Αναστασία Παντούση, πώς είναι να υποδύεσαι την απατεώνισσα του αιώνα;

Την περσινή σεζόν, στο υπόγειο του Θεάτρου Νέος Ακάδημος, η Αναστασία Παντούση έπαιξε την Κάθριν στο Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ. Υποδύθηκε μία νεαρή γυναίκα, που ούσα σε σοκ προσπαθεί να αφηγηθεί την πραγματικότητα για τον θάνατο του ξαδέρφου της κι ενώ η μητέρα του παλεύει με δόλια μέσα να τη βγάλει τρελή και να την οδηγήσει σε λοβοτομή για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια και γκρεμιστεί ο κόσμος της.

Τη φετινή σεζόν, στον πρώτο όροφο του Θεάτρου Άνεσις, στην Πάνω Σκηνή, πρωταγωνιστεί σε μία παράσταση που παίζει με τη λέξη αλήθεια: στο ANNA-X του Joseph Charlton, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο. Είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, έχει για ηρωίδα του μία γυναίκα που έκρυβε την αλήθεια της, που υποκρινόταν ότι ήταν κάποια/κάτι που δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα, που έπεισε τους πάντες ότι το «φαίνεσθαι» είναι το «είναι» της, που όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια ο fake κόσμος της γκρεμίστηκε, παρασύροντας όλους εκείνους που εξαπάτησε.

«Εξαπάτησε εκείνους που ήθελαν να εξαπατηθούν», με διακόπτει η Αναστασία Παντούση. Ανθρώπους πλούσιους, επιτυχημένους, διάσημους στη νεοϋορκέζικη κοινωνία. Πίστεψαν ότι ήταν αυτό που τους παρουσίαζε, αυτό που οι ίδιοι ήθελαν να πιστέψουν για εκείνην. Υπάρχει μία φράση στο έργο που λέει η Anna: “ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί, δώσ’ τους λοιπόν αυτό που θέλουν”».

Η Αναστασία Παντούση μεταμορφώνεται φέτος στην Anna Sorokin (όπως είναι το πραγματικό επώνυμο της αληθινής Anna) ή Delvey (όπως είναι το ψεύτικο επώνυμό της) ή Χ ή τάδε υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Λίλλυς Μελεμέ, με την οποία συνεργάζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά και έχει φτιάξει μία καλοδουλέμενη παράσταση: φρέσκια με καταιγιστικό ρυθμό αφήγησης, που μιλάει τη σύγχρονη γλώσσα, κάνει χρήση της τεχνολογίας με το video wall που λειτουργεί διαρκώς σαν εναλλασσόμενο σκηνικό συμβάλλοντας στην εξέλιξη της δράσης και με εξαιρετική χημεία μεταξύ της Αναστασίας και του συμπρωταγωνιστή της, Γιώργου Νούση.

Εκείνος κρατά τον ρόλο του Ariel, του 32χρονου ιδρυτή μιας νέας εφαρμογής γνωριμιών που απευθύνεται σε λίγους και εκλεκτούς και αποτελεί το ερωτικό της ενδιαφέρον, το στήριγμα της -οικονομικό και συναισθηματικό- τον άνθρωπο της εντός και εκτός εισαγωγικών, μιας και η ηρωίδα αφήνει να πέσει στο κενό κάθε επιθυμία και ανάγκη για ουσιαστική, βαθιά σύνδεση.

«Είναι ο μόνος άνθρωπος που είναι πραγματικά κοντά της. Την ερωτεύεται παράφορα από την αρχή. Τη νοιάζεται, την αγαπά». Εκείνη όμως τον ερωτεύτηκε ποτέ; Τον αγάπησε πότε ή απλά τον εκμεταλλεύτηκε για τα χρήματα; «Τον ερωτεύτηκε, αλλά του το έδειξε στο τέλος, όταν πια όλα είχαν γκρεμιστεί. Ουσιαστικά ήταν ο μόνος άνθρωπος στον οποίο ανοίχτηκε συναισθηματικά – όσο μπορούσε», υπογραμμίζει και μου συστήνει το θεατρικό έργο: «Η Anna ταξιδεύει από την Ουκρανία -όχι από τη Ρωσία όπως η πραγματική Anna- στη Νέα Υόρκη. Εκεί, που τα πιο τρελά όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Ο Ariel μόλις έχει φτάσει από το Σαν Φρανσίσκο. Η πρώτη τους συνάντηση γίνεται σε ένα πάρτι και αρχίζουν να διηγούνται την ιστορία τους.

