Όλοι οι άνθρωποι του Ρόκι

Η αλήθεια είναι ότι ανέλαβα μια δύσκολη αποστολή. Όχι τόσο δύσκολη, όσο το να τρως 15 γύρους ξύλο από τον Απόλλο Κριντ σε δυο ταινίες ή να προσπαθείς να πιάσεις ένα κοτόπουλο, φορώντας τη χειρότερη φόρμα που έχει υπάρξει ποτέ. Ούτε τόσο δύσκολη, όσο το να προπονείσαι στη χιονισμένη Μόσχα για να εκδικηθείς τον θάνατο του καλύτερου σου φίλου, που τυχαίνει να σε έδερνε για δύο ταινίες.

Έπρεπε να γράψω για τον Ρόκι, χωρίς τον… Ρόκι. Να θυμηθώ τους ανθρώπους του και τους χαρακτήρες της σειράς ταινιών. Ομολογώ ότι αναγκάστη….. Ποιον κοροιδεύω;;; Είδα για 100η φορά σκηνές από τα Ρόκι, τις προπονήσεις, τους αγώνες, τις ατάκες, επειδή μπορώ να τα βλέπω συνεχώς χωρίς να βαριέμαι, απλώς αυτή τη φορά είχα και μια επίσημη δικαιολογία (ευχαριστώ Oneman).

Ξεκίνησα διασκεδάζοντας (όπως κάθε φορά) και ομολογώ ότι συγκινήθηκα πολύ, βλέποντας ξανά τον καλύτερο φίλο του Σταλόνε, από αλητάκος στη δούλεψη ενός μπράβου, να γίνεται ένας ηλικιωμένος πυγμάχος που διηγείται ιστορίες στο μαγαζί του, 5 ταινίες αργότερα.

Το σύμπαν των χαρακτήρων που έφτιαξε ο Σταλόνε στο Ρόκι, δεν διεκδικεί καλλιτεχνικές δάφνες στην 7η Τέχνη, αλλά μας διασκεδάζει έντιμα για 4 δεκαετίες και επειδή δεν έχουμε ακούσει ακόμα κάποιο καμπανάκι, ίσως μέσω του Κριντ, να έχουμε αρκετά χρόνια μπροστά μας.

Η οικογένεια

Yo Adrian, we did it!

Εν αρχή ην η Αντριαν Πενίνο. Το κορίτσι, που έπεσε, ακούγοντας τα χειρότερα ανέκδοτα στον πλανήτη και με μια βόλτα σε άδειο παγοδρόμιο. Φορούσε 15 μπλούζες και γενικά μας δυσκόλευε αρκετά. Στο Ροκι 2, δεν μας άφηνε να προπονηθούμε και στο Ρόκι 4, δεν μας πολυπίστευε ιδιαίτερα, απέναντι στον Ξανθό Χάρο (γιατί άραγε;). Αλλά μη γελιόμαστε, όλα γι’ αυτήν γίνονταν. Της το είχε υποσχεθεί άλλωστε ο Ρόκι. “Δεν θα με ξεφορτωθείς ποτέ” και κράτησε την υπόσχεσή του. Στην 6η ταινία της σειράς, μετά από τον αγώνα με τον Ντίξον, ο Ρόκι την επισκέπτεται στον τάφο της και το “Yo Adrian I did it” γίνεται “Υο Adrian, we did it”. Από το Εγώ στο Εμείς. Δίκαιο.

Οι φίλοι είναι η εκδίκηση του Θεού για τον Πόλι

Αν η λέξη “χασαπόσκυλο”, εκτιμηθεί κάποτε και μπει στα λεξικά, δίπλα της θα έχει τη φωτογραφία του Πόλι Πενίνο. Τσιμπούρι από τα λίγα, φερόταν αγενώς στην αδερφή του, έπινε πιο πολύ και από ερωτευμένο Ιρλανδό, έβριζε τον Ρόκι, όταν δεν τον βόλευε με καμιά δουλειά και όπως αποκαλύφθηκε στο 5ο Ρόκι, ενώ εμείς σκοτωνόμασταν στη Μόσχα, αυτός έχανε τα λεφτά της οικογένειας. Του πιστώνουμε το γεγονός ότι μας άφηνε να κάνουμε προπόνηση στον καταψύκτη, ότι έμεινε δίπλα μας σε όλα τα Ρόκι και φυσικά ότι μας έδωσε μια από τις πιο χρήσιμες συμβουλές τα τελευταία 40 χρόνια. Όταν μετά από αρκετούς γύρους φουλ στη μπούφλα, στο ματς με τον Ντράγκο, ο Ρόκι αναφωνεί “τον βλέπω τριπλό”, ο Πόλι απαντά: “Χτύπα τον μεσαίο”. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Στη σκιά του Ρόκι

