6 ταινίες + 4 σειρές για το ΣΚ: Η οσκαρική Jessica Chastain προσγειώνεται στη μικρή οθόνη

Αυτές είναι οι ταινίες και οι σειρές που είδαμε και επιλέξαμε για σένα αυτή την εβδομάδα:

ΤΑΙΝΙΕΣ:

Guillermo del Toro’s Pinocchio

Ο Guillermo del Toro ενώνει τις δυνάμεις του με τον θρύλο του stop motion, τον Mark Gustafson, για να διασκευάσει τον διάσημο Πινόκιο, αγκαλιάζοντας τη σκοτεινιά του ορίτζιναλ παραμυθιού. Όπως ακριβώς δηλαδή θα περίμενε κανείς να κάνει o σκηνοθέτης του Λαβύρινθου του Πάνα.

Η ταινία είναι συγκλονιστικής ομορφιάς, με highlight τη χρήση του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου που καραδοκεί αρχικά στο background μέχρις ότου δεν μπορεί παρά να βγει στο προσκήνιο. Η αφήγηση είναι εκεί, το αψεγάδιαστο animation επίσης, και το καστ (Gregory Mann, Ewan McGregor, David Bradley, Tilda Swinton, Cate Blanchett, Christoph Waltz) περνάει στ’ αλήθεια καλά πίσω από το μικρόφωνο κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Έχει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων στην τσέπη, αλλά ακούγεται και για πιθανή είσοδο στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας. Γενικά είναι το βασικό χαρτί του Netflix για τα βραβεία φέτος.

Η ταινία στριμάρει στο Netflix.

Πιο Πολύ Από Ποτέ (Plus Que Jamais)

Σπαρακτική Vicky Krieps σε ρόλο γυναίκας που αργοπεθαίνει λόγω πάθησης του πνεύμονα, πλάι στον αδικοχαμένο Gaspard Ulliel που έχασε πρόσφατα τη ζωή του σε ατύχημα σκι. Σίγουρο πλάνταγμα χωρίς φτηνούς μελοδραματισμούς.

Γράφαμε από τις Κάννες: Όταν η ταινία μετακινείται σε ένα απομακρυσμένο σκηνικό, κάπου στη φύση, δίχως γνώριμα πρόσωπα, δίχως καταστάσεις που συνεχίζονται από κατι προ-υπάρχον, η Helene βρίσκει το σώμα της. Τα κάδρα της Emily Atef γίνονται πιο γαλήνια, απορροφούν περισσότερη ομορφιά, κι ησυχία του τοπίου συνδέεται με την εσωτερική κάλμα ενός νέου περιβάλλοντος που πλέον δεν ετεροκαθορίζει αυτή τη γυναίκα– δεν έχει καμία παρελθοντική προκατάληψη και καμία μελλοντική προσδοκία. Εκεί η Helene μπορεί απλά να υπάρχει.

Καθώς ανακαλύπτει πράγματα από την αρχή και καταφέρνει επιτέλους να ακούσει την ησυχία στον ορίζοντα, η Krieps παίζει την Helene σαν μια γυναίκα ξανά υγιή– παρότι ποτέ φυσικά δεν ξεχνάμε την κατάστασή της. Η επανένωση με σύντροφό της (με τη μορφή του τραγικά αδικοχαμένου Ulliel) έρχεται να ανατρέψει κάθε πιθανή εσωτερική και εξωτερική ισορροπία, καθώς όλες οι μικρές τραγωδίες του πρώτου μισού πλέκονται με μια δυσθεώρητη αληθινή. Πώς γίνεται να μην κλάψεις;

Η δραματική κορύφωση ωστόσο δεν λειτουργεί ως κινηματογραφικό επίτευγμα σε κάθε περίπτωση. Ένα τελευταίο 15λεπτο σαρωτικής σιωπής, επίπονα κερδισμένης σωματικής συναισθηματικής τρυφερότητας που κάνει τα πάντα επικά όσο και οικεία καθώς οι κόσμοι του φιλμ, της Helene, της Atef συγκρούονται. Ένα λυτρωτικά συγκινητικό, ανθρώπινο δράμα πάνω στη θνητότητα, το σώμα μας και το πώς οι χώροι οδηγούν και σχηματίζουν τους εαυτούς μας.

Η ταινία κυκλοφορεί από τη Rosebud.21.

