8 άτομα που θα σου μάθουν καλύτερα τον Tarantino

Η 24MEDIA δίνει για μια μέρα το τιμόνι στο AD&PR Lab του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Το κείμενο που θα διαβάσεις παρακάτω αποτελεί μέρος μίας ενέργειας κατά την οποία 40 φοιτητές του AD&PR Lab πρότειναν, έγραψαν και δημοσιεύουν το δικό τους κείμενο στα sites του Ομίλου (Huffington Post Greece, News247, Oneman, Ladylike, Sport24 & Contra). Κάθε φοιτητής του AD&PR Lab στο πλαίσιο του μαθήματος “Δημόσιες Σχέσεις: The art of storytelling” πρότεινε κάποια θέματα και έγραψε ένα από αυτά εν είδη εργασίας εξαμήνου. Μπορείς να διαβάσεις όλα τα κείμενα των φοιτητών στο microsite που δημιουργήσαμε για την ενέργεια.

Είναι φανατικός των παλιών γουέστερν, το οποίο αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία τα τελευταία χρόνια. Δεν έχουμε καταλάβει ακόμη αν μπορεί να χαρακτηριστεί mainstream σκηνοθέτης ή όχι. Δημιουργικός, αυτοδίδακτος, αλαζόνας και ανήσυχο πνεύμα, ο Quentin Tarantino κατάφερε να έχει ίσο αριθμό υποστηρικτών και πολέμιων μέσα σε λίγα χρόνια δόξας.

Πολλά είναι τα στοιχεία τα οποία καθιστούν ιδιαίτερο τον τρόπο με τον οποίο δομεί τις ταινίες και τους χαρακτήρες του. Όχι, μην ανησυχείς, δεν φταις εσύ ή κάποιο κομμάτι του εαυτού σου που θα ήθελε να πάρει αιματηρή εκδίκηση, είναι η ικανότητα του Tarantino να σε κάνει να παίρνεις του μέρος του κακού και πονηρού απατεώνα. Εκτός από αυτή του την ικανότητα όμως, πολλά μικρά και μεγάλα πραγματάκια είναι εκείνα που τον χαρακτηρίζουν, και άραγε, έχεις αναρωτηθεί ποια είναι;

Με αφορμή την τελευταία ταινία του, The Hateful Eight, ρωτήσαμε οχτώ ειδικούς-και μη- για να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για το παρεξηγημένο παιδί του Hollywood και τι είναι τελικά αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει. Είτε είσαι από αυτούς που δεν αντέχουν ούτε στην αναφορά του ονόματός του, είτε είσαι σαν κι εμένα, που δε θυμάται πόσες φορές έχει δει τα Kill Bill.

Εκείνη που περνά πολλές ώρες στο σανίδι

Η Μυρτώ Γκόνη είναι μια ‘φρέσκια’ ηθοποιός που παίζει σε όμορφες, καλοδουλεμένες παραστάσεις και έχει δει πολύ Tarantino. Όταν ακούει το όνομα του σκηνοθέτη, σκέφτεται “ασπρόμαυρα πλάνα με κόκκινες γραμματοσειρές, σφαγές, milkshakes και ‘αριβερντέρτσι’ με τέρμα αμερικάνικη προφορά”. Η ίδια υποθέτει πως εκείνο που ψάχνει ο Tarantino είναι ηθοποιοί που θα επικοινωνήσουν σωστά την δική του αίσθηση του χιούμορ, για αυτό άλλωστε και δουλεύει συχνά με τους ίδιους (Uma Thurman, Samuel Jackson, κλπ).

Η σκηνή που χαρακτηρίζει ως η αγαπημένη της, είναι το twist της Uma Thurman με τον John Travolta, από το Pulp Fiction. “Όταν τελείωσα το Λύκειο πήγα και κουρεύτηκα αλά Mia Wallace!”, παραδέχεται η ίδια, ενώ συνεχίζει, εξηγώντας πως δεν ήταν μόνο η εξωτερική εμφάνισή της που επηρεάστηκε. “Συνολικά, αυτό που κρατάω ως ηθοποιός από τον Tarantino, είναι το πώς διαχειρίζεται το χιούμορ στις ερμηνείες των ηθοποιών και το κάνει δομικό συστατικό της δουλειάς του”.

Εκείνος που ακούς στο ραδιόφωνο

Τον Δημήτρη Αρώνη, τον οποίο αν σου αρέσει να ακούς folk-pop/rock μουσική γνωρίζεις ως Moa Bones, έχει ‘σημαδέψει’ μια σκηνή από το Reservoir Dogs: στο σημείο που “ο Tim Roth, αιμόφυρτος και ξάπλα ως Mr. Orange φωνάζει “Fuck you, I’m fucking dying here!” στον αστυνόμο-όμηρο στην αποθήκη του Mr. Blonde”. Όσον αφορά τη μουσική επένδυση που επιλέγεται στις ταινίες του Tarantino, στο αυτί του Δημήτρη φτάνει ως “ηλεκτρισμένη και αλητήρια, με μια pop αισθητική, όχι με την mainstream έννοια του όρου”. Για τον ίδιο, οι μουσικές επιλογές στον Tarantino συνδυάζουν το catchy της pop κουλτούρας, με μια δόση grotesque και υποκουλτούρας.