Η Anna θέλει να ξεφύγει από την Ουκρανία και να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, να διαπρέψει, να ασχοληθεί με την τέχνη, να ανοίξει τη δική της γκαλερί, να πείσει ανθρώπους να τη χρηματοδοτήσουν, να φτιάξει ένα ίδρυμα τεχνών που θα είναι δωρεάν για όλο τον κόσμο, να γίνει μέρος του παζλ της κοσμικής ζωής. Ο Ariel από την πλευρά του προσπαθεί να ζήσει τη δική του εκδοχή του αμερικάνικου ονείρου μέσω του dating app που έχει ιδρύσει.

Είναι και οι δύο νέοι και φιλόδοξοι, μόνο που η Anna ήταν διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για τη φιλοδοξία της. Έφτασε πολύ κοντά στο american dream, σχεδόν το άγγιξε, αλλά τελικά κάηκε από τη λάμψη». Ποια ήταν αυτά τα πάντα;

«Πλαστογράφησε τον εαυτό της. Υποδυόταν μία άλλη, ζούσε μία ψεύτικη ζωή. Δεν είχε ποτέ της χρήματα. Μάλιστα, κάποια στιγμή την ακούμε να λέει στην παράσταση: “Η ιστορία μου θα γίνει παράδειγμα για το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει κάποιος από τα φιλοδωρήματα”. Πράγματι, και η αληθινή Anna έδινε συνέχεια μεγάλα ποσά ως φιλοδώρημα και όσοι την έβλεπαν υπέθεταν ότι είχε τον τρόπο της, ότι ήταν πλούσια. Κι εδώ κολλάει αυτό που σου προανέφερα περί εξαπάτησης.

Στην ουσία, η Anna δεν πήρε, δεν έκλεψε χρήματα από κανέναν. Της λέει κάποια στιγμή ο Ariel “Μου πήρες τα λεφτά;” και του απαντά “Όχι, εσύ ήθελες να στα πάρω”. Έκανε τους άλλους να της δίνουν, πίστεψαν ότι ήταν αυτό που τους παρουσίαζε, αυτό που οι ίδιοι ήθελαν να πιστέψουν για εκείνη τελικά – σε αυτό καταλήγω. Γιατί ήθελαν να κάνουν παρέα με μία πλούσια κληρονόμο, την ήθελαν στον κύκλο τους, ήθελαν να είναι κομμάτι του δικού της κύκλου, οπότε όλο αυτό έχει να κάνει και με τη ματαιοδοξία που χαρακτηρίζει και την άλλη πλευρά. Κάποιοι από αυτούς πίστεψαν ίσως ότι αν ανέβει ψηλά εκείνη, θα ανέβουν κι αυτοί μαζί της».

Όπως διευκρινίζει η Αναστασία, το Anna-X δεν διηγείται τη βιογραφία της Anna Sorokin, όπως για παράδειγμα κάνει το Inventing Anna, η μίνι σειρά που έκανε πρεμιέρα στο Netflix το 2022. Είναι ένα θεατρικό έργο βασισμένο στην ιστορία της. Το ανακάλυψε με τη Λίλλυ Μελεμέ κατά τύχη. «Ψάχναμε ένα έργο που να έχει να κάνει με το τώρα, τη ζωή που ζούμε και να έχει το γυναικείο στοιχείο στο επίκεντρο.

