Angelo Deligio/Mondadori via Getty Images/Ideal Image
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

«Τα διπλά από τη Νάπολι»: Όταν ο Berlusconi πρόσφερε λευκή επιταγή στον Maradona

Η συνάντηση που πυροδότησε φημολογία για πυροδότηση βόμβας η οποία δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ.

Στα δύο χρόνια που έμεινε στην Μπαρτσελόνα ο Diego Maradona, ασθένησε από ηπατίτιδα, έσπασε τον αστράγαλο του από το δολοφονικό χτύπημα του «χασάπη του Μπιλμπάο», μυήθηκε στην κοκαΐνη και τιμωρήθηκε με ποινή αποκλεισμού τριών μηνών για τα ασύλληπτα kung-fu χτυπήματά του στους Βάσκους στον χαοτικό τελικό του Copa del Rey το 1984.

Τι άλλο να συμβεί δηλαδή για να συμπεράνεις ότι το κλίμα σε μια πόλη δεν τον σήκωνε άλλο; Μετά από εκείνο το ντροπιαστικό παιχνίδι, και οι δύο πλευρές συνειδητοποίησαν ότι αμοιβαίο συμφέρον ήταν να βαδίσουν χωριστά. Ο μπίμπε ντ’ όρο δεν κατάφερε να αλλάξει την ιστορία του ισπανικού πρωταθλήματος. Στη διετία που έμεινε στη Βαρκελώνη η Αθλέτικ Μπιλμπάο στέφθηκε διαδοχικά πρωταθλήτρια. Το τέλος της περιπέτειας είναι όμως η αρχή μιας άλλης. Δεν θα μπορούσε να μην είναι για τον Ντιέγκο. Αυτό που δε συνέβη στην Ιβηρική ήταν γραπτό να συμβεί στο ιταλικό πρωτάθλημα.

Το καλοκαίρι του 1984 η Νάπολι έσπασε το ρεκόρ μεταγραφής του Maradona στην Μπαρτσελόνα, για την ακρίβεια το συνέτριψε, δίνοντας το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 7 εκατ. ευρώ (με σημερινά δεδομένα). Οι Καταλανοί είχαν δώσει 4 εκατ. ευρώ στην Μπόκα Τζούνιορς, ενώ έως το 1982 η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου ήταν αυτή του Paolo Rossi το 1976, από τη Γιουβέντους στη Βιτσέντζα (2,5 εκατ. ευρώ).

O Diego αφίχθη στον ιταλικό νότο για να αλλάξει τις ισορροπίες στο Καμπιονάτο. Έως τότε η μοναδική ομάδα που είχε στερήσει τίτλο από συλλόγους του βορά (ή της Ρώμης) ήταν η εκπληκτική Κάλιαρι της σεζόν 1969-70. Την πρώτη χρονιά του Μαραντόνα στη Serie A η Νάπολι δεν τα πήγε καθόλου καλά (ως 8η δεν βγήκε καν Ευρώπη) και ήταν η απίθανη Βερόνα των Elkjaer και Briegel που έκανε τη μεγάλη έκπληξη και στέφθηκε πρωταθλήτρια. Τη σεζόν 1985-86 η Νάπολι τερματίζει τρίτη, πίσω από Γιουβέντους και Ρόμα, αλλά το πλήρωμα του χρόνου πλησιάζει.

Τον Μάιο του 1987 η Νάπολη παραμένει άγρυπνη για μέρες, καθώς το Σκουντέτο παίρνει δρόμο για το νότο για δεύτερη φορά στην ιστορία. Αντίθετα με την ψευδαίσθηση αρκετών, οι Careca και Alemao δεν ήταν στην ομάδα του πρώτου πρωταθλήματος, παρά μόνο σε αυτήν που τα κατάφερε ξανά, το 1990 (ο πρώτος αποκτήθηκε το καλοκαίρι του ’87 και ο δεύτερος ένα χρόνο αργότερα).

