Επόμενη στάση: Αττική

Η σχέση μου με τον σταθμό της Αττικής, ήταν πάντοτε παράξενη. Αρχικά, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο συγκεκριμένος σταθμός ονομάστηκε έτσι.

Θέλω να πω, όλοι οι σταθμοί του μετρό και του ηλεκτρικού στην Αττική δεν βρίσκονται; Γιατί μόνο αυτός ονομάστηκε έτσι; Γιατί δεν λέγονται όλες οι στάσεις Αττική; “Αττική 1, Αττική 2, Αττική 34″ και ούτω καθεξής. Γιατί δεν υπάρχει και σταθμός Στερεά Ελλάδα, Λεκανοπέδιο ή έστω Αθήνα; Πολλές οι απορίες μου.

Ξεπερνώντας αυτό το μυστήριο, η δεύτερη μεγάλη μου απορία, αφορά στο τι βρίσκεται στην περιοχή γύρω απ’ τον σταθμό της Αττικής. Έχω αποβιβαστεί εκατοντάδες φορές στην στάση της Αττικής, όμως αυτό γινόταν πάντα για να αλλάξω απ’ το μετρό στον ηλεκτρικό και τούμπαλιν.

Δεν έβλεπα ποτέ το φως του ήλιου κι έτσι δεν έμαθα τι κρύβεται στους δρόμους γύρω απ’ τον σταθμό. Θα μπορούσε γύρω απ’ τη στάση να έχει χάρτινα κτίρια και κέρινα ομοιώματα ανθρώπων. Θα μπορούσε επίσης να έχει ρυάκια από φωτιές, δράκους και τροπικά δάση. Ιδέα δεν θα είχα.

Το μόνο που ήξερα είναι πως στο 205 της Λιοσίων, βρίσκεται το Gagarin. Τα υπόλοιπα, θα τα ανακάλυπτα με την Φραντζέσκα στα πλαίσια της νέας μας αποστολής.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Βγήκαμε διστακτικά στη Λιοσίων, σιγουρευτήκαμε ότι δεν υπάρχουν δράκοι και ρυάκια με φωτιά αλλά κανονικός δρόμος, πιάτσα ταξί, άπειρα μαγαζιά με είδη ξυλείας (ίσως κάποτε υπήρχε τροπικό δάσος λοιπόν, χα!) και ζωντανότατοι άνθρωποι. Μπορούσαμε πια να ξεχυθούμε άφοβα, ξεκινώντας την εξερεύνηση κατά μήκος της Λιοσίων.

Προβολη Μετρό Σταθμού Αττικής σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Το περίπτερο

Κανονικά: Μαγαζί-γωνία

Σε προνομιακή θέση-‘φιλέτο’ με το που βγεις απ’ το σταθμό πάνω στη Λιοσίων, θα συναντήσεις ένα πλήρως εξοπλισμένο περίπτερο, για να πάρεις τα απαραίτητα μπαίνοντας ή βγαίνοντας στο σταθμό. Με τα περιοδικά και τις εφημερίδες του, τα παγωτά του, τα πατατάκια του και τα όλα του. Όχι, είδη ξυλείας δεν είδαμε.

(Η πλάτη μου)

Ηρωίδα #1 Ιουλία

‘Τρέχει΄το περίπτερο τα τελευταία 20 χρόνια, μαζί με τον αδερφό της. Πλέον, στις 10 το βράδυ το κλείνουν και πάνε σπίτια τους, αφού όπως μας είπε η περιοχή έχει υποβαθμιστεί πολύ, η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί και δεν πρόκειται να ρισκάρουν για μερικά ευρώ παραπάνω. Ήδη άλλωστε έχουν προσπαθήσει -ανεπιτυχώς ευτυχώς- να τους το ανοίξουν. Η ίδια πάντως ήταν μέσα στο χαμόγελο και την ευγένεια.

