Wout Weghorst: Ο (κατά Messi) βλάκας που έφτασε ως τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Ο Ολλανδός επιθετικός συνιστά το απόλυτο παράδειγμα θέλησης και επιμονής και εμφανίζεται πανέτοιμος να πετύχει στη δεύτερη του ευκαιρία στο Νησί.
- 30 ΙΑΝ 2023
Το ποδόσφαιρο λειτουργεί ενίοτε με μυστηριώδη τρόπο. Τον Ιανουάριο του 2021 εντάχθηκε σε περιβάλλον Premier League προκειμένου να αντικαταστήσει έναν club legend που κίνησε για αλλού, επειδή θαμπώθηκε από τη λάμψη και την ισχύ του σαουδαραβικού πλούτου. Τον Ιανουάριο του 2022 του συνέβη ακριβώς το ίδιο. Σύμφωνοι, άλλο Chris Wood (σε Νιουκάστλ) και εντελώς άλλο Cristiano Ronaldo (σε Αλ Νασρ). Το ίδιο και το δίπολο Μπέρνλι – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντίστοιχα. O Wout Weghorst αναμενόμενα ξυπνάει μια αίσθηση déjà vu στην πορεία του.
Στα 30 του, να βρεθεί σε mega club του επίπεδου των «κόκκινων διαβόλων» και μάλιστα μόλις 6 μήνες μετά την αποτυχία του στους «κλάρετς», αυτό κανείς δε θα τολμούσε να το φανταστεί. Δεν είναι πως πρόκειται για έναν περιορισμένων δυνατοτήτων επιθετικό – το ακριβώς αντίθετο. Όταν πρωτοπήγε πέρυσι στο Νησί, από τη Βόλφσμπουργκ, είχε τιμή του και καμάρι του τα φοβερά στατιστικά που συνόδευαν το CV του.
Σχεδόν ένα γκολ ανά δύο ματς ο μέσος όρος του σε μια καριέρα που ξεκίνησε το 2012 στην Έμεν, πάτησε γερά στη Χέρακλες (2014-16) και πήρε για τα καλά τα πάνω της στην Άλκμααρ (2016-18). Το διαβατήριο του για ένα καλύτερο πρωτάθλημα, την Bundesliga. Απλώς πάντα ήταν κατοχυρωμένος στις συνειδήσεις στο «τόσο όσο». Ένας ψηλός, δυνατός και τίμιος σέντερ φορ, όχι για το top επίπεδο.
Αίσθηση που έγινε πιο έντονη μετά την αποτυχία του στην Μπέρνλι. Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες όταν κατέφτασε στο Turf Moor και τα πρώτα σημάδια, ενθαρρυντικά. Όταν σκόραρε σε μια νίκη με 3-0 επί της Μπράιτον ο Sen Dyche – που ακόμα δεν ήξερε πως διήνυε τις τελευταίες του ημέρες σε αυτόν τον πάγκο – θα πει: «Βάζει τους υπόλοιπους μέσα στο παιχνίδι, έχει πραγματικά την πρέπουσα ομαδική νοοτροπία καθώς και υψηλή ποιότητα». Μόνο που έξι μήνες αργότερα, τίποτα δεν είχε απομείνει να κρατάει ζωντανό το νόημα της άνωθεν πρότασης.
Μόλις 2 γκολ σε 20 εμφανίσεις, για πρώτη φορά στην καριέρα του είχε χάσει την πυξίδα προς το τέρμα. Αλλά πόσο έφταιγε αυτός και πόσο πως είχε μπλέξει με μια κακή ομάδα, όπως μαρτυρά και ο υποβιβασμός στην Championship; Πόσο επίσης του κόστισε πως δεν ήταν δημοφιλής στα αποδυτήρια; Κάτι που έγινε ολοφάνερο όταν «πλακώθηκε» με τον τότε συμπαίκτη του στην Μπέρνλι, Connor Roberts κατά τη διάρκεια του αγώνα της Ολλανδίας με την Ουαλία για το Nations League, τον προηγούμενο Ιούνιο. Ο καλοκαιρινός δανεισμός στην Μπεσίκτας ήταν μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη. Έπρεπε επειγόντως να αλλάξει τον αέρα του.
