Ο Απόστολος Χρήστου νιώθει άβολα όταν δεν είναι στο νερό
Ο πρωταθλητής Ευρώπης στα 50μ. ύπτιο είναι ένας αθλητής με απαράμιλλη προσήλωση στο στόχο.
- 4 ΔΕΚ 2022
Ο Απόστολος, μάλλον δυσανασχετεί. Το περπάτημα είναι μια άβολη κίνηση, δεν του αρέσει. Δύσκολο, ενδεχομένως και ανυπόφορο για κάποιον που ζει αμφίβια ζωή και έχει μάθει να καμουφλάρει το ιδρωμένο κορμί του. Στάζει ιδρώτα, ναι, αλλά και χλωριωμένο νερό για ένα χρυσό μετάλλιο, για να ακουμπήσει με το χέρι του τον τοίχο της πισίνας σε χρόνο βάθρου. Αλλά μόνο αυτός το γνωρίζει. Επίσης, μόνο αυτός ξέρει ότι δεν είναι ρομπότ ο καλοκουρδισμένος μηχανισμός που βλέπουμε στις πισίνες. Ο μετρημένος στα λόγια, αλλά όχι στα μέτρα που καταγράφει στο νερό.
Ο Απόστολος Χρήστου –πρωταθλητής Ευρώπης στα 50μ. ύπτιο και με ένα τσουβάλι διακρίσεις, μεταξύ των οποίων και ένα παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων- είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες κολυμβητές όλων των εποχών. Ένας αθλητής με απαράμιλλη προσήλωση στο στόχο, μεθοδικότητα -για την οποία θα μάθεις σε αυτή τη συνέντευξη- και απολύτως μελετημένες κινήσεις.
Είναι αυτός που στους αγώνες πετάει τις εφαρμογές των social media από το κινητό του, «προληπτικά» όπως λέει. Για να μην την πατήσει όπως -για παράδειγμα- ο Στέφανος Τσιτσιπάς, λέμε εμείς. Εξηγεί πώς έφτασε ως την κορυφή της Ευρώπης, με ποιον τρόπο χρησιμοποιεί την επιστήμη για να βελτιωθεί, πώς αντιλαμβάνεται ένας κολυμβητής ότι ιδρώνει και γιατί νιώθει άβολα όταν περπατάει.
«Άρχισα το κολύμπι, όταν ήμουν επτά ετών και ο λόγος που πήγα ήταν για να μάθω να κολυμπάω. Δεν ήξερα κολύμπι. Με δυσκόλευε, γι’ αυτό δε μου άρεσε και η προπόνηση. Δεν ήθελα να πηγαίνω. Ήμουν σε μεγάλη ηλικία για ν’ αρχίσω την κολύμβηση, επειδή όλοι αρχίζουν πριν κλείσουν τα πέντε. Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν αρκετά περίεργα για μένα, δεν το διασκέδαζα. Οι γονείς μου με πήγαν στο κολύμπι, επειδή πίστευαν ότι είναι η καλύτερη άσκηση και έμεινα σε αυτό.
Άρχισα στην Πετρούπολη, όπου μένω. Όταν ήμουν περίπου εννέα με δέκα ετών συμμετείχα για πρώτη φορά σε αγώνες και επειδή τα κατάφερνα άρχισα να το αγαπώ. Η νίκη είναι κίνητρο και το απέκτησα με τις επιτυχίες. Είχα δημιουργήσει και παρέες πια και μετά ήταν πιο εύκολο να μπει στη ζωή μου το άθλημα και να συνεχίσω.
Στην ηλικία των 15 κάποια παιδιά κάνουν ήδη πρωταθλητισμό. Μέχρι, τότε ήμουν στην Πετρούπολη και μετά με πήγε ο πατέρας μου στο Περιστέρι. Τότε, άρχισα την εντατική δουλειά και ήρθαν ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Η κολύμβηση είχε γίνει πια κομμάτι της ζωής μου. Είχα το σχολείο και την προπόνηση. Έφευγα από το σχολείο και πήγαινα κατευθείαν στην προπόνηση ως το βράδυ. Είχα αρχίσει να καταλαβαίνω ότι υπάρχει προοπτική να πετύχω κάτι και φαινόταν ότι αξίζει τον κόπο να αφοσιωθώ.