Ο Silvio Berlusconi είχε αναλάβει τη Μίλαν το 1986 και αφότου η Νάπολι στέφθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια, προσέλκυσε στο Μιλάνο τους Van Basten και Gullit. Το καλοκαίρι του 1988 προστέθηκε στην παρέα και ο Rijkaard. Το colpo grosso όμως ο Καβαλιέρε πήγε να το κάνει ενδιάμεσα από αυτές τις τρεις μεγάλες μεταγραφές. Τον Νοέμβριο του 1987 κάλεσε στη βίλα του στο Μιλάνο τον Guillermo Coppola, μάνατζερ του Maradona εκείνη την εποχή. Ο λόγος ήταν για να του κάνει μια πρόταση που θα ήταν δύσκολο να αρνηθεί: μια λευκή επιταγή.

Σε μεταγενέστερο διάλογο με τον Αργεντίνο δημοσιογράφο Pablo Giralt ο Coppola αποκάλυψε ότι ο Berlusconi πρόσφερε διπλασιασμό των αποδοχών του Maradona στη Νάπολι. «Έαν η Νάπολι του δίνει 20, εγώ θα του δώσω 40. Αν του δίνει 40, θα του δώσω 80», φέρεται να είπε το αφεντικό των Rosoneri, που επιπλέον πρόσφερε μια βίλα αξίας 2 εκατ. δολαρίων στον καλύτερο παίκτη του κόσμου.

Το «θράσος» του Berlusconi να στερήσει από τη Napoli το ίνδαλμα μιας ολόκληρης πόλης είχε ως αποτέλεσμα να αναπτυχθεί μια φημολογία σύμφωνα με την οποία σε ένα από τα Μ.Μ.Ε. του Ιταλού μιντιάρχη είχε σχεδιαστεί η πυροδότηση βόμβας. Να ήταν δάχτυλος της Καμόρα, που τόσο είχε αρχίσει να… αγαπάει τον Diego και να τον πλανεύει με κάθε είδους ασωτία; Διόλου απίθανο να ήταν και καθαρή μαφιόζικη απειλή προς τον Berlusconi. Όπως και να ‘χει, αυτή η φήμη ανάγκασε τον Maradona να τοποθετηθεί δημόσια σε ότι αφορούσε το ενδιαφέρον της Μίλαν.

Πρακτικά ο Diego την επιβεβαίωσε, αποκρύπτοντας όμως ξεκάθαρα το λόγο για τον οποίο συνέβη αυτό. «Έμαθα ότι έβαλαν βόμβα σε ένα από τα media του κυρίου Berlusconi, διότι ο εκδοτικός του οίκος θέλει να με προσλάβει για να γράψω την αυτοβιογραφία μου κι εσείς (οι δημοσιογράφοι) μπλέκεστε στις δουλειές μου. Δεν πρόκειται να το κουνήσω από τη Νάπολι», δήλωσε ο Maradona, κατηγορώντας ουσιαστικά τους εκπροσώπους του Τύπου ότι…παρεξήγησαν τις προθέσεις του Silvio. Υπό την έννοια ότι εκείνος ήθελε μόνο την αυτοβιογραφία του και όχι την υπογραφή του σε αγωνιστικό συμβόλαιο.

Εν τέλει ο Diego αναπροσάρμοσε το συμβόλαιο του με τη Νάπολι και παρέμεινε για να κατακτήσει άλλο ένα πρωτάθλημα, το 1990. Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, ο Berlusconi εμφανίστηκε μετανιωμένος σε συνέντευξη του για την… απληστία του ’87, τότε δηλαδή που ήθελε να προσθέσει τον Maradona δίπλα στους Van Basten και Gullit. «Ο Diego ήταν η σημαία της Νάπολι, το μεγαλύτερο σύμβολο στην ιστορία της. Δεν μπορείς να αγοράσεις ή να υποστείλεις σημαίες. Θα ήταν σαν να ξεριζώνω την καρδιά μιας ολόκληρης πόλης και να τη μεταφέρω στο Μιλάνο…»

Επειδή το στοίχημα είναι σοβαρή υπόθεση, για ψαγμένα προγνωστικά στοιχήματος, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.