The Five Devils

Την πρώτη φορά που είχα γνωρίσει τη Léa Mysius ήταν Οκτώβριος του 2017 και είχε έρθει στην Αθήνα για να παρουσιάσει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, το Ava, στις Νύχτες Πρεμιέρας. Η ταινία της για ένα κορίτσι που έχανε σιγά-σιγά το φως του κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής του αφύπνισης είχε μόλις κερδίσει βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών από τη Γαλλική Εταιρεία Δραματικών Συγγραφέων και Συνθετών, και η δημιουργός ήδη δούλευε πάνω στα επόμενα πρότζεκτ της – τα σενάρια ταινιών άλλων σκηνοθετών.

Τώρα που τη συνάντησα ξανά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το The Five Devils, τη δεύτερη σκηνοθεσία/σενάριό της γύρω από ένα οικογενειακό δράμα με την Adèle Exarchopoulos με στοιχεία θρίλερ και φαντασίας, η Mysius έχει συνεργαστεί με τον Jacques Audiard και τη σπουδαία Céline Sciamma για το Paris, 13th District, υποψήφιο πέρσι για το διαγωνιστικό των Καννών, με τον Arnaud Desplechin για το επίσης υποψήφιο Oh Mercy! του 2019, και πιο πρόσφατα με την Claire Denis για το βραβευμένο στις Κάννες Stars at Noon με τη Margaret Qualley.

Στο Five Devils γράφει και σκηνοθετεί την Exarchopoulos στον ρόλο μίας μητέρας, της Joanne, που μεγαλώνει τη μικρή της κόρη σε έναν γάμο χωρίς σπίθα στη γαλλική επαρχία. Η πρώτη εικόνα που έχουμε από την πρωταγωνίστρια, αυτή μίας γυναίκας να ουρλιάζει μπροστά από ένα φλεγόμενο κτίριο, εντυπώνεται άμεσα πριν δώσει τη σκυτάλη στην ιδιότυπη δραστηριότητα της κόρης της. Η μικρή Vicky (Sally Dramé) έχει την ικανότητα να φυλακίζει μυρωδιές σε μπουκαλάκια και σύντομα ανακαλύπτει πως μπορεί κάπως έτσι να εισχωρήσει στις αναμνήσεις της μητέρας της. Ποια ήταν η Joanne πριν την αποκτήσει και τι πυροδοτεί ο ερχομός της θείας της οικογένειας;

Εδώ το μεταφυσικό στοιχείο είναι κατά πολύ εντονότερο από αυτό του Ava, κάποιες φορές υπονομεύοντας το βαθύ οικογενειακό δράμα στο κέντρο της ταινίας, όμως το φιλμ σαγηνεύει και προβληματίζει καθόλη τη διάρκειά του, με μία στροφή για την Exarchopoulos και έναν ακόμα αξιομνημόνευτο δεύτερο ρόλο για τη Δάφνη Πατακιά.

Η ταινία κυκλοφορεί από την Tanweer.

Στο Σκοτάδι (Mrak/Darkling)

Εμπνευσμένο από το γράμμα ενός κοριτσιού από το Κόσοβο που είχε αφιερωθεί στον πατέρα της και είχε διαβαστεί στον Ο.Η.Ε., ο Dusan Milic γυρίζει ένα μυώδες, τεταμένο θρίλερ πολιορκίας οραματιζόμενος την αστάθεια που είχαν βιώσει οι Σέρβοι στο βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου, όταν οι γιουγκοσλαβο-σερβικές δυνάμεις είχαν προσπαθήσει να διώξουν τους Αλβανούς της περιοχής.

Αυτό το κάνει μέσα από την ιστορία της μικρής Milica (Miona Ilov) που μεγαλώνει με τον παππού και τη μητέρα της σε ένα απομονωμένο σπίτι στα δάση του Βόρειου Κοσόβου. Την ημέρα πάει σχολείο με ένα άρμα των κυανόκρανων, και μόλις πέσει η νύχτα κρύβεται πίσω απ’ την αμπαρωμένη πόρτα και ακούει το δάσος να ζωντανεύει. Στο σκοτάδι, όμως, κατοικεί μόνο ένα απροσδιόριστο κακό που κοντοζυγώνει. Μέσα από έξυπνες συνθέσεις και καθηλωτική σχεδίαση ήχου, ο Milic μεταφέρει το κοινό σε μία σταθερή τοποθεσία για μεγάλο μέρος της ταινίας που αντανακλά τον φόβο ολόκληρης της χώρας εκτός αυτής.

