Η Trine Dyrholm για το υποψήφιο για Όσκαρ Κορίτσι με τη Βελόνα
Η σπουδαία Trine Dyrholm για το Κορίτσι με τη Βελόνα, τις ανασφάλειες που απέκτησε ως νεαρή διασημότητα και τις πάντα διαφορετικές, γυναικείες συνθήκες.
- 26 ΦΕΒ 2025
«Μπορώ να “φορέσω” ένα άλλο πρόσωπο αν δεν θέλω να είμαι πολύ ανοιχτή σε κάποια συνέντευξη, στην πραγματική ζωή όμως είμαι πολύ ανοιχτό άτομο και επιμένω στο να είμαι ανοιχτή, γιατί πιστεύω στη δημιουργία στιγμών. Τώρα θέλω να ξέρεις ότι εμείς μοιραζόμαστε αυτή τη στιγμή. Αν δεν είμαι πραγματικά εδώ επειδή πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου ή οτιδήποτε άλλο, τότε αυτό που μοιραζόμαστε δεν θα γίνει ποτέ στιγμή».
Βρισκόμαστε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η Trine Dyrholm, η πρωταγωνίστρια του υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερου Διεθνούς Φιλμ Το Κορίτσι με τη Βελόνα (The Girl With the Needle), μου πιάνει το χέρι πριν σηκωθεί όρθια για να μου δείξει από πού προέρχεται η ανάγκη της να μείνει ανοιχτή στην κουβέντα μας.
«Η υποκριτική μου το δίδαξε αυτό, γιατί συνειδητοποίησα κάποια στιγμή πως όταν μπαίνεις σε μία σκηνή, μπορείς είτε να την κάνεις έχοντας ήδη μία πολύ ισχυρή εικόνα για το πώς θα την αποδώσεις, είτε να πεις πως δεν ξέρεις πώς θα την κάνεις», μου λέει καθώς ανοίγει τα χέρια της και κάνει δύο βήματα μπροστά, δείχνοντας την ανοιχτωσιά της στο τώρα. «Αυτό είναι πολύ πιο ενδιαφέρον γιατί είσαι ανοιχτή σε ό,τι μπορεί να συμβεί. Φυσικά και πρέπει να ξέρεις τις ατάκες σου και τα πάντα, αλλά εξακολουθείς να εξερευνάς τη στιγμή αντί να έχεις αποφασίσει τι είδους στιγμή θα είναι. Αν λέει κάποιος action, τότε προσπαθώ πάντα να απελευθερώνω τον εαυτό μου».
Αυτές οι εβδομάδες ήταν πολυάσχολες για τη Δανή ηθοποιό, που βρέθηκε στη Berlinale με την παγκόσμια πρεμιέρα του Beginnings (Begyndelser), και αυτή την Κυριακή θα βρεθεί στο Λος Άντζελες για την απονομή των Όσκαρ, μαζί με τον σκηνοθέτη του Κοριτσιού με τη Βελόνα (Pigen med nålen), Magnus von Horn. Μιλώντας ωστόσο για την πιθανότητα μίας υποψηφιότητας για Όσκαρ τον περασμένο Νοέμβριο που συναντηθήκαμε – τότε δεν είχαν δημοσιευτεί καν τα shortlists της Ακαδημίας – η Dyrholm δεν ανυπομονούσε απαραίτητα να επισκεφθεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί δεν ήξερε «πώς είναι το να βρίσκεσαι στις Η.Π.Α. τώρα». Τα Όσκαρ την ενδιέφεραν καθαρά ως μέσο προβολής της ταινίας σε ευρύτερο κοινό.
«Έχω παίξει σε ταινία που κέρδισε Όσκαρ, το In a Better World. Έχω παίξει και στο A Royal Affair που ήταν υποψήφιο, αλλά δεν έχω πάει ποτέ στα Όσκαρ. Το πιο σημαντικό είναι να δει ο κόσμος την ταινία. Για τον σκηνοθέτη θα ήταν καταπληκτικό. Μία υποψηφιότητα θα ήταν κυρίως για να τραβήξουμε την προσοχή στην ταινία».
