Η Σtella με το νέο της άλμπουμ θέλει να σε μεταφέρει σε ένα οικείο μέρος

Το ημερολόγιο έγραφε 2014 όταν η Σtella συστήθηκε στο ελληνικό κοινό με το “Picking Words”, το οποίο τελικά αγαπήθηκε διεθνώς. Από τότε έχουν περάσει 11 χρόνια, η Σtella κάνει απανωτά sold outs σε όλο τον κόσμο και δε βαριέται να επανεφεύρει τον εαυτό της και τη μουσική της με κάθε νέο δίσκο και τραγούδι, ενώ μετρά πάνω από 3 εκατομμύρια ακροατές μηνιαία στο Spotify. Μάλιστα, ενώ πρόσφατα το Charmed ξεπέρασε τα 100 εκατομμύρια streams.

Στις 4 Απριλίου 2025, η Σtella θα κυκλοφορήσει το νέο της album Adagio σε CD/LP/DSPs από τη Sub Pop. Γραμμένο και ηχογραφημένο στο διάστημα των τελευταίων πέντε ετών, με τη Σtella να υπογράφει την παραγωγή (σε δυο κομμάτια παρέα με τον Rafael Cohen) και τη μίξη ο Edmund Irwin-Singer (Glass Animals).

Περιλαμβάνει διεθνείς συνεργασίες με τους Rafael Cohen των !!! (Chk Chk Chk), και τον τραγουδοποιό Gabriel Stebbing. Το Adagio είναι ένας διαλογισμός είκοσι επτά λεπτών πάνω στην αγάπη και την επιθυμία, τη γαλήνη και τον χρόνο.

Λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου τραγουδιού από το Adagio, το οποίο είναι και το πρώτο της ελληνόφωνο τραγούδι, η Σtella μιλά στο OneMan για τις διαφορές ανάμεσα στο ελληνικό και το διεθνές κοινό, τη χειμαρρώδη επιτυχία του πρώτου της τραγουδιού, αλλά και τη σημασία που έχει ο πειραματισμός στη ζωή της.

Πόσα έχουν αλλάξει στα 11 πια χρόνια από την κυκλοφορία του “Picking Words” και πόσο έχεις αλλάξει εσύ ως καλλιτέχνης αλλά και ως άνθρωπος;

Νιώθω πως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε, καλλιτεχνικά και μη. Σίγουρα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος γιατί 11 χρόνια δεν είναι και λίγα. Έχω ζήσει όμορφες και δύσκολες στιγμές, με επιτυχίες και αποτυχίες στην πορεία. Από όλα έμαθα κάτι και συνεχίζω να μαθαίνω. Ίσως, ο τρόπος που δουλεύω να μην έχει αλλάξει πάρα πολύ, ακόμα προσεγγίζω τα πράγματα με μια αφέλεια, κάπως πρωτόγονα χωρίς να σκέφτομαι πάρα πολύ, αλλά αυτό είναι μάλλον κομμάτι του χαρακτήρα μου και δε θα αλλάξει.

Η επιτυχία εκείνου του τραγουδιού ήταν χειμαρρώδης και συνεχίζει να είναι. Το περίμενες; Σε τρόμαξε;

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια και πλέον υπάρχουν τραγούδια μου που έχουν δει πολύ μεγαλύτερη επιτυχία από αυτή του “Picking Words”, απλά δεν έγιναν τόσο γνωστά στην Ελλάδα για κάποιο λόγο. Δε θα έλεγα ότι περίμενα κάτι συγκεκριμένο τότε, αλλά πίστευα πολύ στο τραγούδι αυτό. Ποτέ όμως δεν ξέρεις, ούτε μπορείς να μαντέψεις αν αυτό που αρέσει σε σένα, θα αρέσει και σε άλλους. Τις περισσότερες φορές εγώ προσωπικά, πέφτω έξω. Ειδικά με την περίπτωση του “Charmed”. Σίγουρα δε με τρόμαξε, το αντίθετο, με έκανε να χαρώ πάρα πολύ.

Πόσο διαφέρει το ελληνικό από το διεθνές κοινό; Σε αγχώνει κάποιο από τα δύο περισσότερο;

Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το κοινό στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το συγκρίνω με το κοινό έξω. Εδώ νιώθω μια άλλη ζεστασιά όταν παίζω, γιατί από εδώ ξεκίνησα. Το κοινό έξω είναι και αυτό πολύ ζεστό, αλλά είναι διαφορετικά τα συναισθήματα και άλλη η σχέση. Δε με αγχώνει κανένα κοινό, προσπαθώ σε κάθε συναυλία πρώτα απ’ όλα, να το καταλάβω.

