Όλα τα space που αγαπήσαμε

Με άκρως εμπεριστατωμένα στοιχεία, από τον Απρίλιο του 1961 που ο Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα μέχρι τον Απρίλιο του 2013, τέτοια εκδρομή έχουν κάνει βία 530 άνθρωποι. Κοινώς, γεννιόμαστε με την γνώση ότι δεν θα ταξιδέψουμε ποτέ στο διάστημα. Κάπως λοιπόν, πρέπει να καλύψουμε αυτό το κενό.

Η αρχή έγινε με το Gordon Space στο Γυμνάσιο. Ή μήπως με το Space Invaders στα ουφάδικα, πάλι στο Γυμνάσιο; Ή με το Space Jam με τον Air Mike και τον Bugs Bunny, -μάντεψε- επίσης στο Γυμνάσιο; Λίγη σημασία έχει η σειρά. Αφού δεν πάμε εμείς στο διάστημα, το διάστημα φροντίζει να έρχεται σε εμάς ποικιλοτρόπως.

Kevin Space-y καταστάσεις. (Συγχωρήστε με γι’ αυτό, προχωρώ αμέσως στη λίστα).

To Gordon Space

Το παιδικό μας αλκοόλ. Κάποιοι δεν είχαν βγάλει καν μουστάκι, κάποιοι είχαν βγάλει, αλλά φοβόντουσαν να το ξυρίσουν, αλλά στα πάρτι και τα Σαββατόβραδα (φωτιά στα Σαββατόβραδα, btw), οι κοκακόλες και οι φάντες έμεναν γεμάτες. Όλοι πίναμε Gordon Space και μετά νερό για να ξεδιψάσουμε.

Τα πράγματα συνεχίστηκαν λίγο-πολύ έτσι μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα των πανελληνίων και αρχίσουμε τις μπύρες.

Το space στο πληκτρολόγιο

Κοίταξετιδύσκολακαιδυσάρεσταθαήτανόλαμαςταέγγραφαανδενυπήρχεαυτότομακρουλό κομμάτιστοπληκτρολόγιόμας,τοοποίοθαέριχνετοαπαραίτητοκενόανάμεσαστιςλέξεις. Χωρίςτοspace,τοίντερνετθααυτοκαταστρεφότανμέσασελίγαλεπτά.Τοίδιοκαιοιχρήστεςτου.

Το Myspace

Το Facebook των 00s. Πριν το αναλάβει ο Justin Timberlake και το μετατρέψει σε ένα βασικά μουσικό δίκτυο, εμείς οι νεόκοποι της κοινωνικής δικτύωσης, κάναμε φίλους στο Myspace, βρίσκαμε τις αγαπημένες μας μπάντες και τις βάζαμε στους Top Friends για να πουλήσουμε μούρη, γενικά επιδιδόμασταν σε πρωτοφανείς ομορφιές.

Σήμερα το Myspace είναι κάπως διαφορετικό, όπως λέμε πιο σοβαρό από ποτέ.

Το Οut of Space των Prodigy

Prodigy στα πρώτα τους, γεμάτα 20 χρόνια πίσω και τα σέβη μας στον Liam Howlett και γι’ αυτό. Το κομμάτι παίζεται ακόμα σε κραταιά 90s πάρτι στο κέντρο και επικρατεί πανζουρλισμός. Ναι περισσότερο κι απ’ ό,τι στο Omen. (Εντάξει, ποιο Omen, μην είστε γατάκια).

Δεν θέλω να νομίζεις ότι ξεχάσαμε άσματα-σταθμούς όπως το Spaceman των Babylon Zoo, το Space Oddity του David Bowie, το Wide Open Space των Mansun και το Space Lord των Monster Magnet.

Το Space Jam

Η πεντάδα-τέρας που απαρτίζεται από περιπτώσεις όπως ο Muggsy Bogues, ο Larry Johnson, ο Shawn Bradley, ο Charles Barkley και ο Patrick Ewing είναι ενδεχομένως η πιο σημαντική κινηματογραφική αθλητική ομάδα που είδαμε ποτέ. Κι ας είχε απέναντί της πρεσβευτές του καλού όπως ο Michael Jordan και ο Bugs Bunny. Εμείς θα πηγαίναμε με τους κακούς όσες φορές κι αν έμπαινε το δίλημμα.

Το private space

Η ιδιωτική μας σφαίρα. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Γιούργκεν Χάμπερμας και να κάνεις έργο ζωής γύρω από τη δημόσια σφαίρα σε αντιδιαστολή με την ιδιωτική για να νιώσεις στο πετσί σου ότι οι άνθρωποι -πώς να το πω ευγενικά- ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΧΩΡΟ ΜΑΣ. Κι ας τον περνάμε κοιτώντας απλά το ταβάνι σκεπτόμενοι τι θέλουμε να κάνουμε το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Ιδιωτικός είναι ο χώρος, τον κάνεις ό,τι θες.

2001: A Space Odyssey

Ο λόγος που αγαπάμε τον Stanley Kubrick είναι ίδιος με τον λόγο, για τον οποίο τον χρειαζόμαστε. Το 1968 γυρνούσε το κλασικό 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος που είχε γράψει ο ίδιος, 3 χρόνια πριν το επίσης κλασικό Κουρδιστό Πορτοκάλι και 30 πριν το κύκνειο άσμα του με το Μάτια Ερμητικά Κλειστά. Ο λόγος που υποκλινόμαστε είναι η σκηνοθετική του υπογραφή. Για λεπτομέρειες, τεχνοτροπίες και σκοτεινά σημεία στο έργο του, ρωτήστε τον Θοδωρή Δημητρόπουλο.

Ι need some space

Μπορεί στα ελληνικά και στο μυαλό σου, αυτό να μεταφράζεται σε ένα απλό “Θέλω να χωρίσω ΤΩΡΑ”. Μπορεί επίσης να είσαι ο αποδέκτης αυτής της έκφρασης και να περνάς πολύ δύσκολες στιγμές. Όποια κι αν είναι η περίσταση, η Αλεξάνδρα Χαρίτου τα εξηγεί τόσο καλά που επιστρέφει το χαμόγελο στα χείλη κάθε χωρισμένου.

To Space Invaders

Το έπαιξες στο Game Boy; Στο Amstrad; Στο Amiga; Σε ένα από τα τελευταία ουφάδικα της Αθήνας; Σε κάποιο της γειτονιάς σου; Όπου και να το έπαιξες, θα γνωρίζεις από πρώτο χέρι ότι μιλάμε για το πιο εθιστικό video game της εποχής της αθωότητας.

(Εποχή αθωότητας = Η εποχή που οι μεγάλες παιχνιδοεταιρίες δεν παρουσίαζαν παιχνίδια με εξευτελιστικές δυνατότητες τύπου «ρεύομαι στην πραγματικότητα και ο παίκτης που χειρίζομαι ζητάει συγγνώμη στην οθόνη»).

Invaders must die που λένε και οι Prodigy, αλλά γράψαμε ήδη για τα παιδιά.