Δείξε μου το cocktail σου, να σου πω τι πίνεις!

Της Αναστασίας Παντελάκη

Όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, έτσι κι εγώ όταν πηγαίνω σε ένα μπαράκι και θέλω να παραγγείλω ένα ποτό δεν το υπεραναλύω. Ανοίγω τον κατάλογο, κοιτάω τη λίστα με τα cocktail –γιατί πάνω από όλα είμαι και βαρύ ποτήρι – και αν μου αρέσει ο συνδυασμός των συστατικών κάνω την παραγγελία μου. Αν, τώρα, βρεθώ σε δίλλημα – για να το παίξω πιο ψαγμένη – ρωτάω τον σερβιτόρο τι μου προτείνει, σύμφωνα με τις γεύσεις που μου αρέσουν. Αφήνω την τύχη μου στα χέρια του κι ελπίζω στο καλύτερο. Η παραγγελία έρχεται, δοκιμάζω κι αν μου αρέσει χαλάλι τα 10 ευρώ. End of story, σωστά; ΟΧΙ!

Η κουβέντα που μου άνοιξε τα μάτια σχετικά με την ταυτότητα των ποτών, έγινε τις προάλλες, με ένα φίλο μου που δουλεύει σε ένα μπαράκι της Αθήνας ως bartender. Αφότου είχαμε αναλύσει ότι άλλο ενδιαφέρον – και μη – θέμα υπήρχε, η συζήτηση φτάνει στο αλκοόλ. Του αναλύω εν ολίγοις τα γούστα μου – και την αγάπη μου για τα cocktail – και κάποια στιγμή μου κάνει την ασυνήθιστη ερώτηση: «Τα λικέρ σου αρέσουν;». Για μια στιγμή σάστισα, γιατί τα λικέρ δεν τα είχα ποτέ στο μυαλό μου ως κανονικά ποτά αλλά περισσότερο σαν αφεψήματα – ξέρεις, σαν αυτά που φτιάχνει η γιαγιά με τα χεράκια της και τα σερβίρει σε μια καλή περίσταση μαζί με γλυκό του κουταλιού. Του απαντάω: «Δεν νομίζω ότι έχω δοκιμάσει ποτέ». Πού να ‘ξερα! Εκτός του ότι μου αράδιασε ένα σωρό γνωστά ονόματα από λικέρ, που δεν ήξερα καν ότι ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, μου έκανε ένα τεστ ‘γευσιγνωσίας’, προκειμένου να μου αποδείξει ότι το λικέρ μπορεί να μεταμορφώσει το ποτό σου.

Το πρώτο cocktail που μου ετοίμασε είχε διάφανο χρώμα και συνοδευόταν από πάγο, tonic και μια φέτα lime. Παίρνω το ποτήρι στα χέρια μου, το περιεργάζομαι και πίνω την πρώτη γουλιά. Συνειδητοποιώ ότι το κρυφό συστατικό ήταν λικέρ μαστίχα – σοκ για μένα που δεν μου αρέσει η μαστίχα γενικότερα. Έλα, όμως, που εδώ μου άρεσε! Ο συνδυασμός των συστατικών ήταν τόσο σωστός που όλες οι γεύσεις αναμειγνύονταν όπως πρέπει και το αποτέλεσμα ήταν πολύ ελαφρύ και δροσιστικό! Μαστίχα, περνάς στην επόμενη φάση.

Το επόμενο δημιούργημα είχε ένα υπέροχο χρυσοκόκκινο χρώμα και ένα άρωμα γλυκό αλλά συγχρόνως πικάντικο. Κατάλαβα αμέσως ότι το κρυφό συστατικό ήταν λικέρ κανέλα – άλλωστε έχει τόσο χαρακτηριστικό άρωμα που δε θα μπορούσε να μου κρυφτεί – συνδυασμένο με χυμό μήλο. Ενθουσιασμένη εγώ, καθώς μου αρέσει πολύ ο συνδυασμός, δοκιμάζω. Όπως το περίμενα! Πλούσια και απολαυστική γεύση και για άλλη μια φορά τόσο ταιριαστή, αφού ο συνδυασμός μήλου-κανέλας είναι κλασσικός και αγαπημένος. Μεγάλο ναι από μένα.

Τρίτο στη σειρά ήταν ένα cocktail με χρυσαφένιο χρώμα – έμοιαζε λίγο με ουίσκι στην όψη – και με μια γνώριμη μυρωδιά, συνδυασμένο με σόδα λεμονιού, πάγο και μια φέτα πορτοκάλι, που του προσέδιδε μια πιο ανάλαφρη νότα. Φαινόταν να είναι ο τέλειος συνδυασμός. Και ήταν! Με την πρώτη γουλιά αναγνώρισα το ρακόμελο – που μου θύμισε όλες εκείνες τις φορές που κανονίζαμε με την παρέα να βγούμε Παρασκευή ή Σάββατο βράδυ και από τα πολλά ρακόμελα καταλήγαμε να μένουμε όλοι μαζί σε ένα σπίτι (στο πιο κοντινό φυσικά!). Μια γεύση γλυκιά και συγχρόνως δυνατή που, όμως, με το συγκεκριμένο συνδυασμό, ελάφραινε από τη δροσιστική γεύση του λεμονιού. Ναι και καρδούλα για τις αναμνήσεις.

Ο τελευταίος συνδυασμός ήταν και ο πιο αναπάντεχος για μένα. Κοιτάω το ποτήρι και τι να δω; Μπύρα! Τον κοιτάω με βλέμμα απορίας. Ξανακοιτάω το ποτήρι και σκέφτομαι: πως θα το πιω αυτό; Εδώ θα ήθελα να σημειωθεί ότι δε μου αρέσει καθόλου η μπύρα (ναι το είπα!). Δεν ήταν σωστό να τον προσβάλλω, όμως, κι έτσι δειλά δειλά βάζω το ποτήρι στα χείλη μου. Πίνω την πρώτη γουλιά. Για τη μπύρα δεν έχω να σχολιάσω κάτι ιδιαίτερο, όμως υπήρχε ένα ακόμα συστατικό που δεν κατάφερα να αναγνωρίσω. Η γεύση ήταν πικρή κυρίως αλλά με επιχρίσματα από βότανα και φρούτα. Μου αποκάλυψε λοιπόν πως ήταν το δίκταμο, το οποίο έχω ακουστά για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Όχι τόσο στα γούστα μου (λόγω της μπύρας), αλλά δίνω πόντους για την ευρηματικότητα και φυσικά για το δίκταμο.

Στο τέλος μου αποκάλυψε ότι η μάρκα των λικέρ, που χρησιμοποίησε ως βάση και για τα 4 cocktails – η οποία είναι και η αγαπημένη του – λέγεται ROOTS και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τους είναι όλα βιολογικά με ελληνική καταγωγή. Μετά από αυτό το μάθημα, λοιπόν, μπορώ να πω με σιγουριά ότι έχω αλλάξει εντελώς την απαρχαιωμένη άποψή μου για τα λικέρ και θα κλείσω αυτό το άρθρο με μία συμβουλή. Keep calm and trust your bartender!

Δείτε όλα τα κείμενα της ενέργειας στην σελίδα http://panteio-day.24media.gr/.