Η Αμερική είχε ωστόσο χτυπήσει την πόρτα της όταν είχε συμμετάσχει στο The Celebration του Thomas Vinterberg. Αφού μου εκμυστηρεύεται πως είχε πάντοτε ανασφάλεια με τα – πολύ καλά – Αγγλικά της εξαιτίας ενός δασκάλου της εφηβείας της, παραδέχεται πως το Χόλιγουντ μάλλον ούτως ή άλλως δεν θα τη χωρούσε.
«Το Celebration είχε μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως και έτσι είχα λάβει πρόσκληση από ένα μεγάλο αμερικανικό πρακτορείο ταλέντων», θυμάται. «Εκείνη την εποχή δεν ήταν κάτι συνηθισμένο το να ταξιδεύεις ως εκεί, τώρα είναι πολύ πιο νορμάλ. Ήμουν και τόσο νέα! Ήθελα να κάνω περισσότερο θέατρο. Δεν ήμουν έτοιμη για κάτι τέτοιο. Δεν παραπονιέμαι όμως. Η αμερικανική αγορά δεν με ενδιέφερε ποτέ. Φυσικά και υπάρχουν πολύ καλές ταινίες, αλλά νιώθω περισσότερο συνδεδεμένη με τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Πολύ περισσότερο. Οι αμερικανικές ταινίες που μου αρέσουν στην πραγματικότητα προέρχονται είτε από Λατινοαμερικάνους σκηνοθέτες είτε ακόμα και από τον Έλληνα, τον Λάνθιμο, ή πολλούς Ευρωπαίους καλλιτέχνες».
© Allis Nettrü via ZUMA Press/Visualhellas.gr
Για τη Dyrholm η διασημότητα ήρθε πολύ νωρίς, όταν στα 14 της είχε διαγωνιστεί στη Δανία με όνειρο να εκπροσωπήσει τη χώρα της στη Eurovision. Μπορεί να μην κατέληξε στον διαγωνισμό αλλά στη Δανία έγινε φίρμα μέσα σε λίγες ώρες.
«Η διασημότητα στη Δανία είναι αρκετά χαλαρή. Είμαστε 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Συνέβη όμως εν μία νυκτί όταν ήμουν 14 ετών. Έγινα ξαφνικά big deal. Είχα ήδη κάνει πολύ θέατρο και είχα συνηθίσει να κάνω πράγματα για το κοινό, και έτσι το καινούργιο για μένα ήταν πως όλοι ήξεραν ποια ήμουν. Επειδή ήμουν τόσο νέα όμως, δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου. Δεν είχα κάποιο τεράστιο πρόβλημα με αυτό. Βέβαια, όταν σου δίνεται κάποια ταυτότητα από πολύ νωρίς, πριν καν εξερευνήσεις τη δική σου ταυτότητα ως έφηβη… Βούτηξα κατά κάποιον τρόπο ξαφνικά σε έναν κόσμο ενηλίκων με μεγάλες ευθύνες.
Ήμουν σε περιοδεία με συγκρότημα, και μετά άρχισα να γυρίζω ταινίες, και μετά μπήκα στον ενήλικο κόσμο της δουλειάς μου. Έτσι αργότερα, στα μέσα των 20s μου, έπρεπε να αντιμετωπίσω κάποιες συνέπειες που έμοιαζαν περισσότερο με ανασφάλειες και πράγματα που είχαν συμβεί μέσα μου και δεν είχα χρόνο να εξερευνήσω. Νομίζω όμως πως όλοι πρέπει να περάσουμε από αυτές τις φάσεις».
Αυτό που άργησε να αντιληφθεί μέχρι να παίξει στο Commune το 2016, ήταν το χάσμα στις απολαβές μεταξύ ανδρών και γυναικών πρωταγωνιστών. Τη ρωτώ εάν έχει δει τα πράγματα να αλλάζουν έκτοτε.
«Έχω προσπαθήσει ενεργά να φτάσω στο ίδιο επίπεδο με τους άνδρες συμπρωταγωνιστές στις διαπραγματεύσεις μου. Έχω μια πολύ καλή Σουηδή εκπρόσωπο και είναι πολύ, πολύ επικεντρωμένη σε αυτά τα πράγματα. Στην πραγματικότητα είναι πολύ καλή στο να με πιέζει γιατί εγώ λέω “όχι, αυτά είναι μια χαρά” και εκείνη μου λέει “όχι, δεν είναι αρκετά καλά”. Είναι πολύ καλή στο να εξασφαλίζει τα χρήματα που πιστεύει ότι αξίζω, αλλά εντός του πλαισίου και του μπάτζετ κάθε ταινίας.
