει εδώ και δεκαετίες να δείχνει αινιγματικά κάτι προς τον δρόμο. Σκέφτηκα παράλληλα ότι και η Δάφνη δείχνει ένα δρόμο. Τον δρόμο της απενοχοποίησης του δημόσιου θηλασμού, το δρόμο του αναφαίρετου δικαιώματος κάθε μητέρας.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας είχα αποφασίσει να δω το ντέρμπι μεταξύ της Ρόμα και της Νάπολι. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του παιχνιδιού ξεκίνησα να παρατηρώ το σήμα των «τζαλορόσι» και να το συνδυάζω με την πρωινή συνάντηση που είχα με τη Δάφνη. Στο έμβλημα της Ρόμα απεικονίζεται το πασίγνωστο χάλκινο άγαλμα Lupa Capitolina (Λύκαινα του
Καπιτωλίου). Μια λύκαινα θηλάζει δύο νήπια, τους μυθολογικούς δίδυμους ιδρυτές της Ρώμης τον Ρωμύλο και τον Ρέμο.
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν οι δίδυμοι εκδιώχθηκαν μετά την εκθρόνιση παππού τους από σφετεριστές της εξουσίας βρέθηκαν σε μία σπηλιά όπου μία λύκαινα βρήκε τα βρέφη στην όχθη ενός ποταμού και τα θήλασε. Θεωρείται μια από τις πιο αναγνωρίσιμες εικόνες της ρωμαϊκής μυθολογίας. Εκατοντάδες αντίγραφα έχουν κατασκευαστεί ανά τον κόσμο, πολλά εκ των οποίων έγιναν δωρεά από τον Μουσολίνι σε αμερικανικές πόλεις των οποίων το όνομα προέρχεται από τη ρωμαϊκή ιστορία, όπως το Σινσινάτι.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στον Piero Gratton που επανασχεδίασε το έμβλημα το 1978 δημιουργώντας την περίφημη μαύρη «Λύκαινα» (Lupetto) με τα κόκκινα μάτια. Tο σύμβολο αυτό χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1997 μιας και μετά επανήλθε η αρχική εκδοχή με τον Ρωμύλο και τον Ρέμο κατόπιν συμφωνίας με το δήμο της Ρώμης. O προπονητής της Ρόμα Jose Mourinho συνηθίζει να πηγαίνει στο προπονητικό κέντρο με μια λευκή Vespa με τη λύκαινα του Gratton.
Είμαι από εκείνους που θα ήθελαν κάποια στιγμή να δουν στο έμβλημα της ομάδας τη στυλιζαρισμένη εκδοχή του τελευταίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα που κρέμασε τα παπούτσια του στις 28 Μαΐου 2017. Ο «πανηγυρισμός-πιπίλα» του μυθικού καπιτάνο Francesco Totti θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει μια επικαιροποιημένη σημειολογική αναφορά στο υπάρχον σύμβολο της ομάδας.
Όσο έγραφα για τον Ρωμύλο και τον Ρέμο φανταζόμουν τον Αντώνη Ρέμο να τραγουδάει τη Ρωμυλία του Αργύρη Μπακιρτζή οπότε το bonus θα είναι αυτό. Αφιερωμένο στη Δάφνη και την κόρη της.
BONUS