Μέχρι την Α’ και τη Β’ λυκείου διάβαζα κανονικά για να δώσω στις πανελλήνιες κανονικά και έπειτα είχα το άνευ και δεν ασχολήθηκα με τις εξετάσεις. Το άνευ βοηθάει πολύ για να παραμείνεις στο άθλημα, αλλά και να διαλέξεις τη σχολή που θες. Από τη στιγμή που έλυσα το θέμα των σπουδών, μπόρεσα ν’ αφοσιωθώ στην κολύμβηση. Αυτό συνέβη μία χρονιά πριν πετύχω το παγκόσμιο ρεκόρ».
Η D-day του Απόστολου στην κολύμβηση
Στις 10 Ιουλίου του 2014 πέτυχα το παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων (54.03) στα 100 μ. ύπτιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Ντόρντρεχτ. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να νιώσω αυτό που είχε συμβεί. Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Σταμάτησε να λειτουργεί το μυαλό μου, επειδή δεν περίμενα ότι μπορώ να τα καταφέρω. Βρέθηκα σε μία κατάσταση λίγο περίεργη. Υπερίσχυσε ο ενθουσιασμός, η χαρά και η ευτυχία και δεν καταλάβαινα τι συμβαίνει. Ήμουν χαρούμενος για κάτι που δεν είχα φανταστεί ότι μπορεί να συμβεί. Στην προπόνηση κολυμπούσα γρήγορα, αλλά η υπέρβαση έγινε στους αγώνες.
Δεν είχα τέτοιο χρόνο στην προπόνηση. Στους αγώνες είναι πιο εύκολο να κάνεις το γρήγορη επίδοση. Είναι τέτοιες οι συνθήκες του αγώνα, η ψυχολογία και φυσικά ο ανταγωνισμός. Το παγκόσμιο ρεκόρ σού προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα από μια νίκη. Προσθέτει κάτι. Είναι κάτι πιο μεγάλο και μακρινό από τη νίκη. Μια διαχρονική επιτυχία. Μένει σε μια λίστα το όνομά σου. Και την επόμενη μέρα να καταρριφθεί, υπήρξε ως παγκόσμιο ρεκόρ. Μένεις στην ιστορία. Και τα μετάλλια μένουν, αλλά είναι μία άλλου τύπου επιβεβαίωση. Είναι εκείνη τη στιγμή η καλύτερη επίδοση όλων των εποχών που έχει συμβεί. Αν μπεις στη διαδικασία να το σκεφτείς είναι απίστευτο.
Οι δικοί μου το έβλεπαν live στην Αθήνα. Δεν ήξερα άλλες αντιδράσεις, επειδή είχα κλείσει τα social media. Το κάνω αυτό στους αγώνες. Είτε είναι καλό είτε είναι κακό το αποτέλεσμα, δε χρειάζεται να κοιτάζω ούτε μηνύματα ούτε δημοσιεύματα. Δε διαγράφω τους λογαριασμούς μου, απλά πετάω τις εφαρμογές και τις επαναφέρω μετά τη διοργάνωση. Αυτό βοηθάει και στη συγκέντρωση, επειδή μπορεί να δεις κάτι που να σου πειράξει το μυαλό. Κάτι που να σε ενοχλήσει, χίλια δυο μπορεί να γίνουν και να σου ταράξουν την ψυχολογία.
«Είναι λογικό να επηρεάζουν τον Τσιτσιπά τα αρνητικά σχόλια»
Η σχέση του Στέφανου Τσιτσιπά με τα social media είναι αυτή που έχει συζητηθεί περισσότερο από κάθε άλλη, ακόμα και το διάστημα που τα απέφυγε, έπειτα από την αγωνιστική του κάμψη.
