Ο Άρης Σερβετάλης δεν έχει μήτρα, αλλά έχει άποψη
Σε μια τρομερή ταύτιση απόψεων, ο Άρης Σερβετάλης συμφωνεί με τον Νίκο Αναδιώτη για τις αμβλώσεις. Αλλά εντάξει, είναι καλός ηθοποιός.
- 27 ΙΑΝ 2025
Τα παιδιά είναι σαν τις μπάλες του μπάσκετ: τα πετάς. Δεν έχει σημασία το πού, αλλά καλό θα ήταν να το αφήσεις σε κάποιο ορφανοτροφείο. Άλλωστε είμαστε άνθρωποι, μην το ξεχνάμε αυτό. Και ο Άρης Σερβετάλης άνθρωπος είναι. Πρώτα άνθρωπος (του Θεού) και μετά ηθοποιός. Ως άνθρωπος, λοιπόν, έχει κι αυτός τις απόψεις του.
Ο Νίκος Αναδιώτης, ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ, έχει κι αυτός τις δικές του και σε μία όχι και τόσο περίεργη ταύτιση, συμφωνούν με τον Άρη Σερβετάλη όσον αφορά τις αμβλώσεις. Ο πρώτος υποστήριξε ότι παραβιάζεται η ιερότητα της αγέννητης ζωής, ο δεύτερος ότι έχουμε να κάνουμε με τη δολοφονία ενός απροστάτευτου πλάσματος. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει αυτοδιάθεση των γυναικών, μόνο αντιεπιστημονικές θεωρίες.
Αυτοδιάθεση ωστόσο υπάρχει και πρέπει να υπάρχει όσον αφορά τα εμβόλια, τουλάχιστον αυτό καταλάβαμε μερικά χρόνια πριν, όταν ο ηθοποιός, επειδή δεν ήθελε να παίζει αποκλειστικά για τους προνομιούχους εμβολιασμένους, αλλά για όλους, αποχώρησε από την παράσταση Ρινόκερος, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί αυτά που κάποιοι θεωρούν δεδομένα: την ελευθερία κάποιου να επιλέξει, να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα του.
Ο επιλεκτικός δικαιωματισμός στα καλύτερά του, εκεί όπου οι απόψεις της Εκκλησίας συναντούν τον άνθρωπο και ο άνθρωπος ξεχνάει ότι η διπλανή του, μετά από σκληρούς αγώνες οι οποίοι συνεχίζονται μέχρι και σήμερα (ειδικά σήμερα), έχει δικαιώματα. Ο Άρης Σερβετάλης το ξέχασε, αλλά δεν ξέχασε να πει την άποψή του.
Συμβαίνει αυτό στις μέρες μας, πιο έντονα από ποτέ. Πρέπει να έχεις μια απάντηση για όλα. Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα ξεφυτρώσουν οι δημοσιογράφοι των πρωινών εκπομπών, που ξέρουν από πριν την απάντησή σου, αλλά πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Εκτός κι αν είναι στην ΕΡΤ και την κάνουν για τα μάτια του κόσμου.
Αξίζει σε αυτό το σημείο να διαβάσουμε από την αρχή όσα μοιράστηκε ο ηθοποιός, κυρίως για να καταλάβουμε ότι υπάρχουν καλοί χριστιανοί και απλοί χριστιανοί – ας μην κοροϊδευόμαστε, το σκεπτικό του βασίζεται στη θρησκεία. Έχω γνωρίσει – όλοι μας πιστεύω – απλούς χριστιανούς που καταλαβαίνουν απόλυτα το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση και καλούς χριστιανούς, που τη θεωρούν παρά φύσιν. Ο Άρης Σερβετάλης μάλλον ανήκει στους καλούς.
Part 1: Οι αμβλώσεις για εμένα είναι μια δολοφονία. Δηλαδή, είναι απροστάτευτα πλάσματα τα οποία προτιμάμε να τα σκοτώσουμε. Δυστυχώς, αισθάνομαι ότι η θέση της γυναίκας δεν την τιμά να ταυτίζεται με μια δολοφονία, ειδικά για ένα πλάσμα το οποίο είναι τελείως απροστάτευτο. Είναι προτιμότερο για μένα να πάρει την ευθύνη κάποιος να το κυοφορήσει και ύστερα ας το πετάξει ή ας το δώσει σε ένα ορφανοτροφείο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά».
Part 2: «Νομίζω ότι η ελευθερία φέρει και ευθύνες και πρέπει να τις επωμιζόμαστε. Και αυτό με τις εκτρώσεις νομίζω ότι είναι μια πολύ μεγάλη αδικία και για τη γυναίκα την ίδια, αλλά και για τα παιδιά τα οποία δεν υπάρχουν. Εγώ, εσύ π.χ., δεν θα υπήρχαμε στην επιλογή μιας γυναίκας να το σκοτώσει το παιδί της. Νομίζω ότι δεν τιμά αυτό τη γυναίκα. Κι αυτό που αναφέρουν ως αυτοδιάθεση… Και αυτό το πλάσμα δεν έχει δικαίωμα; Δεν έχει αυτοδιάθεση; Μάλλον δεν ορίζει τον εαυτό του, ορίζεται από έναν άλλο άνθρωπο που πρέπει να το προστατεύσει. Αλλά δεν φταίει πάντοτε και η γυναίκα, είναι και ο άντρας πολλές φορές που πιέζει τη σύντροφό του να κάνουν έκτρωση. Νομίζω ότι αυτό είναι παρά φύσιν».
Part 3: «Για τις εκτρώσεις, είναι παρά φύσιν αυτό, είναι ατόπημα. Είναι αμαρτία. Είναι κάτι το οποίο έχεις την ελευθερία να επιλέξεις να πας με έναν άνθρωπο, μετά τι κάνεις; Δεν παίρνεις την ευθύνη; Τουλάχιστον να κυοφορηθεί αυτό το βρέφος αυτό, ο άνθρωπος, και μετά ας το αφήσει κάπου, σε ένα ορφανοτροφείο, κάπου αλλού», απάντησε στην ερώτηση για το ποια είναι η θέση της Εκκλησίας.
Ο Άρης Σερβετάλης δεν έχει μήτρα, αλλά έχει άποψη. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Είναι όμως καλός ηθοποιός, κάτι είναι κι αυτό, έτσι δεν είναι;
Πάντως, οι γυναίκες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Για παράδειγμα, όταν δεν συμφωνούν με τον κάθε Σερβετάλη ή νιώθουν ότι καταπατώνται τα κεκτημένα ανθρώπινα δικαιώματα, μπορούν να σηκώνονται και να φεύγουν, χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα. Όπως έκανε κι εκείνος με την παράσταση.
