Τι θα θυμόμαστε τελικά από τον Στέφανο Κασσελάκη

Δεν ξέρουμε ποια είναι η σχέση του Στέφανου Κασσελάκη με τον Ινδουισμό και το ιερό κείμενο Bhagavad Gita, όμως σε ένα παράλληλο σύμπαν, από την πολυθρόνα του κάπου στη Νέα Υόρκη ή στις Σπέτσες και πάντα βυθισμένος στο σκοτάδι, ίσως ψιθυρίζει πως «Now I am become Death, the Destroyer of SYRIZA», σε μια παραλλαγή της γνωστής φράσης που χρησιμοποίησε ο J. Robert Oppenheimer μετά τη χρήση της ατομικής βόμβας.

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με πυρηνικά υλικά όπως το ουράνιο, αλλά μόνο με τις αλυσιδωτές αντιδράσεις οι οποίες ήταν πολλές μετά τις συγκρούσεις στην Κεντρική Επιτροπή το Σαββατοκύριακο.

Στις 7 Σεπτεμβρίου, 100 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής κατέθεσαν πρόταση μομφής, στις 8 Σεπτεμβρίου η πρόταση περνάει εύκολα, ο Στέφανος Κασσελάκης βρίσκεται στον αέρα, end of story. Ή μήπως όχι;

Φυσικά και όχι, το main plot (μας συγχωρείτε για τη χρήση αγγλικών, είναι κατάλοιπο) τώρα αρχίζει, μετά το «παρών» του Απόστολου Γκλέτσου για την εκλογή νέου προέδρου. Εντάξει, ας το προσπεράσουμε αυτό και εστιάσουμε αλλού: η διαδικασία εκλογής αρχηγού μπήκε σε λειτουργία, με τον Παύλο Πολάκη -μεταξύ άλλων- να θέτει υποψηφιότητα και τους Νικόλαο Φαραντούρη, Όλγα Γεροβασίλη και Σωκράτη Φάμελλο να περιμένουν στη γωνία.

Θα ήταν άδικο, ωστόσο, να σηκώσει το βάρος της ευθύνης για το οριακό σημείο που έχει φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ αποκλειστικά ο Στέφανος Κασσελάκης. Με τη βοήθεια αρκετών πρώην πλέον υποστηρικτών του, μαζί με την αφέλεια και την απειρία του που από την αρχή είχαν πέσει στο τραπέζι, ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε ένα κόμμα χωρίς ταυτότητα και καμία κατεύθυνση. Με λίγα λόγια η κατάσταση μοιάζει πολυπαραγοντική και η ευθύνη μοιράζεται πριν, τελικά, καταλήξει στις πλάτες του προέδρου.

Σε αυτό το σημείο και πριν προχωρήσουμε στο main subject (άντε πάλι) καλό θα ήταν να μην αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να κερδίσει ξανά την προεδρία ο Στέφανος Κασσελάκης. Θα ήταν πολύ ΣΥΡΙΖΑ αν συμβεί κάτι τέτοιο οπότε ναι, το αφήνουμε εδώ να υπάρχει ώστε να έχουμε έτοιμη απάντηση μόλις φτάσουν τα πρώτα μηνύματα όπως «πολύ νωρίς τον ξεγράψατε». Γιατί ναι, οι περισσότεροι έχουν ήδη αφήσει τα λουλούδια τους πάνω στην πολιτική του παρακαταθήκη που ετοιμάζεται να μπει στο χώμα.

Αν και δεν ανήκουμε σε αυτούς, νιώσαμε την ανάγκη να ρωτήσουμε πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, παλιούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ή και άτομα που δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με αυτό, τι θα έχουν να θυμούνται από τον Στέφανο Κασσελάκη σε περίπτωση που εξαφανιστεί από το πολιτικό κάδρο της χώρας.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση -μπορεί και όχι- είναι ότι οι περισσότεροι που κλήθηκαν να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, απάντησαν με μη σοβαρό τρόπο, κάτι που δείχνει και το πώς βλέπουν τα συντρίμμια που αφήνει, μάλλον, πίσω του.

Ο Φάνης (29), κρατάει την πρώτη του αντίδραση μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη. «Θυμάμαι ότι ήταν μια διαφορετική επιλογή, κάτι που δημιουργούσε μια δυναμική από μόνο του. Θυμάμαι επίσης ότι έγινε morning news sensation με το τι καφέ πίνει και δυστυχώς θυμάμαι την αφέλεια ενός ανθρώπου να ηγηθεί».

«Αμερικανικό κακέκτυπο πολιτικού και το σάλτο στο σχολείο, αυτά είναι τα μόνα που μπορώ να σκεφτώ όταν φέρνω στο μυαλό μου τον Στέφανο Κασσελάκη», λέει η Βάσια (39) ενώ ο Ηλίας (40) έχει σκόρπιες αναμνήσεις: «Ε, τι να θυμάμαι; Τον Τάιλερ, τον γάμο του, τον σκύλο, τον Νίκο Παππά, τον Παύλο Πολάκη και το πόθεν έσχες στο excel».