Ξαφνικά, πέφτω πάνω σε μία παράσταση με πρωταγωνίστρια την Emma Corrin (σ.σ. την ηθοποιό που έχει υποδυθεί την πριγκίπισσα Diana στη σειρά του Netflix, The Crown), που είχε ανέβει το 2021 στο Γουέστ Εντ. Ήταν το Anna-Χ και συμπτωματικά τα σκηνικά τα είχε επιμεληθεί η σκηνογράφος που είχε δουλέψει μαζί μας στο Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι. Μην τα πολυλογώ, ήρθαν και έδεσαν όλα υπέροχα».

Το Anna-X δεν έχει σχέση με το Inventing Anna, που ουσιαστικά έκανε γνωστή σε όλο τον πλανήτη την ιστορία της fake κληρονόμου, της πιο διάσημης απατεώνισσας της Νέας Υόρκης. Η Αναστασία εξηγεί: «Την σειρά δεν την είχα δει όταν κυκλοφόρησε στο Netflix. Την είδα μετά, αφού κλείσαμε το θεατρικό έργο. Η παράστασή μας δεν είναι αυτούσια μεταφορά της σειράς, είναι βασισμένη στη σειρά. Ο τρόπος που αποδίδεται η ιστορία είναι εντελώς διαφορετική. Τι εννοώ;

Με τον Γιώργο παίζουμε την Anna και τον Ariel, αλλά παίζουμε και όλους τους άλλους ρόλους του έργου. Επίσης, παίζουμε και μαζί, αλλά και μόνοι. Η παράσταση έχει κομμάτια διαλόγου μεταξύ των δύο ηρώων, έχει όμως και πολύ αφήγηση, άλλοτε της Anna και άλλοτε του Ariel. Έχει επίσης, απεύθυνση στο κοινό και διάδραση με το σκηνικό που δημιουργεί και συνεχώς μεταβάλλεται το video wall».

Έχει και πολλά, μα πάρα πολλά λόγια και από τους δύο ηθοποιούς. «Δεν με τρόμαξε αυτό, το να μάθω τα λόγια μου», λέει και γελάει. «Σίγουρα, εντυπωσιάστηκα από τον όγκο σε συνδυασμό με τον καταιγιστικό ρυθμό, αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτή δεν είναι η δουλειά μας;».

Παραδέχεται ωστόσο ότι είναι η πρώτη φορά που ζει μία τέτοια θεατρική εμπειρία ως ηθοποιός και δοκιμάζεται σε μία τέτοιου είδους απαιτητική ερμηνευτικά θεατρική συνθήκη.

Τη ρωτώ ποια είναι τα συναισθήματά της για την ηρωίδα της. Καθώς συζητάμε είναι στιγμές που νιώθω ότι τη συμπαθεί πολύ και άλλες -λιγότερες- που στέκεται απέναντι. «Ό,τι και να πεις είναι απατεώνισσα. Εξαπάτησε κόσμο ηθικά, μιας και δεν έκλεψε χρήματα ποτέ από κανέναν», απαντά και συνεχίζει: «Είναι μία πανέξυπνη γυναίκα με μία πολύ θλιβερή ιστορία. Ήθελε τόσο πολύ να ξεφύγει από τη ζωή που ζούσε, που ήταν διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να το καταφέρει. Να χτίσει ένα όνειρο πάνω σε χιλιάδες ψέμματα.

Πιστεύω πάντως ότι επειδή ήταν τέτοιο το πάθος της για την τέχνη και τέτοια η μανία της να πετύχει στη ζωή, να καταφέρει να φτιάξει κάτι δικό της και να γίνει κάποια, όταν θα έβγαζε πραγματικά χρήματα και θα είχε έσοδα από το Ίδρυμα Τεχνών που οραματίστηκε, θα τα επέστρεφε σε όλους όσοι τη βοήθησαν οικονομικά. Θέλω να βλέπω το καλό στους ανθρώπους. Τη συμπαθώ την Anna».

Υπάρχει όμως κάτι που αντιπαθεί σε εκείνην και γενικότερα, στους γύρω της. «Είναι πολύ κυνική και αυτό δεν το αντέχω. Είναι κυνική ακόμα και με τον άνθρωπο που αγάπησε, τον Ariel. Του φέρεται με σκληρότητα, του λέει ψέμματα κατάμουτρα αδιαφορώντας για τα συναισθήματά του».

