Ο Κώστας “Yatzer” Βογιατζής κάνει τα όνειρα (του) πραγματικότητα

Dreamstarter. Αυτό δηλώνει ως επάγγελμα ο Κώστας Βογιατζής τα τελευταία χρόνια. Είναι δηλαδή ένας άνθρωπος ο οποίος βάζει το κλειδί στη μίζα των ονείρων σου. Κι αν αναρωτιέσαι γιατί χρειάζεται να έχεις κάποιον βοηθό στο τι και πώς θα το ονειρευτείς, θα το καταλάβεις διαβάζοντας παρακάτω αυτά που μας είπε ο ίδιος σε έναν γρήγορο καφέ στο Κολωνάκι.

“Δεν υπάρχει ο όρος dreamstarter αν και αυτόν χρησιμοποιώ στα προφίλ μου. Ασχολούμαι με ένα site που ασχολείται με αρχιτεκτονική και design. Σαν Κώστας ψάχνω να βρω οτιδήποτε καινούριο συμβαίνει στον δημιουργικό κόσμο και οτιδήποτε “παλιό” αξίζει να μπει στις σελίδες του Yatzer“.

Ακόμα όμως και να μην υπάρχει ο όρος, η “δουλειά” αυτή είναι απόλυτα υπαρκτή. Θα σου δώσω και ένα πολύ χαρακτηριστικό όσο και προσωπικό δικό μου παράδειγμα dreamstarting. Μία ιστορία που μοιράστηκα με τον Κώστα την πρώτη φορά που τον γνώρισα και την θυμάται κάθε φορά που συναντιόμαστε.

Του είχα πει λοιπόν για ένα κορίτσι που είχα πριν 1-2 χρόνια και το οποίο κάθε φορά που ξυπνούσε άνοιγε Instagram. Σε κάθε φωτογραφία του Yatzer κοντοστεκόταν, με κοίταζε και μου έλεγε “θέλω να πάμε κι εμείς εκεί”. Κι ακόμα κι αν εγώ σαν κλασικός μαλάκας άντρας είπα του Κώστα ότι μου δημιουργούσε πρόβλημα στη σχέση μου γιατί κάθε πρωί η κοπέλα μου ονειρευόταν ταξίδια εξαιτίας του, βαθιά μέσα μου ήξερα ότι αυτό που έκανε εκείνος ήταν απλά να φυτεύει ένα όνειρο στο μυαλό της. Και είναι κάτι που το έκανε και το κάνει πάρα πολύ καλά.

“Έμμεσα ταξιδεύω κι εγώ μαζί με τους αναγνώστες. Στο Yatzer δημοσιεύονται ξενοδοχεία στα οποία θα ήθελα να μείνω, σπίτια που θα ήθελα να έχω, έργα τέχνης που θα ήθελα να αποκτήσω και δεν μπορώ. Είναι και προσωπικό το θέμα. Αποτυπώνω τα όνειρά μου κι εγώ μέσα σε αυτές τις σελίδες”.

Κι αυτά που εκείνος αποτυπώνει σαν όνειρα δικά του, προσωπικά μέσα στις σελίδες του Yatzer, ξαφνικά γίνονται αντικείμενα πόθου, επιθυμίες και προσδοκίες εκείνων που τα διαβάζουν. Το ότι δεν μπορεί να τους τα προσφέρει κιόλας στα πόδια είναι η λεπτή (αλλά απροσπέραστη) γραμμή που τον χωρίζει από το να γίνει ο αγαπημένος “νονός” όλου του κόσμου. Αλλά και πάλι. Είναι νομίζεις λίγο το να κάνεις τον άλλον να ονειρεύεται;

Κι ακριβώς επειδή το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό, βρίσκεται σήμερα ο Κώστας Βογιατζής στη στήλη των Inspiring Men. Σε μια εποχή που οι μισοί που συναναστρέφομαι δίνουν κακές ειδήσεις και οι άλλοι μισοί προσπαθούν να κάνουν τον άλλον να διασκεδάσει και να ψυχαγωγηθεί, εκείνος που κάνει τον κόσμο να ονειρευτεί γίνεται αναπόφευκτα ο βασιλιάς της ζούγκλας μας.

