Οδηγός επιβίωσης στο Καζίνο

Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Λουτράκι, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος (να μη χάσεις με τη μια και γυρίσεις άκλαφτος), γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τα φρουτάκια και τη γκανιότα, τον θυμωμένο Κρουπιέρη μη φοβάσαι. Γιατί στην τελική το καζίνο έχει πλάκα. Αρκεί να έχεις μέτρο.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Για να πας στο καζίνο χρειάζεται να είσαι πάνω από 23 και ιδανικά να έχεις μαζί σου καλή παρέα για να τα… θυμάσαι και να γελάς: είτε τη “μαύρη” νύχτα που ο ντίλερ έβγαζε 21 από το καπέλο, είτε τη βραδιά που άπλωσες δίχτυ στη ρουλέτα.

Το κυριότερο, ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, όμως , είναι να μην παίξεις το κομπόδεμα σου. Μην παίξεις χρήματα που τα έχεις ανάγκη κι θα σε “ματώσουν” αν τα χάσεις. Καλή η ψυχολογία νικητή, αλλά είναι σημαντικότερο καθ’ οδόν να έχεις στην τσέπη σου ακριβώς το ποσό που δεν σε νοιάζει να δώσεις. Σαν να πηγαίνεις στα μπουζούκια, δηλαδή. Αντί να τα φας στα ποτά, θα πας να το ποντάρεις στο Λουτράκι, στην Πάρνηθα, στο Ρίο, στην Ξάνθη ή οπουδήποτε. Με τη διαφορά, όμως, ότι φεύγοντας από τον Βέρτη αποκλείεται να γυρίσεις με περισσότερα από ότι έφυγες. Στο καζίνο πάλι…

Δεν υπάρχει στρατηγική για το πως θα φεύγεις κάθε φορά νικητής από τα τραπέζια. Υπάρχει, όμως, τρόπος να μη βάζεις την ουρά στα σκέλια και να παίρνεις το δρόμο της επιστροφής “πατωμένος”, σαν τον κλασικό τύπο που έβγαζαν σηκωτό από το σαλούν, γυμνό μέσα σε ένα βαρέλι. Κι επειδή ο αυτοέλεγχος θα λεγόταν απλά έλεγχος αν δεν ήταν αποκλειστικά προσωπική υπόθεση, το κυριότερο βήμα του λεγόμενου “damage-control” δεν είναι μαθήματα αυτοσυγκράτησης, αλλά το μυστικό του να μην φέρεις μαζί σου πιστωτική κάρτα ή αυτές των αναλήψεων. Αυτός που είπε “τι βρεγμένος, τι μούσκεμα” δεν εννοούσε αυτό.

Παίξε τα λεφτά που έχεις στην τσέπη σου – αυτά που αποφάσισες ότι σου… περισσεύουν – και προσπάθησε να μη τα χάσεις. Αν γίνει το μοιραίο (πράγμα που αντεύχομαι) χρειάζεται να κάνεις ΜΟΝΟ δύο πράγματα: να σηκωθείς και να φύγεις. Ή αν θέλεις να βγάλεις μέρος των σπασμένων φάε ότι βρεις μπροστά σου στον μπουφέ, αν δεν οδηγείς πιες 5-6 ποτά (είναι δωρεάν) και μην κοιτάξεις πίσω.

Είσαι ο Τάραμας; Όχι. Οπότε ξέχνα το σχέδιο σου να σηκώσεις το καζίνο. Είναι η δουλειά τους. Όλες οι επιλογές είναι στρατηγικά αποφασισμένες για να κάνουν τις πιθανότητες να δουλέψουν εναντίον σου. Όσο περισσότερο ή συχνότερα είσαι μέσα (τυχαίο ότι δεν υπάρχουν ρολάγια ή παράθυρα), τόσο δυσκολότερο είναι να κερδίσεις. Για αυτό και το μόνο που φοβούνται οι “οικοδεσπότες” είναι τους όρθιους παίκτες. Αυτούς που θα κερδίσουν ένα Χ ποσό και θα φύγουν. Οπότε βάλε κι εσύ έναν στόχο και όταν τον “πιάσεις” κάν’ την. Το να διπλασιάσεις τα χρήματα με τα οποία ήρθες είναι μια καλή ιδέα.

