“Γιατί NFL;”

Είναι περίπλοκο, είναι βίαιο, φόρανε πολλά προστατευτικά, παίζεται άσχημες ώρες, το λένε φούτμπολ αλλά παίζεται με τα χέρια… Ξέρουμε για ποιους λόγους πολύς κόσμος δεν βλέπει NFL.

Αλλά μιας και σε λίγες ώρες θα παιχτεί το φετινό Super Bowl, σε ζωντανή μετάδοση από το FOX μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, είπαμε να αντιστρέψουμε το ερώτημα. Και να δώσουμε το λόγο σε μια ντουζίνα Ελλήνων φανς που μας εξηγούν γιατί το βλέπουν, γιατί τους αρέσει, γιατί πρωτοκόλλησαν.

14 άτομα απαντούν στην βασική ερώτηση, “Γιατί NFL;”

Ο Απόστολος και η εμπειρία του γηπέδου

Το Νοέμβριο του 2011 ήμουν στο Stanford και οι Stanford Cardinals έπαιζαν εναντίων των rivals τους, U of Oregon Ducks, για τα playoffs του κολλεγιακού πρωταθλήματος. Φοβερή ατμόσφαιρα, το μισό Oregon είχε κατέβει και έκανε tailgate (= μπάρμπεκιου, μπύρες, μπέηκον, περισσότερο μπάρμπεκιου — με λίγα λόγια ένα μεγάλο πάρτι στο πάρκινγκ). Το παιχνίδι ήταν sold-out και κάποιοι Γερμανοί φίλοι από τη παρέα μπήκαν με επιτυχές gatecrashing, οι υπόλοιποι πραγματοποίησαμε μια είσοδο με στοιχεία Τούμπας. Ήταν η πρώτη football εμπειρία μου και μάλιστα τριπλό combo: και football, και κολλεγιακό, και στο γήπεδο. Δυστυχώς το Stanford έχασε.

Το football είναι ιδιαίτερο και στην αρχή είναι ίσως δύσκολο να το καταλάβει κανείς αλλά με το που μάθει κάποιος τα βασικά, βλέποντας λίγους αγώνες ή διαβάζοντας τους κανόνες, τότε το άθλημα τον κερδίζει. Ίσως επειδή είναι εξαιρετικά έξυπνο, με βάθος, και με εξίσου μεγάλη βάση στην ομαδική στρατηγική αλλά και στην ατομική πρωτοβουλία — κάτι σαν σκάκι αλλά με ανθρώπους — κάνοντας το κατά τη γνώμη μου το πιο συναρπαστικό ομαδικό άθλημα. Πλέον μαζευόμαστε παρέα, μπόλικο junk (#75κανόνεςRepresent) and let the games begin με αποκορύφωμα φυσικά το Super Bowl (*το* αθλητικό/pop culture event της χρονιάς). Για να πάνε καλά τα πράγματα όταν παίζουν οι ομάδες που υποστηρίζω (Green Bay Packers και Denver Broncos) φοράω πάντα ένα Stanford hoodie και κάνω πάσες με τη football με τα παιδιά. It’s only weird if it doesn’t work!

Ο Σπύρος θυμάται τον τυφώνα Κατρίνα και τα μεγάλα ρίσκα

Η αφορμή ήταν το πρώτο παιχνίδι των New Orleans Saints στο στάδιο τους ένα χρόνο μετά το χτύπημα της πόλης από τον τυφώνα «Κατρίνα» και αφού σχεδόν όλη την προηγούμενη χρονιά το στάδιο είχε χρησιμοποιηθεί σαν καταφύγιο για όσους επλήγησαν. Ένα βράδυ Τρίτης ξημερώματα ήταν, όπου μια ολόκληρη πόλη στάθηκε πίσω από μια ομάδα κι εγώ μαζί μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά!

