Από Βάρκιζα μέχρι Σούνιο υπάρχουν μερικές παραλίες-διαμάντια

Μέχρι τώρα είχαμε τσεκάρει παραλίες οργανωμένες, παραλίες που μπορούσες να περάσεις όλη σου την μέρα εκεί και να μην το κουνήσεις ρούπι. Αυτή την φορά είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. 4 παραλίες, 2 οργανωμένες, 2 ελεύθερες. Και οι 4 είναι μικρά διαμάντια που είτε τα ξέρετε είτε όχι πρέπει να κολυμπήσετε.

 

Μετά το Varkiza Resort έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση σαν τον Bob Ross. Θα συνεχίζαμε στο ίδιο μοτίβο ή θα κάναμε σκληρό και μάχιμο ρεπορτάζ. Επειδή τον κίνδυνο τον έχουμε μέσα μας, μπήκαμε στο αμάξι και είπαμε να φτάσουμε στα άκρα. Της Αττικής. Με άλλα λόγια είπαμε να φτάσουμε μέχρι το Σούνιο και να επισκεφτούμε γνωστές αλλά και λιγότερο γνωστές παραλίες. Όλα όμως ξεκίνησαν από την “τρύπα του Καραμανλή”. Ήταν το ψυχολογικό μας όριο. Μετά ξέραμε ότι υπάρχουν ωραία πράγματα.

 

Σκαλάκια Αλθέας

 

Είναι πάρα πολύ εύκολο να τα βρεις. Μετά την Αγία Μαρίνα -ωραία εκκλησία-, μόλις δεις την ταμπέλα Αλθέα, κόψε ταχύτητα και θα δεις ένα δρομάκι που οδηγεί σε ένα χώρο parking. Αφήνεις εκεί το αμάξι και κατεβαίνεις τα σκαλάκια. Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που λέγεται έτσι. Είναι ένας μικρός κολπίσκος με αμμουδιά στα έξω του αλλά πετρούλες στο μέσα του. Αυτό όμως ξέρεις πολύ καλά εγγυάται ότι τα νερά είναι αρκετά καθαρά αρκεί να μην έχει περίεργους ανέμους.

 

Είναι εντελώς ελεύθερη παραλία κάτι που σημαίνει ότι αν δεν μπορεί -ή δεν μπορεί- τον ήλιο τότε πρέπει να την πάρεις την ομπρελίτσα σου. Μην αρχίσεις να βρίζεις επειδή πέτυχες την καντίνα κλειστή. Έτσι είναι από πέρσι άρα η λύση ειναι να πάρεις καφέδες και πολεμοφόδια πριν έρθεις. Ρακέτα παίζεις ελεύθερα αρκεί να μην πετυχαίνεις συνέχεια τον κόσμο και σε κοιτάει με στραβό μάτι. Με λίγο λόγια αν είσαι άσχετος ξέχνα το γιατί είναι περιορισμένα και τα τετραγωνικά. Αν πετύχεις κάποιον γνωστό και σου πει “δικέ μου είσαι ψαγμένος, έρχεσαι σκαλάκια”, να του πεις που το διάβασες.

 

Heaven Beach – Λαγονήσι

 

Είναι στο 41,3 χλμ. Εντάξει κατάλαβα, θες περισσότερες οδηγίες. Μετά το Grand Resort, αμέσως μετά, ο δρόμος κάνει ένα άνοιγμα. Άφησε εκεί το αμάξι σου και από κάτω είναι η παραλία. Αμμουδιά, ομπρέλες και μια όμορφη ηρεμία.

 

Μην αγχώνεσαι. Μπορεί να είναι οργανωμένη αλλά δεν υπάρχει καμία είσοδος. Οι ξαπλώστρες είναι δωρεάν αρκεί να παραγγείλεις κάτι από το “Πεύκο”. Ένα καφεδάκι, μια γρανίτα.

 

Έχει και αρκετά φαγώσιμα. Από σάντουιτς και σαλάτες, μέχρι ότι σφολιατοειδή ποθεί η λιγούρα σου. Θα σε ενημερώσει για όλα ο Γιάννης

Ήρωας Heaven

 

Γενικά το προσωπικό είναι όλο φιλικό, αλλά ο Γιάννης μόλις άκουσε ότι είμαστε από το ONEMAN εκστασιάστηκε. Βέβαια επανήλθε στα φυσιολογικά του όταν κατάλαβε ότι δεν θα ξετρυπώσει από πουθενά η Τζένη που τόσο αγαπά και ακολουθεί πιστά. “Είναι ωραία παραλία πάνω από όλα. Το κλίμα είναι ευχάριστο και γενικότερα υπάρχει κέφι”. Μέσα στην πρωτοτυπία ο Γιάννης που όπως μας είπαν είναι η ψυχή της παραλίας.