Τι να παίξεις για να διασκεδάσεις;

Το “Black-Jack” είναι το πιο εύκολο. Οι κανόνες είναι απλοί (η μάνα τραβάει από το 16, σταματάει στο 17), έχεις άμεσο κέρδος και σου μεγαλύτερη αίσθηση συμμετοχής, διότι το να θα κερδίσεις κρίνεται (θεωρητικά) από τις αποφάσεις σου. Στόχος του παιχνιδιού -όσο κι αν φαίνεται περίεργο- δεν είναι να κάνεις 21, αλλά να κάψεις τη μάνα. Γιατί έτσι κερδίζει όλο το τραπέζι και εσύ έχεις σίγουρο κέρδος, διότι ακόμη και “black-jack” να κάνεις, αν το βγάλει κι ο ντίλερ, τότε δεν κερδίζεις ούτε σέντσι.

Στα “συν” του παιχνιδιού είναι ότι κυλάει πολύ γρήγορα (παρακυλάει γρήγορα για την ακρίβεια αν δεν είναι γεμάτο το τραπέζι), ότι μπορείς να παίξεις “πίσω” από άλλους παίκτες κάνοντας τη σχετική πλάκα και γενικά έχει “μπούγιο” γιατί παίζουν όλοι ενάντια στον κρουπιέρη. Το μόνο αρνητικό είναι ότι η μοίρα σου εξαρτιέται κι από τους άλλους, διότι αν θα τραβήξει ή όχι ο τελευταίος παίκτης έχει άμεση σχέση με το φύλλο που θα “βγάλει” η μάνα, η οποία παίζει τελευταία. Και πάντα -μα πάντα- θα υπάρχει στο τραπέζι κάποιος που κατόπιν εορτής θα σου πει πως θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να πάρεις κάρτα.

Η ρουλέτα από την άλλη έχει τη δική της ομορφιά. Πιο ακριβό… σπορ, με μεγαλύτερα όμως περιθώρια κέρδους. Προσφέρει μεγαλύτερες συγκινήσεις ειδικά τη στιγμή που η μπίλια χοροπηδάει τις τελευταίες στιγμές πριν καταλήξει σε ένα νούμερο. Μαύρα-κόκκινα, μονά-ζυγά, στήλες, 6άδες, 4άδες, 2άδες, γειτονικά. Οι επιλογές είναι πολλές και κάθε… πορτοφόλι. Κι εδώ ενδείκνυται η παρέα, γιατί όταν έρχεται το “22” δύο συνεχόμενες φορές θέλεις κάποιον να αγκαλιάσεις.

Αν τώρα ψάχνεις για ένα ακόμη πιο φασαριόζικο παιχνίδι, υπάρχουν τα ζάρια.  Το τραπέζι των πανηγυρτζήδων. Κατά τα άλλα το stud poker είναι ψιλοβαρετό να πω την αλήθεια και για αυτό έχει γνωρίσει τόση μεγάλη επιτυχία το νεόφερτο texas hold’em. Αυτό είναι και το μόνο παιχνίδι που ο παίκτης παίζει αντίπαλος με άλλο παίκτη και το καζίνο απλά μοιράζει (και παίρνει το μερτικό του). Όσο για τα φρουτάκια; Μια κατηγορία από μόνα τους. Λαμπιρίζουν, κουδουνίζουν και τελικά… υπνωτίζουν. Εμένα ποτέ δεν μου άρεσαν, αλλά καθένας με τα γούστα του.

Έτσι είναι, λοιπόν. Στο καζίνο θα βρεις ένα ή περισσότερα παιχνίδια του γούστου σου. Ότι και να παίξεις, όμως, η ουσία είναι να έχεις μέτρο: να ξέρεις πόσα θες να χάσεις και πόσα θες να κερδίσεις. Και καλή παρέα φυσικά.

Του Στέφανου Τριαντάφυλλου