Φέτος το θαύμα των Χριστουγέννων θα κρυφτεί σε ένα βιβλίο
- 12 ΔΕΚ 2018
Ο υπότιτλος του ‘Δώρου’ λέει περισσότερα για το βιβλίο από τον τίτλο του. Ο Στέφανος Ξενάκης έφτιαξε ένα ‘Τετράδιο Θαυμάτων’ και δεν το κράτησε μονάχα για τους εκλεκτούς.
Το ‘Δώρο’ από τις Εκδόσεις Key Books δεν είναι ένα τυπικό βιβλίο αυτοβελτίωσης. Εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά καθημερινών ιστοριών. Μια σειρά θαυμάτων που συμβαίνουν και σε σένα. Θα τα ήξερες αν δεν τα προσπερνούσες. Και ο συγγραφέας του κάποτε τα προσπερνούσε. Μία φράση όμως απ’ το βιβλίο της Φυσικής στην Πέμπτη Δημοτικού, δεν τον άφησε ποτέ. «Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν. Ελάχιστοι όμως παρατηρούν». Τότε δεν την είχε κατανοήσει. Τώρα έμαθε να παρατηρεί και ίσως καταφέρει να στο μεταδώσει.
Διαβάζοντας τη μία ιστορία μετά την άλλη, αργά αλλά σταθερά, θα αρχίσεις να αναγνωρίζεις κι εσύ τα δικά σου θαύματα. Θα αναμετρηθείς με τις αποφάσεις σου. Με τον τρόπο που σκέφτεσαι. Με τον τρόπο που ζεις. Και θα είναι αυτό ίσως το θαύμα των ημερών.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
«ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ότι είναι έτσι. Όταν όμως σ’ τα επιβεβαιώνει κάποιος που ξέρει, λες και κουμπώνουν μέσα σου. Όπως τα καινούργια μελάνια στον εκτυπωτή.
Εμένα μου τα κούμπωσε εκείνος ο χαρισματικός ομιλητής στο Ted. Μίλησε για τη χαρά. Επιστημονικά, βάσει έρευνας. Είναι δυο τύποι, λοιπόν. Στο σήμερα. Ο ένας έχει κερδίσει 100 εκατομμύρια δολάρια στη λοταρία. Ο άλλος μένει παράλυτος από κάποιο ατύχημα. Η ερώτηση ποιoς είναι πιο χαρούμενος είναι περιττή.
Στο ζουμί τώρα: Σ’ ένα χρόνο από σήμερα ξαναγίνεται η έρευνα. Ποιος είναι πιο χαρούμενος; Εύκολη ερώτηση. Σαν αυτή που κάναμε μικροί, ποιο είναι πιο βαρύ, ένα κιλό σίδερο ή ένα κιλό βαμβάκι; Αν θυμάσαι, όμως, μικροί την πατάγαμε. Έτσι κι εδώ. Δεν είναι ο λεφτάς ο πιο χαρούμενος. Κι οι δύο το ίδιο είναι.
Η χαρά του πλούτου πάλιωσε. Ο τύπος τα λεφτά τα συνήθισε. Δεν του κάνουν πια εντύπωση. Τα θεωρεί δεδομένα. Έφυγε η τρέλα. Το ίδιο κι ο ανάπηρος. Η στενοχώρια πάλιωσε. Έμαθε να ζει με την αναπηρία του. Δεν του αρέσει. Όμως τη συνήθισε.
Για τη χαρά είσαι εδώ. Χωρίς χαρά, τίποτα δε γίνεται. Τίποτα εμπνευσμένο. Ούτε δουλειά ούτε σχέση ούτε χόμπι. Χωρίς τη χαρά τίποτα δεν έχει νόημα. Ούτε καν η υγεία.
Περιμένουμε τη χαρά να χτυπήσει την πόρτα μας. Να τη φέρει ο ντελιβεράς. Και την ώρα που χτυπάει το κουδούνι, εμείς βλέπουμε δελτίο. Στη διαπασών. Και δεν τον ακούμε. Κι όταν χτυπάει το τζάμι του αμαξιού, εμείς είμαστε χαμένοι στις σκέψεις μας.
Κι όμως η χαρά είναι εδώ. Εμείς λείπουμε. Σαν ραντεβουδάκι, που τη στήνεις. Εκείνη είναι στο πρωινό ξύπνημα. Στα πόδια σου που σε σηκώνουν, στο κρύο νερό που σε ξυπνάει, στην ψωμιέρα που έχει έστω κι ένα κομμάτι ψωμί, στο αμάξι που παίρνει μπροστά, στον ήλιο τούτης της χώρας. Στο ζεστό κρεβάτι που σε περιμένει μετά από μια δύσκολη μέρα.
Η χαρά δεν είναι το γεγονός. Η χαρά είναι τα γυαλιά για να δεις το γεγονός. Για να το απολαύσεις. Για να του επιτρέψεις να σε μαγέψει. Αν δεν έχεις τα σωστά γυαλιά, να πάρεις καινούργια. Δωρεάν είναι. Αν δε σου αρέσει αυτή που σου φέρνει ο ντελιβεράς, να μάθεις να μαγειρεύεις. Να βάζεις τσουκάλι.
Παλιά στα μαθηματικά είχαμε μάθει τις μεταβλητές αποθέματος και τις μεταβλητές ροής. Στο πρόβλημα, μεταβλητή αποθέματος είναι πόσα μήλα έχει ο Νικολάκης στο ντουλάπι. Μεταβλητή ροής είναι πόσα έκοψε ο Νικολάκης σήμερα. Η χαρά λοιπόν είναι μεταβλητή ροής. Μου πήρε χρόνια να το καταλάβω.
Η ΧΑΡΑ ΕIΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΨΩΜI.
ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΖΥΜΩΝΕΙΣ. ΚΙ ΌΤΑΝ ΤΟ ΨΗΝΕΙΣ,
Ν’ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΡAΘΥΡΑ ΑΝΟΙΧΤA.
Να μοσχοβολάει η γειτονιά. Και να ζυμώνεις φρέσκο κάθε μέρα».