Ρεάλ Μαδρίτης εναντίον Ντόρτμουντ: Αυτό το Champions League ποιος θα το πάρει;

Από τη μία η ομάδα – συνώνυμο του Champions League και από την άλλη το Dark Horse της διοργάνωσης. Από τη μία η υπερομάδα του Carlo Ancelotti με 5 τίτλους την τελευταία δεκαετία και από την άλλη η ομάδα της μοίρας που 11 χρόνια μετά, επιστρέφει στο Γουέμπλεϊ για έναν ακόμα τελικό. Από τη μία η Ρεάλ Μαδρίτης και από την άλλη η Ντόρτμουντ.

Στον τελικό της 1ης Ιουνίου δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται και δύο Γερμανοί θρύλοι κοντράρονται για τελευταία φορά σε ένα πολύ ιδιαίτερο παιχνίδι. Το ζευγάρι του τελικού ήταν ένα από τα πιο δύσκολα να προβλεφθούν, γεγονός που δείχνει πόσο αμφίρροπο έχει γίνει πλέον το Champions League.

Όχι, δεν ήταν και τόσο απίθανο να πιστέψει κανείς ότι η Ρεάλ Μαδρίτης θα έφτανε σε έναν ακόμα τελικό. Αλλά κανείς δεν περίμενε ότι η Ντόρτμουντ χωρίς τον Erling Haaland ή τον Jude Bellingham που θα βρίσκεται στην απέναντι πλευρά, θα κατάφερνε να επανακάμψει τόσο σύντομα. Για του λόγου το αληθές μάλιστα, οι Βεστφαλοί ήταν αουτσάιντερ ακόμα και για να προκριθούν από τη φάση των ομίλων τους.

Πώς έφτασε η Ντόρτμουντ στον τελικό

Η Μπορούσια Ντόρτμουντ κληρώθηκε σε ένα από τα πιο ζόρικα γκρουπ στη φάση των ομίλων, αφού είχε να αντιμετωπίσει τις Παρί Σεν Ζερμέν, Μίλαν και Νιούκαστλ. Η ομάδα του Edin Terzic εντυπωσίασε με τις ευρωπαϊκές εμφανίσεις της και με 3 νίκες, 2 ισοπαλίες και 1 ήττα προκρίθηκε ως πρώτη, έχοντας ευνοϊκή κλήρωση για τους «16».

Απέκλεισε αρχικά την Αϊντχόφεν με τους Marco Reus και Jadon Sancho να ξεχωρίζουν και αμέσως μετά ήρθε η ώρα του Diego Simeone και της Ατλέτικο Μαδρίτης. Όταν όλα ήταν εις βάρος της, στο δεύτερο παιχνίδι, η Ντόρτμουντ πέτυχε συνολικά 4 γκολ, με τον Marcel Sabitzer να συμμετέχει στα τρία από αυτά. Στην πραγματικότητα ένα καλό τρίλεπτο στο δεύτερο ημίχρονο αρκούσε για να φύγει νικήτρια με 4-2 από το Signal Iduna Park και να στείλει τον Diego Simeone σπίτι του. Και τότε όλοι άρχισαν να πιστεύουν.

Ο τελικός στο Γουέμπλεϊ και η συγκυρία 11 χρόνια μετά τον χαμένο τελικό από την Μπάγερν ήταν στο μυαλό όλων των Γερμανών και το γεγονός ότι οι δυο τους θα συναντιόνταν μόνο στον τελικό, φούντωνε την πίστη. Το 2013 η Μπάγερν επικράτησε με 2-1 χάρη στο τελείωμα του Arjen Robben στο 89ο λεπτό και φέτος με τον Marco Reus να αποσύρεται και την Μπάγερν να μην είναι τόσο επιβλητική, πολλοί πίστεψαν στη ρεβάνς, η οποία εν τέλει δεν θα έρθει, αφού οι Βαυαροί δεν κατάφεραν να περάσουν το εμπόδιο της Βασίλισσας.