Μία στιβαρή αντιπολεμική αλληγορία που η Σερβία έχει προτείνει για τα επερχόμενα Όσκαρ.

Η ταινία κυκλοφορεί από τη Filmcenter Trianon.

Violent Night

Αυτός ο Άη Βασίλης θα σε πυροβολήσει, μαχαιρώσει, ανατινάξει. Ο David Harbour αποδεικνύεται ό,τι πρέπει για τον κεντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο ενός Αγίου Βασίλη που σκοντάφτει σε ένα αρχοντικό πολυεκατομμυριούχων, τη νύχτα που εκείνοι θα πέσουν θύματα ληστείας. Αφού προσπαθήσει να δραπετεύσει χωρίς αποτέλεσμα, θα δεθεί με τη μικρή εγγονή της οικογένειας και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι και τον σκούφο του για να τη σώσει (και θα περάσουν πολλά – βαριοπούλες, στιλέτα, σπασμένα μπουκάλια, χειροβομβίδες…).

Η ταινία έχει ευκολίες και σίγουρα διαρκεί αρκετά περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε, ωστόσο όσο υπερβίαιη και ευρηματική με τα φονικά της είναι, άλλο τόσο παραμένει γεμάτη με χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Δεν είναι και πανεύκολο αυτό. Θα ξεχωρίσεις μία σεκάνς βγαλμένη από το Home Alone, αν είχε σκηνοθετηθεί από τον David Leitch του John Wick (που έχει χρέη παραγωγού εδώ).

Η ταινία κυκλοφορεί από την Tulip.

Η Πηγή των Παρθένων

Οι πιστοί Χριστιανοί Töre και Märeta (Max von Sydow, Birgitta Valberg) στέλνουν τη μοναχοκόρη τους, την παρθένα Karin (Birgritta Pettersson) και την θετή κόρη τους, την αμετανόητη Ingeri (Gunnel Lindblom), να παραδώσουν κεριά σε μια μακρινή εκκλησία.

Καθώς περπατούν μέσα στο δάσος, τα κορίτσια συναντούν μια ομάδα άγριων βοσκών που βιάζουν και δολοφονούν βάναυσα την Karin καθώς η Ingeri παραμένει κρυμμένη. Όταν οι δολοφόνοι αναζητούν άθελά τους καταφύγιο στην οικία του Töre και της Märeta, ο Töre σχεδιάζει την κατάλληλη εκδίκηση.

Οσκαρικός Ingmar Bergman που ο ίδιος δεν το θεώρησε ποτέ μεν αριστούργημα, εντούτοις όμως το αναγνώριζε ως το φιλμ που θα ανέβαζε το προφίλ του ως προς το πρεστίζ και τις επόμενες χρηματοδοτήσεις του. Με πρωταγωνιστή τον Max von Sydow και φωτογραφημένο όμορφα αλλά αδυσώπητα από τον Sven Nykvist, ως ένας κόσμος που κλυδωνίζεται μεταξύ παγανισμού και χριστιανισμού.

Η ταινία θα προβάλλεται αποκλειστικά στην Ανδόρα.

ΣΕΙΡΕΣ:

George & Tammy

Η περίπλοκη σχέση και η εξέλιξη της καριέρας του διάσημου ζευγαριού της country μουσικής, Tammy Wynette & George Jones, βρίσκεται στο επίκεντρο της νέας μίνι δραματικής σειράς George & Tammy.

Πρόκειται για θρυλικούς καλλιτέχνες του είδους τους, με επιρροή που διατρέχει ακόμα την country (η Wynette έφερε τη γυναικεία προοπτική στον ανδροκρατούμενο χώρο του είδους βοηθώντας άλλες γυναίκες να βρουν εκπροσώπηση), αλλά ακόμα κι αν στην Ελλάδα δεν ασχοληθήκαμε ποτέ ιδιαίτερα με την country, η Jessica Chastain και ο Michael Shannon στους κεντρικούς ρόλους είναι λόγος για να δεις τη σειρά.

Η σειρά έκανε πρεμιέρα 24 ώρες μετά την Αμερική τη Δευτέρα 5/12, 22.00, COSMOTE SERIES HD. Το κάθε νέο επεισόδιο είναι διαθέσιμο και on demand.

