Βερολίνο, ημέρα πρώτη: Η πόλη σίγουρα δεν ζει στους ρυθμούς του Final 4

Πρώτη πτήση, Αθήνα-Κωνσταντινούπολη. Από εκεί, αεροπλάνο για τον τελικό προορισμό, το Βερολίνο και το Final 4 του 2024 της Ευρωλίγκας. Συνολικές ώρες ταξιδιού, κάτι παραπάνω από 10, όμως μπροστά στην ανταμοιβή, χαλάλι η ταλαιπωρία.

Η αλήθεια είναι ότι στις πτήσεις, δεν έμπαινες και πολύ στο κλίμα της μεγαλύτερης μπασκετικής γιορτής του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κορεάτες με τελικό προορισμό την πατρίδα τους, Αμερικάνοι, Καναδοί και ανάμεσά τους, λίγοι Έλληνες, οι περισσότεροι φίλοι του Ολυμπιακού με ένα πρόχειρο poll που επιχειρήσαμε.

Αν είχες δηλαδή στο μυαλό σου ένα αεροπλάνο γεμάτο καραβάνια με ανυπόμονους οπαδούς, θα έπρεπε να τα αναζητήσεις σε άλλες πτήσεις που αναχώρησαν για τη γερμανική πρωτεύουσα. Ακόμη και στη δεύτερη πτήση, με εξαίρεση έναν Τούρκο στα χρώματα της Φενέρμπαχτσε με μια τεράστια σημαία να τον συνοδεύει, η μπασκετική ατμόσφαιρα δεν ήταν έντονη, αν και κάποια μπασκετικά πηγαδάκια είχαν στηθεί.

Φίλοι του Ολυμπιακού που συζητούσαν για περασμένα Final 4, με όσους είχαν βρεθεί και πέρσι στο Κάουνας να έχουν μία μελαγχολία ζωγραφισμένη στα μάτια τους. Προσωπικά, επέλεξα να παρακολουθήσω τον πρώτο τελικό της Δυτικής Περιφέρειας ανάμεσα σε Ντάλας Μάβερικς και Μινεσότα Τίμπεργουλβς στην οθόνη μου (ευχαριστώ Turkish Airlines) ώστε να παραμείνω σε μπασκετικό κλίμα.

Λίγο μετά τις 6 το απόγευμα τοπική ώρα, πατήσαμε Γερμανία και η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσεις ένα πόστερ του Final 4 στο αεροδρόμιο, δεν μπορείς ακριβώς να πεις ότι η πόλη ζει στους ρυθμούς της διοργάνωσης.

Ο Λιβανέζος ταξιτζής που μας πήγε στο γήπεδο δεν είχε ιδέα για το τι πρόκειται να φιλοξενήσει η Uber Arena αυτές τις ημέρες και με βλέμμα συμπόνοιας και κατανόησης, μας ρώτησε αν θα επιστρέψουμε και για το Euro.

Μόλις φτάσαμε έξω από την επιβλητική Uber Arena πάντως, μπήκαμε για τα καλά στο κλίμα. Τοποθετημένη απέναντι από το τείχος του Βερολίνου, είχε αρχίσει να συγκεντρώσει φίλους του μπάσκετ (και πάλι Ολυμπιακούς στην πλειοψηφία τους, συγγνώμη, δεν το κάνω επίτηδες), αν και οι Γερμανοί που είχαν κατακλύσει τα μαγαζιά της East Gallery, δεν πρέπει να είχαν την παραμικρή ιδέα για το τι θα φιλοξενηθεί εκεί.

Ο συμπαθέστατος Έλληνας software engineer που μένει στην πόλη τα τελευταία 5 χρόνια πάντως, μας είπε με περηφάνια ότι έχει εισιτήριο για τους σημερινούς ημιτελικούς, χαρακτήρισε την πόλη κάπως αναρχική αλλά ακίνδυνη και φρόντισε να μας καλωσορίσει, πριν συνεχίσει τη βόλτα του στους εξωτερικούς χώρους του γηπέδου, εκεί όπου βρίσκεται τοποθετημένη και η fanzone της διοργάνωσης.

Παραλάβαμε τις διαπιστεύσεις μας από το Media Center, στο οποίο εργαζόταν κι ένας Έλληνας εθελοντής (α ρε Ελλάδα, παντού είσαι) και μπήκαμε στην αρένα για μια πρώτη μυρωδιά, 24 ώρες περίπου πριν τις μεγάλες μάχες. Εκεί, οι Έλληνες δημοσιογράφοι έβγαζαν με άνεση αυτοδύναμη κυβέρνηση και μετέφεραν το ρεπορτάζ και τις δηλώσεις από τις προπονήσεις στα λάπτοπ τους.

Αφού ανταλλάξαμε προβλέψεις και αναλύσεις, είχε έρθει η ώρα να δούμε και λίγο από το Βερολίνο, αφού η σημερινή ημέρα θα μας βρει στο μεγαλύτερο κομμάτι της και πάλι στο γήπεδο. Uber για το σπίτι που θα μας φιλοξενήσει στην περιοχή του Prenzlauer Berg, ελάχιστη ξεκούραση και μία βραδινή βόλτα με τα πόδια, αφού ο καιρός θυμίζει Ελλάδα με μπόλικη ζέστη.

Αυτή τη ζέστη εκμεταλλεύτηκαν και οι Γερμανοί, οι οποίοι είχαν πλημμυρίσει τα εξωτερικά τραπέζια των εστιατορίων και των μπαρ, σε μια πόλη που έχει ζωή ακόμη και σε μία τέτοια γειτονιά που δεν αποτελεί κάποιο από τα κλασικά της κέντρα.

Το τέλος της ημέρας μας βρήκε στο εσωτερικό ενός μπαρ που επιτρεπόταν το κάπνισμα, όπως και στα περισσότερα μπαρ του Βερολίνου, για να μη νομίζουμε ότι κάποια πράγματα είναι μόνο ελληνικά φαινόμενα. Ανάμεσα στους Γερμανούς θαμώνες και μία παρέα Ελλήνων που φυσικά μιλούσε για μπάσκετ, η μόνη που πετύχαμε στη βραδινή μας βόλτα.

Περπατώντας προς το σπίτι, ο Νίκος Παπαηλιού έκανε μία σύγκριση με το Κάουνας, εκεί όπου σε κάθε σπιθαμή της πόλης ένιωθες ότι υπάρχει το Final 4 και οι μπασκετικές συζητήσεις βρίσκονταν παντού. Στο αχανές και όχι ακριβώς μπασκετικό Βερολίνο, κάτι τέτοιο θα ήταν προφανώς αδύνατο.

Πρώτες εντυπώσεις από την πόλη εξαιρετικές, αν και η ημέρα που θα τη γνωρίσουμε καλύτερα θα είναι το Σάββατο. Την Παρασκευή, το πρόγραμμα έχει τους δύο ημιτελικούς των ελληνικών ομάδων, από όπου θα σας μεταφέρουμε αναλυτικά το κλίμα. Το Mitte και το Kreuzberg, μπορούν να περιμένουν.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