Το δικό του Κατάρ, το ματς all time classic που τα άλλαξε όλα
Κι ύστερα ήρθε το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Και τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο. Χάρη στον προημιτελικό με την Αργεντινή, τον οποίο αυτός έκανε classic με τα δύο γκολ που πέτυχε, ισοφαρίζοντας σε 2-2 και στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση. Μπήκε στο 78’ αντί του Memphis Depay σε μια από τις «όλα ή τίποτα» κινήσεις που έκανε μαζεμένες ο Louis van Gaal. Με εξαιρετική κεφαλιά έβαλε ξανά τους «οράνιε» στα πράγματα.
Πριν ισοφαρίσει στο 90’+10’ με αυτήν την ιδιοφυή αλησμόνητη κομπίνα σε εκτέλεση φάουλ. Το φοβερό είναι πως είχε κάνει ακριβώς την ίδια, το 2020, με τη Βόλφσμπουργκ απέναντι στην Αρμίνια Μπίλεφελντ. Κάτι που πετυχαίνει, το κάνεις ξανά. Όντως. Αλλά σε αυτό το χρονικό σημείο, σε τέτοιο παιχνίδι; Θέλει κότσια, καλώς εννοούμενη τρέλα. Το απρόβλεπτο που ξεχωρίζει τους καλούς από τους σπουδαίους.
Παρά τον αποκλεισμό των «οράνιε» στα πέναλτι (αυτός παρεμπιπτόντως ευστόχησε από τη βούλα), επί προσωπικού τα είχε καταφέρει. Είχε τραβήξει βλέμματα, το ενδιαφέρον. Απαγορεύοντας πάντως τον εαυτό του να επηρεαστεί από τη μεταγραφολογία, συνέχισε να είναι απόλυτα επαγγελματίας με την Μπεσίκτας. Σκοράροντας και στα δύο ματς (με Γκαζιαντέπ και Αντάνα Ντεμιρσπόρ) που αγωνίστηκε με το που γύρισε από το Κατάρ έφτασε τα 9 γκολ σε 18 εμφανίσεις, σε όλες τις διοργανώσεις, στην Τουρκία. Οι «μαύροι αετοί» ήθελαν πολύ να τον κρατήσουν. Αλλά γρήγορα κατάλαβαν πως δεν είχε νόημα να το κάνουν παρά τη θέλησή του.
Ο ρόλος του Ten Hag, το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ
Προς τιμήν της η Μπέρνλι δεν μπέρδεψε τα πράγματα ούτε του έκοψε το δρόμο. Διέκοψε τον δανεισμό στην τουρκική ομάδα και τον παραχώρησε με το ίδιο status τη Γιουνάιτεντ. Η οποία αναζητούσε έναν καλό και φτηνό επιθετικό, με επιρροή σε αποδυτήρια. Δύσκολα θα έβρισκε πιο κατάλληλο από τον Weghorst. Με τον Erik ten Hag επίσης, είναι συμπατριώτες κι αυτό έκανε, κάνει πολύ πιο εύκολα τα πράγματα.
Έχουν μεγαλώσει στα ίδια μέρη (στην επαρχία Overijssel) και ο πρώην κόουτς του Άγιαξ τον παρακολουθούσε στενά εδώ και καιρό. Φημίζεται άλλωστε πως κάνει ενδελεχή έρευνα για το χαρακτήρα ενός παίκτη πριν τον προσθέσει στο ρόστερ του.
