Ο άνθρωπος που έγινε ήρωας επειδή είχε καλή μύτη

Το μετρό της Νέας Υόρκης ξεκίνησε να λειτουργεί τον Οκτώβριο του 1904. Συνήθως, όταν θαυμάζουμε την ύπαρξη τόσο μεγάλων έργων που έγιναν τόσο παλιά, απορούμε για τον τρόπο που αυτά κατασκευάστηκαν. Πώς γίνεται με τα μέσα των τελών του 19ου αιώνα να χτιστούν τόσο τεράστια τούνελ κάτω από την πόλη της Νέας Υόρκης; Πώς τα έσκαψαν; Πόσο χρόνο τους πήρε; Πώς τέθηκε σε λειτουργία;

 Υπάρχει όμως και ένα άλλο τεράστιο κομμάτι που αφορά τον καθημερινό τρόπο λειτουργίας του. Για παράδειγμα, στη Νέα Υόρκη των αρχών του προηγούμενου αιώνα, δεν υπήρχε ακόμη η τεχνολογική πρόοδος και τα μέσα, ώστε να εντοπιστεί η μυρωδιά από τη διαρροή ενός επικίνδυνου αερίου, η οποία θα μπορούσε με τη σειρά της να οδηγήσει σε μια τεράστια καταστροφή. Κι όμως αυτό δεν συνέβη χάρη σε έναν άνθρωπο και κυρίως στη μύτη του.

Ο James Kelly ήταν ένας από τους χιλιάδες Ιρλανδούς μετανάστες που μετακινήθηκαν στη Νέα Υόρκη. Μετά από κάποια χρόνια που βοηθούσε στην επιχείρηση του θείου του, ο James Kelly έπιασε δουλειά στις εργασίες συντήρησης των Μέσων Μεταφοράς στη Νέα Υόρκη το 1926. Χρειάστηκαν λίγα χρόνια μέχρι που ο James Kelly έγινε γνωστός για τις τρομερές ικανότητές του στην…όσφρηση.

Ο Kelly τότε πήρε τη θέση του επικεφαλής στο Τμήμα Υποδομών και απέκτησε μια μικρή ομάδα βοηθών προκειμένου να συστήσει την ομάδα του. Δουλεία της ολιγομελούς αυτής ομάδας ήταν να περπατάει χιλιόμετρα ολόκληρα κάτω από την πόλη της Νέας Υόρκης προκειμένου να εντοπίσει οποιοδήποτε σημείο που θα αποτελούσε ένδειξη κάποιας διαρροής.

Κατά κάποιες μαρτυρίες, ο Kelly περπατούσε γύρω στα 16-17 χιλιόμετρα καθημερινά κάτω από την πόλη. Εκτός από την ομάδα του, ο Kelly είχε τη βοήθεια μερικών πολύ ανορθόδοξων εργαλείων, τα περισσότερα εκ των οποίων τα είχε φτιάξει ο ίδιος μόνος του. Το γεγονός αυτό, μαζί με την εμφάνιση του, οδήγηση στην κατασκευή ενός μύθου στους δρόμους της πόλης για τον James “Smelly” Kelly, τον προστάτη των χιλιάδων επιβατών του subway με τη μεγάλη κόκκινη μύτη και το αυστηρό ύφος.

Η μάλλον πιο σημαντική ανακάλυψη του Kelly, όπως την εξομολογείται σε μια συνέντευξή του στον New Yorker, ήταν ένα χέλι κοντά στο ένα μέτρο ή μια ομάδα 40 ψαριών που βρήκε στους σωλήνες μιας από τις τουαλέτες ενός σταθμού.

Εκτός βέβαια από τα προβλήματα στην ύδρευση, είπαμε ότι ένας βασικός ρόλος του Kelly ήταν να εντοπίζει μυρωδιές. Και αυτό δεν το έκανε, όπως φαντάζεστε, με κάποιο ειδικό μηχάνημα παρά μόνο με την θρυλική του μύτη. Σύμφωνα με τους θρύλους, ο Kelly είχε την ικανότητα όχι μόνο να καταλαβαίνει μυρωδιές αλλά να τις εντοπίζει επακριβώς, ακόμα και να πετυχαίνει την πηγή τους.

 Η πιο σημαντική τέτοια στιγμή του ήταν όταν κλήθηκε στο σταθμό της 42nd Street, προκειμένου να εντοπίσει μια μυρωδιά που είχε καταλάβει όλο τον χώρο. Με το που έφτασε στον σταθμό ο Kelly είπε πως η μυρωδιά προέρχεται από ελέφαντες. Μετά από λίγο αποκαλύφθηκε ότι ακριβώς πάνω από τον σταθμό ήταν ο παλιός Ιππόδρομος της Νέας Υόρκης, ο οποίος πολύ συχνά φιλοξενούσε παραστάσεις από τσίρκο. Αυτό που συνέβη ήταν ότι ένας παλιός αγωγός επανενεργοποιήθηκε και επανέφερε μυρωδιές του τσίρκου που είχε από πολλά χρόνια φύγει από το μέρος.

Καμιά φορά, όταν κινούμαστε μέσα στην καθημερινότητα της πόλης ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που φροντίζουν, ώστε να είμαστε υγιείς, ακόμα και από κινδύνους που ούτε καν θα φανταζόμασταν. Και αυτοί οι άνθρωποι είναι πολλοί. Εδώ που τα λέμε, αν δεν έγινε ποτέ καμιά σοβαρή έκρηξη από διαρροή στο μετρό της Νέας Υόρκης το οφείλουμε εν μέρει στον Smelly Kelly και την ομάδα του.

(Κεντρική Φωτογραφία: ΑP Photos)