Αλλά αυτό που θα μου μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό και που με έκανε πραγματικά να πω οτι το NFL θα είναι για πάντα λατρεία, ήταν το 2009 στον τελικό του Super Bowl XLIV, New Orleans Saints εναντίον Indianapolis Colts, όπου ο προπονητής των «Άγιων» στις αρχές του 3ου quarter δοκίμασε αυτό το επικό onside kick που ακόμα και τώρα που το θυμάμαι ανατριχιάζω ολόκληρος! Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς λένε, και οι Saints μετά από αυτό κατάφεραν να ανατρέψουν το σκορ και να νικήσουν. Μια νίκη που σήμαινε τόσα πολλά για μια τόσο ταλαιπωρημένη πόλη και τον κόσμο της. Και για εμένα στην άλλη μεριά του πλανήτη. Από εκείνη την μέρα δηλώνω παρών σε κάθε αγωνιστική του NFL.

Ο Αστέριος είδε το φως (κι ας είναι Cowboys)

Μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 ήμουν από αυτούς που έλεγαν το, όχι αστείο πλέον, “το λένε football, αλλά δεν παίζεται με τα πόδια και δεν έχει μπάλα” ή το “αν έπαιζαν με αυτούς του ράγκμπι θα έτρωγαν χώμα”. Τον Ιανουάριο του 2011, όμως, ήμουν 30,5 και αρκετά χρόνια πριν είχα αφήσει πίσω πολλά από τα κόμπλεξ μου, όπως το να ακυρώνω κάτι χωρίς νωρίτερα να το έχω δοκιμάσει. Έχοντας πάρει αναφορές για το άθλημα από ταινίες και σειρές, το θεωρούσα ενδιαφέρον και με αφορμή την εμφάνισή του timeline του Twitter αποφάσισα να δω τα παιχνίδια των play-offs της σεζόν 2010-2011.

Και είδα πράγματα εντυπωσιακά, όπως έναν παίκτη να κουβαλάει τη μπάλα για 67 γυάρδες, κόντρα στους πρωταθλητές, με ανθρώπους να κρέμονται από πάνω του και να σκοράρει touchdown αποκλείοντας τους προαναφερόμενους πρωταθλητές, είδα quarterbacks να πετούν τη μπάλα με απίστευτη ακρίβεια και plays από αμυντικούς και παίκτες των special teams, εξίσου εντυπωσιακά και σημαντικά. Και όλο αυτό με κέρδισε.

Τρεις σεζόν μετά, νιώθω απόλυτα δικαιωμένος. Για πέντε μήνες μέσα στη χρονιά, δεν υπάρχει Κυριακή χωρίς NFL, άρα δεν υπάρχει Κυριακή χωρίς ENTERTAINMENT. Ομάδα για να υποστηρίζω είχα διαλέξει εντελώς τυχαία από το γυμνάσιο, όταν είχα αγοράσει ένα πολύ ωραίο καπέλο των Dallas Cowboys, αλλά αυτό το άθλημα δεν το βλέπω οπαδικά, το βλέπω ως μεγαλύτερο από τις ομάδες. Και δε θα μπορούσα να το δω αλλιώς, επειδή 1) δε γεννήθηκα στο Τέξας (Texas for ever, παρεμπιπτόντως) ή σε οποιαδήποτε άλλη πολιτεία και β) άρχισα να ασχολούμαι μ’ αυτό μετά τα 30, όταν πιστεύω ότι δεν είναι δυνατό να γίνεις οπαδός και άρα να αντιπαθήσεις/μισήσεις τους “άλλους”.

Ο Άγγελος διδάχθηκε από τον κόουτς Τέιλορ

Μέχρι πριν τρία χρόνια για μένα το αμερικάνικο ποδόσφαιρο ήταν γομάρια που παίζουν ξύλο. Η πρώτη μου επαφή με το άθλημα έγινε πριν αρκετά χρόνια μέσω της σειράς “Friday Night Lights” (δείτε την). Παρακολουθώντας την ενδιαφέρθηκα, έψαξα για το άθλημα και τους άπειρους κανόνες του ώσπου άρχισα να παρακολουθώ όλο και περισσότερο σε σημείο που κάθε χρόνο από Σεπτέμβριο-Φεβρουάριο οι Κυριακές μου αποτελούνται από μια οθόνη,fast food και κραυγές πολέμου με τον αδερφό μου.