Θεωρεί πως η μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο θα εκλάβουμε μια σκηνή και θυμάται χαρακτηριστικά την πρώτη σκηνή στο Inglourious Basterds. “Ο συνταγματάρχης Hans Landa, φημισμένος κυνηγός Εβραίων, επισκέπτεται ένα αγροτόσπιτο στην εξοχική Γαλλία, όπου, συνομιλώντας με τον πατέρα της οικογένειας, τον πείθει να ομολογήσει ότι στο υπόγειο κρύβει μια οικογένεια Εβραίων. Η σκηνή κορυφώνεται αγωνιωδώς με τη μουσική και καταλήγει με τους Γερμανούς στρατιώτες να θερίζουν την οικογένεια των Εβραίων, πυροβολώντας στο πάτωμα. Μια ήπια Ταραντινική σκηνή από πλευράς αιματόλουτρου, αλλά πολύ σοκαριστική!”

Εκείνος που διαβάζεις πριν πας σινεμά

Ο Ιάκωβος Γωγάκης είναι σίγουρα μεγάλος λάτρης του σινεμά, αφού διατηρεί ιστοσελίδα με κριτικές ταινιών και όπως θα διαπιστώσεις κι εσύ, είναι επίσης λάτρης του Quentin Tarantino. Σύμφωνα με τον Ιάκωβο, “ο Quentin είναι ο μεγαλύτερος προβοκάτορας του Αμερικάνικου Σινεμά και παρότι χλευάζει αγρίως το σύγχρονο lifestyle, κατηγορείται αδίκως πως το προωθεί”. Πιστεύει πως ο Tarantino, αν και έχει κλείσει τα 53 του χρόνια, παραμένει ακόμη ένα παιδί, ενώ θεωρεί την πιο αδικημένη ταινία του το Jackie Brown.

Ο Ιάκωβος βρίσκει αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Tarantino είναι αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, πολύ καλός γνώστης του αντικειμένου του, αλλά και εξαιρετικά απρόβλεπτος στο τι επιφυλάσσει στο κοινό του, κινηματογραφικά. “Σήμερα σκηνοθετεί western, αύριο μπορεί να δούμε μια ταινία όπως το Amour του Haneke. Άλλο στιλ, άλλο ύφος. Αλλά η βία θα είναι πανταχού παρούσα. Είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Θα γίνεται καλύτερος στο πέρασμα του χρόνου. Έχουμε να δούμε πολλά”.

Εκείνη που το έχει σπουδάσει και ξέρει κάτι παραπάνω

Θέλω όταν τελειώσεις με την ανάγνωση του συγκεκριμένου άρθρου να μπορείς να το παίξεις έξυπνος στην παρέα σου όταν θα συζητάτε για το The Hateful Eight και δεν υπάρχει κάποιος που θα σε βοηθήσει περισσότερο σε αυτό, από μια θεωρητικό κινηματογράφου. Για τη Μ., ο Tarantino αποτελεί “μια ζωντανή κινηματογραφική εγκυκλοπαίδεια, στην οποία ενυπάρχει σχεδόν όλη η παράδοση του παγκόσμιου κινηματογράφου σε μετα-μοντέρνα εκδοχή”.

Οι επιρροές του Tarantino όσον αφορά την ωμότητα των ταινιών του, την οποία ο ίδιος αγαπά να προβάλλει, είναι μεταξύ άλλων ο Polanski, ο Hitchcock και ο Copolla, ενώ έντονη είναι και η επίδραση των ταινιών με σαμουράι του Kurosawa, αλλά και ταινίες πολεμικών τεχνών από Κίνα και Ν. Κορέα. “Ωστόσο δεν είναι μόνο οι κινηματογραφικές επιδράσεις που συντελούν στην ωμότητα και τις βωμολοχίες, αλλά και οι ανάγκες της αληθοφάνειας”.

Εκείνος που θυμάται τον σκηνοθέτη κάθε ταινίας που έχει δει

Ο Γιώργος Πανόπουλος -όχι εκείνος που θα σου εξηγήσει τον ωροσκόπο σου- είναι φοιτητής πολιτιστικής διαχείρισης και μεγάλος σινεφίλ. Ο Tarantino είναι ένας από τους αγαπημένους του σκηνοθέτες, ενώ ο ίδιος ξεχωρίζει το Death Proof. Δε του είναι όμως εύκολο να ονομάσει τι είναι αυτό που του αρέσει περισσότερο στον σκηνοθέτη, καθώς θεωρεί πως είναι αρκετά δύσκολο να εξηγήσεις σε κάποιον τι είναι αυτό που καθιστά μια ταινία ‘καλή’.