O γιος του Ρόκι Ρόμπερτ Μπαλμπόα Jr, σε γενικές γραμμές είναι μια απογοήτευση. Στο 5 όταν αποκτά και ενεργό ρόλο στις ταινίες, στην αρχή του παίρνουν το μπουφάν και τον σαπακιάζουν στη νέα γειτονιά. Μετά εκεί που προπονείται και αρχίζει να δέρνει, λες “ωπ! Να ο κληρονόμος του Ρόκι”. Και στο 6 τον συναντάμε γιάπη να κλαίγεται ότι βρίσκεται στη σκιά του πατέρα του και να προσπαθεί μάλιστα να τον εμποδίσει να παίξει ένα ακόμα ματς. Τι να κάνει και ο Ρόκι, άρχισε να προπονεί τα παιδιά των άλλων στο Creed.

Μπάτκους, ο πιστός φίλος

Ο σκύλος του Ρόκι, παίζει στις πρώτες δύο ταινίες. Είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο της Άντριαν, στον επίμονο άνδρα με τα ανέκδοτα και την περίεργη προφορά. Το εκπληκτικό είναι ότι ο Μπάτκους ήταν στ’ αλήθεια ο σκύλος του Σταλόνε, τον οποίο είχε πουλήσει λίγο πριν το πρώτο Ρόκι, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Έπεισε τη νέα του οικογένεια να του τον δανείσουν για την ταινία και στη συνέχεια κατάφερε να τον πάρει πίσω.

Οι δικοί μας άνθρωποι

Το βασίλειό μας για μια προπόνηση με τον Mickey

Μπορεί ο Μίκι Γκόλντμιλ να μην ήταν ιδιαίτερα διορατικός (έδωσε το ντουλαπάκι του Ρόκι σε άλλον, λίγο πριν την πρόκληση του Απόλλο), μπορεί να ανανέωνε τη συλλογή του σε σώβρακα κάθε τρία χρόνια, ωστόσο μετέτρεψε το μεγαλύτερο αουτσάιντερ, έναν νοτοχέρη, αργό χοντροκέφαλο πυγμάχο, σε Ιταλική Μπουλντόζα. Οι μέθοδοι προπόνησης (κυνήγι κοτόπουλου, μπάλα στο στομάχι, κούτσουρα, τρέξιμο μέσα στο λαό), έγραψαν ιστορία. Σκληρός, δίκαιος και προσηλωμένος στο άθλημα, αποχωρίστηκε το μανικετόκουμπο του Ρόκι Μαρσιάνο για να το δώσει στον άνθρωπο που τον κρατούσε ζωντανό. Τον Ρόκι. Πέθανε ευτυχισμένος, γνωρίζοντας ότι ο Κλάμπερ Λανγκ πήρε αυτό που άξιζε από τον επιβήτορα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Ήταν ψέμα, αλλά μόνο για λίγο. Επειδή ξέρω ότι απευθύνομαι σε σκληρούς άνδρες, αν δεν είναι κανείς γύρω, δείτε το παρακάτω βίντεο και κλάψτε ελεύθερα.

 

Μαρί

Θυμάστε μια κρύα νύχτα, στους δρόμους της Φιλαδέλφεια, που ο Ρόκι πήγε σπίτι του ένα κοριτσάκι, νουθετώντας το για το μέλλον; Η συζήτηση εκείνη είχε καταλήξει ως εξής: “Ρόκι, αντε γ…. ανώμαλε”. Χρειάστηκαν άλλα 5 ρόκι ώστε το κοριτσάκι να μεγαλώσει και να κρατήσει παρέα στον γηραιό χήρο πυγμάχο. Ο πανδαμάτωρ χρόνος, όλα τα θεραπεύει.

