Στην Ανάβυσσο, σε μια ανακαινισμένη αυλή που αντλεί αναφορές από το Μεξικό
Τα πορτογαλικά πλακόστρωτα και οι ανδαλουσιανές αυλές παντρεύονται με τη μεσογειακή φύση σε μια αυλή στο παραθαλάσσιο προάστιο της Ανάβυσσου.
- 14 ΙΟΥΛ 2024
Τα πορτογαλικά πλακόστρωτα και οι ανδαλουσιανές αυλές παντρεύονται με τη μεσογειακή φύση σε μια αυλή στο παραθαλάσσιο προάστιο της Ανάβυσσου.
Η μεξικανική παλέτα του Luis Barragán, η παράδοση των πορτογαλικών πλακόστρωτων και των ανδαλουσιανών αυλών αλλά και η μεσογειακή φύση, ήταν εκείνα που ενέπνευσαν την Πέννυ Λουκάκου και Τζίνα Σωτηροπούλου του γραφείου architectones02, προκειμένου να μπορέσουν να δώσουν μια δεύτερη ζωή σε μια αυλή στο παραθαλάσσιο προάστιο της Ανάβυσσου.
Σκοπός των δύο αρχιτεκτόνων, ήταν να διαμορφώσουν με τέτοιο τρόπο τον επικλινή υπαίθριο χώρο της εξοχικής κατοικίας, ώστε να αποτελέσει τόπο χαλάρωσης, ψυχαγωγίας και ανάπαυσης των κατοίκων του συγκροτήματος.
Η όλη διαδικασία βέβαια, έγινε με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό ανάγλυφο του χώρου και κάπως έτσι υλοποίησαν μια σειρά διασυνδεόμενων κήπων και αυλών σε πολλαπλά επίπεδα που διατρέχουν ολόκληρο το οικόπεδο.
«Στο ψηλότερο επίπεδο χωροθετείται ένα επίμηκες υδάτινο στοιχείο, μια πισίνα, με φόντο αδρούς τοίχους από κεραμιδί σοβά και θέα στο επίπεδο της κεντρικής αυλής, ενώ ο περιβάλλοντας χώρος της πλακοστρώνεται με γρανιτοπλακάκια σε μπεζ γήινες αποχρώσεις», εξηγούν οι δύο αρχιτεκτόνισσες και συνεχίζουν λέγοντας πως, «Στο κεντρικό επίπεδο δημιουργείται μια πολύχρωμη αυλή από τσιμεντοπλακάκια σε κεραμιδί και μπεζ τόνους: ένα τετράγωνο αυστηρά γεωμετρικό “χαλί” με τριγωνικά μοτίβα και ραδινές ασύμμετρες λωρίδες που αγκαλιάζουν περιμετρικά το πλακόστρωτο.
Το μοτίβο διαρρηγνύεται με μια κυκλική οπή όπου φυτεύεται μία μουριά που παρέχει σκίαση και δροσιά. Εκεί φιλοξενείται ο χώρος bbq και μια μεγάλη τραπεζαρία για φαγητό».
Αυτό που αναπόφευκτα κλέβει την παράσταση είναι τα γεωμετρικά πολύχρωμα πλακίδια που σε κάνουν για λίγο να ξεχνάς πως βρίσκεσαι σε μια αυλή στην Ανάβυσσο και σε μεταφέρουν, έστω και νοητά, στην ισπανική Ανδαλουσία ή σε κάποια επαρχία του Μεξικό.
Την εικόνα συμπληρώνουν τα δεκάδες φυτά αλλά και τα μπετονένια καθιστικά που δένουν αρμονικά με τον περιβάλλοντα χώρο.
«Ο κήπος συντίθεται από μεσογειακούς αρωματικούς θάμνους όπως θυμάρια και λεβάντες, μεγάλα ελαιόδεντρα αλλά και πιο εξωτικά φυτά όπως στερλίτσιες μεταξύ άλλων που δημιουργούν ένα δροσερό και βιώσιμο περιβάλλον. Οι απαραίτητοι αναβαθμοί που προκύπτουν λόγω της έντονης κλίσης του εδάφους αντιμετωπίζονται εν μέρει σαν καθιστικά αλλά και σαν γλυπτική επέμβαση στο πρανές», εξηγούν οι architectones02.
Όσο για τη χρωματική παλέτα, αυτή κινείται σε γήινους τόνους ώστε να εντάσσεται αρμονικά στο πράσινο του κήπου. Η υλικότητα της κατασκευής συνδιαλέγεται με το φυσικό ανάγλυφο παράγοντας μια δυναμική αρχιτεκτονική τοπίου, που στοχεύει στη λειτουργικότητα προσφέροντας ταυτόχρονα και το στοιχείο της έκπληξης.
«Το κτισμένο και το άκτιστο αλληλοσυμπληρώνονται ενώ κενά και πλήρη βρίσκονται σε αρμονία. Τα υλικά δένουν οργανικά με το τοπίο που προσεγγίζεται με γλυπτική διάθεση, ενώ οι γήινοι κεραμιδί χρωματισμοί αντιπαραβάλλονται συμπληρωματικά με τις λαδιές και τις κυπαρισσί αποχρώσεις», καταλήγουν η Πέννυ Λουκάκου και η Τζίνα Σωτηροπούλου.