Το NFL είναι το πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα του κόσμου καθώς η σεζόν διαρκεί μόνο 16 αγωνιστικές και τα play offs είναι μονά knockout παιχνίδια. Αυτό κάνει το πρωτάθλημα πιο απρόβλεπτο και πιο συναρπαστικό αφού έτσι υπάρχουν συνεχώς εκπλήξεις. Πολύ σημαντικό είναι και το salary cap που δεν επιτρέπει στις ομάδες να ξεφεύγουν. Συγχαρητήρια στο ΟΝΕΜΑΝ για την προώθηση του αθλήματος που μας κάνει να ξενυχτάμε.

Υ.Γ Δεν λέγεται ράγκμπι.

Ο Παναγιώτης και η Μαρία το συζητούν το θέμα

Παναγιώτης: Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις. Στη δική μου περίπτωση, δάσκαλοι στο σκάλωμα με το NFL ήταν ο Δημήτρης Καρύδας, ο Μέμος Ιωάννου και οι μεταδόσεις που έκανε ο πρώτος στα παιχνίδια των playoffs του 2006. Ο Καρύδας είχε την υπομονή να απαντάει σε κάθε λογική/περίεργη/ηλίθια ερώτηση που του απευθύναμε μέσω email την ώρα των αγώνων. Και κάπως έτσι, ανακάλυψα ένα άθλημα το οποίο δεν ήταν απλά διαφορετικό από αυτά που έχουμε μάθει να βλέπουμε, αλλά είναι παράλληλα απρόβλεπτο, εντυπωσιακό και κολλητικό!

Mαρία: Εγώ χαμένη ήμουν από την αρχή, κολλάω με ό,τι μπορεί να θεωρηθεί σπορ εκτός αν έχει χιόνια. Βέβαια, αν μιλάμε για NFL όταν χιονίζει, τότε κολλάω και με τα σπορ στα χιόνια. Επιπλέον πού αλλού μπορείς να δεις τόσες πολλές καμένες αμερικάνικες διαφημίσεις μαζεμένες;

Παναγιώτης: Τελετουργία σε ό,τι έχει να κάνει με τις ώρες των αγώνων (που είναι ένα πρόβλημα για πολύ κόσμο λόγω της διαφοράς ώρας με την Αμερική), για εμένα δεν υπάρχει επί της ουσίας. Οι ώρες μου είναι ούτως ή άλλως περίεργες και ανάποδες από τις συνηθισμένες. Άσε που έχω συνηθίσει πια με τα ξενύχτια, αφού παρακολουθούσα φανατικά και το ΝΒΑ.

Μαρία: Στενή φιλία με τον καφέ και το συνηθισμένο Δευτεριάτικο ξύπνημα στον καναπέ!

Παναγιώτης: Όταν ξεκινάς να βλέπεις NFL τη χρονιά που οι Steelers (αν και τρελό outsider) κερδίζουν το Super Βowl στο Ντιτρόιτ, πόλη από την οποία κατάγεται ο Jerome Bettis που εκείνη τη χρονιά είχε «αναβάλλει» τη συνταξιοδότησή του μόνο και μόνο για να διεκδικήσει το ενδεχόμενο να παίξει το πρώτο του Super Βowl, δεν μπορείς παρά να αναπτύξεις μια κάποια συμπάθεια προς τη συγκεκριμένη ομάδα. Ωστόσο δεν μπορώ να το δω οπαδικά, αλλά ως φίλαθλος. Και αυτό είναι ένας ακόμη λόγος που με κάνει να το παρακολουθώ φανατικά. Βέβαια εδώ τα χαλάμε λίγο με το έτερον ήμισυ που είναι φανατική με τους Giants, αλλά τη βρίσκουμε την άκρη!

Μαρία: Φυσικά και το βλέπω οπαδικά. Αλλιώς χάνεις τη μισή απόλαυση, και καμία πίτσα και κανένα τηγανητό κοτόπουλο δεν κάνει την εμπειρία μοναδική! Γι’ αυτό…  Go Giants!