Πού πάνε τα τρόλεϊ όταν κοιμούνται;

Κανονικά: Καφέ-εστιατόριο ‘Το 24ωρό’

Στο κτίριο που ανήκει στον ΗΛΠΑΠ, στεγάζεται η Λέσχη των Τρόλεϊ, εκεί όπου κάνουν το διάλειμμά τους ή απολαμβάνουν ένα ζεστό πιάτο σούπα μετά τη βάρδια οι οδηγοί των τρόλεϊ, αστυνομικοί, ταξιτζήδες αλλά και τραγουδιστές κι εργαζόμενοι στα μπουζούκια, με πιο τακτικούς θαμώνες τους Αδαμαντίδη, Τσέρτο και Γλυκερία. Μπορείς να το επισκεφτείς κι εσύ πάντως όλο το 24ωρο (όπως φαντάζομαι θα υποψιάστηκες απ’ το όνομα της Λέσχης) για να απολαύσεις μαγειρευτά, πατσά, σούπες, γίδα βραστή και τη μεγάλη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, τον μπακαλιάρο πλακί. Για μερικά χρόνια η λέσχη είχε κλείσει, όμως τώρα που το αμαξοστάσιο επέστρεψε στην περιοχή, επανήλθε δυναμικά.

Ηρωίδα #2 Βάσω

Στο στιγμιότυπο, η Βάσω (δεξιά με την κόκκινη μπλούζα) ποζάρει με την μαγείρισσα. Η Βάσω είναι η αδερφή της ιδιοκτήτριας του μαγαζιού κι εργάζεται εδώ τα τελευταία 2 χρόνια, περνώντας τα πρωινά στην κουζίνα της λέσχης, μαγειρεύοντας σούπες μαζί με τον μπαμπά της. Σπούδασε φιλόλογος, όμως αισθάνεται γεννημένη γι’ αυτή τη δουλειά, αφού απολαμβάνει την επικοινωνία με τον κόσμο. Έχει εξαιρετική σχέση με τα “καλά παιδιά” του ΗΛΠΑΠ, συχνά την επισκέπτονται στο μαγαζί και οι φίλοι της, ενώ αποκαλύπτει ότι όσα χρόνια ζει την περιοχή, δεν έχει αντιμετωπίσει θέματα με την εγκληματικότητα.

Το X-File

Κανονικά: Ένας ιππόκαμπος τον Δεκέμβριο

Ένας ροζ ιππόκαμπος κολλημένος στον τοίχο, παράξενα μαύρα γράμματα κι ένα καλώδιο. Μήνυμα από μια άλλη διάσταση ή αρτ νσταλέισον το οποίο είμαστε πολύ πεζοί για να κατανοήσουμε; Ο χρόνος θα δείξει.

Καφές, μεζές και δραστηριότητες

Κανονικά: Εκλεκτοί μεζέδες ‘Καφενείον Λαμπίρης’

Το βγαλμένο από σελίδες βιβλίου παραδοσιακό καφενείο, βρίσκεται στην πλατεία Αττικής απ’ το 1968 παρακαλώ. Απ’ τους θείους, πέρασε το 1983 στα ανίψια, δηλαδή στον κύριο Μαρίνο Λαμπίρη και τον συνεταίρο του, ο οποίος εργαζόταν ήδη σ’ αυτό απ’ το 1974. Παραμένει ανοιχτό απ’ τις 6.30 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ για καφέ, ούζο, μεζέδες, θαλασσινά, τάβλι και χαρτί. Τεστάραμε τον εξαιρετικό ελληνικό του, όσο ο κύριος Μαρίνος μας εξηγούσε πως το μαγαζί είναι ένα μικρό χωριό, αφού συχνάζουν πάνω-κάτω οι ίδιοι πελάτες απ’ τις γύρω περιοχές. Τους ζηλέψαμε.