“Look that guy Rock”

O Τόνι Γκάτζο, ήταν αφεντικό του Ρόκι στην πρώτη ταινία της σειράς. Τοκογλύφος, που ουσιαστικά χρησιμοποιούσε τον μελλοντικό πρωταθλητή ως μπράβο, αν και ο Ρόκι, προσπαθούσε να μην σπάει κεφάλια, αλλά να τους πείθει να πληρώνουν με τον λόγο (γνωστός ρήτορας ο Ρόκ). Όταν ο Ρόκι, στη δεύτερη ταινία για να γλυτώσει την κρεβατομουρμούρα της Άντριαν, κουβάλαγε κουβάδες στο γυμναστήριο, ο Γκάτζο, του έδειξε μια αφίσα από το πρώτο ματς με τον Απόλλο και του είπε “look that guy Rock”. Καλή ατάκα, για τοκογλύφος.

Οι αντίπαλοι

Το πρώτο αίμα

Δεν θα αναφερόμουν στον Σπάιντερ Ρίκο, αν δεν ήταν στην πρώτη σκηνή που είδαμε ποτέ σε Ρόκι. Το ματς εκείνο, όπου δυο αποτυχημένοι πυγμάχοι, ταλαιπωρούσαν το κοινό τους, μέχρι που ο Σπάιντερ τσάντισε με ένα βρώμικο χτύπημα, τον Ιταλό επιβήτορα. Τον ξανασυναντάμε στο Ρόκι 6 να πλένει πιάτα στο μαγαζί του Μπαλμπόα, την ώρα που ο Ρόκι διηγείται ιστορίες από το παρελθόν, σε θαμώνες που δεν καταλάβαιναν λέξη φυσικά, λόγω της πεντακάθαρης ομιλίας του.

Αν δεν ήταν ο Ρόκι, θα μπορούσε να είναι ο Απόλλο

Μαζί με τον Μίκι, ο πιο αγαπημένος χαρακτήρας, εκτός από τον Ρόκι φυσικά. Γρήγορος, δυνατός, πολυλογάς, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, του Μοχάμεντ Άλι, ο Απόλλο Κριντ ήταν ένα υπερθέαμα σε όσα Ρόκι υπήρχε. Στο ένα επέλεξε τον Ιταλό Επιβήτορα, στο δύο έχασε για ένα δευτερόλεπτο, στο τρία ανέστησε τον Ρόκι, πηγαίνοντάς τον σε γειτονιές που το ζουν στα στενά και ακούν eye of the tiger, ενώ τρέχουν στις αμμουδιές. Στο 4, τα έβαλε με τον Ρώσο, που είχε έρθει στη χώρα του να τον προσβάλλει και επέλεξε να παλέψει μέχρι θανάτου, δικαιώνοντας το “Fighters, fight”. Η αγαπημένη μου σκηνή ήταν όταν οι δυο τους έβλεπαν το δεύτερο ματς τους και το συζητούσαν. Αν δεν υπήρχε ο Ρόκι θα μπορούσε να υπάρχει (να υπάρξει;) μια σειρά Κριντ…

Περίπτωση Ρονάλντο-Μέσι

Ξέρετε γιατί δεν είναι ο Τόνι “Duke” Έβερς, ο προπονητής του Απόλλο, ο πιο κουλ προπονητής των Ρόκι; Γιατί έπεσε πάνω στον Μίκι. Όπως ο Κριστιάνο έχει πέσει πάνω στον Μέσι. Κατά τα άλλα έκανε εξαιρετική δουλειά με τον Κριντ και είχε πάντα τη σοφία να διακρίνει το κακό που έρχεται. Ούτε ρεβάνς με τον Ρόκι ήθελε, ούτε το ματς με τον Ρώσο φονιά. Πήρε το αίμα του στη Μόσχα, προετοιμάζοντας τον Ρόκι στα χιονισμένα βουνά, την ώρα που ο Ντράγκο έκανε ενέσεις και ο Πόλι, άκουγε στο κασετόφωνο Μικι Μάου, χυμένος σε μια πολυθρόνα. Στο Ρόκι 6 επανήλθε για το ακατόρθωτο, να κάνει έναν παππού να αντέξει απέναντι στον πρωταθλητή. Το κατάφερε και αυτό. Έχει τον σεβασμό μας.

Thunderlips

Ο Thunderlips είναι ο Hulk Hogan.