Προφανώς έχουν βρεθεί και δικό της δρόμο άνθρωποι που υποκρίνονται. «Μπορώ πλέον να διακρίνω το ψέμα, την υποκρισία, την προσποίηση και ως εκ τούτου να αποφύγω εκείνους που έχουν από πίσω κείμενο, που άλλα σου λένε και άλλα σκέφτονται για σένα. Δεν θα τους ανοιχτώ, δεν θα τους εμπιστευτώ, όπως έκανα παλιά. Τώρα, έχω μάθει. Είμαι πολύ πιο επιφυλακτική. Ευτυχώς, όμως δεν έχω χάσει τον αυθορμητισμό μου».

Η Αναστασία μεγάλωσε στα Σπάτα και σήμερα, ζει στην Κυψέλη. Είναι ηθοποιός τα τελευταία 13 χρόνια, σχεδόν τα μισά χρονιά της ζωής της. Αν και σπούδασε νηπιαγωγός, λόγω της αγάπης της για τα παιδιά, δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα -το πτυχίο της βέβαια το πήρε- γιατί είχε μία ακόμα αγάπη: την υποκριτική. Το συνειδητοποίησε αρκετά νωρίς στο Γυμνάσιο όταν συμμετείχε σε ένα θεατρικό σύνολο και ούσα τρομερά υπερκινητική -ακόμα είναι- ήταν η πρώτη φορά που κάθισε ακίνητη για ώρες σε μία καρέκλα για να μάθει τα λόγια της.

Παράλληλα με τις σπουδές της, ξεκίνησε σεμινάρια υποκριτικής και η πρώτη της θεατρική απόπειρα έγινε -εντελώς, συμπτωματικά- μέσα από το παιδικό θέατρο. «Από τότε, έχω να παίξω σε παιδική παράσταση. Θα το ήθελα πολύ».

Η πρώτη της επαγγελματική δουλειά ωστόσο δεν ήταν στο θέατρο, αλλά στην τηλεόραση. Εκεί, όπου γέρνει η ζυγαριά της μέχρι τώρα πορείας της. Έπαιξε στη σειρά του ANT1, Οι Συμμαθητές και ακολούθησαν ρόλοι σε τηλεοπτικές παραγωγές, όπως Έλα στη θέση μου, Έξαψη, Στοργή, Ναυάγιο, Το Κόκκινο Ποτάμι. Η τελευταία ήταν και η σειρά που την έφερε στο προσκήνιο και την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό. Το σενάριο έφερε την υπογραφή του Χάρη Τσιρκινίδη και η σκηνοθεσία του Μανούσου Μανουσάκη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. «”Ο θάνατος είν μικρός μπροστά σην θύμηση και σην αγάπην”. Με αυτή την πρόταση έκλεισε η σειρά, με αυτά τα λόγια της Ιφιγένειας, τα οποία μου ήρθαν στο μυαλό όταν έμαθα την είδηση του θανάτου του».

Τι θυμάται από τη συνεργασία τους; «Τα θυμάμαι όλα και υπάρχουν μέσα μου. Τη μεγάλη αγάπη που θα υπάρχει για πάντα. “3,2,1 αστέρι μου, πάμε ζαρκάδι μου”, ήταν τα λόγια του πριν πάμε για λήψη. Ηχούν ακόμα στα αυτιά μου».

Την ίδια χρονιά, το 2019, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη θεατρική σκηνή, παίζοντας στις Κούκλες σε σκηνοθεσία του Νικόλα Ανδρουλάκη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Δύο χρόνια μετά, την είδαμε στο Ημέρα Κυρίου του Γιάννη Τσίρου σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη στο Θέατρο Σταθμός και η συνέχεια γνωστή: Ξαφνικά Πέρυσι Το Καλοκαίρι την περσινή σεζόν για να φτάσουμε στο σήμερα και στην Anna-X.