Γιατί μου αρέσουν και οι ταινίες-ντεμπούτα που έχουν πολύ, πολύ μικρό μπάτζετ και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν παίρνω υψηλό μισθό γιατί δεν υπάρχουν τα χρήματα. Στην τελευταία ταινία που μόλις έκανα, επένδυσα στην πραγματικότητα μέρος του μισθού μου στην ταινία, επειδή ο προϋπολογισμός δεν ήταν τόσο υψηλός. Είναι και αυτός επίσης ένας τρόπος να το κάνεις. Κάποιες όμως δεν είμαστε καλές στο να απαιτούμε υψηλούς μισθούς, επειδή σκεφτόμαστε τη συνολική εικόνα, όπως τι θα γίνει με την ίδια την ταινία;».
Το Κορίτσι με τη Βελόνα είναι ένα εξπρεσιονιστικό ασπρόμαυρο επίτευγμα που ακολουθεί την Karoline (Vic Carmen Sonne), μία Δανή εργάτρια εργοστασίου που παλεύει να κρατήσει το κεφάλι της πάνω από το νερό κατά τις αρχές του 20ού αιώνα. Ελπίζει ότι ο γάμος με το αφεντικό της θα της προσφέρει μία οικονομική σανίδα σωτηρίας, όμως τα σχέδιά της αυτά θα ανατραπούν από μία απροσδόκητη εγκυμοσύνη. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της ζωής της, θα συναντήσει τη Dagmar (Dyrholm) και θα αρχίσει να συνεργάζεται με το γραφείο υιοθεσίας της δεύτερης, όπου καταφεύγουν νεαρές γυναίκες που αδυνατούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Η Vic Carmen Sonne είναι το Κορίτσι με τη Βελόνα
Το φιλμ που διαγωνίστηκε αρχικά στο Φεστιβάλ Καννών αποφεύγει τις παραδοσιακές δραματικές δομές και εκτυλίσσεται επεισοδιακά σε χαλαρό ρυθμό, καθώς η Karoline παλεύει να κρατήσει τη ζωή της μακριά από τον πλήρη εκτροχιασμό. Η πρώτη της συνάντηση με τη Dagmar δεν έρχεται καν πριν από τα μισά της ταινίας, σε μία σκόπιμη καλλιτεχνική επιλογή που επιτρέπει στον von Horn να προσομοιώσει τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες σε κρίση θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωπες με κάποιο πρόσωπο που θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή τους, τελείως αιφνιδιαστικά.
«Με προσέγγισε ο σκηνοθέτης και αρχικά είχα πει όχι», παραδέχεται η Dyrholm. «Μου άρεσε εξαρχής το έργο, όμως δεν είχε αποφασίσει πώς θα ήταν ο χαρακτήρας μου. Ήταν μονάχα μία ιδέα του Κακού, πολύ περιορισμένη. Μου αρέσει να συμμετέχω από το πρώιμο στάδιο και να βοηθάω στη δημιουργία ενός χαρακτήρα, αλλά εδώ χρειαζόμουν από εκείνον να πάρει μία απόφαση, να κάνει ένα βήμα παραπάνω πριν μπορέσω να είμαι δημιουργική μαζί του. Οπότε κάναμε μία συνάντηση επειδή είναι υπέροχος τύπος, πολύ έξυπνος και μου άρεσε το έργο του, αλλά δεν μπορούσα πραγματικά να καταλάβω τι ήθελε από μένα σε αυτόν τον ρόλο. Του έδωσα σημειώσεις, μετά επέστρεψε και μου πρότεινε τον ρόλο έχοντας πάρει κάποιες αποφάσεις».
«Δεν θέλω να παίζω μονόπλευρους χαρακτήρες», συνεχίζει. «Νομίζω πως οι άνθρωποι είναι πάντα δυαδικοί και αντιφατικοί. Έτσι ήταν πολύ σημαντικό για μένα να την κάνω ανθρώπινη. Πάντα προσπαθώ να βρω τον χώρο για αυτό, ακόμα και όταν δεν υπάρχει πολύς».