Βέβαια ο δρόμος για το Γουέμπλεϊ περνούσε για τους Βεστφαλούς μέσα από το Παρίσι. Στους δύο ημιτελικούς με την Παρί Σεν Ζερμέν, η Μπορούσια Ντόρτμουντ είχε άστρο. Τα συνολικά xGoals της Παρί Σεν Ζερμέν άγγιζαν τα 5 τέρματα, αλλά η ομάδα του Kylian Mbappe δεν σκόραρε ούτε μια φορά σε δύο παιχνίδια και ηττήθηκε με 1-0 σε αμφότερα.

Όπως και σε κάθε διοργάνωση, έτσι και στο Champions League η Ντόρτμουντ έχει πραγματικά μοιρασμένο σκοράρισμα. Είναι εντυπωσιακό άλλωστε το γεγονός ότι η γερμανική ομάδα έχει φτάσει στον τελικό, έχοντας ως πρώτο σκόρερ τον Niclas Fullkrug με μόλις τρία γκολ. Σε οργανωτικό επίπεδο πάντως ο Sabitzer υπερέχει, καθώς με 5 ασίστ είναι στην κορυφή της διοργάνωσης, μαζί με τον Vinicius Jr. της Ρεάλ.

O Edin Terzic και ο τρόπος του με την Ντόρτμουντ

Είναι αδύνατο να μιλήσουμε για την Μπορούσια, χωρίς να αναφέρουμε τον πρωτοπόρο Γερμανο-Κροάτη προπονητή, που μόλις στα 41 του έχει καταφέρει να εδραιωθεί στον πάγκο της. Ο Edin Terzic έχει γίνει viral, καθώς μια φωτογραφία τον απεικονίζει στον τελικό του 2013 να βρίσκεται στις εξέδρες ως οπαδός της Ντόρτμουντ, όμως δεν βρέθηκε τυχαία στον πάγκο της έντεκα χρόνια αργότερα.

Πρώτη φορά έπιασε δουλειά στην ομάδα σε ηλικία 28 ετών, ως scout και από το 2013 και έπειτα μετανάστευσε για να δουλέψει ως προπονητής, βρίσκοντας δουλειές βοηθού σε Μπεσίκτας και Γουέστ Χαμ. Από το 2018 ο Terzic έχει επιστρέψει στη Βεστφαλία όπου ανέλαβε διάφορους ρόλους (από βοηθός προπονητή, μέχρι τεχνικός διευθυντής) και το 2022 ανέλαβε τη δουλειά των ονείρων του, καθώς έγινε πρώτος προπονητής στην Μπορούσια.

Επιλέγει συνήθως ένα σχήμα που μοιάζει επιθετικό (4-3-3) αλλά προσαρμόζεται συχνά στον αντίπαλό του και το κάνει να μοιάζει με 4-5-1 στα ζόρικα παιχνίδια του Champions League. Ο Terzic έχει ορίσει ηγέτη της αμυντικής του γραμμής τον Mats Hummels και στα παιχνίδια με την Παρί αυτός ήταν συγκλονιστικός. Οι γρήγοροι πλαϊνοί είναι σήμα κατατεθέν της επίθεσής του, με τους Donyell Malen και Karim Adeyemi να ξεχωρίζουν. Παίκτης – κλειδί ωστόσο για το ξεκλείδωμα των αντίπαλων αμυνών, δεν είναι άλλος από τον Julian Brandt.

Πρόκειται για έναν από τους πιο συνεπείς και εντυπωσιακούς παίκτες της Bundesliga εδώ και αρκετά χρόνια και στην 4η σεζόν του στην Ντόρτμουντ, είναι πιο παραγωγικός από ποτέ. Όταν βρίσκεται στο γήπεδο, είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς παίκτες της Μπορούσια και στον τελικό με τη Ρεάλ η απόδοσή του θα είναι καθοριστική.

