4 εστιατόρια στην Αθήνα με καλό φαγητό μέσα σε λίγα τετραγωνικά
Μαγαζιά που ξεχωρίζουν για την ατμόσφαιρά τους και καταφέρνουν να προσφέρουν μία ωραία εμπειρία μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα.
- 11 ΝΟΕ 2024
Ο Βαγγέλης Βεής έχει προϋπηρεσία σε κουζίνες υψηλής γαστρονομίας (Hytra, Hervé, Soil), όμως όταν αποφάσισε να στήσει το δικό του εστιατόριο, ήθελε έναν μικρό, ζεστό χώρο για να μαγειρεύει πιο comfort και προσιτό φαγητό. Το Ντύλαν, το εστιατόριο που άνοιξε με τη σύντροφό του Βιργινία Χριστοφορίδη τον περασμένο χρόνο στην Κυψέλη, είναι ακριβώς όπως το φανταζόταν.
Φωτεινό, ψηλοτάβανο, με την ανοιχτή κουζίνα στο επίκεντρο και μία μπάρα να αποτελεί τη συνέχειά της και να καθίζει δώδεκα άτομα. Μέσα σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά, ο σεφ κρατάει την οργάνωση που του έμαθε το fine dining αλλά δημιουργεί μία ατμόσφαιρα που θυμίζει περισσότερο πρόσκληση για δείπνο σε ένα φιλικό σπίτι. Σε έναν μικρό χώρο, η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική. Νιώθεις μεγαλύτερη οικειότητα από ό,τι σε μία μεγάλη σάλα, σαν να αισθάνεσαι ότι ανήκεις σε μία παρέα.
Τα επιτυχημένα μικρά εστιατόρια καλούνται να αγκαλιάσουν αρκετούς περιορισμούς. Το μενού πρέπει να είναι μικρότερο, επειδή δεν υπάρχει ο χώρος στην κουζίνα για να αποθηκεύονται περισσότερα υλικά. Το προσωπικό πρέπει να είναι μετρημένο για να μπορεί να κινείται στον χώρο και οι θέσεις πρέπει να είναι λίγες ώστε να χωράνε όλοι, να τρώνε και να συζητούν χωρίς προβλήματα.
Το δείπνο σε ένα μικρό εστιατόριο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το φαγητό είναι πολύ καλύτερο ή η εξυπηρέτηση πιο προσεκτική – αν και προφανώς αυτός είναι ο στόχος. Είναι ξεχωριστό λόγω της ατμόσφαιρας και της παρεΐστικης διάθεσης, του χαμηλού φωτισμού και της ωραίας μουσικής, του παλμού που δίνουν οι θαμώνες και των αστείων που γίνονται μεταξύ δύο ανθρώπων που μόλις γνωρίστηκαν επειδή ο ένας – κυριολεκτικά – έπεσε πάνω στον άλλον.
Στα μικρά εστιατόρια, οι λεπτομέρειες έχουν σημασία. Έγχορδα όργανα, ένα απόφθεγμα του Ουαλού ποιητή Dylan Thomas, ένα πικάπ, ένα βιβλίο για τον Bob Dylan, είναι μερικά από τα διακοσμητικά που δεν επιλέχθηκαν τυχαία. Αντιθέτως, εκφράζουν την αισθητική των ιδιοκτητών, τα ακούσματα και τα ερεθίσματά τους. Εδώ, θα σε σερβίρουν οι μάγειρες που μέχρι πριν από λίγα λεπτά ετοίμαζαν το φαγητό σου. Θα σου εξηγήσουν τι τρως, θα λύσουν ενδεχομένως μία απορία σου.
Στο Kitschen, στον Πειραιά, ο Δημήτρης Λιέμ και ο Σπύρος Μινέτος σε υποδέχονται σε ένα εστιατόριο άκρως προσωπικό. Αφενός χρειάστηκε αρκετή προσωπική εργασία για το στήσιμό του και αφετέρου βρίσκονται και οι δύο σε καίρια πόστα. Η εμπειρία γίνεται εμφανώς πιο διαδραστική αν καθίσεις στην μπάρα – ο σεφ από τη μεριά του μπορεί να διακρίνει τις αντιδράσεις σου, αν κάτι σε ενθουσιάσε ή δεν σου άρεσε, κι εσύ από τη μεριά σου παρατηρείς από κοντά τη διαδικασία.
Σε ένα μικροσκοπικό εστιατόριο βρίσκεσαι αρκετά κοντά με τον άνθρωπο που ετοιμάζει το φαγητό και το ποτό σου. Γεγονός που αυτομάτως κάνει λιγότερο επίσημη τη διαδικασία – μπορεί για παράδειγμα να σου προτείνει ένα νέο πιάτο, να σε ρωτήσει αγαπημένες γεύσεις και γενικά να υπάρξει ένας διάλογος που υπό άλλες συνθήκες δεν θα συνέβαινε.
Oneman.gr/ Άσπα Κουλύρα
Με επίκεντρο την κουζίνα είναι στημένοι και οι πάγκοι στο Tanpopo, ώστε να τρως το καυτό σου ράμεν παρακολουθώντας τη δράση. Το εστιατόριο του Σωτήρη Κοντιζά, που είναι αφιερωμένο στο ράμεν, είναι ιδανικό για μία σύντομη στάση. Έρχεσαι, κάθεσαι, ρουφάς τα noodles σου ως είθισται (το λεγόμενο σλουρπ), ανταλλάζεις μερικές κουβέντες με τον διπλανό σου ή και όχι, απολαμβάνεις το cocktail σου και συνεχίζεις τον δρόμο σου.
Δεν ξεπερνούν τα 6-7 τραπέζια και στη Normandia, αλλά έτσι όπως είναι στρωμένα με τα καρό τραπεζομάντιλα στη μικρή σάλα, νιώθεις μια γλυκιά θαλπωρή. Σε αυτή τη συνοικιακή πιτσαρία στου Ζωγράφου, που φημίζεται για την καναδέζικη τύπου πίτσα και τις μακαρονάδες φούρνου, έχουμε γιορτάσει ακόμα και γενέθλια. Το μικρό αυτό μαγαζί αποτελεί οικογενειακή υπόθεση και το καταλαβαίνεις με το που περνάς την πόρτα του. Και όταν έρχεται αυτή η θεϊκή μπολονέζ στο τραπέζι και τρως την πρώτη πιρουνιά, καταλαβαίνεις ότι η μαγειρική για κάποιους είναι ένδειξη αγάπης.
