Η Ουνιόν Σεν – Ζιλουάζ και η επανάσταση των «πληβείων»

Αν ψάχνεις τον ορισμό της λέξης «ομάδα – μοντέλο», το δάχτυλο σου πρέπει να σημαδέψει στο χάρτη την κοινότητα Σεν-Ζιλ των Βρυξελλών. H τοπική Ουνιόν ανέβηκε το 2021 στη μεγάλη κατηγορία ύστερα από 48 ολόκληρα χρόνια και μολονότι το μπάτζετ της παρέμεινε περιορισμένο, όσα έχει πετύχει έκτοτε είναι μυθικά.

Την πρώτη σεζόν στα σαλόνια τερμάτισε στην κορυφή στη regular season, αλλά έχασε τον τίτλο στα πλέι-οφ από την Μπριζ. Πέρσι έκοψε το νήμα μαζί με την Γκενκ και έως το 88′ του τελευταίου αγώνα των πλέι-οφ κρατούσε στα χέρια της τον τίτλο. Τα τρία γκολ της Μπριζ από το 89’ έως το 100’ άνοιξαν ένα τραύμα στο σύλλογο της βελγικής πρωτεύουσας, που υπέθετες ότι θα κάνει χρόνια να κλείσει.

Τρίτη και φαρμακερή

Εν τέλει το στραπάτσο ουδόλως την πτόησε. Φέτος είναι ακόμα καλύτερη στην κανονική περίοδο και δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος βρίσκεται στο +8 από την Άντερλεχτ, τη μοναδική ομάδα που μπορεί να της στερήσει τον τίτλο. Η Μπριζ και η πρωταθλήτρια Αντβέρπ είναι στο -20… στρογγυλό! Αλλά και η Άντερλεχτ δύσκολα μπορεί να πιστέψει ότι θα ανατρέψει τις ισορροπίες, όταν στα εννιά τελευταία παιχνίδι με την «άσπονδη εχθρό» της έχει οχτώ ήττες και μία ισοπαλία!

Και όλα αυτά ενώ η Ουνιόν Σεν – Ζιλουάζ διαθέτει πολύ μικρότερο μπάτζετ από Μπριζ, Γκενκ και αρκετά μικρότερο από Αντβέρπ, Άντερλεχτ, Γάνδη (!). Μάλιστα έχει κάνει αυτές τις πορείες, έχοντας δύο καρπούζια κάτω απ’ τη μασχάλη της. Πέρσι έφτασε έως τα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ και φέτος έχει προκριθεί στους «16» του Κόνφερενς Λιγκ, αποκλείοντας την Άιντραχτ Φρανκφούρτης στο πρώτο νοκ-άουτ.

Βεβαίως, μετά το 0-3 από τη Φενερμπαχτσέ στο πρώτο ματς – μοναδικό μελανό σημείο στη σεζόν – δεν θα υπάρξει συνέχεια στη διοργάνωση. Ωστόσο από καρπούζια άλλο τίποτα, καθότι έχει φτάσει παράλληλα στον τελικό κυπέλλου, για πρώτη φορά μετά από 110 χρόνια. Για να το πετύχει χρειάστηκε να αποκλείσει την Άντερλεχτ στα προημιτελικά και την Μπριζ στα ημιτελικά.

Μια προπολεμική υπερδύναμη που ζούσε εξαφανισμένη

Το Σεν Ζιλ είναι μια πολυπολιτισμική εργατική συνοικία των Βρυξελλών στα σύνορα με το Άντερλεχτ. Το καμάρι της επονομαζόμενης κι ως «μικρή Ισπανία», λόγω των χιλιάδων μεταναστών από την Ιβηρική Χερσόνησο που εγκαταστάθηκαν εκεί τη δεκαετία του ’50 και του ’60, είναι μια προπολεμική δύναμη που αναβιώνει κόντρα σε κάθε λογική. Πού ξανακούστηκε ομάδα που έλειπε σχεδόν μισό αιώνα από τη μεγάλη κατηγορία οποιουδήποτε πρωταθλήματος να είναι επί τρία σερί χρόνια διεκδικήτρια του τίτλου. Και παρότι παντελώς άπειρη – προφανώς – ευρωπαϊκά, να κάνει πορείες έως την άνοιξη (τουλάχιστον) εκτός συνόρων.