Ρεάλ Μαδρίτης, σημαίνει Champions League -και φέτος-

Μπορεί η Ντόρτμουντ να μετρά μία κατάκτηση και δύο τελικούς, αλλά η άλλη φιναλίστ του μεγάλου τελικού δεν είναι τυχαία. Είναι μια κατηγορία μόνη της, έχοντας παίξει τα περισσότερα παιχνίδια στην ιστορία της διοργάνωσης, έχοντας τους περισσότερους τελικούς και τους περισσότερους τίτλους. Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η ομάδα – συνώνυμο του θεσμού και από το 1956 ως σήμερα, έχει αγωνιστεί σε 17 τελικούς, κερδίζοντας τους 14((!).

Οι αριθμοί φυσικά ζαλίζουν και οι Μαδριλένοι θα μπουν στο Γουέμπλεϊ γνωρίζοντας τον τρόμο που προκαλούν σε οποιονδήποτε άλλον αντίπαλο. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε κάθε γύρο της διοργάνωσης, το είδαμε ξανά φέτος, τόσο με τη Μάντσεστερ Σίτι, όσο και με την Μπάγερν Μονάχου και φυσικά το έχουμε δει σε αμέτρητους τελικούς.

Η πρωταθλήτρια Ισπανίας έκανε το απόλυτο στον όμιλο με τις Νάπολι, Μπράγκα και Ουνιόν Βερολίνου και φέτος έχει αποδειχθεί σε γερμανοφάγο, έχοντας ουσιαστικά θέσει εκτός Ευρώπης ήδη τρεις ομάδες. Στους «16» ήταν η σειρά της Λειψίας, η οποία αν και δυσκόλεψε πολύ τη Βασίλισσα, δεν κατάφερε να την αποκλείσει. Στην πραγματικότητα, η πρόκριση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Ουκρανό τερματοφύλακα, Andriy Lunin. Η Ρεάλ εκείνη την περίοδο είχε απουσίες και γενικότερα δεν έδειχνε ικανή για τη συνέχεια. Αλλά θα είναι πάντα η Ρεάλ.

Στα προημιτελικά η μοίρα την έφερε για ακόμα μία χρονιά πάνω στον Pep Guardiola. Το ζευγάρι με τη Μάντσεστερ Σίτι έχει προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις τα τελευταία χρόνια και η φετινή δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Οι δύο αγώνες έληξαν ισόπαλοι με 3-3 και 1-1 και η πρόκριση στα ημιτελικά κρίθηκε στα πέναλτι.

Στο παιχνίδι στο Μάντσεστερ η Σίτι ήταν μόνιμη πηγή κινδύνου και ο Lunin ήταν καθοριστικός ξανά. Ή για να το θέσουμε ακόμα πιο ξεκάθαρα, έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Οι Άγγλοι έκαναν 34 τελικές, εκτέλεσαν 18 κόρνερ και τελικά σκόραραν μόλις ένα γκολ σε 120 λεπτά, με τον Ουκρανό γκολκίπερ να ολοκληρώνει με 11 επεμβάσεις. Στα πέναλτι ο Lunin έπιασε τα σουτ των Bernardo Silva και Mateo Kovacic και η Ρεάλ με κάποιον περίεργο τρόπο τα κατάφερε ξανά.

Τα ημιτελικά με την Μπάγερν Μονάχου έμοιαζαν πιο εύκολη υπόθεση για τον Carlo Ancelotti, όμως και πάλι χρειάστηκε ένα μαδριλένικο θαύμα για να φύγει η Ρεάλ για τον τελικό. Στο Μόναχο η Ρεάλ απέσπασε ισοπαλία 2-2 χάρη σε δύο γκολ του Vinicius Jr., αλλά ουδείς περίμενε το φινάλε της ρεβάνς. Ως το 88ο λεπτό η Μπάγερν είχε την πρόκριση στα χέρια της, αλλά κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Joselu που με δύο γκολ μέσα σε τρία λεπτά γύρισε τούμπα το ματς. Αν το έκανε μια οποιαδήποτε άλλη ομάδα, σήμερα θα μιλούσαμε ακόμα για την ανατροπή αυτή, αλλά για τη Βασίλισσα της Ευρώπης, αυτή είναι η κανονικότητα.