Αν διαχειριστείς σωστά τα social media, σε βοηθάνε. Σού δίνουν την προβολή που χρειάζεσαι και παράλληλα μπορείς να έχεις μία καλή παρουσία και από αυτά. Είναι αναγκαία και για τους χορηγούς μας, επειδή κάθε συμφωνία με το χορηγό περνάει και από τα social media. Μέχρι και μια μέρα πριν από τους αγώνες τα χειρίζομαι κανονικά. Ανεβάζω αν χρειαστεί κάτι και μετά τα κλείνω. Προληπτικά.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι σε ένα επίπεδο πολύ υψηλό. Το κοινό που τον ακολουθεί είναι μεγάλο -δεν είναι μόνο Έλληνες- και συνεπώς θα υπάρχουν αυτοί που τον στηρίζουν, αλλά και κάποιοι που θα βρεθούν απέναντί του. Είναι πολλά και τ’ αρνητικά σχόλια που θα δεχθεί ένας τόσο μεγάλος αθλητής. Είναι λογικό να τον επηρέασαν κάποια από αυτά. Όσο και να μη σε αγγίζουν υπάρχει πιθανότητα να σε επηρεάσουν, έστω και για λίγο να μπει στο μυαλό σου κάτι μπορεί να σε επηρεάσει, έστω και στιγμιαία. Και αυτό καλό είναι να μη σου συμβεί πάνω στους αγώνες. Ίσως να σου χαλάσει το μυαλό, να σου χαλάσει τη διάθεση.
Είμαι πολύ πειθαρχημένος. Δεν θα έλεγα ρομπότ. Επειδή, αυτό είναι και λίγο υπερβολή. Το πρόγραμμα είναι έτσι προσαρμοσμένο, ώστε κάθε ώρα να μετράει… Τώρα, που έχω τελειώσει με τη σχολή μου – τα ναυτιλιακά- έχω περισσότερο χρόνο. Δεν υπάρχει κάτι που να μού αποσπάει την προσοχή και να μού παίρνει ενέργεια. Έχω προπόνηση κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή από τις 8:00 μέχρι τις 10:00 το πρωί και το απόγευμα από τις 17:00 έως τις 19:00.
Τις Τρίτες και τις Πέμπτες έχω μόνο το απόγευμα και τα Σάββατα έχω από τις 10:00 μέχρι τις 11:30 προπόνηση. Αυτές είναι όλες οι ώρες μέσα στο νερό. Έχω και δύο με τρεις φορές την εβδομάδα γυμναστήριο. Τρεις φορές την εβδομάδα η προπόνηση στην πισίνα γίνεται με εντάσεις, με γρήγορα μέτρα και ανεβασμένους ρυθμούς. Οι υπόλοιπες προπονήσεις είναι είτε αποκατάσταση από τη δύσκολη προπόνηση είτε με πιο πολλά μέτρα για αερόβια και τεχνική. Είναι κουραστικό.
«Νιώθω άβολα όταν περπατάω»
Οι αθλητές της πισίνας ζουν αμφίβια ζωή. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών παθαίνουν overdose και τα καλοκαίρια αρνούνται πεισματικά να κολυμπήσουν στη θάλασσα. Βρέχονται μόνο για να δροσιστούν. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η πρωταθλήτρια Ευρώπης, Άννα Ντουντουνάκη. Επίσης είναι πολλοί αυτοί που δυσκολεύονται αρκετά σε δραστηριότητες στη στεριά.
Δεν δοκίμασα κάποιο άλλο σπορ. Μετά τις πρώτες επιτυχίες που είχα δεν υπήρχε λόγος να δοκιμάσω κάτι άλλο. Ωστόσο, παρακολουθώ άλλα σπορ και περισσότερο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, στίβο. Όχι μόνο τους αγώνες του Ολυμπιακού, αλλά και όταν υπάρχει ελληνικό ενδιαφέρον μού αρέσει να βλέπω. Ανήκω στον Ολυμπιακό και είμαι και Ολυμπιακός. Γίνεται πολύ καλή δουλειά στο σωματείο.
Ο σύλλογος προσπαθεί να διατηρήσει τον τίτλο του πρωταθλητή κάθε χρόνο, έχοντας πολύ καλούς κολυμβητές. Στόχος είναι πάντα η πρωτιά στα πρωταθλήματα. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι μέλος της καλύτερης ομάδας στην Ελλάδα. Έχεις πολλές πιθανότητες να γίνεις πρωταθλητής και αυτό είναι μεγάλο κίνητρο. Είναι η ομάδα που διεκδικεί τον τίτλο και έχει τις περισσότερες πιθανότητες να τον κατακτήσει.