Αν θες στην Heaven κάθεσαι μέχρι αργά και πίνεις το ποτάκι σου ή το cocktail σου. Αν πάλι είσαι της αθλοπαιδιάς τότε έχει γήπεδο beach volley αλλά και άπλετο χώρο για να παίξεις την ρακέτα σου.

 

Ναυαγοσώστης

 

Ο Γιώργος δουλεύει εδώ και δύο χρόνια ως ναυαγοσώστης και μας είπε ότι η θάλασσα “εδώ είναι ρηχή, καθαρή, με άμμο και ήρεμη. Γιαυτό θα δεις και πολλές οικογένειες να έρχονται με τα παιδιά τους”.

Loca Άγιος Νικόλαος

 

Βρίσκεσαι στην Ανάβυσσο και μόλις δεις την ταμπέλα με την σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στρίβεις δεξιά. Όπως σε πάει ο δρόμος θα βρεθείς μπροστά σε μια περίεργη συναγωγή κολπίσκων όπου στο βάθος δεσπόζει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Ο αριστερός κολπίσκος είναι μόνο για καραβάκι ενώ στους άλλους δύο και μεγαλύτερους υπάρχει το Loca.

 

Ισχύει το ίδιο και εδώ για τις ξαπλώστρες. Αν δοκιμάσεις κάποια από τα πιάτα που προσφέρει ή πιείς τον καφέ σου μπορείς να την έχεις δικιά σου όλη μέρα. Διαθέτει πίτσες, club, burger, σαλάτες και ότι άλλο τραβάει η όρεξή σου. Εμείς δοκιμάσαμε κάτι donutsάκια που μας μίλησαν από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε.

 

Τα donuts να ξέρεις πάνε τέλεια με το mohito. Και όπου ακούς mohito να πάει το μυαλό σου σε πάρτυ. Εδώ πάρτυ γίνεται κάθε Κυριακή από νωρίς το απόγευμα και κρατάει μέχρι όσο πάει. Πολλοί έρχονται ανεξάρτητα από το μπάνιο, μόνο για να πιούν το ποτό τους στον χώρο με τα τραπεζάκια και το γρασίδι. Τόσο ωραία είναι.

 

Υπάρχει γήπεδο beach volley, beach soccer, ενώ στην άκρη της παραλίας υπάρχει χώρος για μασάζ. Ρωτήσαμε πριν φύγουμε για την μασκότ της παραλίας και μας έδειξαν αυτή την φάτσα. (σ.σ. η Φραντζέσκα τρελάθηκε με την πάρτη της)

 

ΚΑΠΕ – Λεγραινά

 

Ίσως η καλύτερη παραλία της Αττικής. Το ίσως μπαίνει γιατί θέλω να είμαι αντικειμενικός. Για μένα είναι ένας πραγματικός παράδεισος. Λίγο πριν φτάσεις στο Σούνιο και αφού έχεις περάσει τα Λεγραινά υπάρχει μία ταμπέλα για μια ταβέρνα. Εκεί ακριβώς στρίβεις δεξιά και αφήνεις τον δρόμο να σε πάει. Μετά τα πολλά σπίτια θα δεις μια ταμπέλα που λέει ΚΑΠΕ. συνεχίζεις και στην κατηφόρα παρκάρεις.

 

Μόνο και μόνο από την θέα που σου χαρίζει από ψηλά σαστίζεις. Κατεβαίνεις τα σκαλιά και καταλαβαίνεις ότι είσαι κάπου αλλού. Σε ένα παρθένο μέρος. Νιώθεις σαν τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο όταν έφτασε στην “Παραλία”. Εγώ έτσι νιώθω κάθε φορά. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε νησί. Νιώθεις σίγουρα σα να μην είσαι στην Αττική.

 

Μόλις κατέβεις τα σκαλιά υπάρχει βότσαλο. Παρέες σκορπισμένες αλλά τίποτα το οργανωμένο. Όπως ακριβώς πρέπει να είναι μια τέτοια παραλία. Καθαρά νερά, που βαθαίνουν στο τρίτο σου βήμα και σε δελεάζουν να κολυμπήσεις μέχρι βαθιά. Τα σαββατοκύριακα ίσως πετύχεις την καντίνα να έχει στηθεί λίγο πριν τα σκαλιά. Αν όχι τότε δεν υπάρχει κάτι κοντά, άρα πρέπει να κάνεις τα κουμάντα σου.