Ο Carlo Ancelotti στην αναμονή του Mbappe είναι το απόλυτο αφεντικό

Με το γυαλί και το πούρο του στις φιέστες και με το αινιγματικό βλέμμα και την τσίχλα του όταν όλα φαίνεται να στραβώνουν. Ένας διαχειριστής που στην έβδομη δεκαετία της ζωής του, πετυχαίνει περισσότερα από ότι σε όλες τις προηγούμενες. Ένα πραγματικό αφεντικό, που σε μια χρονιά στην οποία ολόκληρος ο οργανισμός έμοιαζε να περιμένει τον Kylian Mbappe, βρήκε νέους πρωταγωνιστές και τους έστειλε στον τελικό. Αυτός είναι ο Carlo Ancelotti και δεν χρειάζεται επιπλέον συστάσεις.

Βρήκε ήρωες, όπως ο Andriy Lunin, δυνάμει σουπερστάρ όπως ο Rodrygo, έναν απίθανο εξτρέμ όπως ο Vinicius Jr., μπαρουτοκαπνισμένους όπως ο Luka Modric και ο Toni Kroos και μετέτρεψε σε απόλυτο ηγέτη τον Jude Bellingham για να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής.

Ο Jude Bellingham το προηγούμενο καλοκαίρι άφησε την Ντόρτμουντ για τη Ρεάλ Μαδρίτης και έναν χρόνο αργότερα, όντας πια ο πιο ακριβός ποδοσφαιριστής στον κόσμο ταξιδεύει στην πατρίδα του για να αντιμετωπίσει την παλιά του ομάδα. Από τα 14 γκολ που πέτυχε στην τελευταία του σεζόν με την Ντόρτμουντ, έφτασε στα 23, έχοντας 8 συμμετοχές σε τέρματα της Ρεάλ στο Champions League. Είναι φυσικά ο παίκτης – κλειδί για τη Ρεάλ Μαδρίτης και σε περίπτωση τίτλου, θα έχει σοβαρές πιθανότητες για την πρώτη του Χρυσή Μπάλα. Α, και είναι μόλις 20 ετών.

Ο τελικός των Toni Kroos και Marco Reus

Marco Reus και Toni Kroos 12 χρόνια πριν

Στο Γουέμπλεϊ την τιμητική τους θα έχουν οι δύο παίκτες που δεδομένα δεν θα βρίσκονται στις δύο φιναλίστ την επόμενη χρονιά. Ο Toni Kroos μετά από 10 χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης φιλοδοξεί να κατακτήσει το 6ο του Champions League και να γίνει ο απόλυτος ρέκορντμαν στην ιστορία της διοργάνωσης. Την επόμενη ημέρα του EURO 2024, ο Kroos περνά στη συνταξιοδότηση, αν και μόλις 34 ετών και τα βλέμματα θα είναι στραμμένα πάνω του, όμως στην τελευταία του συλλογική μάχη θα βρει απέναντι και έναν καλό του φίλο.

Ο Marco Reus, ένα παιδί γέννημα – θρέμμα της Μπορούσια Ντόρτμουντ, ανακοίνωσε πριν από μερικές εβδομάδες ότι αποχωρεί από τη Βεστφαλία και ο τελικός στο Γουέμπλεϊ θα είναι ο καλύτερος επίλογος. Στον τελευταίο τελικό της Ντόρτμουντ στο ίδιο στάδιο, ο Reus ήταν παρών και μπορεί να μη βρει την Μπάγερν απέναντί του, αλλά θα βρει ένα μέλος της. Ναι, τον Toni Kroos, όταν εκείνος ήταν μόλις 23 και κατακτούσε το πρώτο του τρόπαιο.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