Σχετικά με τα άλλα σπορ που είπαμε: Εμείς οι αθλητές του νερού δεν είναι και εύκολο να κάνουμε πράγματα εκτός πισίνας. Δεν νιώθουμε άβολα έξω από το νερό, απλά μάς είναι δύσκολο να ασχοληθούμε με άλλα αθλήματα. Το τρέξιμο δεν είναι εύκολο για εμάς. Γενικά οτιδήποτε γίνεται έξω από το νερό. Με το περπάτημα και το τρέξιμο δυσκολευόμαστε λίγο. Είναι τελείως διαφορετική άσκηση. Έχει τύχει να παίξω βόλεϊ και μού είναι πιο εύκολο, ίσως επειδή είναι πιο στατικό. Έχω παίξει και μπάσκετ και ποδόσφαιρο και δεν μπορούσα το ίδιο. Είναι άλλη η τεχνική μας. Σαν να αρχίζεις από το μηδέν. Για παράδειγμα, δεν έχω δοκιμάσει να τρέξω σε ένα δρομικό αγώνα. Δεν θα είναι ακατόρθωτο, αλλά πρόκειται για μια τελείως διαφορετική άσκηση.
Μπορεί να σού φαίνεται περίεργο, όμως είναι μια πραγματικότητα. Εμένα ακόμα και το περπάτημα δεν μου φαίνεται τόσο εύκολο και βολικό. Δεν θα περπατήσω πολύ, αναφέρομαι σε μια μεγάλη βόλτα με τα πόδια. Θα την κάνω, αλλά νιώθω περίεργα όταν περπατάω, σε σύγκριση με κάποιον που δεν κάνει ό,τι εγώ ή και τίποτα. Πολλοί νομίζουν ότι αν είσαι πρωταθλητής μπορείς να κάνεις τα πάντα. Είναι λάθος. Όμως, beach volley μπορώ να παίξω. Με βοηθάει και το ύψος μου (1,98μ.). Σε φιλικό επίπεδο παίζω, με την παρέα μου.
«Οι κολυμβητές δε νιώθουμε τον ιδρώτα»
Οι ιδρωτοποιοί αδένες των κολυμβητών «εργάζονται» και αυτοί όσο οι αθλητές κοπιάζουν στην προπόνηση και στον αγώνα. Δουλεύουν προκειμένου να εξισορροπήσουν τη θερμοκρασία του σώματος, η οποία ανεβαίνει κατά την εξάσκηση. Όμως, το νερό δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλον, πλην των κολυμβητών, να το αντιληφθεί. Τα τυχερά του «επαγγέλματος» (μαζί με την αποφυγή της κακοσμίας).
Όταν κολυμπάμε δεν νιώθουμε τον ιδρώτα να κυλάει πάνω μας -όπως συμβαίνει με τους αθλητές σε άλλα σπορ-, αλλά τον αντιλαμβανόμαστε με κάποια σήματα που στέλνει το σώμα μας. Δηλαδή, κάποιες φορές νιώθω πιο ζεστός, άλλες κοκκινίζω ή βγάζω το κεφάλι μου από το νερό και όταν το ξαναβάζω μέσα μου φαίνεται πιο κρύο το νερό. Έτσι, καταλαβαίνω ότι ίδρωσα.
Επίσης, διψάω και αυτό είναι δείγμα ότι έχω χάσει υγρά. Τον ιδρώτα ως ιδρώτα δεν μπορείς να τον νιώσεις ούτε να τον μυρίσεις, επειδή είσαι μέσα στο νερό. Είσαι διαρκώς βρεγμένος. Επίσης, ένα ακόμα σήμα που λαμβάνουμε είναι οι παλμοί που ανεβάζουμε ή ακόμα και μια κράμπα. Από τέτοια μηνύματα αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε ιδρώσει.
Άλλη πληροφορία είναι ότι κολυμπάω με ανοιχτά τα μάτια ναι μεν, αλλά δεν παρακολουθώ την κούρσα. Είμαι συγκεντρωμένος. Ωστόσο, μπορείς να καταλάβεις πού βρίσκεσαι. Αν κοιτάξεις λίγο δεξιά-αριστερά καταλαβαίνεις αν είσαι σε καλή θέση. Βέβαια, στο ύπτιο είναι πιο δύσκολο να καταλάβεις, μόνο τους διπλανούς σου υπολογίζεις. Στο ελεύθερο βλέπεις καλύτερα».