His Dark Materials: Season 3

Όταν είδαμε για τελευταία φορά τον Will (Amir Wilson) και τη Lyra (Dafne Keen) στο τέλος της δεύτερης σεζόν, οι δρόμοι τους είχαν χωρίσει. Ο Will πήγε να βρει τον πατέρα του, John Parry (Andrew Scott), ο οποίος του έδωσε εντολή να βρει και να συνταχθεί στον Λόρδο Asriel (James McAvoy) και τον στρατό του. Δυστυχώς, η επανένωση πατέρα και γιου τους διακόπηκε όταν ο John σκοτώθηκε, αφήνοντας τον Will για ακόμα μία φορά χωρίς κάποιον γονέα για να τον καθοδηγήσει. Και ενώ εκείνος είχε φύγει, η μητέρα της Lyra, η Mrs. Coulter (Ruth Wilson), τη βρήκε και την απήγαγε, και στην τελευταία σκηνή της σεζόν ο Asriel μιλούσε απευθείας στους αγγέλους παρακαλώντας τους να συμμετάσχουν στον αγώνα του ενάντια της Authority, κάτι που συμφώνησαν να κάνουν.

Εάν η τρίτη και τελευταία σεζόν ακολουθήσει το πιο φιλόδοξο και υπέροχο βιβλίο της τριλογία του Philip Pullman, το The Amber Spyglass, τότε θα έχουμε μία δυνατή συζήτηση γύρω από την ελεύθερη βούληση και την ατομικότητα απέναντι στη θρησκευτική καταπίεση, μία επικού εύρους υπενθύμιση να είμαστε προσεκτικοί απέναντι σε θεσμούς που θέλουν να μας καθοδηγούν. Η δεύτερη σεζόν της σειράς έχει δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες για τη δυνατότητα των συντελεστών να αντιμετωπίσουν το αρχικό υλικό σε παραπάνω από ικανοποιητικό επίπεδο.

Doom Patrol: Season 4

Η ομάδα Doom Patrol αποτελείται από εκκεντρικούς χαρακτήρες που απέκτησαν τις δυνάμεις τους μέσα από τραγικές περιστάσεις και βρίσκονται στο κοινωνικό περιθώριο. Ήρθαν κοντά μέσω του Chief, του επιστήμονα που είχε φτιάξει και στο παρελθόν μια ομάδα Doom Patrol, αλλά σύντομα θα διαπίστωναν ότι η σχέση του με το παρελθόν τους είναι πιο περίπλοκη απ’ όσο γνώριζαν ως τώρα.

Η σειρά βασίζεται σε χαρακτήρες της DC, έχει επηρεαστεί από την ψυχεδελική, αγαπημένη μας αναβίωση της ομάδας στα κόμικ από τον Gerard Way, και είχε (έχει!) Brendan Fraser πριν ξαναγίνει κουλ.

Little America: Season 2

Το 2020 γράφαμε για το Little America, μία από τις καλύτερες σειρές εκείνης της χρονιάς:

«Δεν είχαν την προώθηση του Morning Show, ούτε τα νούμερα του Ted Lasso, αλλά είναι μία από τις αθόρυβα καλύτερες σειρές στον προγραμματισμό της Apple TV+ ως τώρα.

Η δημιουργική ομάδα πίσω από το υποψήφιο για Όσκαρ The Big Sick, o Alan Yang και o κωμικός Kumail Nanjiani (Silicon Valley, Portlandia, Eternals), βάσισαν το ανθολογικό Little America στις αληθινές, τρυφερές, αστείες, συχνά αναπάντεχες ιστορίες μεταναστών που έχει δημοσιεύσει το Epic Magazine, και τις εμπιστεύτηκαν σε λιγότερο γνωστό υποκριτικό και σκηνοθετικό ταλέντο που αποδείχθηκε απολύτως κατάλληλο για να τις ζωντανέψει. Οι ανθολογικές σειρές είναι φύσει ασυνεπείς ως προς την ποιότητα κάθε επεισοδίου τους ξεχωριστά, πέντε ωστόσο από τα οκτώ επεισόδια του Little America είναι πραγματικά σπουδαία».

Έκτοτε το Apple TV+ έχει επεκταθεί τόσο σε ορίτζιναλ προγραμματισμό όσο και σε βραβεία, και η executive producer του, η Sian Heder, κέρδισε το Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για το CODA. Για να δούμε λοιπόν εάν το Little America θα καταφέρει περισσότερα στον δεύτερο γύρο του.

Η σειρά στριμάρει στο Apple TV+.