Τον έχω δει πολλές φορές να μιλάει για τη δουλειά του, για το συγκεκριμένο διαδικτυακό project του και το πώς έφτασε μέχρι εδώ. Και η “έμπνευση” είναι η μόνη λέξη που αναβοσβήνει σε μία τεράστια επιγραφή πάνω από κάθε συνάντησή μας. “Αυτή η δουλειά που κάνω τώρα ήταν από τα μεγάλα όνειρά μου. Οπότε μάλλον είμαι καλός στο να κάνω τα όνειρα πραγματικότητα. Τα δικά μου τουλάχιστον”.

Γιατί αυτός ο άνθρωπος ξεκίνησε μπαίνοντας στο Φυσικό. Αρίστευσε στην Φυσική στις Πανελλήνιες, πέρασε στο Φυσικό και αποφάσισε να σπουδάσει μετεωρολογία. “Δεν την τελείωσα ποτέ. Και σίγουρα δεν μπορώ να με φανταστώ τώρα πια σε ένα δελτίο καιρού. Δεν το είχα βασικά ποτέ αυτό εικόνα για το μέλλον μου και είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πολύ ότι αυτά που οραματίζεσαι κάποια στιγμή τα καταφέρνεις”.

Είναι όμως τόσο εύκολο να τα παρατάς; Να αφήνεις τη σχολή σου για κάτι άλλο;

Ποια είναι όμως τα εφόδια για να ξεπεράσεις το comfort zone; “Όταν άφησα τη μετεωρολογία είχα μόνο το ένστικτό μου για σύμμαχο. Το όνειρό μου δεν ήταν το Yatzer. Το όνειρό μου ήταν να μοιράζομαι τις επιλογές μου με όλο τον κόσμο. Και στις αρχές συνάντησα πολλούς ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν αυτό που ήθελα να κάνω. Με έδιωχναν από τα γραφεία τους, μου έλεγαν να μεταφράσω το site στα ελληνικά για να το καταλαβαίνει ο κόσμος”.

Οι ίδιοι άνθρωποι φαντάζομαι χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο αυτή τη στιγμή με το Yatzer να είναι ένα brand συνώνυμο υψηλής αισθητικής. Ένα όνομα που αναγνωρίζουν παγκοσμίως όσοι ασχολούνται με το design και τη διακόσμηση. Ο ίδιος ο Κώστας είναι ταπεινός. Όχι πολύ αλλά είναι.

“Το Yatzer είναι ακόμα “παιδάκι”. Θέλω να φτάσει κάποια στιγμή που να είναι ορόσημο για την καριέρα ενός interior designer το να δημοσιευτεί η δουλειά του στις σελίδες του συγκεκριμένου site”.

Μιλήσαμε πολύ για το project αυτό. Για το τι χρειάζεται αυτό το “παιδάκι” για να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. “Κάνω ένα redesign στο site αυτή τη στιγμή για να είναι έτοιμο του χρόνου και τα ταξίδια θα έχουν πλέον πολύ μεγαλύτερη θέση στο site. Υπάρχει τόση θεματολογία από τόσα διαφορετικά μέρη στον κόσμο και χρειάζεται απλά να τα μαζέψω λίγο, να τα τακτοποιήσω”.

Τα ταξίδια ούτως ή άλλως είναι κάτι που ζηλεύουν όλοι όσοι τον ξέρουν λίγο παραπάνω. “Η μεγαλύτερη επιβράβευση της δουλειάς μου είναι τα ταξίδια. Το Yatzer με έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Ήταν πάντα από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μου να ταξιδεύω για τη δουλειά μου”.

Ο άνθρωπος όμως δεν ζει με τα ταξίδια. Το Yatzer κατάφερε να είναι πολύ επιτυχημένο και οικονομικά, εξασφαλίζοντας στον ίδιο την άνεση να ονειρεύεται κάτι ακόμα μεγαλύτερο. “Είμαι πολύ τυχερός γιατί πάντα μου χτυπούσαν την πόρτα διάφορα brands για να μπουν στο site. Δεν έχω χτυπήσει ποτέ πόρτα για διαφήμιση και ούτε θα το κάνω. Υπάρχουν πολλά λεφτά σε αυτό το business. Χρόνο με το χρόνο οι εταιρείες παγκοσμίως αυξάνουν το budget που θα χαλάσουν στο διαδίκτυο”.