Ο Δημήτρης Μ. εξυμνεί την κάθε μία φάση ενός αγώνα

Όταν ήμουν ακόμα πρώτο-δεύτερο έτος στην σχολή, έχοντας απεριόριστο ελεύθερο, έπεσα πάνω στο Super Bowl του 2007, το οποίο είπα να παρακολουθήσω έχοντας μια πολύ σφαιρική εικόνα του αθλήματος μέσα από ταινίες κυρίως. Χρόνο με τον χρόνο άρχισα να παρακολουθώ όλο και περισσότερο, αρχικά είδα τελικούς περιφερειών, μετά όλα τα Playoffs, μετά άρχισα να βλέπω και παιχνίδια της κανονικής περιόδου, μέχρι που άρχισα να ασχολούμαι με το Fantasy Football που πρέπει να σημειωθεί ότι κλείνει σπίτια, οπότε κάθε Κυριακή είναι η μέρα του NFL (ούτως ή άλλως εκκλησία δεν πηγαίναμε και ποτέ).

Αν και μπασκετικός, μπορώ να πω πως το τελευταίο λεπτό σε έναν αγώνα μπάσκετ (το οποίο κατά την γνωστή παραδοχή θεωρείται ως η πιο έντονη στιγμή στον αθλητισμό) μπορεί να συγκριθεί άνετα με το τελευταίο λεπτό ενός αγώνα NFL που κρίνεται στο τέλος του. Αυτό νομίζω πως είναι και το πιο δυνατό του προτέρημα, τα πάντα μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή και όχι μόνο στο τέλος. Κάθε φάση μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην έκβαση του παιχνιδιού, σαν να βλέπεις έναν αγώνα ποδοσφαίρου στον οποίο δεν υπάρχει το ενδιάμεσο παιχνίδι, υπάρχουν συνέχεια τελικές με την αγωνία σε κάθε φάση αν θα μπει γκολ. Σε έναν αγώνα NFL, σε κάθε φάση η ένταση είναι στο τέρμα γιατί ακριβώς δεν ξέρεις που μπορεί να καταλήξει, και αυτή η πλευρά του παιχνιδιού δεν συναντάται σε κανένα άλλο άθλημα.

Kι αν δεν φτάνουν αυτά, αξίζει να παρακολουθείς απλά  για να καταλαβαίνεις καλύτερα τι παίζει στο The League, αυτό το υποτιμημένο διαμάντι που κυκλοφορεί εκεί έξω – ναι, τόσο καλό είναι.

Ο Χρήστος το καψουρεύτηκε πρόσφατα

NFL, αυτή η καψούρα. Ομολογώ ότι είμαι απ’αυτούς που για χρόνια απαξιούσα να του ρίξω έστω και μια ματιά. Πόσο βλάκας ήμουν. Όλα ξεκίνησαν πέρσι, λίγο πριν τα playoffs. Νομίζω ήταν ένα ματς Redskins-Cowboys (Tony Romo η πρώτη επαφή με το άθλημα, lol) και στο twitter είχε ένα μικρό χαμό. Κάθισα λοιπόν από περιέργεια να δω τι παίζει… από κει και μετά δεν κοίταξα πίσω. Είδα playoffs, άρχισα να το ψάχνω περισσότερο, μπήκε το μικρόβιο μέσα μου. Φέτος είδα πάρα πολλά ματς και το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει. Χαλαρά το αγαπημένο μου και πιο συναρπαστικό άθλημα του 2013.

Γενικά είμαι βραδινός τύπος, δεν είχα πρόβλημα και με τη σχολή οπότε τα ματς των 8 και 11 δε χάνονταν και είδα και αρκετά των 3. Νομίζω ότι ένα απ’τα αγαπημένα μου πράγματα μέχρι στιγμής στο σπορ είναι το οπαδικό. Παρότι φέτος κόλλησα λίγο παραπάνω με τους Broncos, ευχαριστιέμαι όλες τις ομάδες. Και είναι αναζωογονητικό. Στα ποδόσφαιρο και μπάσκετ μαθαίνεις να αγαπάς μια ομάδα, κολλάς και το όλο πράγμα αρχίζει να χάνει λίγη απ’τη μαγεία του. Παρακολουθώντας NFL από μακριά, δε ξέρω, νιώθω πως απλά το ευχαριστιέσαι γι’αυτό που είναι. Το διασκεδάζω παραπάνω. Κι αυτό είναι που μετράει στην τελική.