Ο 30χρονος επιθετικός δεν αποκτήθηκε για βασικός, αλλά όπως έδειξε στο Λιγκ Καπ στον πρώτο ημιτελικό κόντρα στη Νότιγχαμ είναι ταμάμ για το ρόλο της «επιπλέον λύσης». Στο εν λόγω ματς σκόραρε για πρώτη φορά με τη νέα του ομάδα. Δεν ήταν το πιο θεαματικό των γκολ, αλλά δεν πρέπει να υποτιμάμε την αξία του, ήρθε ακριβώς τη στιγμή που η Φόρεστ είχε ανέβει και γινόταν επικίνδυνη. Υπενθύμισε επίσης την ικανότητά του να είναι εκεί που πρέπει, κάνοντας αυτό που πρέπει. Στο τέλος της ημέρας, (γιατί να) ζητάμε περισσότερα από ένα φορ; Έξι χρόνια έχει μακριά από τα τρόπαια η Γιουνάιτεντ και μετά το 3-0 που πήρε στο πρώτο (εκτός έδρας) ματς είναι πρακτικά στον τελικό, όπου λογικά θα αντιμετωπίσει τη Νιούκαστλ (φαβορί για πρόκριση μετά το 1-0 στο Σαουθάμπτον).
Κάνει τους άλλους καλύτερους, το παιχνίδι πιο «πικάντικο» και σε όποιους αρέσει
Ο Weghorst είναι team player, δεν είναι game changer. Για να συνεισφέρει ουσιαστικά πρέπει να είναι μέλος ενός συνόλου που λειτουργεί σωστά. Με διακριτούς ρόλους και αρμοδιότητες. Η δική του σπεσιαλιτέ είναι το σκοράρισμα, μαζί η «βρώμικη δουλειά». Διαθέτει ακόμη απαράμιλλο το κίνητρο για την επιτυχία. Την αρετή να δουλεύει σκληρά στα ματς και στις προπονήσεις. Κάτι που είναι μεταδοτικό, αφού βάζει και τους συμπαίκτες του στο ίδιο «τριπάκι».
Ενσαρκώνει έτσι ακόμη μια απόδειξη του ότι η δουλειά είναι συχνά πιο αποτελεσματική από το ταλέντο. Υπήρξαν, υπάρχουν πολύ και πολλοί πιο προικισμένοι τεχνικά παίκτες. Αλλά στο κομμάτι «θέληση» δύσκολα τον πας κόντρα και γι’ αυτό έφτασε σε επίπεδο που κανείς δεν τολμούσε να προβλέψει όταν ξεκινούσε στην καριέρα του.
Επένδυσε όλο του το «είναι» στο να βελτιωθεί. Συνοδεία γενναίας δόσης αυτοπεποίθησης, απαραίτητο για να επιβιώσει στο χώρο, είναι και σύνηθες σε Ολλανδούς – έτσι έχουν μάθει, να λένε δηλαδή σχεδόν πάντα αυτό που σκέφτονται, αδιαφορώντας μην τυχόν παρεξηγηθούν. Είναι ανταγωνιστικός, μπορεί να γίνει ως και εριστικός. Τόσο που ο Lionel Messi έφτασε να τον αποκαλέσει δημοσίως «βλάκα» όταν τον είδε μπροστά του μετά τη λήξη του προημιτελικού, την ώρα που μιλούσε live στα αργεντίνικα ΜΜΕ.
«Que miras bobo?», τουτέστιν «Τι κοιτάς βλάκα;», η ατάκα που έγραψε (ιστορία). Ο Αργεντινός GOAT είχε τα νεύρα του μετά από ένα ματς που ο ανταγωνισμός, η πρόκληση και τα συναισθήματα χτύπησαν κόκκινο. Ήταν επίσης καθοδόν προς την εκπλήρωση του μεγάλου του απωθημένου και στην πορεία αυτή είχε πάψει να είναι πια «καλό παιδί».
«Τώρα τουλάχιστον έμαθε το όνομά μου (!)», ήταν το επικό σχόλιο του Weghorst, ο οποίος λίγο νωρίτερα, είχε φροντίσει, είναι η αλήθεια, να μάθει όλος ο πλανήτης τ’ όνομα του.
Για αλλόκοτες ιστορίες στοιχήματος, ψαγμένo στοίχημα, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.
