Ελλάδα 2.0: Τρένο σε γραμμή μετρό, διάτρητο FBI και απευθείας αναθέσεις

Εκατό ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που κυκλοφόρησε το Μανιφέστο του σουρεαλισμού κι αν ο André Breton γνώριζε ότι μία μέρα στην Ελλάδα είναι αρκετή για να κάνει το βιβλίο του να μοιάζει αδιάφορο, ίσως δεν το έγραφε ποτέ. Όμως έτσι πάνε αυτά, ο κόσμος αυτός είναι ανταγωνιστικός. Στην τελική, ας έκανε καλύτερα τη δουλειά του, δεν φταίμε εμείς που είμαστε πάντα ένα βήμα μπροστά.

Αυτή η Πέμπτη είναι μία ακόμη Πέμπτη για εμάς, δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο. Κι όμως, θα ήταν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στο βιβλίο του, ένα κεφάλαιο που ίσως τον γλίτωνε από την ταπείνωση. Ξυπνήσαμε με την είδηση ότι ο συρμός του Προαστιακού, μετά από λάθος οδηγία, βρέθηκε στις ράγες του μετρό, λες και δεν έχουν όλοι επιβάτες τα ίδια δικαιώματα, λες και θα καταστρεφόταν ο κόσμος αν το τρένο έκανε ένα απλό tour στη Δουκίσσης Πλακεντίας, να δουν οι άνθρωποι τα αξιοθέατα του υπόγειου δικτύου.

Προσωπικά, μιας και χρησιμοποιώ τον προαστιακό καθημερινά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να χαιρετήσω τους φίλους και τους συναδέλφους που χρησιμοποιούν το μετρό. Μια αναπάντεχη, αλλά όμορφη συνάντηση σου φτιάχνει πάντα τη διάθεση, ειδικά όταν είναι πρωί. Οπότε δεν μπορώ να καταλάβω προς τι όλη αυτή η αναστάτωση. Ήταν ένα λάθος. Ένα όμορφο λάθος. Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να φλερτάρεις με τον θάνατο; Όχι. Μόνο έτσι εκτιμάς τη ζωή.

Και η ζωή στην Ελλάδα είναι ωραία. Και πλούσια, με πολλές αντιθέσεις. Θέλετε συγκρούσεις τρένων; Έχουμε. Θέλετε παρ’ ολίγον συγκρούσεις τρένων γιατί αρνούμαστε να μάθουμε από τα λάθη μας; Και πάλι έχουμε. Μήπως θέλετε mockumentary με την αστυνομία και το κάτι σαν FBI στην ελληνική του εκδοχή; Μας προσβάλλετε. Θέλετε μήπως απευθείας αναθέσεις για το μετρό Θεσσαλονίκης και το λογότυπο; Ναι, για το λογότυπο. Είναι όσο αστείο ακούγεται. Αλλά ναι, κι απ’ αυτό έχουμε.

Αφήνουμε πίσω μας τα τρένα λοιπόν (βαρεθήκαμε, δεν είναι η πρώτη φορά) και περνάμε στην υπόθεση του ελληνικού FBI, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του όπως ακριβώς περιμέναμε: άψογα και με μια διαρροή των ονομάτων που θα το στελεχώσουν. Τώρα, πού εντοπίζεται το πρόβλημα, θα αναρωτηθείτε. Βλέπετε, στόχος του ελληνικού FBI είναι να βάλει μια τάξη το εγχώριο οργανωμένο έγκλημα και τα μέλη της μαφίας, τα οποία, λόγω της διαρροής των ονομάτων, γνωρίζουν πλέον όλα τα στοιχεία των αστυνομικών.

«Δεν κατανοούν, κάποιοι άνθρωποι, ότι με τη δημοσιοποίηση αυτών των ονομάτων και των στοιχείων τους, υπάρχει κίνδυνος ακόμα και για τη ζωή τους», είπε το πρωί της Πέμπτης μιλώντας στον ΑΝΤ1 η εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής αστυνομίας, Κωνσταντία Δημογλίδου, με αφορμή φυσικά το δημοσίευμα από τα ΝΕΑ. Καλά πήγε αυτό.

Ακόμα πιο καλά όμως πήγε η απευθείας ανάθεση για τον σχεδιασμό λογοτύπου-οπτικής ταυτότητας του μετρό Θεσσαλονίκης. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η απευθείας ανάθεση έγινε από συνήθεια, αλλά εμείς θα κρατήσουμε τις αποστάσεις μας. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, βέβαια, απορρίφθηκαν οκτώ δημιουργικές προτάσεις, από άτομα τα οποία, σύμφωνα με τον Δημήτρη Φακίνο, διευθυντή των ΕΒΓΕ (Ελληνικά Βραβεία Σχεδιασμού Οπτικής Επικοινωνίας), δεν έχουν κανένα υπόβαθρο στον τομέα του branding.

«Η γη τυλιγμένη στην πρασινάδα της μου προκαλεί τόσο μικρή εντύπωση, όσο κι ένα φάντασμα. Το να ζεις και να παύεις να ζεις είναι λύσεις φανταστικές» γράφει σε ένα σημείο ο André Breton στο μανιφέστο του.

Δεν πρόλαβε ποτέ να μπει στον προαστιακό ο μυστήριος αυτός Γάλλος, δεν βίωσε τον φόβο που προκαλεί το ελληνικό FBI στη μαφία και δυστυχώς δεν έζησε τη δημιουργία του μετρό στη Θεσσαλονίκη. Εκ του ασφαλούς κι από απόσταση, τα ίδια θα γράφαμε και εμείς.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