Τα τραγούδια πώς σου προκύπτουν; Κάθεσαι και λες θα γράψω ή «γεννιούνται» στα ξαφνικά;

Ποτέ δεν έχω προγραμματίσει να γράψω ένα τραγούδι. Συνήθως προκύπτουν από καθημερινά πράγματα, κάτι που θα μου κινήσει το ενδιαφέρον, θα στροβιλίζει στο κεφάλι μου για κάποιο καιρό μέχρι να γράψω κάτι για αυτό. Άλλες φορές απλά θα έχω κάποιο όργανο μπροστά μου, συνήθως πλήκτρα ή κιθάρα, και θα αρχίσω να παίζω κάτι που αργότερα θα το ηχογραφήσω γιατί μου άρεσε.

Ο πειραματισμός τι ρόλο παίζει στη διαδικασία δημιουργίας που ακολουθείς;

Ο πειραματισμός γενικά στη ζωή είναι ωραίο πράγμα. Μέσα από τον πειραματισμό μαθαίνεις πράγματα που δε θα μάθαινες, αν δε δοκίμαζες. Έτσι και στη μουσική έχει πλάκα να δοκιμάζεις πράγματα και να δεις που θα σε πάνε. Από «λάθη» ή πειραματισμούς έχουν γραφτεί πάρα πολύ ωραία πράγματα στη μουσική.

Μεγαλώνοντας ποιοι μουσικοί σε «σημάδεψαν»; Τώρα ποιους ακούς «φανατικά» είτε νέους είτε και παλιούς;

Μεγαλώνοντας άκουγα The Doors, Nirvana, Kate Bush, Fleetwood Mac, Queen, MJ, George Michael, Whitney Houston. Τώρα ακούω Gal Costa, Molly Lewis, Στέλιο Καζαντζίδη, Sven Wunder, Cymande, Tim Bernardes, The Lijadu Sisters.

Σε λίγο κυκλοφορεί το νέο σου άλμπουμ. Τι θα ακούσουμε σε αυτό; Θα διαφέρει πολύ από τα προηγούμενα;

Χαίρομαι πολύ που πλησιάζει η στιγμή της κυκλοφορίας. Νομίζω πως ο τίτλος Adagio κάτι προδίδει. Για όσους δεν το γνωρίζουν, adagio σημαίνει «σε αργό χρόνο». Περισσότερο βέβαια, ήθελα να φτιάξω τραγούδια που να μεταφέρουν τον ακροατή σε ένα ήρεμο και οικείο μέρος. Όλα τα άλμπουμ μου είναι κάπως διαφορετικά από τα προηγούμενα. Δεν μπορώ να φανταστώ να έκανα τον ίδιο δίσκο ξανά και ξανά.

Πριν κυκλοφορήσεις κάποια νέα δουλειά έχεις άγχος για την υποδοχή της από το κοινό;

Έχω άγχος να βγει το όπως το φαντάζομαι, να δώσω αυτό που χρειάζεται στο τραγούδι. Αυτό είναι πάντα το μεγαλύτερο μου άγχος.

Έχεις σπουδάσει στην Καλών Τεχνών, αλλά τελικά σε κέρδισε η μουσική. Ήξερες πάντα ότι θα γίνει αυτό;

Η αλήθεια είναι πως η μουσική ήταν πάντα η μεγαλύτερη μου αγάπη. Από μικρή έλεγα πως δυο πράγματα μου αρέσει να κάνω: να παίζω μουσική και να ζωγραφίζω. Δε θα μπορούσα να φοιτήσω σε άλλη σχολή από την Καλών Τεχνών, γιατί δεν υπήρχε άλλη σχολή για εμένα, αλλά ήξερα πως μουσική θα έκανα στη ζωή μου.

Υπάρχει κάποια dream συνεργασία για σένα;

Το όμορφο αποτέλεσμα μιας καλής συνεργασίας, είναι το “dream” για εμένα.

Μετά το Adagio, τι;

Μέχρι και την κυκλοφορία του δίσκου τον Απρίλιο, θα κυκλοφορήσουν άλλα δυο single. Συγκεκριμένα, μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο μου αμιγώς ελληνικό κομμάτι με τίτλο “Omorfo Mou”.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