Η Έρη πωρώνεται με τη δύναμη

Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό, αλλά ένας από τους #1 λόγους που κόλλησα απ’ την πρώτη στιγμή ήταν το Μπάλα-και-ξύλο. Ω ρε φίλε, λατρεύω το ξύλο. Βασικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν γυναίκες που –από μέσα τους- δεν απολαμβάνουν άντρες να χτυπιούνται μεταξύ τους, εχμ, για κάθε λόγο. Τίποτε πιο πωρωτικό απ’ το γεγονός πώς μια καλή επίθεση μπορεί να βγει επειδή ο αντίπαλος αμυντικός θα σκορπιστεί ανήμπορος στα χώματα. Φυσικά λατρεύω επίσης το γεγονός ότι δεν υπάρχουν φαβορί. Δηλαδή, εντάξει, υπάρχουν, αλλά ουσιαστικά δεν υπάρχουν (θα εξαιρέσω τη φετινή χρονιά). Σαν παράδειγμα θα φέρνω πάντα στο μυαλό μου τους Giants του 2012. Το ότι δεν υπάρχουν φαβορί και από την άλλη το ότι το underdog ενός group μπορεί να φορέσει δαχτυλίδι δίνει πέρα από points ενδιαφέροντος σε όλο το πρωτάθλημα αλλά κάνει και την ιδέα του ακόμη πιο κινηματογραφική (το οποίο μας αρέσει προφανώς).

Υποστηρίζω NY Giants όχι γιατί είμαι γέννημα-θρέμμα Lower East Side, αλλά γιατί μού αρέσει η Νέα Υόρκη. Τόσο απλά. Τα πράγματα που συμβαίνουν εκεί άλλωστε είναι από μόνα τους καταπληκτικά και δε χρειάζεται να μπει κανένα οπαδιλίκι για να οξύνει το ενδιαφέρον. Φυσικά και χαζοχάρηκα όταν οι Giants πήραν το Super Bowl με τον τρόπο που συνέβη και 2 βδομάδες μετά βρισκόμουν στην ίδια πόλη περιτριγυρισμένη από μπλουζάκια και λοιπά διακοσμητικά Giants Champions.

Ο Νίκος εκτιμά την ομορφιά που έρχεται με διάφορες μορφές

Γιατί είναι το πιο ”δημοκρατικό” sport που υπάρχει. American football μπορούν να παίξουν ψηλοί, κοντοί, λεπτοί, χοντροί, γρήγοροι, αργοί, υπάρχουν θέσεις και δουλειές για όλους τους τύπους. Πάρε για παράδειγμα τον Kuhn των Packers – ο τύπος είναι 200 κιλά στα 1,75, δε μπορεί ούτε το περίφημο Lambeau Leap να κάνει- κι όμως το δικό του touchdown παραλίγο να στείλει το Green Bay στο divisional.

Γιατί σχεδόν όλα τα famous sports quotes έχουν βγει από τα χείλη του Vince Lombardi.

Γιατί στο φινάλε, μεταξύ μιας μαγείας του Ντιέγκο, ενός buzzer beater του Τζόρνταν ή ενός παγκοσμίου ρεκόρ του Μπόλτ, ε εγώ προτιμώ το 2 minute drill του Ηλία του Μάνινγκ στο Super Bowl 42 – αυτό θα με καθηλώσει!

Γιατί για μένα είναι ένα ωραίο 6ωρο σε λογική ώρα, ειδικά αν συνδυαστεί με ωραιότατα μπουρίτος, νάτσος και λοιπά εδέσματα διαίτης!