“Συνήθως όταν ρωτάς κάποιον φαν του Kill Bill ‘γιατί σου αρέσει τόσο πολύ;’, θα κομπιάσει αρκετά και μετά θα σου απαντήσει  ‘εε, επειδή έχει πολύ αίμα, και είναι τέλειο’. Και θα ακουστεί σαν πωρωμένο teenager που μιλά για το αγαπημένο του συγκρότημα”. Παρ’ όλα αυτά, ο Γιώργος λέει πως απολαμβάνει την απλότητα των σεναρίων του σκηνοθέτη και την ικανότητά του να δημιουργεί ιστορίες από το πιο απλό υλικό, ενώ αναγνωρίζει “τη δική του προσέγγιση σε θέματα ισότητας και κοινωνικής αποδοχής”.

Εκείνος που είναι συνάδελφός του Quentin

Ο N.Χ. είναι σκηνοθέτης και φωτογράφος και φυσικά η άποψη ενός σκηνοθέτη δε θα μπορούσε να λείπει. Κατά τη γνώμη του, τα έργα του Tarantino είναι “κινηματογραφικά patchwork από φιλμ περασμένων δεκαετιών, φτιαγμένα βέβαια, από έναν λάτρη των ταινιών αυτών”.

Θεωρεί πως οι περισσότερες ταινίες του Tarantino είναι πετυχημένες επειδή αποτελούν εξολοκλήρου δικό του δημιούργημα και πως “ξεχωρίζει, αλλά κυρίως χάρη στην οπτική του ‘ξανακοιτάγματος’ του αμερικανικού σινεμά. Ο ίδιος είναι ένας μεγάλος και φοβερός ‘θεατής’, λάτρης  και μετα-σκηνοθέτης”. Παρ’ όλα αυτά παρατηρεί σε εκείνον μια καθοδική πορεία, καθώς “είναι δέσμιος του μύθου του”.

Εκείνη που θα σου μιλήσει για το καρέ της Thurman

Όταν δεν δίνει συμβουλές στιλ στο blog της, στη Βενετία Καμάρα αρέσει να βλέπει πολλές σειρές και ταινίες. Στον Tarantino εκτιμά το ‘κάλο’ σπλάτερ και την ‘καλή’ βία και εξηγεί το γιατί: “Είναι ο μόνος σκηνοθέτης που σε κάνει να νιώθεις ένα ακατάπαυστο κύμα ικανοποίησης βλέποντας τον Mr.Blonde να κόβει το αυτί ενός αστυνομικού με μουσικό background τους Steelers Wheel. Κανένας άλλος δεν θα το πετύχαινε αυτό”. 

Τα πάντα επιλέγονται για κάποιο λόγο στις ταινίες του Tarantino. Έτσι συμβαίνει και με τις στιλιστικές επιλογές. Είτε πρόκειται για τα κοστούμια στο Reservoir Dogs, είτε πρόκειται για την ολόσωμη φόρμα στο Kill Bill, ο σκηνοθέτης δεν στιλιζάρει μόνη τη βία. Η Βενετία αποδίδει φόρο τιμής στο ‘ανδρόγυνο στυλ’ της Thurman στο Pulp Fiction, το οποίο “έγινε trend για πολλούς μήνες σε μια εποχή που η μόδα επέβαλλε ένα girly look”, η ίδια όμως ξεχωρίζει τη Vanessa Ferlito του Death Proof, “γιατί κατάφερε να χορέψει το πιο σέξι lap dance στην ιστορία του κινηματογράφου φορώντας σορτς και σαγιονάρες”.

Εκείνη που έχει γράψει το κείμενο που διαβάζεις

Εντάξει, έχοντας αναλάβει να γράψω ένα κείμενο για τον Tarantino δε θα μπορούσα να κρατηθώ και να μην πω κι εγώ τα δικά μου. Πολλά είναι εκείνα τα οποία αγάπησα βλέποντας τα δημιουργήματά του: από το αγαπημένο μου Kill Bill την ευκολία του σκηνοθέτη να ενσωματώσει ένα ολιγόλεπτο animation ιαπωνικής επιρροής και την Uma Thurman να φωνάζει “O-Ren Ishii!” ψάχνοντας την Lucy Liu, από το Django Unchained την ερμηνεία του Leonardo DiCaprio και το πόσο εύκολα με έκανε να τον μισήσω, από το Death Proof, το πώς μια παρέα συνηθισμένων κοριτσιών κατάφεραν να τη φέρουν σε ένα μανιακό δολοφόνο.

Όπως και να ‘χειι, ο Tarantino άφησε το δικό του στίγμα στην βιομηχανία του κινηματογράφου και είτε μας αρέσει είτε όχι, όλοι μπορούμε να το παραδεχτούμε. Ειδική δεν είμαι, θεωρίες δεν ξέρω, ούτε μπορώ να κάνω εσένα που εξακολουθείς να μη τον αντέχεις να αρχίσεις να τον λατρεύεις. Το μόνο που ξέρω είναι πως όταν εσύ διαβάζεις αυτό το άρθρο, εγώ θα έχω ήδη δει και το τελευταίο του δημιούργημα, The Hateful Eight, θα έχω ξανά πωρωθεί μαζί του και θα ψάχνω για εκατοστή φορά στα DVD μου να βρω που έχω βάλει το Vol 2. του Kill Bill που τόσα χρόνια έχω χάσει.