“Οι γενιές συνομιλούν: Οι έφηβες και οι έφηβοι ρωτούν τους αντιστασιακούς της χούντας”

Ποιες ήταν οι σκέψεις των αντιστασιακών την περίοδο της χούντας; Ποιοι οι φόβοι τους; Υπήρξαν άραγε στιγμές χαράς μέσα στις δυσκολίες; Πώς βλέπουν τα πράγματα σήμερα; Αυτά και πολλά ακόμα ερωτήματα τέθηκαν από νέες και νέους 15-17 ετών σε ανθρώπους που αντιστάθηκαν κατά τη «μαύρη» επταετία της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, ξεδιπλώνοντας μια σειρά από συναρπαστικές ιστορίες. Γεμάτες θάρρος και αυταπάρνηση, οι μαρτυρίες αυτές καταγράφονται στις συνεντεύξεις με τίτλο «Οι γενιές συνομιλούν: Οι έφηβες και οι έφηβοι ρωτούν τους αντιστασιακούς της χούντας», μία σειρά βίντεο που δημιουργήθηκε με σκοπό η ιστορία της αντίστασης –σε αφήγηση εκείνων που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή– να «συναντήσει» τους νέους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Οκτώ αντιστασιακοί της χούντας που στάθηκαν έμπρακτα ενάντια στον αυταρχισμό και αγωνίστηκαν και πάλεψαν για την ελευθερία, συναντούν σήμερα μαθητές και μαθήτριες Λυκείου και μοιράζονται μαζί τους τις προσωπικές τους μαρτυρίες. Η αφήγηση των ανιδιοτελών τους πράξεων γίνεται αφορμή για μια «συνομιλία» μεταξύ των δύο αυτών διαφορετικών γενιών, το αποτέλεσμα της οποίας δεν αποτελεί απλά ένα μάθημα ιστορίας, αλλά ένα ηθικό μάθημα που τονίζει στους νέους την αξία της αντίστασης σε κάθε μορφή καταπίεσης.

Η Ντόρα Γροσομανίδου θυμάται την κηδεία του Γιώργου Σεφέρη που ξύπνησε μέσα της τη φλόγα της αντίστασης, αλλά και τη στάση της οικογένειάς της σε σχέση με τη δράση της, ενώ ο Ολύμπιος Δαφέρμος μιλά για ένα “διαισθητικό” κίνημα και όχι για ένα κίνημα που ανέλυε την πραγματικότητα και μεταφέρει με τα λόγια του στα νέα παιδιά τη χαρά και τη ζωογόνο δύναμη της συλλογικής δράσης. Η υπεύθυνη του φαρμακείου στο Πολυτεχνείο τον Νοέµβρη του 1973, Μέλπω Λεκατσά, μεταφέρει στους έφηβους τις εικόνες εκείνων των ημερών, κλείνοντας τα στόματα εκείνων που επιμένουν στην προπαγάνδα πως δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Ο Μάκης Μπαλαούρας, σε μια απολαυστική εξιστόρηση, μιλά για τις συλλήψεις του, τις συνθήκες κράτησης και τα ευτράπελα με τους χουντικούς και εκμυστηρεύεται τί θα πει στον εγγονό του για εκείνα τα δύσκολα χρόνια.

Ο νεότερος κρατούμενος της περιόδου της δικτατορίας, Γιάννης Ξαρχουλάκος, μιλά για την ένταξη στην αριστερά από τα μαθητικά χρόνια, αλλά και για την κράτησή του, ενώ η “φωνή” του Πολυτεχνείου, Δημήτρης Παπαχρήστος, απαντά στις ερωτήσεις των νέων για τον ιστορικό ραδιοφωνικό σταθμό, για τον εθνικό ύμνο που έψαλλε όπως ποτέ ξανά στη ζωή του, αλλά και για τα αιτήματα του Πολυτεχνείου που έχουν μείνει αναπάντητα. Η Θούλη Στάικου αναφέρει πως εκείνες τις ημέρες δεν βγήκε στιγμή εκτός Πολυτεχνείου γιατί φοβόταν μήπως και δεν καταφέρει να ξαναμπεί, ομολογώντας πως εκείνες τις μέρες βίωσε την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, ενώ ο Πλωτάρχης, τότε, Άγγελος Χρυσικόπουλος εξιστορεί την περιπέτεια του Κινήματος του Ναυτικού και τη συναρπαστική ιστορία αντίστασης του αντιτορπιλικού “Βέλος”.

Μείνετε συντονισμένοι στα social media της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων και του cultureisathens.gr (Instagram, Tik Tok, Facebook) για να δείτε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις.