Ο Dave έμαθε Ελληνικά για να κουτσομπολεύει με τις γιαγιάδες

Πρώτη φορά ήρθα στην Ελλάδα το 2013 για διακοπές. Ξαναγύρισα το 2015 και τελικά αποφάσισα να μείνω. Δεν ξέρω γιατί, ήταν και μέσα στον χειμώνα, δεν είχα ούτε ρούχα. Σκεφτόμουν «σιγά πόσο κρύο να έχει, θα φοράς ένα πουκάμισο» και νόμιζα πως με το πουκάμισο θα ήμουν ΟΚ, αλλά δεν ήμουν.

Όσο ζούσα στη Βραζιλία δούλευα ως δημοσιογράφος για μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια. Το πρωί μιλούσα για εγκλήματα και το απόγευμα έκανα ψυχαγωγία, μόνο τον «Τροχό της Τύχης» δε με είχαν βάλει να γυρίσω. Είχα και μια δική μου διαφημιστική εταιρεία και ήμουν συνέχεια απασχολημένος, δούλευα όλη μέρα. Οπότε είπα κάποια στιγμή, θα τα παρατήσω όλα και θα πάω να μάθω μια καινούργια γλώσσα.

Δε με φόβισε ότι μπορεί να γκρεμίζονταν όσα είχα χτίσει στη Βραζιλία. Πιστεύω ότι όλα μπορείς να τα ξεκινήσεις από την αρχή και έχεις πάντα την ευκαιρία να τα κάνεις καλύτερα. Οπότε αν τα έχανα όλα, απλά θα γυρνούσα πίσω και θα έλεγα «Τώρα μιλάω Ελληνικά, οπότε βάλτε με σε μια πολύ σημαντική εκπομπή, γιατί όλο και κάποια greek λέξη θα σου πετάξω».

Δεν ξέρω αν μου λείπει η ζωή μου στη Βραζιλία. Εμένα η ζωή μου ξεκίνησε στην Ελλάδα, αλήθεια είναι. Δεν είχα πολύ καλή σχέση με την οικογένειά μου, οπότε το σπίτι που έχω εδώ, είμαι το σπίτι μου, ο καναπές είναι ο καναπές μου, η τηλεόραση είναι η τηλεόρασή μου. Ο σκύλος μου ο Παντζάρης είναι ο σκύλος μου. Στη Βραζιλία η οικογένειά μου ήταν πολύ χύμα. Ο γονείς μου είναι διαζευγμένοι και μένουν σε άλλες πόλεις. Δεν ήμασταν ποτέ πολύ κοντά κι επειδή πέρασα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, δεν είχα αυτό το δέσιμο με την οικογένειά μου, αποφάσισα να φτιάξω εδώ μια οικογένεια. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι αυτής της οικογένειας, είναι και από το Tik Tok και αυτό είναι τρελό, αλλά νιώθω ότι με αγαπάνε γι’ αυτό που είμαι. 

Στα live μου στο Tik Tok χορεύω σάμπα και κάποια στιγμή με σταμάτησε μια κοπέλα στο δρόμο και μου είπε, «εγώ γενικά είμαι πολύ ντροπαλή και δε χορεύω ποτέ, αλλά κάθε φορά που σε βλέπω να χορεύεις στο δωμάτιό σου, μου δημιουργείς ένα safe zone». Αυτό για μένα ήταν απίστευτο. Εγώ για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω ακόμα πως να διαχειριστώ αυτή την αγάπη. Η φήμη του Tik Tok λειτουργεί διαφορετικά για τον καθένα. Εμένα μόνο σε καλό μου βγήκε, γιατί μόνο αγάπη παίρνω από όλους.

Το άγχος της επιτυχίας

Δε με έχει αγχώσει όλο αυτό, γιατί εγώ ανεβάζω όποτε θέλω. Ακόμα και τον τελευταίο χρόνο που έχω κάποιους συνεργάτες, αν δω ότι θέλουν να γίνουν τα πράγματα με ένα πολύ αυστηρό και δικό τους τρόπο, τότε λέω όχι. Δεν προχωράω στη συνεργασία.

