Η Σαλαμίνος γεμίζει τραπέζια, γεύσεις και κόσμο

Περπατώντας τη Σαλαμίνος, από την Αχιλλέως ως τα ήσυχα σύνορα του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού συναντάς μια Αθήνα που μοιάζει να έχει πατήσει «reset».

Χαμηλά σπίτια με χαρακτήρα, διατηρημένα κτίρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, παρτέρια που δείχνουν πως κάποιος τα αγαπά, δέντρα που ρίχνουν σκιά στον πεζόδρομο – όλα συνθέτουν μια όμορφη γειτονιά.

Η Σαλαμίνος, ο άλλοτε σκοτεινός και παραμελημένος πεζόδρομος της πόλης, έχει μεταμορφωθεί. Σήμερα αποτελεί νέα σταθερά στους χάρτες των εξόδων: από τους ντόπιους που την ανακαλύπτουν ξανά μέχρι τους επισκέπτες που αναζητούν αυθεντικές αστικές εμπειρίες.

«Έχει περάσει από διάφορες μεταβολές η ευρύτερη γειτονιά με τελευταία μεγάλη μεταβολή, που είναι κι αυτή που έχει φέρει και διάφορες αλυσιδωτές αλλαγές, το ξενοδοχείο που άνοιξε στη Σαλαμίνος – και είναι κι αυτό που έχει κάνει επενδύσεις στη γειτονιά – στη θέση μιας πολυκατοικίας που λειτουργούσε ως προβάδικο για ντραμς», λέει ο Βασίλης Χαραλαμπίδης, ιδιοκτήτης του Bios.

Βρέθηκε στην περιοχή το 2001 και ο πολιτιστικός χώρος που αγαπήθηκε για τα πάρτι, τις συναυλίες και την ταράτσα του, λειτούργησε για πρώτη φορά το 2003. Στη συνέχεια ξεκίνησε ένα ντόμινο εξελίξεων: Ακριβώς απέναντι, ήρθε για κάποια χρόνια το Βαρούλκο, ενώ στον από κάτω δρόμο, στην Αγησιλάου, θυμόμαστε ότι συνέβη το Nixon (και το Belafonte).

Η Σαλαμίνος αποτελεί νέα σταθερά στους χάρτες των εξόδων: από τους ντόπιους που την ανακαλύπτουν ξανά μέχρι τους επισκέπτες που αναζητούν αυθεντικές αστικές εμπειρίες.

Η Σαλαμίνος παρέμενε για χρόνια ένα σύμπαν από μόνη της, οι άνθρωποι που ζούσαν στο περιθώριο κινούνταν στις σκιές και στο φως του ήλιου η πραγματικότητα ήταν τραχιά.

Κι όμως, ακόμα κι εκεί, στη συμβολή με την οδό Παραμυθίας, βρήκε χώρο να ανθίσει -έστω και προσωρινά- το Funky Gourmet, ένα εστιατόριο που έφερε αστέρια Michelin στον πιο απροσδόκητο δρόμο της Αθήνας.

Πολύ πριν η γειτονιά αποκτήσει γαστρονομικό αποτύπωμα, την είχαν εντοπίσει οι καλλιτέχνες. Ο Χαραλαμπίδης θυμάται τον ζωγράφο Γιώργο Λαζόγκα, που ήρθε πρώτος να μείνει εδώ, κι ύστερα ήρθαν κι άλλοι, φίλοι, συνοδοιπόροι, οραματιστές.

Σήμερα, η Σαλαμίνος έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο, που το σύντομο μέλλον θα δείξει αν θα παραδοθεί στις επενδύσεις ή θα καταφέρει να κρατήσει έναν χαρακτήρα οικείο, με μία υγιή τουριστική διάθεση.

Ο Στηβ Στεφανίδης ήταν από τους πρώτους που δραστηριοποιήθηκαν στην εστίαση στον συγκεκριμένο δρόμο

Όταν ο Στηβ Στεφανίδης μεταμόρφωσε ένα παλιό συνεργείο σε μία τροπική αυλή με το όνομα Big Kahuna, το 2017, ήταν από τους πρώτους που δραστηριοποιήθηκαν στην εστίαση στον συγκεκριμένο δρόμο. Φανοστάτης παρέμενε φυσικά το cafe-bar Alphaville, αλλά ο δρόμος ήταν έρημος, με ανύπαρκτο φωτισμό.