Γιατί το πρώτο Super Bowl που είδα ολόκληρο ήταν το Green Bay – Pittsburgh. Και οι 2 αγαπημένες από τότε αλλά προτίμησα το νικητή. Αλλιώς, το βλέπω γιατί μου αρέσει, όχι για να υποστηρίξω. Αν πχ χάσουν οι Packers με καμιά 50άρα πάσα του αντιπάλου QB, θα πανηγυρίσω για την ομορφιά αυτού που είδα.

Ο Γιώργος Κ. μαγεύεται από το πιο σύνθετο ομαδικό άθλημα

Δε μπορώ να εξηγήσω ακριβώς πως κόλλησα με το NFL. Πάντα κάτι με τράβαγε προς το αμερικάνικο football, αλλά δεν καταλάβαινα τι. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι από το 2009 ασχολούμαι με το NFL περισσότερο από κάθε άλλο άθλημα, ακόμα και από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.

Μπορώ να πω, όμως, τι κρατάει ζωντανό το πάθος μου για αυτό το σπορ. Μιλάμε για το πιο σύνθετο ομαδικό άθλημα παγκοσμίως, σε όλες τις διαστάσεις του. Τα συστήματα που παίζουν απαιτούν εκατοντάδες ώρες μελέτης για να κατανοηθούν όλα. Κάθε θέση στο γήπεδο μεταφράζεται σε άλλες απαιτήσεις, είτε μιλάμε για φυσική κατάσταση, είτε για σωματικές διαστάσεις, είτε ικανότητες, είτε για ευφυία. Προσθέστε το γεγονός πως τα παιχνίδια σπανίως κρίνονται πριν την τέταρτη περίοδο και μιλάμε για μια τελείως διαφορετική εμπειρία για το φίλαθλο. Α, και μην ξεχάσω, τίποτα δεν ταιριάζει περισσότερο με τα burgers από το NFL.

Όσο για τα παιχνίδια, δεν τα βλέπω οπαδικά – ακόμα κι αν μιλάμε για τους Philadelphia Eagles. Αν και τη χαρά μου δεν την κρύβω στις νίκες.

Ο Θάνος παρακολουθεί τους elite αθλητές

Συνδυάζει ωμή δύναμη, δεξιότητα κι αθλητικότητα, περισσότερο από κάθε άλλο σπορ. Μερικοί από τους πιο elite athletes του πλανήτη. Για αυτά τα συναρπαστικά 3-4 δευτερόλεπτα πριν το snap όπου παρακολουθείς προσπαθώντας να μαντέψεις το playcalling με το φτωχό σου μυαλουδάκι. Για το απίστευτο mindgame ανάμεσα σε αντίπαλους offensive και defensive coordinators. Επειδή είναι η πιο ανταγωνιστική λίγκα στον πλανήτη και το διαρκές μέλημά τους είναι πως θα γίνει πιο εντυπωσιακό και λαμβάνουν υπόψιν το fan feedback. Διότι ακόμη και η offseason τους ειναι πιο ενδιαφέρουσα από τα playoffs άλλων αθλημάτων(το draft του 2013 είχε μεγαλύτερη τηλεθέαση από τα 2 ΝΒΑ playoff games εκείνης της ημέρας μαζί). Διότι ένα άθλημα στο οποίο υπάρχουν 10+ προπονητέςσε κάθε ομάδα είναι elite από μόνο του. Διότι κάθε παιχνίδι κανονικής περιόδου είναι σαν playoff game άλλης λίγκας.

Κάθε Κυριακή βάζω RedZone channel, σαν “Λεπτό προς Λεπτό”. Η παρακολούθηση είναι ψιλο-οπαδική αν μιλάμε για playoff, αλλιώς πάντα επιθυμώ το καλύτερο δυνατό θέαμα. Άλλωστε το NFL είναι μια λίγκα στημένη πάνω σε σουπερστάρ αθλητές όπου αυτοί είναι ο πόλος έλξης και πολλές φορές η ομάδα έρχεται σε 2η μοίρα. Παρακολουθείς δηλαδή πλέον συγκεκριμένους αθλητές, να δεις τι “υπεράνθρωπο” πράγμα θα καταφέρουν πάλι. Όταν βλέπεις Vikings παρακολουθείς Adiran Peterson. Βλέπεις Lions για τον Megatron. Κακές ομάδες αποκτούν αίγλη δυσανάλογη των δυνατοτήτων τους λόγω ενός και μόνο elite star.