Το content μου βγαίνει πολύ φυσικά. Μπορεί να είμαι απλά στο δρόμο και να τραβήξω τρία βίντεο και τα δημοσιεύω χωρίς προσδοκίες. Δεν αγχώνομαι αν θα γίνουν viral ή αν θα κάνουν νούμερα. Δεν είμαι ινφλουένσερ, ούτε θέλω να γίνω. Θέλω απλά να περνάω καλά και θέλω ο κόσμος να ξέρει ότι υπάρχει κάποιος που ήρθε από μια πολύ μακρινή χώρα, κι όμως προσπαθεί να μπει στην πραγματικότητά τους και έχει την ανάγκη να νιώθει μέρος της Ελλάδας.

Θέλω να συνεχίσω να κάνω Tik Tok, πιστεύω υπάρχει ακόμα πολύ χώρος. Μπορεί στο μέλλον αυτό να γίνει και κανονικό επάγγελμα, αλλά προς το παρόν δεν αγχώνομαι. Έχω μια full time πρωινή δουλειά, έχω και μια δική μου εταιρεία, τη Woofresh. Πήγαμε και στο Dragon’s Den, φάγαμε άκυρο, αλλά ο κόσμος, ο ελληνικός λαός μας έσωσε. Το έμαθα αυτό από το (τ)ΣΥΡΙΖΑ. «Ο ελληνικός λαός» και λέω θέλω να το χρησιμοποιήσω κι εγώ.

Δεν είναι αυτοσκοπός μου να βγάλω χρήματα από το Tik Tok, παρόλο που υπάρχει και αυτό το κομμάτι. Κυρίως με ενδιαφέρει να αφήσω ένα αποτύπωμα στον κόσμο. Είναι αυτό που λέμε και για τον καπιταλισμό. Ο περισσότερος κόσμος δε θέλει να είναι πλούσιος, απλά δε θέλει να έχει το καθημερινό άγχος της επιβίωσης. Οπότε όσο έχω μια δουλειά και δεν έχω αυτή τη στιγμή οικονομική ανασφάλεια, κάνω αυτό που είναι σημαντικό για μένα. Να αγαπώ και να αγαπιέμαι.

Το Woofresh ξεκίνησε από τον Παντζάρη, τον σκύλο μου. Ο Παντζάρης είναι Λαρισαίος, γαβγίζει στο «λι» και «νι». Όταν τον φέραμε, μετά από λίγο καιρό καταλάβαμε ότι έχει πρόβλημα στο συκώτι και αφού δοκιμάσαμε διάφορες ξηρές τροφές, δεν άλλαξαν οι τιμές. Τρανσαμινάσες είναι η λέξη, μου πήρε έξι μήνες να τη μάθω. Προσπαθούσαμε πολύ καιρό με ειδικές τροφές, μέχρι που είπα στην κτηνίατρο να δοκιμάσουμε μαγειρευτό. Εγώ πιστεύω πολύ στη δύναμη του φαγητού. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που είχαμε τσάγια για τα πάντα. Μαγείρευα λοιπόν, κάθε μέρα για τον σκύλο μου και σκέφτηκα ότι αυτό θα μπορούσα να το κάνω και για άλλα σκυλιά.

Βρήκαμε μια ομάδα κτηνιάτρων που μας υποστηρίζει ακόμα και σήμερα και φτιάξαμε έναν αλγόριθμο, όπου μπαίνεις στο site και φτιάχνεις το προφίλ του σκύλου σου. Είναι όλα ε-ξα-το-μι-κευ-μέ-να. Οχτώ μήνες μέχρι να μάθω αυτή τη λέξη.

Η νέα ζωή στην Ελλάδα

Η ζωή μου στη Βραζιλία γυρνούσε μόνο γύρω από τη δουλειά μου. Είχα ένα αμάξι κι εκεί είχα μέσα όλα μου τα πράγματα. Ολόκληρη η ζωή μου ήταν μέσα σε αυτό το αμάξι και επειδή έπρεπε να είμαι 6 η ώρα το πρωί να βγω live στην τηλεόραση και να μιλήσω για πολύ σοβαρά πράγματα και να φαίνομαι και σοβαρός. Όταν ήρθα όμως στην Ελλάδα και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, τότε όλος ο φόβος του ότι έπρεπε να φαίνομαι πιο επαγγελματίας ακόμα και στα social media, άρχισε να φεύγει και άρχισα κι εγώ να εκφράζομαι πιο εύκολα.