Στο μεσοδιάστημα, έπαιξε στο σινεμά στην ταινία Σμύρνη μου αγαπημένη σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη και σενάριο Μιμής Ντενίση και με την πρώτη μπήκε στην πλατφόρμα του ελληνικού Netflix.

Προσεχώς, θα ξεκινήσει γυρίσματα για τη σειρά του Alpha, Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι, τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Λένας Μαντά, που θα κάνει πρεμιέρα το 2025 σε σκηνοθεσία Αντώνη Αγγελόπουλου και σε σενάριο Παναγιώτη Ιωσηφέλη.

Εκείνη τη χρονιά του Κόκκινου Ποταμιού, συνέβη και κάτι ακόμα: γνωρίστηκε με τον σύντροφό της, Ιωάννη Παπαζήση, που ήταν επίσης εκ των πρωταγωνιστών της σειράς. Πόσο εύκολο είναι άραγε όταν η πόρτα του σπιτιού κλείνει, η δουλειά να μένει απ’ έξω; «Δεδομένου ότι κάνουμε το ίδιο επάγγελμα, είναι πολύ δύσκολο. Ειδικά, εγώ έχω την τάση να μοιράζομαι πολύ το τι συμβαίνει στον εργασιακό μου χώρο, να υπεραναλύω τα πράγματα -είμαι γενικά άνθρωπος που υπεραναλύει και καίει τον εγκέφαλό του από το overthinking-, τους ρόλους, τα έργα. Ευτυχώς, ο Ιωάννης καταφέρνει να το εξισορροπεί και να προστατεύει τη σχέση λίγο περισσότερο από μένα σε αυτό το κομμάτι.

Από την άλλη, όποιο επάγγελμα και να κάνεις είναι αδύνατον να μην μοιράζεσαι με τον άνθρωπό σου όσα σε απασχολούν σε επαγγελματικό επίπεδο. Καταλαβαίνω όμως ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο. Είμαι γενικά άνθρωπος των ορίων, αλλά μου αρέσει κιόλας να αφήνομαι και να βγαίνω εκτός».

Κάνει μία μικρή παύση και συνεχίζει: «Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είναι τόσο το υπερβολικό μοίρασμα για τη δουλειά που πρέπει να μένει απ’ έξω όταν κλείνουμε την πόρτα. Είναι η καθημερινότητα που ζούμε και μας συνθλίβει και μας κάνει να κουβαλάμε μία αίσθηση απογοήτευσης, ματαίωσης, διαρκούς κούρασης. Είναι όλη αυτή η βία με την οποία έχει γεμίσει η καθημερινότητά μας και μας κάνει να νιώθουμε άρρωστοι, βρώμικοι. Προσωπικά πιο πολύ με αυτά παλεύω. Από αυτά προσπαθώ να βρίσκω απόδραση και ελπίδα». Τι της δίνει ελπίδα; «Τα παιδιά. Η απάντηση θα είναι πάντα τα παιδιά».

***

ANNA-X

Συγγραφέας: Joseph Charlton

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ

Video Art: Gelly Pedefu

Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: ECATI

Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Φωτογραφία: Λίνα Οικονόμου

Γραφιστική Επιμέλεια: Μαύρα Γίδια

Βοηθός Σκηνοθέτη: Λίνα Οικονόμου

Hair Style & Make Up: Εύα Τόμπρου / Le Boudoir

Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης

Παραγωγή: Happy Productions

Παίζουν: Αναστασία Παντούση, Γιώργος Νούσης

Info: Θέατρο Άνεσις (Λεωφόρος Κηφισίας 14 & Λεωφόρος Αλεξάνδρας, 210-0080900 & 210-7718943). Παρασκευή 21:15, Σάββατο 18:00, Κυριακή 21:00, Δευτέρα 21:00, Τρίτη 20:00. Extra Παραστάσεις: Τετάρτη 25/12 18:00, Πέμπτη 26/12 18:00, Τετάρτη 1/1 18:00, Πέμπτη 2/1 18:00. Προπώληση εδώ.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