Το 2019, επέστρεψε με ένα νέο εγχείρημα, το ΣΤΗΒΣ Α.Ε. εστιάζοντας στην deep dish πίτσα και τα burgers, συνδυάζοντάς τα με πληθωρικά ορεκτικά και cocktails. Μετά από αρκετές δυσκολίες λόγω της καραντίνας, τον Οκτώβριο του 2022, το μαγαζί μπήκε στο ραντάρ των κατοίκων της πόλης και άρχισαν να σχηματίζονται ουρές στη Σαλαμίνος. Και κάπως έτσι έγινε σημείο αναφοράς για τον δρόμο.

«Εκείνη η περίοδος συνέπεσε με τις πωλήσεις των πάντων εδώ γύρω σε ξένους επενδυτές, οι οποίοι όμως δεν αξιοποίησαν στην αρχή τα κτίρια. Ο συνδυασμός όμως των γύρω επενδύσεων κι ενός μαγαζιού που κάνει ουρές, έφερε κι άλλους στην περιοχή. Ό,τι άνοιγε πιο πριν δεν πήγαινε καλά, έκλεινε γρήγορα».

Ο ίδιος κινήθηκε σταθερά, δεν έκανε εκπτώσεις στα υλικά του, απορρόφησε τις αυξήσεις και δεν σταμάτησε να εργάζεται στο εστιατόριο του. «Κι αυτό πήγε καλά. Μου αρέσει πάντως που ανοίγουν κι άλλα μαγαζιά», λέει καθώς ετοιμάζεται να ανοίξει σύντομα και δεύτερο ΣΤΗΒΣ Α.Ε. στον Πειραιά, όπου και ζει.

Μετά από τρία χρόνια που κατοικεί στη Σαλαμίνος, ο Βασίλης Στεφανάκης δραστηριοποιείται πλέον και επιχειρηματικά με το Armando και το Osteria Mama

Ως «μία οικογενειακή κατάσταση» περιγράφει την οδό Σαλαμίνος ο Βασίλης Στεφανάκης. Μετά από τρία χρόνια που κατοικεί στον δρόμο, τα περασμένα Χριστούγεννα δραστηριοποιείται πλέον και επιχειρηματικά.

Το Armando, μια πιτσαρία με χαλαρή διάθεση, εστιάζει το πρωί σε καφέ και ζύμες και από το απόγευμα παίρνει θέση η πίτσα σε νεο-νεαπολιτάνικο στυλ και το κρασί. Το μενού έστησε η σεφ και σύζυγος του Ελένη Σαράντη, προτείνοντας επιλογές όπως αρέσουν στην ίδια.

Οι δυο τους συνεργάζονται και στο Osteria Mama, ένα πιο συναισθηματικό εγχείρημα για τη Σαράντη. Μαζί με τα τρία της αδέρφια, την Αντριάνα, τη Φάνια και τον Μιχάλη, έστησαν ένα όμορφο εστιατόριο, λίγα μέτρα μακριά από το πατρικό τους σπίτι, αφιερωμένο στη μητέρα τους, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

Στο Osteria Mama όλα μαζί συνθέτουν ένα ταξίδι – από την Ιταλία μέχρι τις μνήμες του καθενός, με την Ελένη Σαράντη να ηγείται της κουζίνας.

Το εστιατόριο βρήκε τη θέση του σε ένα όμορφο κτίριο με εσωτερική αυλή. Τα τραπέζια στρώνονται με λευκά τραπεζομάντιλα, η διακόσμηση παραπέμπει σε ιταλική εξοχική κατοικία, οι χώροι αναπνέουν.

Η σεφ Ελένη Σαράντη μαγειρεύει στην κουζίνα του Osteria Mama και έχει επιμεληθεί τον κατάλογο του Armando.