Στα προπονητικά καμπ με γκρουπ διαφόρων χωρών επιτυγχάνεται μια υψηλού επιπέδου προπόνηση που εκπορεύεται μέσα από τον ανταγωνισμό, αλλά και την αλληλοβοήθεια. Ο προπονητής των επιτυχιών στο στίβο, Γιώργος Πομάσκι συνηθίζει να λέει «κλέβει ο ένας τον άλλο και γινόμαστε όλοι καλύτεροι». Όπου «κλέβει» βάλτε «αντιγράφει»: είτε μια καλή άσκηση που προσαρμόζεται στην προπόνηση είτε στοιχεία τεχνικής. Και ο Απόστολος το κάνει.
Αντιγράφω πράγματα από μεγάλους αθλητές. Αν βρεθείς στην ίδια διοργάνωση μπορείς να δεις από κοντά τι κάνει στο ζέσταμα ή πριν κολυμπήσει και το σύνολο της συμπεριφοράς του. Αν είσαι τυχερός και κάνεις κάποια προπόνηση μαζί του ή συμμετέχεις στο ίδιο προπονητικό καμπ παίρνεις περισσότερα στοιχεία από αυτόν. Βλέπεις κάτι που μπορείς να αφομοιώσεις στην προπόνηση σου. Για παράδειγμα έχει τύχει να προπονηθώ μαζί με τον Ράιαν Μέρφι.
Είδα πράγματα, τα οποία προσπάθησα να τα προσαρμόσω στη δική μου προπόνηση και νομίζω με βοήθησαν σε κάποιο βαθμό. Παρατήρησα την τεχνική που είχε μέσα στο νερό, τον τρόπο που κολυμπούσε, διάφορες ασκήσεις που έκανε. Πρέπει να ξέρουμε ότι στο κολύμπι όλα γίνονται κάτω από το νερό.
Αυτό που βλέπουν οι θεατές δεν είναι ούτε το 50%. Δεν βλέπουν τις κινήσεις που γίνονται για να πας γρήγορα. Αντέγραψα κινήσεις κυρίως από τον τρόπο που κολυμπούσε. Για παράδειγμα, πρόσεξα τη στροφή του Μέρφι και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τον τοίχο. Επίσης, πώς βάζει το χέρι του στο νερό, για να τραβήξει τη χεριά του. Είδα με ποια κίνηση πιάνει περισσότερο νερό και είναι πιο αποδοτική. Το νερό σπρώχνεις, για να κινηθείς.
Σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να δεις επίσης πώς θα χτυπήσεις τα πόδια σου και θα σπρώξεις τον τοίχο να κάνεις το υποβρύχιο. Μικρά πράγματα που ίσως να σε βοηθήσουν σημαντικά. Βέβαια, αυτά πρέπει να τα δεις και σε βίντεο για να τα κάνεις παράλληλα, δεν είναι εύκολο.
Μια ολόκληρη ομάδα επιστημόνων πίσω από τα μετάλλια του Χρήστου
Η βιομηχανική της κολύμβησης υπηρετεί το άθλημα περισσότερο από 20 χρόνια. Με απλά λόγια πρόκειται για τη μελέτη της προώθησης του ανθρώπινου σώματος μέσα στο νερό. Στην Ελλάδα λίγοι κολυμβητές μελετούν με τη βοήθειά της τις κινήσεις τους, ενώ οι Αυστραλοί το έκαναν πριν από το 2000, υποστηρίζοντας ποικιλοτρόπως τον θρυλικό Ίαν Θορπ.
Βλέπω δικά μου βίντεο, ώστε να βελτιώνομαι. Ο κ. Βασίλης Γούργουλης που είναι καθηγητής στα ΤΕΦΑΑ της Κομοτηνής έχει ένα ειδικό μηχάνημα με τη βοήθεια του οποίου βλέπεις πώς κολυμπάς, τη χεριά σου μέσα στο νερό, πού χάνεις δύναμη και τι μπορεί να βελτιώσεις. Ανεβαίνουμε στην Κομοτηνή γι’ αυτή τη δουλειά. Με καταγράφει μέσα από το νερό. Δηλαδή, κάνω 100 μ. ύπτιο σε μέγιστη απόδοση, ώστε να προσαρμοστεί πάνω στις συνθήκες του αγώνα το κολύμπι μου και έτσι να διαπιστώσουμε τι κάνω λάθος και να μπορέσω να το βελτιώσω.
