Τι είδους εκπροσώπηση χρειαζόμαστε τελικά;
Αν οι φωνές, τα πανηγύρια και τα social μετρούν πιο πολύ από τη δουλειά και τις θέσεις, τότε ίσως ήρθε η ώρα να δούμε αλλιώς την ψήφο μας.
- 10 ΑΠΡ 2025
Παρακολουθώντας την πολιτική ζωή της χώρας και με αφορμή πρόσφατα περιστατικά που έλαβαν χώρα στη δημόσια σφαίρα, όπως ήταν η επίθεση του βουλευτή Δράμας Δημήτρη Κυριαζίδη προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, το ντου του βουλευτή της Νίκης Παπαδόπουλου στην εθνική πινακοθήκη αλλά και παλαιότερα ο έντονος διαπληκτισμός του Αυγενάκη με υπάλληλο αεροδρομίου, προκύπτουν διάφορα ερωτήματα, αφενός για τα κριτήρια που τα κόμματα επιλέγουν ανθρώπους να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια τους αφετέρου, για τα χαρακτηριστικά που η κοινωνία και οι ψηφοφόροι αξιολογούν ως εχέγγυα για μια ουσιαστική και χρήσιμη κοινοβουλευτική θητεία.
Μιας και γίνεται λόγος για αξιολόγηση στο δημόσιο, συνθήκη που ταπεινά νομίζω, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αντιμετωπίζουμε φοβικά πάρα μόνο να τη θωρακίσουμε θεσμικά, οι πολιτικοί φορείς που διεκδικούν εξουσία και παρουσία στο κοινοβούλιο πως με το παράδειγμα τους λειτουργούν ενισχυτικά προς την κατεύθυνση αυτή; Συγκεκριμένα, μέσω ποιων διαδικασιών επιλέγουν τα πρόσωπα που θα καταρτίσουν τα ψηφοδέλτια τους; Ελέγχεται η κοινοβουλευτική παρουσία των βουλευτών τους εφόσον θέτουν υποψηφιότητα για δεύτερη φορά; Υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας που να ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες για παρουσίες που λειτουργούν αντιθεσμικά και υπονομευτικά για τη Δημοκρατία; Ποιο είδος πολιτευτή επιδιώκουν να συνθέτει την εικόνα τους;
Με τα social media να έχουν τον ρόλο τους στην εκλογή των υποψηφίων, παρατηρούμε υποψηφίους αλλά και εκλεγμένους να φωτογραφίζονται κατά κόρον πίσω από λιτανείες, σε εκκλησίες, να μη χάνουν ευκαιρία να παραβρεθούν και να φωτογραφηθούν σε κοπές βασιλόπιτας, σε πανηγύρια και γενικά εκδηλώσεις που δεν προσφέρονται για πολιτικό διάλογο ή ενημέρωση των πολιτών. Επιλογές που ομολογουμένως τους ανταμείβουν με εκλογική επιτυχία.
Επίσης, φωνακλάδες με ρητορική συνθημάτων, επίκλησης στο συναίσθημα, ηθικής ανωτερότητας και Ελληνικού DNA κυριαρχούν στα ΜΜΕ κατηγορία που αυξάνει σημαντικά τα ποσοστά επιτυχίας.
Οι μετριοπαθείς και με ψυχραιμία που προσπαθούν να αρθρώσουν λόγο συνήθως τίθενται στο περιθώριο ή αντιμετωπίζονται ως γραφικοί. Πολλώ δε μάλλον όταν επιχειρούν να αναφερθούν σε θέματα θεσμών, δικαιοσύνης, ισότητας, δικαιωμάτων, ανεξαρτησίας αρχών.
Αλήθεια, πόσοι Βουλευτές, έστω μια φορά τον χρόνο, έχουν καθιερώσει να κάνουν μια ανοιχτή προς το κοινό συζήτηση με θέματα που απασχολούν τη δημόσια σφαίρα, επερχόμενους νόμους, ζητήματα που αναδύονται μέσα από τις παγκόσμιες αλλαγές, προκλήσεις που έχει η χώρα να αντιμετωπίσει, διοργάνωση ημερίδων με ειδικούς οπού θα εκθέτουν με επιστημονικότητα δεδομένα και τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων, διερεύνηση αναγκών που έχουν προκύψει στις κοινότητες των ανθρώπων, συναντήσεις με θεσμικούς φορείς των εκλογικών περιφερειών τους;
Και όλα αυτά να επικοινωνούνται μέσα από τις προσωπικές τους σελίδες; Πραγματοποιούνται και δε γινόμαστε μάρτυρες; Ή δεν είναι μια στρατηγική επιλογή τους γιατί θεωρούν πως δεν θα έχει απήχηση στο κοινό που θέλουν να απευθυνθούν και τελικά, ποιας ποιότητας πολίτες θέλουν να διαμορφώσουν ώστε να διεκδικούν την ψήφο τους;
Αν και τα κόμματα ιεραρχικά έχουν μια μεγαλύτερη σαφώς ευθύνη για τις προσωπικότητες που απαρτίζουν τα ψηφοδέλτια τους και συνθέτουν την κοινοβουλευτική τους δύναμη, ίσως και εμείς, ως ενεργοί πολίτες, να χρειάζεται αξιολογούμε πέρα από την όποια κατάρτιση της/του υποψήφιας/ου και τη γενικότερη παρουσία, το ήθος, τις αξίες, την αισθητική, τη δημόσια παρουσία και τον τρόπο που συνδιαλέγεται, ώστε αύριο, να μπορούμε να αισθανόμαστε πως τουλάχιστον, οι άνθρωποι που μας εκπροσωπούν, αντιλαμβάνονται την εξουσία και τη δύναμη που τους δόθηκε ως ευθύνη ανταπόδοσης μιας υπεύθυνης συμπεριφοράς που θα οικοδομεί μια κοινωνία σύγχρονων απαιτήσεων.
*O Αλέξανδρος Αλαμάνος είναι κοινωνικός λειτουργός.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