Η Ουνιόν λοιπόν δεν είναι χθεσινή. Απλώς ήταν εξαφανισμένη. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη δύναμη του βελγικού ποδοσφαίρου, με επτά πρωταθλήματα μτην πρώτη 15ετια του 20ου αιώνα, άλλο ένα ενδιάμεσα και τρία σερί από 1933 έως το 1935. Ήταν τότε που η ομάδα των Βρυξελλών έτρεξε ένα μαήττητο σερί 60 αγώνων – ρεκόρ που καμία βελγική ομάδα δεν έχει καταρρίψει και κατ’ επέκταση έχει… στοιχειώσει.

Η αναβίωση ήρθε μέσω Μπράιτον

H διαχωριστική γραμμή στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου ήταν η εξαγορά της το 2018 από τον ιδιόκτητη της Μπράιτον, Toni Bloom. Ο Άγγλος επιχειρηματίας, που δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του χάρη στη δεινότητα του στον τζόγο, «ψήθηκε» από την προοπτική να επαναφέρει στην Ουνιόν τη χαμένη αίγλη της, γνωρίζοντας ότι μπορεί να συσπειρώσει αρκετό κόσμο. Άλλο ένα ρίσκο που του βγήκε και με το παραπάνω.

Η μοναδική σεζόν αυτής της εξαετίας που ο σύλλογος είχε περισσότερα μεταγραφικά έξοδα απ’ ότι έσοδα ήταν η πρώτη με τον Bloom στο τιμόνι. Έκτοτε η Ουνιόν έχει πάντα θετικό ισοζύγιο εσόδων – εξόδων στις μεταγραφές. Ναι, ακόμα και τη σεζόν που ανέβηκε στη μεγάλη κατηγορία (2021), πλήρωσε μόνο για μία μεταγραφή και πούλησε στην ομόσταυλη Μπράιτον για 7 εκατ. ευρώ τον Γερμανό επιθετικό Deniz Undav.

Πρακτικά το ρόστερ στην πρώτη χρονιά στα «σαλόνια» ήταν κατά τα 4/5 ίδιο με αυτό που την οδήγησε στο πρωτάθλημα της β’ κατηγορίας και την άνοδο. Κι όμως έκοψε πρώτη το νήμα της κανονικής περιόδου, μόνο και μόνο για να πληρώσει την απειρία της στα πλέι-οφ. Το κατάφερε αποθεώνοντας τις έννοιες ομοιογένεια, ομοψυχία, ένταση και πειθαρχία. Σήμα-κατατεθέν της η επιθετικότητα, ειδικά στα παιχνίδια στο Stade Joseph Marien, εξόφθαλμος ο στόχος της πρόκλησης «ασφυξίας» στον αντίπαλο, μέσω του ανεξάντλητου πρέσινγκ.

Ο προπονητής της ανόδου Felice Mazzu (απέτυχε αργότερα στην Άντερλεχτ) έθεσε βάσεις και αρχές, με τους Karel Geraerts και Alexander Blessin να αποδεικνύονται άξιοι συνεχιστές του έργου του. Ο πρώτος έχασε το πρωτάθλημα στο τελευταίο δεκάλεπτο του τελευταίου αγώνα της σεζόν και το περασμένο καλοκαίρι αποχώρησε για έναν πολύ μεγαλύτερο μισθό στη Σάλκε.

Ο δεύτερος έχει αναλάβει να δώσει φέτος στο σύλλογο αυτό που αξίζει με βάση τα πεπραγμένα της τελευταίας τριετίας. Δεν τίθεται θέμα ότι είναι η καλύτερη βελγική ομάδα συνολικά σε αυτό το διάστημα. Μακράν η πιο σταθερή. Και ενδεχόμενη κατάκτηση του νταμπλ θα είναι το επιστέγασμα μιας ανέλιξης – φαινόμενο, που δείχνει ότι το μεγάλο μπάτζετ δεν είναι αναγκαία συνθήκη επιτυχίας όταν υπάρχει όραμα, οργάνωση και προσήλωση στο πλάνο.

Επειδή το στοίχημα είναι σοβαρή υπόθεση, για ψαγμένα προγνωστικά στοιχήματος, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.