Έχω εννοείται πάντα δίπλα μου τον προπονητή μου, τον Παναγιώτη Βελέντζα, αλλά υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που με βοηθάνε. Ο κάθε ένας με βοηθάει από τον τομέα του. Έχω επίσης τη βιοχημικό της άσκησης, την κ. Ερασμία Σγουράκη, η οποία βλέπει τις αιματολογικές εξετάσεις μου και ανάλογα με την περίοδο που βρισκόμαστε μπορεί να με βοηθήσει πάνω στο προπονητικό φορτίο. Αν είμαι αρκετά κουρασμένος μια περίοδο, θα μιλήσει με τον προπονητή μου και θα του πει ότι θα ήταν καλό να μην κάνω κάτι παραπάνω. Το βλέπει σε κάποιους δείκτες κόπωσης και σε αυτούς τους δείκτες μπορεί να διαπιστώσει ότι έχω περισσότερο προπονητικό φορτίο από αυτό που μπορώ να αντέξω. Ένα παράδειγμα είναι αυτό.
Επίσης, ο κ. Γιάννης Αρναούτης είναι υπεύθυνος για το διατροφικό πλάνο μου. Δεν τρώω κάτι ακραίο, απλά τρώω υγιεινά. Δηλαδή, δεν τρώω απ’ έξω το φαγητό και κάνω πέντε γεύματα χαμηλά σε λιπαρά. Χρειάζονται οι υδατάνθρακες, η πρωτεΐνη, τρώμε κάποιες φορές την εβδομάδα και όσπρια και ψάρι. Σαν να λέμε το διατροφικό πλάνο μιας οικογένειας που τρώει σωστά. Μια μεσογειακή διατροφή που καλύπτει και τις ανάγκες μου στα σπριντ. Με τον κ. Δημήτρη Κουλούρη κάνουμε γυμναστήριο και ο φυσιοθεραπευτής μου είναι ο κ. Γιώργος Γκούντας. Οι χορηγοί μου είναι μέλη της ομάδας μου. Χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πετύχεις πολλά.
«Η χαρά μου ήταν μεγάλη με το χρυσό, επειδή τόσα χρόνια ήμουνα τρίτος»
Ο 26χρονος κολυμβητης φέτος το καλοκαίρι άγγιξε με την τελευταία χεριά του χρυσό τοίχο. Νίκησε στον τελικό των 50 μ. ύπτιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης και έπειτα κατέκτησε και το αργυρό μετάλλιο στα 100μ. του ίδιου στυλ. Ήταν το πρώτο χρυσό της καριέρας του στην κατηγορία των ανδρών.
Η χαρά μου ήταν μεγάλη με το χρυσό, επειδή τόσα χρόνια ήμουνα τρίτος. Περισσότερο ένιωθα περίεργα επειδή έβλεπα τι μπορώ να πετύχω. Όμως, επειδή βρίσκομαι στο βάθρο από το 2016, δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημα. Η σταθερότητα στις επιτυχίες σε κρατάει στο νερό. Καταλαβαίνεις ότι πιάνει τόπο η προσπάθειά σου και την εξαργυρώνεις.
Περίεργα ένιωσα πέρυσι που ήμουν πάλι τρίτος στην Ευρώπη και κατάλαβα ότι μπορούσα να είμαι και πρώτος. Και το 2016 είχα τη δυνατότητα για κάτι καλύτερο. Όμως, τότε ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκα στο βάθρο. Δεν είμαι αθλητής που θα ανέβει στο βάθρο και θα είναι στεναχωρημένος, απλά τότε ήξερα ότι μπορούσα να τα πάω καλύτερα. Το μετάλλιο είναι χαρά. Για παράδειγμα, οι Αμερικανοί παίρνουν το χάλκινο στο μπάσκετ και νιώθουν σαν να είναι όγδοοι. Σε αυτή την περίπτωση -όταν έχεις κυριαρχία- μπορεί να αισθανθείς έτσι. Είναι κατανοητό.
Όταν μπαίνω στο αεροπλάνο, για να πάω σε μια διοργάνωση, δε σκέπτομαι το μετάλλιο. Καθόλου. Ξέρω τις δυνατότητές μου, αλλά δεν το σκέπτομαι. Αν σκέπτεσαι την τέλεια εμφάνιση ίσως να έχεις υπερένταση που δε χρειάζεται. Άγχος έχω και συνήθως ακούω μουσική, για να ηρεμήσω. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι μια ακόμα μέρα στον αγώνα.
