Αποχαιρετισμός στους Last Drive με ανεκτίμητες φωτογραφίες του Δημήτρη Μυλωνά
Λίγο πριν ο μεγάλος, γενναίος κύκλος των Last Drive ολοκληρωθεί με τις τελευταίες τους συναυλίες στο Gagarin 205, ο φωτογράφος που επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες τους απαθανατίζει σε στούντιο, περιοδείες και συναυλίες, ανοίγει το πολύτιμο αρχείο του.
- 14 ΜΑΡ 2025
Όπως όλοι όσοι νιώθουν μέλη της Drive Tribe, έχω κι εγώ να αφηγηθώ μερικές ιστορίες, όχι κατ’ ανάγκη πρωτότυπες, σίγουρα όμως καθοριστικές για τη δική μου σχέση ζωής με τους Last Drive.
Από το πώς ένιωσα αποκτώντας το ’94 τον πρώτο μου δίσκο τους (μιας και είμαι μόλις τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος από τους Last Drive, όταν εγώ ήμουν αρκετά μεγάλος για να αναζητήσω και να ακούσω τη μουσική τους σε φυσικό φορμά, εκείνοι ήταν αρκετά μεγάλοι ώστε να έχουν κυκλοφορήσει το κύκνειο -μέχρι την επανένωσή τους- Subliminal) και ακούγοντάς τον για πρώτη φορά μόνος μου στο σπίτι (δεν ξέρω γιατί, ίσως από απροσεξία, ξεκίνησα την ακρόαση με το “Final Kick”).
Μέχρι τη γνωριμία μου με τον Αλέξη Καλοφωλιά με αφορμή την εξαιρετική του μετάφραση στο Μεθυσμένο Ημερολόγιο του Hunter S. Thompson και ένα μεγαλόπνοο πλάνο που δεν υλοποιήθηκε ποτέ για παρουσιάσεις ανά την Ελλάδα. (Και μιας και πιάσαμε τα βιβλία, από το πώς με ενθάρρυνε ο Αλέξης να τελειώσω το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο μου μέχρι το πώς με συγκίνησε παρουσιάζοντας το πρώτο, πίσω στο 2016, και το τρίτο, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του ’24.)
Και από την πρώτη φορά, πίσω στα μέσα των 90s, που τους είδα live στον Βόλο – ή νομίζω ότι τους είδα γιατί πάνω κάτω την ίδια περίοδο είδα στον Βόλο αρκετές από τις μπάντες της «μεγάλης των 90s σκηνής», που το πιθανότερο είναι όχι να μην είχε υπάρξει αν δεν είχαν προηγηθεί οι Drive (τα πράγματα αργά ή γρήγορα παίρνουν το δρόμο τους) αλλά να είχε γεννηθεί σε ένα τοπίο ακόμη πιο αφιλόξενο από αυτό πάνω στο οποίο οι Drive τόσα χρόνια πήγαιναν και έρχονταν σανιδωμένοι.
Μέχρι τα τριακοστά τους γενέθλια στο Gagarin 205, μια άνευ προηγουμένου γιορτή που αποτέλεσε και την αφορμή για να γράψω το τελευταίο από τα διηγήματα του πρώτου μου βιβλίου (το οποίο είχε πρωτοδιαβάσει ο Αλέξης και μετά μου έκανε την τιμή να το συμπαρουσιάσει).
Στοιχηματίζω όμως ότι δύσκολα θα έχει κάποιος να αφηγηθεί περισσότερες ιστορίες από τον Δημήτρη “Milo” Μυλωνά, αυτόν τον παθιασμένο φωτογράφο που το 1990 άκουσε το Blood Nirvana και έφαγε, όπως μου είπε κάποτε, πολύ μεγάλη «σφαλιάρα», οπότε ζήτησε από την μπάντα να συνεργαστούν και μέχρι σήμερα έχει περάσει παραπάνω από τη μισή του ζωή απαθανατίζοντάς τους σε στούντιο και περιοδείες, σε πρόβες και συναυλίες.
Δεξιά: Στη σκηνή του West Club το 1993
«Οι Last Drive είναι σαν οικογένεια, έχω μεγαλώσει μαζί τους, τον Αλέξη τον έχω σαν πατέρα μου, έχουμε κάνει διακοπές μαζί, είναι δάσκαλοί μας στη μουσική, τους αγαπάω όλους πραγματικά. Την περίοδο των Earthbound που ήμουν παιδάκι, ήμασταν πάντα πίσω από τη σκηνή με τον μπαμπά, μετά εκείνος έτρεχε μπροστά για να βγάλει φωτογραφίες και ο Αλέξης μας ανέβαζε στη σκηνή, “τα Μυλωνάκια” μας αποκαλούσε και όλα αυτά τα χρόνια χαίρομαι γιατί βλέπω και τον πατέρα μου χαρούμενο, λάμπει όποτε είναι να τους φωτογραφίσει, δεν γίνεται να μην αγαπάς μια μπάντα που κάνει τον πατέρα σου, τον οποίο λατρεύεις, τόσο ευτυχισμένο και ζωντανό» θυμάμαι να μου λέει ο γιος του Δημήτρη, ο Γιάννης.
Με τον Δημήτρη δίπλα του να επιβεβαιώνει: «Αυτό που έχω κάνει με τους Drive δεν το έχω κάνει με κανένα άλλο project. Εννοώ σε επίπεδο δουλειάς. Και γενικότερα, όμως, ως άνθρωπος. Οι Drive ήταν μία επιλογή στη ζωή μου. Μία κατεύθυνση. Προσωπικά ωρίμασα μέσα από όλο αυτό αποκομίζοντας και πολλά άλλα πράγματα εκτός από τη μουσική. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια στάση ζωής. Όλο αυτό το πράγμα έχω επιλέξει να καταλαμβάνει ένα πολύ ζωτικό χώρο μέσα μου, να είναι πάντα εκεί, χωρίς διαπραγμάτευση. Αυτή η μπάντα είναι ο “ενισχυτής” μου».
Το The Last Drive: Overloaded, μοναδικό, θεωρώ, εγχείρημα στα ελληνικά ποπ και ροκ χρονικά, αποτελεί ούτε λίγο ούτε πολύ το έργο της ζωής του Δημήτρη Μυλωνά.
Όπως όλοι, έτσι και ο Milo για την ίδια του τη ζωή μιλάει όταν μιλάει για τη μόνη μπάντα που μετράει.
Δεξιά: Jim Spliff και Alex K στο Fab Liquid Music Production Co το 2017.
*Το κείμενο αναδημοσιεύεται σχεδόν αυτούσιο από το άλμπουμ The Last Drive: Overloaded του Δημήτρη Μυλωνά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ.
The Last Drive: A Farewell to the Tribe
Παρασκευή 14 & Σάββατο 15 Μαρτίου 2025, Τετάρτη 9 Μαρτίου, Παρασκευή 21& Σάββατο 22 Μαρτίου 2025 στο Gagarin 205. Οι συναυλίες έχουν γίνει προ πολλού sold out αλλά δεν αποκλείεται να βρείτε κάποια εισιτήρια στο fb event ή στη σελίδα της The Drive Tribe από μέλη της φυλής που δεν θα μπορέσουν τελικά να τα χρησιμοποιήσουν.