Ο Δημήτρης Αθ. και η οικογένεια στο Σικάγο

Τη λέξη ΝFL ήτοι National Football League την πρωτάκουσα το καλοκαίρι του 1992, όταν ως έφηβος επισκέφθηκα πρώτη φορά τους συγγενείς μου στο μακρινό Σικάγο των Η.Π.Α. Ήταν τότε που το παρακολούθησα πρώτη φορά στην τηλεόραση, ήταν τότε που κατάλαβα την τρέλα των Αμερικανών για το συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν τότε που μαζί με τα ξαδέρφια μου φτιάχναμε μια υποτυπώδη ομάδα που αποτελούνταν από έναν snapper, έναν quarterback κι έναν wide receiver και ανταλλάσσαμε τις πρώτες πάσες με την σπειροειδή μπάλα!

Τότε η αδυναμία μου ήταν το μπάσκετ και οι φοβεροί εκείνη την εποχή Chicago Bulls, όμως πάντα όταν μου έστελνε ο θείος μου αποκόμματα εφημερίδων (δεν υπήρχε internet εκείνη την εποχή) έριχνα και μια ματιά στο NFL. Κι έτσι άρχισαν να μπαίνουν στο μυαλό μου ονόματα της εποχής όπως ο Joe Montana, ο Troy Aikman, ο Dan Marino, o Emmitt Smith, o OJ Simpson, o Jerry Rice, o Deion Sanders. Το 1998 όταν ξαναεπισκέφθηκα την χώρα των Γιάνκηδων, ενήλικας πια, έμαθα τις λεπτομέρειες για το άθλημα, τους κανονισμούς, έπαιξα σε ομάδες με περισσότερα άτομα και άρχισα να ασχολούμαι κ με τους Chicago Bears. Όλη η πόλη ζούσε κι ανέπνεε με το όνομα του “Iron” Mike Ditka και της θρυλικής φουρνιάς που έμεινε στην ιστορία του σπορ ως οι “Monsters of the Midway”.

Και ερχόμαστε σιγά σιγά στο σήμερα. Η αγάπη μου για τους Bears το ίδιο μεγάλη αν κι αντίστοιχα καλή ομάδα δεν ξανάδα. Η τηλεόραση έχει αντικατασταθεί από το NFL Game Pass, οπότε κάθε Κυριακή το απογευματάκι φοράω την φανέλα των Αρκούδων, κάθομαι στο notebook μου και ξεκινώ πρώτα παρακολουθώντας ενημερωτικές πρωινές, στην Αμερική, εκπομπές, στις 8 την πρώτη φουρνιά αγώνων, στις 11+ τη δεύτερη, στα ξημερώματα την τρίτη. Ενώ είμαι μεγάλος φαν των Chicago Bears, δε μισώ τους αντιπάλους, θα κάτσω να δω οποιοδήποτε παιχνίδι έχω την ευκαιρία και φυσικά θα αναγνωρίσω τον καλύτερο. Υπάρχει πώρωση αλλά όχι αυτή η αρρωστημένη, φανατική στα όρια της καφρίλας  που συναντάμε πχ στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ.

Ο Γιώργος Δ. είδε για πρώτο ματς το καλύτερο Super Bowl όλων των εποχών

Από μικρός είχα μάθει να βλέπω περίεργα αθλήματα, νά’ναι καλά το Eurosport, κι έτσι πάντα με ενδιέφερε να ψάξω το κάτι διαφορετικό και καινούριο. Επίσης όλοι μας έχουμε δει ταινίες και σειρές με αναφορές στο NFL. Όλοι έχουμε το “Jerry Maguire” χωρίς να καταλαβαίνουμε γιατί ξαφνικά έγινε ο μεγαλύτερος μάνατζερ μετά από ένα σκοράρισμα. Όλοι έχουμε δει τις διαφημίσεις του Super Bowl και έχουμε ακούσει για το halftime show. Και φυσικά έχουμε δει τα “Φιλαράκια” είτε να βλέπουν αγώνα, είτε να παίζουν οι ίδιοι στο πάρκο.