Περνώντας από την κουζίνα μπορείς να ρίξεις μέσα κλεφτές ματιές -είναι ίσως η πιο όμορφη επαγγελματική κουζίνα που έχω δει σε αθηναϊκό μαγαζί- και να δεις τις μαγείρισσες να εργάζονται ήσυχα και μεθοδικά. Το μενού χωρίζεται σε τέσσερις κατηγορίες και η καθεμία από αυτές απαρτίζεται από αντίστοιχο αριθμό πιάτων, καθώς ο αριθμός αντιστοιχεί στα αδέρφια Σαράντη.

Όλα είναι χειροποίητα, με εκλεκτές πρώτες ύλες και την ιδιαίτερη ματιά της σεφ, που έχει αποδείξει από τη μέχρι τώρα πορεία της ότι κάνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο. Η λίστα κρασιών φτάνει τις 258 ετικέτες από Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία, με στόχο να αγγίξει τις χίλιες.

Το Armando είναι η πιο ανεπιτήδευτη πρόταση του δρόμου – ένα χαλαρό περιβάλλον χωρίς κρατήσεις και χρονικό περιορισμό. Το όνομά του αποτελεί μία συνέχεια του Diego, ενός μαγαζιού που ο Στεφανίδης αγάπησε πολύ και θέλησε να μεταφέρει το vibe του σε επόμενο εγχείρημα. Κλείνει λοιπόν το μάτι στον Maradona και φυσικά στη Νάπολη, τη (για πολλούς) γενέτειρα της πίτσας.

Στον πανέμορφο πρώτο όροφο του Bios «τρέχει» το JAAM, το pop-up bistro του σεφ Αλέξανδρου Ζαλαβρά.

«Λατρεύω που μένω σε έναν δρόμο όπου δεν βγαίνω από το σπίτι και πέφτω πάνω σε αυτοκίνητα. Δεν έχει αυτή τη βαβούρα, όλα είναι λίγο πιο αργά. Έχει άπλα, πράσινο και βλέπεις ουρανό. Γενικά, έχει μία ενέργεια που δεν μπορώ να εξηγήσω, τη βιώνεις και είσαι εντάξει με αυτό», καταλήγει ο Βασίλης Στεφανάκης.

Πίσω στο Bios, εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα πριν από δύο δεκαετίες, ο Βασίλης Χαραλαμπίδης έχει ανοίξει εδώ και καιρό έναν διάλογο με τη γαστρονομία. Στον πανέμορφο πρώτο όροφο του κτιρίου φιλοξενεί κατά καιρούς ενδιαφέροντα pop-ups, με το τρέχον να είναι από τα πιο νόστιμα που θα συναντήσεις. Το JAAM – ένας συνδυασμός japanese και american – εκφράζει απόλυτα τη φιλοσοφία του σεφ Αλέξανδρου Ζαλαβρά.

Έχοντας περάσει από τις κουζίνες γαστρονομικών εστιατορίων (με τελευταίο το Birdman) και ταξιδέψει στην Αμερική, έχει εντρυφήσει σε μικρά μενού που προσφέρουν δυνατή γεύση. Τα πιάτα του είναι ένα συνονθύλευμα από επιρροές κεντρο-ευρωπαϊκές και ασιατικές, βλέπε μακαρονάδες με βάση τα νουντλς, όπως η San Carbonara με Udon και η Udon Bolognese, και ένα καταπληκτικό burger, τα οποία ξεκίνησε σε ένα μαγαζί που είχε ανοίξει στην Πετρούπολη.

Ο σεφ αγαπάει τους γαλλικούς ζωμούς και τους μπλέκει αρμονικά με την ιαπωνική κουζίνα. Για παράδειγμα, στο chicken katsu με ρύζι ενισχύει τη γεύση με ζωμό για ράμεν, τον οποίο χρησιμοποιεί και στις περισσότερες παρασκευές.

Οι αλλαγές στην περιοχή είναι εμφανείς και στους γύρω δρόμους, που φιλοξενούν τώρα cafes, street food, μπαρ και καφενεία. Μια βόλτα σε οδηγεί σίγουρα σε κάτι ενδιαφέρον, με κάθε γωνιά να προσφέρει μια νέα εμπειρία.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