I pity the fool who doesn’t like Rocky

Ο Κλάμπερ Λαγνκ, μπήκε στη ζωή μας σαν οδοστρωτήρας. Ο Ρόκι είχε εκπολιτιστεί, το μάτι της τίγρης είχε γίνει μάτι της αγελάδας και βρέθηκε ο διψασμένος Λανγκ να τον ισοπεδώσει. Τα έλεγε ο Μίκι, αλλά ποιος τον άκουγε. Ο συνδυασμός της ήττας με τον θάνατο του προπονητή του, είχε ρίξει τον Ρόκι στον πάτο, αλλά όπως ξέρουμε ο Απόλλο δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Στιγμές απόλαυσης στο τέλος του Ρόκι 3 όταν ο Μπαλμπόα, έχει αρχίσει τα αλήτικα “you ain’t so bad”, την ώρα που εξαπολύει τα κροσέ του, στη μούρη ενός από τους πιο μισητούς χαρακτήρες.

Θάνατος από ψηλά

Το πιο εμπορικό των Ρόκι (και εξόφθαλμα προπαγανδιστικό), ήταν το 4, το οποίο φυσικά το καταδιασκεδάσαμε. Ο βασικότερος λόγος ήταν ο θηριώδης Άιβαν Ντράγκο, πρώτον επειδή έλεγε λίγα και έκανε πολλά, δεύτερον επειδή τα είχε με την Μπριγκίτε Νίλσεν και τρίτον επειδή είπε την ατάκα “if he dies, he dies”, κοιτώντας τον Ρόκι στα μάτια. Αυτό λίγοι το έκαναν και γλύτωσαν από το καμάρι της Φιλαδέλφεια. Γρήγορος, φονικός με γροθιές-τρόμο και δύναμη φτιαγμένη στο χημείο της Σοβιετικής Ένωσης, ο Ντράγκο ονομάστηκε “θάνατος από ψηλά”, αλλά έπεσε πάνω στο πείσμα του Ιταλού Επιβήτορα, την προπόνηση με τα έλκυθρα και φυσικά τη σοφή συμβουλή του Πόλι, στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω. Λογικά θα πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σπάζοντας πέτρες σε κάποιο γκουλαγκ.

Η δικαίωση του Στράτου Διονυσίου

Η αχαριστία, θα έπρεπε να είναι ποινικό αδίκημα, όπως έλεγε και ο μεγάλος Στράτος. Όταν ο Ρόκι, μετά τη βλακεία του Πόλι με τα χρήματα, γύρισε στην παλιά του γειτονιά ως άλλος Μαζώ, βιαζόταν να γίνει ο ίδιος “Μίκι” (αφού θα έκανες το Κριντ, τι βιάζεσαι;). Νόμιζε λοιπόν ότι βρήκε στο πρόσωπο του Τόμι Γκαν, τον νέο Ρόκι. Ο Τόμι όμως, μόλις πήρε τον τίτλο, χάρη στον Ρόκι, μαγεύτηκε από το χρήμα και τον εγκατέλειψε. Επειδή όμως ήταν αληταράς, θέλησε να δείξει ότι είναι και καλύτερος από τον Μπαλμπόα. “Οι δρόμοι μου είναι το ρινγκ”, είπε ο παλαίμαχος πυγμάχος, όταν ο Τόμι, χτύπησε τον Πόλι.

Σε ένα Street Fight, βγαλμένο από το Double Dragon (οι γέροι φίλοι μας ξέρουν τι λέω), ο Ρόκι έδειξε στο κακομαθημένο ξανθό παιδάκι, ότι οι δρόμοι είναι για λίγους. Του έδωσε το ξύλο που πρέπει, έριξε και μια καλή στον μάνατζέρ του και ησυχάσαμε από αυτή την ντροπή των ρινγκ.

Ένας καλός νέος

Ο Μέισον Ντίξον, τον οποίο ο Ρόκι αντιμετώπισε στην 6η ταινία της σειράς, έχει την αγάπη μας. Έδωσε στον δικόμας μας γέροντα πυγμάχο μια ευκαιρία, λόγω μιας εκπομπής με ματς σε προσομοιωτή. Δεν κατάφερε να τον ρίξει νοκ άουτ και κάπου εδώ αναρωτηθήκαμε όλοι. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΛΑΜΠΕΡ ΛΑΝΓΚ να καταγγείλει τα στημένα ματς του Ρόκι και να επιστρέψει με το μάτι της γέρικης τίγρης; Δεν τους φτιάχνουν όπως παλιά τους πρωταθλητές. Άλλωστε από το πρώτο ματς Απόλλο-Ρόκι, πέρασαν 40 ολόκληρα χρόνια.