Η πρώτη φορά που είδα αγώνα ήταν το Super Bowl (πιστεύω οι περισσότεροι έτσι ξεκινήσαμε) ανάμεσα στη μεγάλη ομάδα του Πίτσμπουργκ και την σταχτοπούτα από την Αριζόνα. Όσο το έβλεπα αναρωτιόμουν γιατί δεν το βλέπαμε από παλιά. Ένιωσα ότι βρήκα το άθλημα που έψαχνα. Εκείνο το βράδυ αναρωτήθηκα αν όλα τα παιχνίδια είναι τόσο εντυπωσιακοί ή αν απλά ήμασταν τυχεροί εμείς. Είδα στιγμιότυπα που θα μου μείνουν για πάντα. Μπορείς να δεις παρόμοιες φάσεις σε άλλα αθλήματα αλλά όχι μαζεμένες σε έναν αγώνα. Και το κυριότερο είναι ότι δεν υπάρχει πρακτικά ισοπαλία, αυτό το ενοχλητικό 0-0 του ποδοσφαίρου.

Τα προβλήματα για την Ελλάδα είναι οι ώρες και οι κανόνες. Όμως τα περισσότερα παιχνίδια είναι Κυριακή που οι περισσότεροι δε δουλεύουν. Όσο για τους κανόνες, αν το δεις με κάποιον που ξέρει δε θα έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα. Το παιχνίδι έχει αρκετές διακοπές ώστε να σου εξηγήσει τι ήταν αυτό που είδες. (Και φυσικά για να παραγγείλεις, να κάνεις ένα μπάνιο, να ρίξεις ένα power nap.) Ο Δημήτρης Καρύδας ήταν ο άνθρωπος που μας βοήθησε μέσω των μεταδόσεών του να καταλάβουμε σε βάθος το άθλημα και συμμετείχε και στο πρωτάθλημα fantasy που είχαμε (και έχουμε μέχρι σήμερα).

Σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά αθλήματα δε νιώθω την ανάγκη να μειώσω την ομάδα του άλλου και δε νιώθω οπαδός μιας ομάδας, αλλά νιώθω αγνός θαυμαστής του ίδιου του αθλήματος πάνω από όλα. Προφανώς όλοι σε κάποιο βαθμό υποστηρίζουμε μια ομάδα αλλά σε καμία περίπτωση δε θα την υποστηρίξω όπως τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό ή τον ΠΑΟΚ.

Είχα την τύχη να βρεθώ σε ντέρμπι μεταξύ ομάδων που μοιράζονται το ίδιο γήπεδο στην ίδια πόλη, εκεί που θα γίνει απόψε το Super Bowl. Πήγαμε όλοι μαζί στο γήπεδο σαν φίλοι και γυρίσαμε όλοι μαζί σαν φίλοι. Δεν έγινε απολύτως τίποτα ανάμεσα σε φιλάθλους των αντιπάλων ομάδων, παρόλο που ήταν όλοι μαζί τυχαία στο γήπεδο, στα τρένα, στις σκάλες. Είναι μια εμπειρία που με σημάδεψε.

Κι εγώ είμαι ο αδερφός του Γιώργου Δ.

Ένα Κυριακάτικο απόγευμα πριν κάποια χρόνια ο αδερφός μου είπε, “ψήνεσαι να δούμε το Super Bowl απόψε;” Είπα γιατί όχι. Έτυχε να είναι το κορυφαίο Super Bowl που έχει παιχτεί ποτέ.

Λίγα χρόνια μετά θα καθόμασταν ανάμεσα σε μικτές παρέες οπαδών των Jets και των Giants στο γήπεδο MetLife της Νέας Υόρκης.

*To 48o Super Bowl θα προβληθεί σε ζωντανή μετάδοση από το FOX μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, απόψε Κυριακή 2 Φεβρουαρίου.