Ο Γιώργος Λάνθιμος δεν έχει Ιστορίες Καλοσύνης να μας πει
Οι Ιστορίες Καλοσύνης θα καθησυχάσουν όποιους φοβήθηκαν ότι ο Γιώργος Λάνθιμος παραέγινε mainstream.
- 31 ΜΑΙ 2024
Πέρσι τον Δεκέμβριο, το The Ringer αναρωτιόταν: «Θέλει ο Γιώργος Λάνθιμος να είναι αρεστός;». Είχε προδώσει για τα καλά το ελληνικό weird wave φτιάχνοντας μία (κατά την δική μου γνώμη) καθαρόαιμη κωμωδία, και σίγουρα την πιο προσβάσιμη ταινία του ως τώρα;
Είχα βρει το συμπέρασμα του Ringer αν όχι αυστηρό τότε σίγουρα βιαστικό, όμως αν μη τι άλλο συμφωνούσα με το μέσο σχετικά με απουσία ερωτήσεων από την ύφανση εκείνης της αφήγησης. To Poor Things δεν θέτει ερωτήσεις, έγραφα κάποια στιγμή, έχει σαφήνεια και σατιρική ειλικρίνεια. Είναι το σοκ αυτής της ειλικρίνειας, η έκπληξη για το πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει η Bella για να καταλάβει τον κόσμο, που είχε αξιοποιήσει εκεί ο Λάνθιμος.
Με τις Ιστορίες Καλοσύνης που τον επανενώνει με τον Ευθύμη Φιλίππου, τον πνευματικό μπαμπά του greek weird wave, ο σκηνοθέτης καθησυχάζει το Ringer. “Yorgos Lanthimos Isn’t Interested in Remaining Too Mainstream”, ανακοινώνει το νέο τους άρθρο.
Πράγματι, οι Ιστορίες Καλοσύνης θα καθαρίσουν τον ουρανίσκο όσων πεθύμησαν έναν λιγότερο εύπεπτο, πιο στριφνό Λάνθιμο.
Photo by Yorgos Lanthimos. Courtesy of Searchlight Pictures. © 2024 Searchlight Pictures All Rights Reserved.
Το τρίπτυχο ιστοριών στις Ιστορίες Καλοσύνης που έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών, εξασφαλίζοντας ένα δίκαιο βραβείο ανδρικής ερμηνείας για τον Jesse Plemons που χαμαιλεοντίζει παντελώς από ιστορία σε ιστορία, περιλαμβάνει ένα μικρό πλήρωμα εξαιρετικών ηθοποιών – Willem Dafoe, Hong Chau, Joe Alwyn, Margaret Qualley, Hunter Schafer, φυσικά Emma Stone – σε πολύ χαλαρά συνδεδεμένες βινιέτες που εξερευνούν διεστραμμένες δυναμικές εξουσίας και αυτοεπιβαλλόμενα όρια ελεύθερης βούλησης. Όλες οι ερμηνείες συμπληρώνουν η μία την άλλη, με την κεντρική θέση της Stone στο πιο φορτισμένο τελευταίο κεφάλαιο να εξισορροπεί την ευπρόσδεκτη επίδειξη του Plemons στα πρώτα δύο.
Κάθε βινιέτα εξερευνά ένα πολύ διαφορετικό είδος καλοσύνης, που μοιάζει με κάποια μορφή βαναυσότητας, μέχρι που η αλλαγή της οπτικής γωνίας αποκαλύπτει ότι προέρχεται από ένα καλύτερο μέρος. Αυτό κάνει τους χαρακτήρες να μοιάζουν ακόμα πιο φρικώδεις, όμως τα βίαια κουσούρια τους χρησιμεύουν για να μας υπενθυμίσουν ότι η απελπισμένη ανάγκη μας για αγάπη και αποδοχή είναι καμιά φορά απλά πολύ ζωώδης για να έχει ίδιο πρότυπο για όλους.
Υπάρχουν νύξεις για βρώμικο αλλά μη σέξι σεξ, μία εύθυμα ανατριχιαστική σεκάνς στην οποία ένας χαρακτήρας κόβει τον αντίχειρά του με μαχαίρι, και ένας συζυγικός βιασμός εκτός κάμερας. Μέχρι να φτάσεις στην τρίτη ιστορία, οι άνθρωποι δεν θα μπορούν καν να δείξουν τη στοργή τους με φυσιολογικούς τρόπους χωρίς να σε κάνουν να θέλεις να βγεις από το δέρμα σου.
Photo by Yorgos Lanthimos. Courtesy of Searchlight Pictures. © 2024 Searchlight Pictures All Rights Reserved.
Φωτογραφημένες από τον Robbie Ryan, τον διευθυντή φωτογραφίας του The Favourite και του Poor Things, οι Ιστορίες Καλοσύνης έχει μία επίπεδη, στεγνή ματιά που κάνει όλους τους χαρακτήρες να μοιάζουν με πειραματόζωα, ενώ η λιτή μουσική συνοδεία, πολλών ψαλμωδιών, του Jerskin Fendrix ενισχύει στη συντήρηση του ίδιου, ληθαργικού ρυθμού από την αρχή μέχρι το τέλος.
Πάντως, αυτές οι πάντοτε ενδιαφέρουσες, σπανίως απολαυστικές, επαναληπτικές στις ιδέες τους (“έλεγχος! εξουσία! ελεύθερη βούληση!” ωραία, ναι και;) και με διάρκεια που θα νιώσεις στο πετσί σου Ιστορίες Καλοσύνης, σίγουρα προδίδουν ένα σχεδόν μηδενικό ενδιαφέρον του Γιώργου Λάνθιμου να αρέσει.
