Σάββατο και Κυριακή στην πόλη; 5 πράγματα που αξίζεις να κάνεις

Το Σαββατοκύριακο είναι η τέλεια ευκαιρία για να κάνεις κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Όπως να επισκεφτείς μία έκθεση φωτογραφίας που αφορά την αθηναϊκή πολυκατοικία ή να παρακολουθήσεις μία θεατρική παράσταση – φόρο τιμής στον Ιάκωβο Καμπανέλλη.

Η ατζέντα για τις επόμενες ημέρες συγκεντρώνει ιδέες για όλους και σε προσκαλεί να βγει έξω.

Nouveau réalisme

Το Nouveau Réalisme, ή Νέος Ρεαλισμός, είναι ένα από τα μείζονα καλλιτεχνικά κινήματα του 20^ου αιώνα. Αναπτύχθηκε σε μια εποχή μεταίχμιο της Ιστορίας, όπου η τέχνη έπαψε να χαρακτηρίζεται μοντέρνα για να ονομαστεί σύγχρονη. Κάποια από τα δεκατρία μέλη που συγκρότησαν το κίνημα σήμερα συγκαταλέγονται στα διάσημα πλέον ονόματα, με ισχυρό καλλιτεχνικό στίγμα.

Το Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή παρουσιάζει μία έκθεση αφιερωμένη στο εκρηκτικό, επαναστατικό κίνημα μεταξύ των Dada και της Pop Art που ανέτρεψε την τέχνη του 20ού αιώνα. Η έκθεση αυτή δεν στοχεύει σε μια εξαντλητική ιστορική προσέγγιση. Επιλογή των επιμελητριών Marion Meyer, Προέδρου της Διεθνούς Ένωσης Man Ray, που γνώρισε προσωπικά πολλούς Νέους Ρεαλιστές, και Μαρίας Κουτσομάλλη-Moreau, Υπεύθυνης της Συλλογής του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή είναι να αναδειχθεί το νεανικό, πληθωρικό, διασκεδαστικό πνεύμα των καλλιτεχνών, οι οποίοι άφησαν ισχυρό αποτύπωμα στην εποχή τους.

Το στρίψιμο της βίδας

Ο Μάριος Ιορδάνου και η Σοφία Καζαντζιάν μεταφέρουν επί σκηνής μία τολμηρή θεατρική εκδοχή του αριστουργήματος του Henry James «Το στρίψιμο της βίδας» στον Πολυχώρο Vault Theatre Plus. Πρόκειται για ένα γοτθικό θρίλερ τρόμου, εμπνευσμένο από το σπουδαίο έργο του Αμερικανού συγγραφέα, στο οποίο έχουν βασιστεί σημαντικές θεατρικές, αλλά και κινηματογραφικές επιτυχίες, όπως «Η Έκτη Αίσθηση», «Οι Άλλοι», κλπ.

Μία νέα γυναίκα προσλαμβάνεται από έναν άκρως γοητευτικό άντρα ως γκουβερνάντα για τα δύο του παιδιά. Σύντομα, όμως, θα βρεθεί εγκλωβισμένη στον πύργο, όπου διαμένει η ιδιαίτερη οικογένεια. Η μικρή κόρη δε μιλάει ή μήπως οι άλλοι δεν την ακούνε; Ο μεγάλος αδερφός της δε μοιάζει με παιδί ή μήπως η γκουβερνάντα τον βλέπει έτσι; Η μυστηριώδης οικονόμος δεν είναι αυτή που φαίνεται ή μήπως είναι; Είναι ο Πύργος στοιχειωμένος ή απλά αρέσουν στην οικογένεια τα «παράξενα» παιχνίδια; Θα μπορέσει η γυναίκα να ελευθερωθεί πριν… το στρίψιμο της βίδας; 

Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια

Στο πλαίσιο του έτους Καμπανέλλη, το Θέατρο Τέχνης, που υπήρξε η πρώτη «στέγη» του μεγάλου θεατρικού συγγραφέα, συμπράττει με το Εθνικό Θέατρο προκειμένου να τιμήσουν από κοινού τη μνήμη του, με ένα εκ νέου ανέβασμα της Στέλλας με τα κόκκινα γάντια, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα.

Το έργο, γραμμένο το 1954, είναι κυρίως γνωστό από την κινηματογραφική του εκδοχή, που σημείωσε τεράστια επιτυχία μέσα από την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη. Στην παράσταση, η τραγική ερωτική ιστορία διαδραματίζεται μέσα σε έναν κόσμο που με τα ρεμπέτικα τραγούδια και το γλέντι προσπαθεί να αποδράσει από την καταπιεστική καθημερινότητα, τα έμφυλα στερεότυπα και τη βαθιά οικονομική κρίση μιας κοινωνίας που αναζητά την ταυτότητά της ενώ παλεύει να ανακάμψει από τα ερείπια του Εμφυλίου.

Πολυκατοικία

Γιώργης Γερόλυμπος

Η Ελληνοαμερικανική  Ένωση με την υποστήριξη του Συλλόγου των Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση «Πολυκατοικία» που αναπτύσσεται ως υβριδική έκθεση στους δύο εκθεσιακούς χώρους του ισογείου. Ζωγραφική, γλυπτική, εγκαταστάσεις, βίντεο και φωτογραφία συνδιαλέγονται με τεκμήρια, μακέτες, αναμνηστικές σημειώσεις και άλλο αρχειακό υλικό, ώστε να αρθρώσουν από κοινού ένα σύνθετο αφήγημα για την εμπειρία της κατοίκησης.

Η έκθεση «Πολυκατοικία», την οποία επιμελούνται ο Νίκος Βατόπουλος και η Ίρις Κρητικού, περιλαμβάνει αφενός έργα συγχρόνων φωτογράφων, αρχιτεκτόνων και φλανέρ της πόλης και αφετέρου έργα εικαστικών δημιουργών. Αρκετά από τα εικαστικά έργα που παρουσιάζονται παραχωρήθηκαν από σημαντικά ιδρύματα και ιδιωτικές συλλογές ειδικά για την έκθεση, ενώ άλλα προέρχονται από αρχεία των καλλιτεχνών. Την «Πολυκατοικία» πλαισιώνουν σημαντικές παράλληλες δράσεις με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Tomorrow & Tomorrow & Tomorrow

Ο Roland Barthes στην Camera Lucida προβληματίζεται για τη φύση της φωτογραφίας, για την ταυτολογική της ουσία, η οποία, όπως η χελώνα φέρει το καβούκι της, φέρει το αντικείμενο της αναφοράς της. Πώς μπορεί αυτή η τέχνη να εκφραστεί φιλοσοφικά, όταν ολόκληρη η δομή της ορίζεται μέσω της τυχαιότητας;

Αυτή η τυχαιότητα, αυτή η ρευστή και παράλληλη πραγματικότητα είναι το σύμπαν του Σταύρου Παπαγιάννη με τίτλο Tomorrow and tomorrow and tomorrow που φιλοξενείται στην Crux Gallery. Η αφετηρία του και ο προβληματισμός του. Επιδιώκει αυτή τη σιωπή, αυτό το σημείο που εκπλήσσει, μετατοπίζει και μεταμορφώνει τον θεατή.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

URBAN

5 νέα αθηναϊκά μπαρ που ήρθαν για να μείνουν