Παλαιότερα, συνεργαζόμουν και με ψυχολόγο. Κάθε αθλητής υψηλού επιπέδου έχει ψυχολόγο και κάθε κουβέντα που κάνεις είναι καλή. Ίσως απλά να χρειάζεται να μιλήσεις για να σε αποφορτίσει, δεν απαραίτητο να έχεις κάποιο πρόβλημα. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται έναν καλό δέκτη σε μια συζήτηση και ο ψυχολόγος ξέρει πώς να σού απαντήσει. Εγώ έμαθα ότι πρέπει να αποφασίζω όταν δεν είμαι συναισθηματικά φορτισμένος. Να βλέπω τα πράγματα ήρεμα και σφαιρικά, διότι οι αποφάσεις μας μπορεί να μάς προκαλέσουν περισσότερα προβλήματα, στην περίπτωση που δεν είναι σωστές.
Αυτά που έχω πετύχει στην κολύμβηση δεν τα είχα ποτέ στο μυαλό μου. Κάθε επιτυχία την απολαμβάνω και απλά χαίρομαι αυτό που κατακτώ. Έπειτα, από μια επιτυχία δεν νιώθω κάποια πίεση να είμαι καλά αγωνιστικά και την επόμενη χρονιά. Αλλά, μού δίνει αυτοπεποίθηση και διάθεση να συνεχίσω. Δε θέτω ακραίους στόχους.
Για παράδειγμα, βασικός στόχος αμέσως μετά το Τόκιο έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού. Εκεί, θέλω να κάνω καλές κούρσες και να διεκδικήσω ό,τι μπορώ. Όλοι οι άλλοι αγώνες -ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα- είναι ενδιάμεσοι στόχοι, αλλά λειτουργούν και ως τεστ για το Παρίσι. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην ουσία έχουν τον ανταγωνισμό του παγκόσμιου πρωταθλήματος, απλά επειδή είναι ένας μοναδικός θεσμός που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια είναι διαφορετικό. Είναι τα ιδεώδη, είναι το Ολυμπιακό Χωριό που μπορεί να φας δίπλα – δίπλα με αυτόν που θαυμάζεις. Εγώ ήθελα να δω τον Μάικλ Φελπς και τον είδα το 2016, στο Ρίο. Τον έβλεπα μόνο από την τηλεόραση και εκεί τον είδα από κοντά για πρώτη φορά.
Δεν τον προσέγγισα, επειδή συνέχεια είχε πάρα πολύ κόσμο κοντά του. Θα μπορούσα να πω ότι είναι το είδωλό μου. Αυτό που έχει πετύχει είναι μοναδικό όχι μόνο για το κολύμπι».
Αν δεν πας να ψηφίσεις, αφήνεις τους άλλους να αποφασίσουν για σένα
Ο Απόστολος Χρήστου, δεν είναι απολιτίκ. Θα πάρει την ταυτότητά του στις εκλογές και θα πάει να ψηφίσει. Δεν θέλει να ανήκει στο μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που αποφασίζουν οι άλλοι, γι’ αυτούς, δεν είναι στην πλευρά όσων απέχουν.
Aν έχω χρόνο θα παρακολουθήσω ειδήσεις, για την επικαιρότητα. Θα διαβάσω κάποιο άρθρο.
Έχει τύχει σε εκλογές να μην είμαι στην Ελλάδα, για να ψηφίσω. Αλλά, αυτό συνέβη λόγω αγωνιστικών υποχρεώσεων. Είχα χάσει τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015. Ήμουν εκτός Ελλάδας. Όμως, ασκώ συνειδητά το εκλογικό μου δικαίωμα. Θεωρώ ότι αυτή είναι υπεύθυνη στάση και αν δεν πας να ψηφίσεις, κατά κάποιο τρόπο αφήνεις τους άλλους να αποφασίσουν για σένα. Εκφράζεσαι με την ψήφο σου. Ζούμε σε μία δημοκρατική χώρα και ευτυχώς έχουμε και αυτό το δικαίωμα.
Επειδή, οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν σε δεύτερη μοίρα τον αθλητισμό και είναι άλλες οι προτεραιότητες, είναι δύσκολο να ψηφίσει ένας αθλητής με αθλητικά κριτήρια. Αλλά, θα μπορούσε να συμβεί κι αυτό, ποτέ δεν ξέρεις. Κυρίως όμως, αυτό που σε ωθεί είναι τα κοινωνικά κριτήρια».
