Το Καρναβάλι του Μεταξουργείου έφερε ξανά την άνοιξη

Το Σάββατο που μας πέρασε ανακηρύχθηκε από τους μετεωρολόγους ως η πιο κρύα μέρα του φετινού χειμώνα. Την Κυριακή, από την άλλη, ενώ τυπικά το θερμόμετρο έδειχνε κάτω από τους 10°C για το κέντρο των Αθηνών κι ο ουρανός ήταν φορτωμένος με σύννεφα, έτοιμος να ξεσπάσει, στη γειτονιά του Μεταξουργείου κατέφτανε η άνοιξη, όπως υπαγορεύει ένα άτυπο εθιμοτυπικό που τηρείται με ευλάβεια παρά τα όσα έχουν αλλάξει στην περιοχή εδώ και χρόνια.

Ο λόγος για το πιο αυθόρμητο, πιο ξέφρενο και πιο αυθεντικό καρναβάλι αυτής της πόλης – το Καρναβάλι του Μεταξουργείου.

Εκεί όπου, χωρίς να προϋπάρξει ποτέ κάποιο δημόσιο κάλεσμα, χιλιάδες κόσμου ανταμώνουν, μεταμφιεσμένοι στα πιο ευφάνταστα πλάσματα και ξεχύνονται ομαδικά στους δρόμους. Όπως προστάζει κανονικά το καρναβάλι από τις πανάρχαιες ρίζες του, σπέρνουν την ταραχή, το γέλιο, ενίοτε και την απορία, π.χ. σε τουρίστες που ψάχνουν εκείνη την ώρα scrubbled eggs σε κάποιο καινούργιο μαγαζί με πάνω από τέσσερα αστεράκια.

Σε μια πόλη που δείχνει όλο και πιο άνευρη απέναντι στις εξελίξεις, το μπουλούκι του Μεταξουργείου διαταράσσει την κοινή ησυχία, με την καλή έννοια.

Είναι πάντα απρόβλεπτο και αναπάντεχα μεγάλο.

Με τη συμμετοχή αρκετών μουσικών ομάδων, όπως οι Quilombo, Bloco swingueira και τα Κρουστά της Τάκη, κουβαλούν μαζί τους τύμπανα, κλαρίνα, γκάιντες και στήνουν απρόσμενους χορούς σε κάθε στενό της περιοχής, καθώς ακολουθούν την καθιερωμένη κυκλική διαδρομή με εκκίνηση και τερματισμό την πλατεία Αυδή. Σηκώνουν στον αέρα άγνωστες σημαίες, ξόανα, πολύχρωμες μεγάλες ομπρέλες και άλλα παράταιρα τοτέμ, σφυρίζοντας και φωνάζοντας στον ρυθμό που ορίζει η στιγμή. Υπενθυμίζουν με τον τρόπο τους ότι το καρναβάλι πρέπει πάντα να ανατρέπει το αναμενόμενο.

Την ίδια ιδεολογική αρχή ακολουθούν οι στολές και τα (πάντα χειροποίητα) άρματα. Ανάμεσα στο τσούρμο ξεχωρίζει η φαντασία.

Στολές οι οποίες ράφτηκαν από ρετάλια και παλιά ρούχα ή κουβέρτες, μάγισσες που κρατούν φίκους αντί για ραβδιά, ρομπότ από βαμμένα χαρτόκουτα και γυαλιστερά μπουφάν και ζωόμορφα τέρατα από πουπουλένια φουλάρια παρέλασαν αυτή τη χρονιά στους δρόμους του Μεταξουργείου, ενώ τηγάνια είχαν μετατραπεί σε περικεφαλαίες και γείσα καπέλων σε φωτοστέφανα.

Σε αυτή την ξέφρενη και ανένδοτα σουρεάλ πομπή, τον δρόμο άνοιξε ένα φαλλικού σχήματος κινούμενο τροχήλατο.

Δεν είναι απλώς «φάση», όπως ίσως θεωρήσει ένα νεότερης ηλικίας επισκέπτης του θρυλικού αυτού καρναβαλιού. Είναι πρώτα και κύρια μια απόδειξη ότι το Μεταξουργείο υπήρξε κάποτε, μέσα στους δύσκολους καιρούς της κρίσης, εκκολαπτήριο κοινωνικής δράσης.

Από τότε (και συγκεκριμένα από το 2010) κρατάει η ιστορία αυτού του άτυπου εθιμοτυπικού της Αθήνας, όταν ήρθε σαν «μια απάντηση στην καθημερινή δυστυχία που έφεραν τα χρόνια σκληρής λιτότητας, κάτι που στην προέλευσή του εξελίχθηκε σε κάτι πολύ μοναδικό για την πόλη», όπως έχουν αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξη στο OneMan κάτοικοι της περιοχής, «μια αυτοοργανωμένη, αυτοχρηματοδοτούμενη γιορτή όπου άρχισαν να συμμετάσχουν χιλιάδες επισκέπτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα, για να γιορτάσουν τη γειτονιά και να εκφραστούν ελεύθερα».

Στις τωρινές συνθήκες της γενικότερης αποξένωσης, το καρναβάλι του Μεταξουργείου αποτελεί μια ευκαιρία επανένωσης και αναβίωσης της τότε ενέργειας. Μια ευκαιρία να βρεθούν στους δρόμους της αγαπημένης τους γειτονιάς φίλοι και γνωστοί, πολλοί από τους οποίους έμεναν κάποτε στο Μεταξουργείο αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν είτε με άμεσο ή με έμμεσο τρόπο, όταν η πρόταση ανανέωσης συμβολαίου για το ενοίκιό τους συνοδεύτηκε από αύξηση άνω των δυνάμεών τους.

Είναι μια ευκαιρία για να νιώσουμε την πόλη ξανά δική μας, έστω για μερικές ώρες, όσο χτυπούν τα τύμπανα και σφυρίζουν οι σφυρίχτρες, ανάμεσα στις πολυκατοικίες και τα διαμερίσματα.