
O Αντώνης Κανάκης είπε όσα σκεφτόμαστε εσύ και εγώ για τα Τέμπη
Ο παρουσιαστής δεν έκανε κάποια επαναστατική πράξη, αλλά όπως έχει διαμορφωθεί το πεδίο της ενημέρωσης στην Ελλάδα, μοιάζει με τέτοια.
- 25 ΦΕΒ 2025
Αν δεν ήταν η πικρή πραγματικότητα, θα ήταν κάτι άλλο, κάτι αστείο, κάτι που ισορροπεί μεταξύ του σουρεαλισμού και της βαθιά ελληνικής παθογένειας. Αλλά είναι το πρώτο και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για αστείο. Είναι αυτό που ζουν καθημερινά οι πολίτες της χώρας, με τον Αντώνη Κανάκη, μιας και είναι σε θέση να το κάνει, να εκφράζει αυτό που σκέφτεται η πλειοψηφία – θέλουμε να ελπίζουμε.
Ο παρουσιαστής των Ράδιο Αρβύλα δεν έκανε κάποια επαναστατική πράξη, αλλά όπως έχει διαμορφωθεί το πεδίο της ενημέρωσης στην Ελλάδα, μοιάζει με τέτοια. Τα αυτονόητα είπε και από τις αντιδράσεις που ακολούθησαν, θετικές και αρνητικές, καταλαβαίνει κανείς ότι ο μέσος τηλεθεατής είχε ξεχάσει πώς είναι αυτά, πώς είναι να χρησιμοποιείς τη λογική σε μια χώρα που διαρκώς την υποβαθμίζει.
Μετά από video με τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών για την υπόθεση των Τεμπών και τη διαχείρισής της, ο Αντώνης Κανάκης τόνισε μεταξύ άλλων: «Τι δουλειά έχουν οι πολιτικοί σε αυτή την υπόθεση, μας είπε. Συγγνώμη, γιατί υπάρχετε; Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής σας; Αν δεν είστε εκείνοι που καθορίζουν τις υποδομές και την ασφάλεια των πολιτών, τι σκ@τ@ κάνετε, άνθρωποί μου και βγαίνετε με αυτό το ύφος; Τι είστε; Βασιλεία έχουμε; Διακοσμητικοί είστε για να σας δείχνουμε και να πουλάτε μούρη στις τηλεοράσεις;»
«Δεν μπορώ αυτές τις εκπομπές που είμαστε σαν τους τρελούς και ουρλιάζουμε στον αέρα, δεν μπορώ άλλο αυτό το πράγμα και αύριο να μην κουνιέται φύλλο. Κάθομαι εγώ σαν τον μαλάκα και ουρλιάζω και από αύριο η ζωή συνεχίζεται. Τι άλλο περιμένουμε, να μας κατουρήσουν στα μούτρα μας;».
Στη συνέχεια, ο παρουσιαστής έφτασε σε ένα συμπέρασμα το οποίο, μεταξύ μας, ήταν ήδη γνωστό απλώς αρκετοί δεν ήθελαν να το επεξεργαστούν: «Έχουμε ζήσει δράματα και δράματα σε αυτή τη χώρα. Παρακμές και παρακμές. Χυδαιότητες και χυδαιότητες. Πραγματικά. Αλλά τέτοιο πράγμα εγώ δεν το ξαναθυμάμαι στην ποτέ ζωή μου.
»Τέτοιους αδίστακτους ανθρώπους – μέχρι και εμφύλιο πόλεμο θα κάνουν μέχρι να μας βγάλουν όλους τρελούς. Δύο χρόνια μας κρατούν αιχμαλώτους σε κάτι τόσο άσχημο, δύο χρόνια… Επειδή δεν λένε να κάνουν το σωστό, δεν λένε να πούνε μια σωστή κουβέντα, δεν λένε να αναλάβουν μια ευθύνη. Να σκύψουν πραγματικά το κεφάλι, όχι να το λένε και μετά να ξαμολάνε τα λυκόσκυλά τους και να λένε αυτά τα πράγματα…»