Η Trine Dyrholm ως Dagmar / Lukasz Bak/Nordisk Film via NonStop Entertainment
Το Κορίτσι με τη Βελόνα παρουσιάζει μερικές από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες της χρονιάς, με πλάνα κλινικής ακρίβειας που του δίνουν μία απόσταση από την πραγματικότητα, όμοια με ζωγραφική. Ο von Horn στηρίχθηκε σε αυτή την αποστασιοποίηση ενός ασπρόμαυρου δράματος εποχής, στο αίσθημα ασφάλειας που αυτή εμπνέει στο κοινό. Τα γεγονότα στην οθόνη έλαβαν χώρα πριν από τόσο καιρό, θα σκεφτείς. Είμαι ασφαλής. Στο παιχνίδι που στήνει όμως ο von Horn με το κοινό, το χαλί θα τραβηχτεί κάτω απ’ τα πόδια σου ακριβώς όταν το επιλέγει.
«Τα γυρίσματα ήταν πολύ περίπλοκα, επειδή προφανώς δεν είχαμε αρκετά χρήματα και το να γυρίζεις σε ασπρόμαυρο με αυτόν τον τρόπο είναι δύσκολο», εξηγεί η Dyrholm. «Πρέπει να μένεις αυστηρά στα μαρκαρίσματά σου. Ήταν ένας πολύ τεχνικός τύπος γυρίσματος, που έκανε το να εξερευνάς τις στιγμές πολύπλοκο. Το γυρίσαμε όλο στην Πολωνία, σε ένα στούντιο όπου όλοι οι τοίχοι ήταν βαμμένοι σε διαφορετικά χρώματα, σε κόκκινο, σε πράσινο, και είχε υφές όπως χαλιά. Ήταν όλα πολύχρωμα αλλά στις σωστές αποχρώσεις για το ασπρόμαυρο. Μπήκα μέσα γνωρίζοντας πως θα ήταν ασπρόμαυρο, αλλά wow! Ήταν πραγματικά πολύ απίστευτο το επίπεδο λεπτομέρειας που έβαλαν οι επαγγελματίες στην ταινία. Πολύ εμπνευστικό!».
Η ημέρα πάντως που θυμάται περισσότερο από τη δύσκολη διαδικασία, ήταν εκείνη της συνάντησης του χαρακτήρα της με αυτόν της Karoline. Μέσα στην απελπισία της, η νεαρή γυναίκα επιχειρεί τον τερματισμό της εγκυμοσύνης της σε γυναικεία λουτρά, αλλά θα τη σταματήσει η θρυλική – και πολύ πραγματική – Dagmar Overbye.
«Η σκηνή στα λουτρά ήταν μία ολόκληρη μέρα. Ήταν μεγάλη πρόκληση γιατί υπήρχαν πολλές γυμνές γυναίκες. Ήταν αξιοσημείωτη μέρα για μένα. Έγινε ξεχωριστή ακριβώς εξαιτίας όλων αυτών των γυναικών. Βλέπω τη σκηνή και σκέφτομαι ότι είναι τόσο όμορφη και τόσο δυνατή, το πώς συναντιούνται οι δύο γυναικείοι χαρακτήρες και ο δικός μου σώζει την Karoline. Όλες οι γυναίκες έχουν διαφορετικά σώματα. Λέει τόσες πολλές ιστορίες ως σκηνή».
«Αυτό είναι το νόημα της ταινίας», περιγράφει κλείνοντας. «Είναι για τις γυναικείες συνθήκες και τα ανεπιθύμητα παιδιά, τις ανεπιθύμητες γυναίκες, την ανεπιθύμητη αλήθεια, τους ανεπιθύμητους άνδρες που έρχονται από τον πόλεμο χωρίς πρόσωπο. Έχει να κάνει τόσο πολύ με το να είσαι ανεπιθύμητο μέλος της κοινωνίας. Ο χαρακτήρας μου είναι η συνέπεια της κοινωνίας. Πάντα ένιωθα ότι θα ήταν μία μεγάλη ταινία το Κορίτσι με τη Βελόνα, με την έννοια του πολυεπίπεδου φιλμ».
Το The Girl With the Needle (Το Κορίτσι με τη Βελόνα) κυκλοφορεί από τις 27/2 στις ελληνικές αίθουσες από τη Weird Wave.