Ο Ηλίας Λ. (36), βλέπει την όλη κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ με μια πιο χιουμοριστική ματιά επειδή, όπως λέει, δεν γίνεται διαφορετικά. «Ουδείς αναντικατάστατος, εκτός από τον Τζόρτζεβιτς, είχε πει κάποτε ένας προπονητής του Ολυμπιακού. Και αυτό γιατί ο Στέφανος Κασσελάκης έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό, πολλά χρόνια αργότερα. Αλλιώς, σίγουρα αυτή η μικρή λίστα με αναντικατάστατους θα αριθμούσε ένα ακόμη μέλος.

»Δεν έχει σημασία τι είπε, τι έκανε, ποιοι τον στήριξαν και γιατί. Δεν έχουν σημασία οι απόψεις του, ο γάμος του ή αν έκανε “ζογκλερικά” σε σχολείο με ΑμεΑ. Το μόνο ερώτημα, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, είναι ποιος μπορεί να τον αντικαταστήσει.

»Παύλος Πολάκης, Σωκράτης Φάμελλος, Νικόλαος Φαραντούρης. Ποιοι είναι αυτοί; Ήδη βαρέθηκα. Δεν τους “βλέπει” καν ο Στέφανος και προφανώς κανείς δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει. Κι αν ακόμα δεν υπήρχε ο Κασσελάκης, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε».

Για την απαραίτητη αντίθεση, ωστόσο, παραθέτουμε την πιο σοβαρή απάντηση του Γιάννη (50) ο οποίος προσπαθεί να εξηγήσει το πώς φτάσαμε ως εδώ: «Κάποιο στοίχημα πρέπει να είχε βάλει. Ότι είμαστε τόσο χυμαδιό σε όλα τα επίπεδα που μπορεί, μ’ ένα καλό σχέδιο και πολλή αυτοπεποίθηση, να κάνει τον απόλυτο πολιτικό αιφνιδιασμό σ’ ένα δίμηνο. Κι όταν τα κατάφερε, άρχισε η σοσιαλμιντιακή πολιτική προς τα έξω και το ‘’θα τα κάνω όλα ίσωμα’’ προς τα μέσα.

»Το δεύτερο κρίθηκε και τελείωσε, είναι γνωστό άλλωστε ότι ως Έλληνες μας αρέσουν οι αλλαγές, αλλά όχι οι μεγάλες και όχι για πολύ. Το πρώτο πόνταρε στη σαρωτική δύναμη της εικόνας και αυτή είναι που θα θυμόμαστε περισσότερο, γιατί αυτή συνειδητά επέλεξε να επικοινωνεί μπροστά απ’ όλα τα άλλα, έτσι ώστε όλα τα υπόλοιπα να εξαφανίζονται πίσω από το αστραφτερό του χαμόγελο.

»Με δεδομένο λοιπόν ότι η “δόση” Στέφανου Κασσελάκη που πήραμε τους τελευταίους 15 μήνες ήταν μάλλον η μεγαλύτερη δημόσιου προσώπου που ζήσαμε ποτέ σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, θα τον θυμάμαι από την εικόνα του. Αυτή ενός ανθρώπου που φορούσε μονίμως ρούχα ένα νούμερο μικρότερο από το κανονικό, έκανε τη χωρίστρα του δεξιά και, όσο και να προσπαθούσε για το αντίθετο, το άδειο του βλέμμα ήταν πάντα ισχυρότερο από ό,τι έλεγε ή έκανε.

»Κυρίως όμως αυτή ενός νάρκισσου, που ήταν τόσο έξυπνος ώστε να υπερτονίζει και να προβάλλει όλα όσα ήξερε ότι θα τον έκαναν συμπαθή, αλλά ταυτοχρόνως όχι τόσο έξυπνος ώστε να υπολογίσει ότι το πολιτικό του είδωλο που καθρεφτίζεται στα νερά της πηγής θα το πάρει τόσο σύντομα το ρεύμα».

Επαναφορά στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής σκηνής, η οποία έχει απομακρυνθεί από την ουσία της και έχει περάσει στις οθόνες: Η Δήμητρα (33), κρατάει την «τέλεια οδοντοστοιχία του και ότι δεν ξέρει πόσο κοστίζει μία φρατζόλα ψωμί στην Ελλάδα» ενώ η Μίνα (29) θυμάται «ότι τον μάθαμε από τα social media. Όντως, αυτό μου έχει μείνει». Το πολιτικό αποτύπωμα του Στέφανου Κασσελάκη, με λίγα λόγια, είναι ανύπαρκτο στις νεότερες γενιές -δεν είχε και αρκετό χρόνο στη διάθεσή του, είναι η αλήθεια.

Για τον Γιώργο (49), η «κασσελακιάδα» όπως τη χαρακτηρίζει, του «αφήνει μια αίσθηση αμερικανικής πολιτικής τηλεοπτικής σειράς που ξεκίνησε με προοπτικές για 3-4 κύκλους και κόπηκε άδοξα -μπορεί και όχι- από τους executives του καναλιού». Τέλος, η Άλκηστις (32), θα θυμάται τον Στέφανο Κασσελάκη ως έναν πρώην θαυμαστή του Μητσοτάκη «που επιλέχθηκε από τον Τσίπρα για το ψηφοδέλτιο επικρατείας και που ήθελε να κυβερνήσει με συμβούλους Πολάκη και Αποστολάκη. Θα θυμάμαι την αλαζονεία, την υπεροψία, την ”πτώση” που ίδιος βάφτισε ”λύτρωση”».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