(Λιοσίων 128, Πλατεία Αττικής)

Ήρωας #3 Μαρίνος

Πριν πιάσει δουλειά στο μαγαζί, πρόλαβε να ζήσει για 7 χρόνια ως μετανάστης στη Νέα Υόρκη, κάνοντας παρεμφερείς δουλειές. Για τον κύριο Μαρίνο πάντως, δεν τίθεται κανένα δίλημμα: “Ελλάδα και πάλι Ελλάδα“, αφού εδώ είναι η πατρίδα, η οικογένεια κι η μοίρα του. Δουλεύει ακούραστα τουλάχιστον 9 ώρες τη μέρα, ενώ θεωρεί ότι τα τελευταία 3 χρόνια η περιοχή έχει ηρεμήσει, έπειτα απ’ τις δύσκολες μέρες με τα ακραία στοιχεία.

Το δεύτερο X-File

Κανονικά: Παρά-φύση

Στην Αθήνα μου αρέσουν οι στραβές γλάστρες πάνω στα δέντρα.

Όχι άλλα λογοπαίγνια

Κανονικά: Ψητοπωλείο ‘Μετρο…νοστιμιές’

Τελεί υπό νέα διεύθυνση τα τελευταία 6 χρόνια και προσφέρει σουβλάκια όλων των ειδών, ψητά και ολόκληρα κοτόπουλα. Όπως μας είπαν στο μαγαζί, ο κόσμος δυσκολεύεται να πάρει δεύτερο σουβλάκι ενώ μετά τις 10 φοβούνται να κυκλοφορήσουν στην περιοχή.

Κακά, Νάνι κι άλλοι ποδοσφαιριστές

Κανονικά: Μεζεδοπωλείο: ‘Μαμ’

Απ΄τις 7 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ, σε περιμένει η κυρία Στυλιανή για καφέ, ποτό και μεζέ. Το ‘Μαμ’ βρίσκεται εκεί απ’ το 1994 κι όπως φαντάζεσαι έχει τακτικούς και παλιούς πελάτες, αν και τα τελευταία χρόνια, λόγω της υποβάθμισης της περιοχής, η δουλειά έχει πέσει αισθητά. Αυτός είναι κι ο λόγος που η κυρία Στυλιανή τα μαζεύει και φεύγει απ’ τις 8.

(Αγίου Μελετίου 165)

Το τρίτο X-File

Κανονικά: Υπέροχα πλάσματα

Όμορφοι Κινέζοι παντού.

Θέλω μια πάστα ΤΩΡΑ

Κανονικά: Καφέ-γλυκό ‘Pronto’

Ανοιχτό απ’ τις 6 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ, στο ‘Pronto’ θα βρεις γλυκά, καφέ, ψωμί, τυρόπιτες, όλα χειροποίητα. Αυτό το μήνα κλείνει και 4 χρόνια, μπες να πεις ένα ‘Χρόνια Πολλά’ και να σου φύγει η μύτη απ’ τις μυρωδιές. Η χαμογελάστη Δώρα μας εξήγησε ότι το βράδυ τα πράγματα στην περιοχή είναι λίγο δύσκολα, χωρίς όμως να είναι δραματική η κατάσταση.

(Ευαλκίδου 5 και Λιοσίων 161, τηλ: 210-8259666)

Τα 10 σημεία βαθμολόγησης της στάσης:

Φαγητό: 7/10

Καφές: 7/10

Ποτό: 1/10

Πρώτη εικόνα έξω απ’ το σταθμό: 3/10

Χ-Files: 10/10

Το Περίπτερο: 6/10

Male Fun: 3/10

Κόσμος που κάθεται: 2/10

Περαστικοί (ποσοτικά-ποιοτικά): 2/10

Ψώνια: 2/10

Σύνολο: 43/100

Ο Eπίλογος: Αν δεν έχεις ταξί που χρειάζεται επισκευή, δεν χρειάζεσαι επειγόντως είδη ξυλείας ή δεν πηγαίνεις για λάιβ στο Gagarin, τότε η περιοχή γύρω απ’ την Αττική δεν έχει και πολλά να σου προσφέρει, πέρα από κάποιες λίγες καλές επιλογές για φαγητό, μεζέ ή καφέ. Πάντως λύσαμε το μυστήριο του τι υπάρχει εκτός του σταθμού. Απομένει να λύσουμε κι αυτό της ονομασίας τώρα.