Πλέον, φοράω αυτά που ήθελα πάντα να φορέσω και δεν μπορούσα. Λατρεύω να φοράω σκουλαρίκια και κοσμήματα. Φοράω γυναικεία ρούχα.  Πάω σε techno parties και φοράω μόνο ένα μικροσκοπικό μαγιό και γκλίτερ. Νιώθω ότι έχω 1.500 διαφορετικές προσωπικότητες μέσα μου και απολαμβάνω κάθε μια ξεχωριστά. Έχω αποφασίσει να ζω ελεύθερα.

Υπάρχει ταμπού με την ψυχοθεραπεία, αλλά εγώ έτσι άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει αγάπη. Για κάποιους είναι η οικογένεια ή τα ζώα τους. Για εμένα η αγάπη δεν περιγράφεται με λόγια, αλλά τη βρίσκω στα πιο αναπάντεχα σημεία. Νιώθω την υποχρέωση να βρίσκω στην αγάπη από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που θα κοιμηθώ, γιατί μπορεί να μην ξυπνήσω αύριο.  Δύσκολα θα με δεις κακόκεφο, γιατί αυτή εμένα είναι η άμυνά μου. Ξυπνάω και ξέρω ότι έχω 24 ώρες μπροστά μου για να ζήσω την καλύτερη μέρα τις ζωής μου.

Νιώθω ότι έχει ξεμπλοκάρει το παιδί μέσα μου και αρχίζω και ζω σαν να μην υπάρχει αύριο, γιατί έχω βιώσει πολύ κακοποίηση και σωματική και σεξουαλική και ο τρόπος που βλέπω πια τα πράγματα, είναι αυτό που με σπρώχνει για να συνεχίσω να ζω. Πιστεύω πολύ στη δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου και τις αποφάσεις που έχω πάρει. Δεν ήταν εύκολο να τα αφήσω όλα πίσω και κυρίως τους φίλους μου και να προσπαθήσω να χτίσω μια ζωή από την αρχή με νέους ανθρώπους, οι οποίοι όμως δεν ξέρουν από που έρχομαι και τι έχω περάσει.

Όταν έρχεσαι από μια ξένη χώρα προσπαθείς δέκα φορές περισσότερο. Στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο να είσαι μετανάστης. Εγώ για να μπορέσω να συνεχίσω να ζω εδώ, έπρεπε να μπω στην ΑΣΟΕΕ για να πάρω φοιτητική βίζα και μετά βρω μια δεύτερη δουλειά για να μπορέσω να έχω άδεια παραμονής. Είναι πολύ δύσκολο.

Ξέρω ότι είμαι προνομιούχος σε σχέση με άλλους. Δεν έχω έρθει από την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή. Τα πράγματα τότε θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα. Επίσης, είμαι Βραζιλιάνος αλλά δεν είμαι μαύρος. Είμαι ένα λευκός άνδρας και αυτό κάνει τα πράγματα λίγο πιο εύκολα. Δε θα δεις μαύρους υπαλλήλους στο σουπερμάρκετ ή στην τράπεζα ή σε κάποια εκπομπή στην τηλεόραση και αυτό είναι φοβερά στενάχωρο. Αυτή η έλλειψη διαφορετικότητας μου φαίνεται πολύ περίεργη, γιατί έρχομαι από ένα περιβάλλον πολύ πιο diverse. Όταν η κοινωνία είναι τόσο ομοιογενής όσο εδώ, τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα.

Τα ελληνικά και η Έφη Θώδη

Εγώ έμαθα ελληνικά με την Ανίτα Πάνια. Τα λαχανικά τα έμαθα από τον Άκη Πετρετζίκη. Έμαθα πολλά τραγούδια από την Έφη Θώδη. Έβλεπα πολύ τηλεόραση. Όχι, ειδήσεις όμως.  Ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνω πως οι Greeks βλέπουν ειδήσεις. Μιλάνε τόσο δύσκολα. Μίλα πιο λαϊκά ρε παιδί μου να καταλάβουμε κι εμείς. 

Ήθελα να νιώθω πιο κοντά στην Ελλάδα και η γλώσσα είναι ένας τρόπος να το καταφέρω. Σκεφτόμουν πώς θα μιλάω με τις γιαγιάδες στα νησιά. Δεν μπορείς να κάνεις κουτσομπολιό στα Αγγλικά. Αν δε μιλάς τη γλώσσα, οι συζητήσεις είναι επιφανειακές, δεν μπορείς να υπάρξεις σε μια παρέα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Παυλίνα Λη, πώς είναι η ζωή μιας Κορεάτισσας στην Αθήνα;