Τον ρωτάω για τον κόσμο που μπαίνει στη σελίδα. Για όλους εκείνους που τον εμπιστεύονται. “Νιώθω πολύ πιο υπεύθυνος για αυτά που “ανεβαίνουν”. Εξαιτίας του συνεχώς αυξανώμενου traffic που έχει το site, είμαι πολύ πιο επιλεκτικός στην θεματολογία”. Κι αναρωτιέμαι άμεσα αν υπάρχει κόσμος που τον βρίσκει προκλητικό να ανεβάζει πανάκριβα αντικείμενα και απολαύσεις. “Υπάρχει κόσμος που με κρίνει και με βρίζει αλλά όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Τη μία μέρα μπορεί να δεις στις σελίδες του Yatzer ένα camping στη Χιλή και την επόμενη ένα υπερ lux ξενοδοχείο στο St Tropez”.

Αλλά ακόμα περισσότεροι από εκείνους που τον κρίνουν είναι εκείνοι που θέλουν να τον πάρουν με το μέρος τους.

Πόσο εύκολο όμως είναι να λέει όχι σε έναν φίλο ας πούμε από την Ελλάδα που θέλει να σπρώξει την επιχείρησή του; “Μου είναι πλέον εύκολο να λέω “όχι” σε κάποιον που μου λέει να παρουσιάσω το δικό του project κι εγώ διαφωνώ. Παλιά δεν κοιμόμουν από τύψεις. Αναρωτιόμουν ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω τη δουλειά κάποιου άλλου τόσο αυστηρά. Κρίνω όμως με τα μάτια του Yatzer, με τα μάτια ενός project που έχει συγκεκριμένα standard αισθητικής”.

Τον ακούω να μιλάει και σκέφτομαι ότι θα αισθανόμουν πολύ άβολα να τον είχα καλέσει ας πούμε σπίτι μου για την συνέντευξη. Δεν θα ήθελα να τον δω να περιεργάζεται το άτεχνα διακοσμημένο σπίτι μου. “Δεν μαλώνω τους φίλους μου αν δω κάτι σπίτι τους που δεν μου αρέσει. Δεν το κάνω αυτό. Όπως δεν θα δημοσιευόταν ποτέ στο site κακή κριτική για κάτι. Δεν έχω πρόθεση να βουλιάξω τη δουλειά ενός ανθρώπου. Έχω την επιλογή να μην την παρουσιάσω”.

Έχουμε πιει τον καφέ μας και περπατάμε στο Κολωνάκι πια. Θέλω να μάθω τι τον ενοχλεί σε αυτή την πόλη. “Δεν είναι ότι με ενοχλεί κάτι συγκεκριμένο αισθητικά στην πόλη μας. Θεωρώ ότι εμείς προβάλουμε την πραγματικότητά μας. Είναι επιλογή μας να βρισκόμαστε σε κακόγουστα και καλόγουστα μέρη. Είμαι ένας άνθρωπος που βλέπει τη θετική όψη των πραγμάτων. Το ίδιο κάνω και στην Αθήνα. Επιλεκτικά δεν θα βρεθώ σε μέρη που προσβάλουν την αισθητική μου”.

Του θυμίζω ότι είχαμε βρεθεί και στις αρχές του καλοκαιριού στη Μαρίνα του Φλοίσβου, στο ιστιοφόρο John Walker & Sons Voyager. Ο Κώστας ήταν εκεί ως game changer, ως άνθρωπος που αλλάζει τα δεδομένα στον τομέα του. Κάτι ήξεραν. “Όταν έλαβα την επιστολή για το JW & SONS Voyager, είπα κατευθείαν “Ναι” από τη συνωνυμία και μόνο. Το όνομα Yatzer προέκυψε από φίλους που με φώναζαν “βόγιατζερ” στα νιάτα μου. Ήταν προς τιμήν μου λοιπόν να με αποκαλέσούν game changer. Νιώθω ότι έχω αλλάξει κάποια πράγματα στον τρόπο σκέψης άλλων ανθρώπων. Νιώθω κι εγώ περπατητής και αν έχω καταφέρει μερικά πράγματα είναι γιατί δεν σταμάτησα ποτέ να προχωράω και να ξεπερνάω κάθε πιθανό εμπόδιο”.

Σταματήσαμε (τουλάχιστον κυριολεκτικά) να προχωράμε για να τον αποχαιρετήσω. Θυμήθηκα μια τελευταία ερώτηση που ήθελα να του κάνω. Βλέπεις εμείς μπαίνουμε στο Yatzer για να ονειρευτούμε. Εκείνος όμως πού μπαίνει;

* Η κεντρική φωτογραφία του θέματος είναι της Δήμητρας Σπυροπούλου